“Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα είναι να συνεχίσω να είμαι δημιουργική, να μπορώ να δίνω μεγαλύτερη ελευθερία στο έργο μου σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά κάτω από επώδυνες συνθήκες.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Από μικρή μου άρεσε η ζωγραφική. Με θυμάμαι παιδί να ξεφυλλίζω τον τελευταίο τόμο της εγκυκλοπαίδειας Δομή, την πινακοθήκη, και να ζωγραφίζω. Συνειδητά την απόφαση την πήρα μετά το λύκειο, όταν πηγαίνοντας σε μια σχολή γραφικών τεχνών γνώρισα την καθηγήτρια της ΑΣΚΤ την κυρία Τιτίκα Σάλλα Δοκουμετζίδη η οποία με ώθησε να δώσω εξετάσεις στην Καλών Τεχνών και από εκεί και μετά τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Θα έλεγα ότι κινούμαι στο χώρο του εξπρεσιονισμού. Ζωγραφίζω μια δίκη μου παραμορφωμένη αντίληψη της πραγματικότητας.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Αυτό που με συγκινεί είναι οι άνθρωποι. Τα πάθη τους, οι φόβοι τους, οι ζωές τους. Πιστεύω ότι τα στοιχεία του χαρακτήρα μας αποτυπώνονται στο πρόσωπο μας. Κοιτώντας κάποιον και μιλώντας μαζί του μπορείς να καταλάβεις κάποια κομμάτια της προσωπικοτητας του. Η πορεία μας στη ζωή, οι επιλογές, τα πιστεύω και τα συναισθήματα μας καθρεφτίζονται πάνω μας. Αυτά προσπαθώ να ζωγραφίσω. Έχει τύχει να συναντήσω αγνώστους ανθρώπους φευγαλέα και να έχουν μείνει στη μνήμη μου για χρόνια και κάποια στιγμή παίρνουν τη θέση τους στο έργο μου.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Σίγουρα υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες συγγραφείς, μουσικοί, εικαστικοί που με έχει επηρεάσει η ζωή ή το έργο τους. Μιλώντας για το δικό μου χώρο θα αναφέρω τους F. Auerbach, Soutine, Kokoschka, Rembrandt, Μπουζιάνης κ.ά.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα είναι να συνεχίσω να είμαι δημιουργική, να μπορώ να δίνω μεγαλύτερη ελευθερία στο έργο μου σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά κάτω από επώδυνες συνθήκες. Δεν είμαι καλή στα λόγια, ζωγραφίζω αυτά που δε μπορώ να πω.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή… Θεωρώ ότι υπάρχει έλλειμμα καλλιτεχνικής παιδείας στη χώρα μας. Ενώ υπάρχουν αξιόλογοι καλλιτέχνες, βομβαρδιζόμαστε από ευτελή καλλιτεχνικά προϊόντα… Το πρώτο που θυσιάστηκε στο βωμό της οικονομικής και όχι μόνο κρίσης είναι η τέχνη. Παρόλο που ως μέσο έκφρασης θα μπορούσε να δώσει ταυτότητα στους ελεύθερους χώρους της πόλης αλληλεπιδρώντας με τους ανθρώπους. Η απομόνωση είναι κομμάτι της καθημερινότητας και θεωρώ πως η τέχνη καλείται να παίξει σημαντικό ρόλο στον κόσμο που διαμορφώνεται στο αύριο. Πρεπει να υπάρχει υποστήριξη των καλλιτεχνών από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Δυστυχώς όμως η τέχνη αντιμετωπίζεται με απαξίωση και όχι ως κάτι ζωτικό και αναγκαίο.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τα σχέδιά μου είναι να παραμείνω ενεργή συνεχίζοντας να ζωγραφιζω αυτά που με συγκινούν και παρουσιάζοντάς τα σε μια ατομική έκθεση. Παράλληλα θα ήθελα να ασχοληθώ και με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων.
