Καραθύμιου Μαρίζα: “ο Χορός σμιλεύει το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή μας”

Ο χορός είναι ανάγκη ή πολυτέλεια;

Ο χορός όπως και ο ρυθμός είναι αρχέγονα εγγενή στοιχεία του ανθρώπου.

Η έκφραση και η εξωτερίκευση μοιάζει αναγκαία, κάτι που συναντάμε καθημερινά από την άνθηση κάθε είδους μορφής τέχνης ανά τους αιώνες μέχρι την καλπάζουσα επιθυμία συνύπαρξης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Συγκεκριμένα ο χορός είναι η εξ ολοκλήρου έκφραση και σωματοποίηση του οτιδήποτε συμβαίνει μέσα μας και πηγάζει αβίαστα είτε το επιτρέπουμε είτε όχι.

Το σώμα όπως και το πνεύμα είναι εργαλεία και βαλβίδες αποσυμπίεσης. Είναι αναγκαίο να τα χρησιμοποιούμε σωστά!

Ποιά είναι τα οφέλη του χορού;

Ο χορός σμιλεύει το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή μας.

Σε κάθε ηλικία αλλά ειδικά σε παιδική ηλικία διαμορφώνει την προσωπικότητα βάζοντας τα θεμέλια για να χτιστεί μια γερή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.

Εκτός της σκληρής άσκησης, που δε χρειάζεται να αναφέρουμε τη σημαντικότητά της, γυμνάζει το μυαλό μας, το νευρομυϊκό μας σύστημα άρα και την εγρήγορσή μας.

Μας μαθαίνει την αυστηρή πειθαρχία για μια ατσαλωμένη ψυχή αλλά ταυτόχρονα απελευθερώνει και όλον τον πλούτο που βρίσκεται στα ενδότερα του καθενός βοηθώντας τον να εκφραστεί, να επικοινωνήσει και να δημιουργήσει στα πλαίσια του κοινού και του διαφορετικού, ενέργειες ζωτικής σημασίας για ένα υγιές Όλον.

Γυμνάζεται κάποιος με το χορό;

Θα έχετε παρακολουθήσει παραστάσεις ή video χορού, έτσι δεν είναι;

Φτάνουν λίγα λεπτά παρακολούθησης και μια δοκιμή για να καταλάβει κανείς την αντοχή, τη δύναμη, την ταχύτητα και την υπερπροσπάθεια που απαιτείται για ένα σωστό αποτέλεσμα.

Το σωματικό υπόβαθρο του καθενός φυσικά παίζει μεγάλο ρόλο. Παρ’ όλα αυτά η χρόνια εξάσκηση και η επιμονή θα μας φέρει το αποτέλεσμα που θέλουμε.

Κατά κοινή ομολογία οι χορευτές έχουν ονειρεμένα σώματα τόσο από άποψη φυσικής κατάστασης όσο και σμιλευμένων γραμμών. Είναι το αποτέλεσμα κι η επιβράβευση μιας μακρόχρονης και σκληρής προσπάθειας.

Οι χοροί διδάσκονται στην αυθεντική τους μορφή;

Αυτή είναι μια δύσκολη απάντηση καθώς η διδασκαλία τους έγκειται σε πολλούς παράγοντες.

Η πορεία τους στην ιστορία σαφώς και τους αναδιαμορφώνει συνέχεια. Σημαντικό ρόλο για το πώς θα διδαχθεί ένας χορός είναι και το δυναμικό που υπάρχει με τις δυνατότητές του από πλευράς δασκάλων αλλά και μαθητών.

Επίσης, ο χορός είναι ζωντανός οργανισμός, εξελίσσεται και πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα. Θα σου πάρει χρόνια να μελετήσεις ένα σύστημα ή ένα είδος και μόλις συγκεντρώσεις την απαραίτητη έρευνα και γνώση θα πρέπει να προσαρμοστείς με τις αλλαγές και τις προσθήκες!

Η δουλειά του χορευτή και δασκάλου δε σταματάει ποτέ! Οι σχολές και τα ιδρύματα σήμερα διδάσκουν τους χορούς όπως είναι επίσημα καταγεγραμμένοι και κληρονομημένοι με τις απαραίτητες υποσημειώσεις και εξελίξεις.

Πόσο βοηθάει ψυχικά η ενασχόληση με το χορό;

Όπως προείπα ο χορός δαμάζει και ελευθερώνει την ψυχή μας.

Το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας χρειάζεται κανόνες και όρια για την λειτουργικότητά του, παράδειγμα η τάξη και η πειθαρχία που μας διδάσκει η σωστή και ακριβής εκτέλεση της τεχνικής, τοποθέτηση στο χώρο και απόδοση της μουσικής.

Εξίσου απαραίτητη όμως είναι η ελευθερία και ο χώρος που δίνεται στο χορευτή για να δημιουργήσει, να εκφράσει, να εξωτερικεύσει το ψυχοσύνθεσή του, τις σκέψεις και τις ιδέες του.

Ο κάθε χορευτής γεννάει το διαφορετικό και το όμορφο που βρίσκεται μέσα του.

Ο χορός μπορεί να βοηθήσει κάποιο άτομο στην κοινωνικοποίησή του;

Με πολλαπλούς τρόπους.

Είτε άμεσα, εφόσον οι αίθουσες χορού είναι σημείο συνάντησης την εποχή που διανύουμε και ο χορός στο ομαδικό του κομμάτι απαιτεί αρμονική συνεργασία και συνύπαρξη όσο και ανταλλαγή στοιχείων με το σύνολο, είτε έμμεσα αφού αποτελεί πραγματικά μέσο εκτόνωσης και ψυχοθεραπείας –δεν είναι τυχαία η εξέλιξη του κλάδου της χοροθεραπείας- και βοηθά να ανακαλύψουμε, να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και κατ’ επέκταση γενικότερα τον άνθρωπο και το σύνολο.

Άλλωστε, μια αίθουσα ή μια σχολή χορού είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας που προετοιμάζει και εκπαιδεύει μ’ έναν τρόπο την ένταξή μας σ’ αυτή.

Υπάρχει όριο ηλικίας για να ξεκινήσει κάποιος το χορό;

Όλοι είμαστε εν δυνάμει χορευτές, αρκεί να το πάρουμε απόφαση.

Παλαιότερα ίσως ήταν πιο δύσκολο έως και αδιανόητο για έναν οποιοδήποτε ενήλικα, άσχετου ή μερικώς σχετικού με το αντικείμενο να φανταστεί τον εαυτό του σε μια αίθουσα ή ακόμα χειρότερα σε μια σκηνή θεάτρου.

Σήμερα οι περισσότερες σχολές διαθέτουν τμήματα ενηλίκων όλων των επιπέδων και ευκαιρίες σε δοκιμές πολλών ειδών χορού γνωστών και άγνωστων ευρύτερα. Πολλά μαθήματα γίνονται πια και σεμιναριακά διευκολύνοντας τον πιεσμένο χρόνο του σημερινού ανθρώπου.

Τα κοστολόγια επίσης ποικίλουν αναλόγως των παραγόντων, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα έτσι ώστε να υπάρχουν επιλογές για όλους. Λειτουργούν και στούντιο χορού τα οποία επίσης δεν καλύπτουν συγκεκριμένη ύλη οπότε είναι ανοιχτά για όλους.

Το σίγουρο είναι πως οποτεδήποτε το σώμα ή η ψυχή μας στείλει επείγον χορευτικό σήμα είμαστε υποχρεωμένοι να το ακολουθήσουμε και να το προσαρμόσουμε στα μέτρα και στις δυνατότητές μας.

Από ποια ηλικία ξεκινάνε τα παιδιά χορό;

Οι τεχνικές χορού ορίζουν την ηλικία εκκίνησης ανάλογα με το είδος. Το μπαλέτο για παράδειγμα μπορεί να ξεκινήσει στην ηλικία των οκτώ ετών αλλά και από πέντε και έξι ετών λειτουργούν προπαρασκευαστικά τμήματα μπαλέτου για να προετοιμάσουν το παιδί να δεχτεί την τεχνική.

Ο σύγχρονος χορός λόγω της πολυπλοκότητας που δημιουργεί η ελευθερία στην κίνηση δίνει ως καλύτερη ηλικία εκκίνησης αυτή των δέκα με δώδεκα ετών.

Η κατά κύριο λόγο, όμως, επαφή του παιδιού με την έννοια του χορού, του ρυθμού και της μουσικής είναι προτιμότερο να ξεκινήσει σε μικρή ηλικία, αυτή των τεσσάρων χρόνων.

Το παιδί στο ξεκίνημά του, όταν αρχίζει και εξερευνά τον κόσμο, τον εαυτό του, τη φύση, τα φαινόμενα, τα ακούσματα είναι καλό να έχει δίπλα του ένα γνώστη καθοδηγητή που θα του δώσει τα ερεθίσματα και τις απαντήσεις στη γνωριμία του με τις παραστατικές τέχνες.

Αποδεδειγμένα, οι γνώσεις και οι συνήθειες που αποκτά το παιδί από μικρή ηλικία το διαμορφώνουν σαν χορευτή κ έτσι το νωρίτερο που θα εισαχθεί στη διαδικασία, το καλύτερο για εκείνο.

Μπορεί κάποιος να ασχοληθεί και επαγγελματικά στην πορεία;

Φυσικά!! Αυτό εξαρτάται από τη θέληση του χορευτή και τις θυσίες που είναι διατεθειμένος να κάνει.

Ο χορός δυστυχώς δεν χαρίζεται, τουλάχιστον όσο μιλάμε για ένα επαγγελματικό επίπεδο.

Θέλει πείσμα, πειθαρχία, ατσάλινα νεύρα, πύρινη και παθιασμένη ψυχή, αγάπη για αυτό που κάνεις, σεβασμό για το σώμα σου, τους δάσκαλους και τους συγχορευτές σου και πάνω απ’ όλα θέληση!

Ένας μακρύς κατάλογος όπλων- εφοδίων που χρειάζεσαι για την περιπέτεια του χορού θα ήταν ακόμη ανεπαρκής!

Το «ταλέντο» το οποίο καλύπτει ένα ευρύ φάσμα χαρακτηριστικών που συναντάς στο χορό μπορεί να αποτελέσει την πατερίτσα σου στη στιγμή αδυναμίας ή το έμβολο που θα σε εκτοξεύσει λίγα μέτρα πιο μπροστά.

Το όχημα σου όμως για το μακρύ ταξίδι κατάκτησης υψηλών κορυφών είναι η δουλειά και η θέληση! Ο ασίγαστος παρατηρητής χορευτής, αυτός που δουλεύει με όλη τη δύναμη και την ψυχή του και δεν αφήνει στιγμή και διόρθωση να χαθεί, μπορεί να χαράξει την πορεία του προς όπου θελήσει.

https://www.youtube.com/watch?v=a-VbsqtTfFg

https://drive.google.com/open?id=1AYcan_oRfZrumBSFITawvV_3uliL3kKL

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Turbulences»

Χορογραφία/Σύλληψη/Υπεύθυνος έργου: Καραθύμιου Μαρίζα
Χορεύουν: Ομάδα Tanzφολ (Μιχαέλα Βάσιου, Καραθύμιου Μαρίζα, Κυζίρογλου Ειρήνη, Αλεξία Μαϊκίδου-Πουτρίνο, Ξανθή Μωυσίδου, Παπαδοπούλου Χρυστέλλα,), Άννα Ηλία Σιτσανλή.

Επιμέλεια μουσικής: Άννα Ηλία Σιτσανλή
Κοστούμια: Καραθύμιου Μαρίζα

Είναι μία δουλειά σε εξέλιξη που, με την πολύτιμη συμβολή και συναπόφαση της ομάδας, από χορογραφία πορεύεται σε παράσταση.

Ξεκίνησε σαν solo, σταδιακά πήρε τη μορφή που έχει τώρα και αυξάνει έως ότου μπορέσει να σταθεί μόνο του σαν παράσταση.

Αφορμή για τη δημιουργία του αποτέλεσαν τα γεγονότα που συντρέχουν αρκετά χρόνια τώρα στην Εγγύς Ανατολή.

Το ζοφερό βίωμα του πολέμου, των «αναταραχών», του αναπάντεχου, των καταναγκαστικών επιλογών και ό,τι συνοδεύει ένα τέτοιο γεγονός, παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τα δικά μας φίλτρα, από εικόνες και συναισθήματα που γεννιούνται μέσα μας, μιας και αυτή είναι μια πολύ μακρινή για μας κατάσταση.

Ιδιαίτερη χρήση έχει το μαντήλι στη χορογραφία.

Αφενός είναι μια επιπρόσθετη τεχνική δυσκολία που ανεβάζει τον πήχη και φέρνει πιο έντονα το φαντασιακό του χορευτή μπροστά στα μάτια του –με αυτό τον τρόπο δουλεύουμε και τους αυτοσχεδιασμούς μας- και αφετέρου αντιπροσωπεύει το απρόσωπο και τη μαζικοποίηση που στιγματίζει αυτούς τους ανθρώπους.

Φιμώνει και αναγκάζει. Προσπαθήσαμε να ευαισθητοποιήσουμε και να ενεργοποιήσουμε, να «ενοχλήσουμε» όσο μας επιτρέπεται, αποτυπώνοντας την απώλεια, την επιλογή, την απόσταση από γεγονότα και ανθρώπους που συμβαίνουν τόσο κοντά αλλά παράλληλα τόσο μακριά από εμάς.
Ανανεωμένη και εμπλουτισμένη η παράσταση «Turbulences» παρουσιάζεται οσονούπω στο διεθνές φεστιβάλ σύγχρονου χορού Pocket Dance Festival στις 15/09/2019 (5η ημέρα του φεστιβάλ) με γενική ώρα έναρξης 21.00 στο Studio 29A, Πτολεμαίων 29Α , Θεσσαλονίκη.

Εκ μέρους της ομάδας Tanzφολ ευχαριστούμε ιδιαιτέρως:

Τη σχολή χορού Φυλλίς Μάντζιαρη –όλες μας, πλην μιας εξαιρουμένης, απόφοιτες του επαγγελματικού της σχολείου- αλλά και την ίδια για την παραχώρηση του χώρου προβών, την εμψύχωση και τη γενικότερη στήριξη που μας παρέχει.

Την Πέγκυ Παπαντωνίου επίσης για τη στέγαση της ομάδας και πάσα άλλη βοήθεια και υποστήριξη.

Την Όλγα Κυριακοπούλου που από δασκάλα μας ξεκινώντας, παραμένει η «Αθηνά» και η κινούμενη χείρ δίπλα σε κάθε μας βήμα.

Τους Γιώργο Μαβίδη, Ερνέστο Κούκο, Νίκο Πάντη για τις ωραίες φωτογραφίες τους και την τεχνική υποστήριξη σε βίντεο.

Την Άννα Ηλία Σιτσανλή για τις ατέλειωτες ώρες που διέθεσε στην επεξεργασία του ήχου.

Το polismagazino.gr που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας ακούσει και να μας προβάλλει.

Όσους αμέλησα να αναφέρω και όλους όσους δε σταματάτε να στηρίζετε και να αγκαλιάζετε το χορό ποικιλοτρόπως!!

ΣΥΝΤΟΜΟ CV

Καραθύμιου Μαρίζα (Karathymiou Mariza)

Γεννήθηκε στη Νάπολη Ιταλίας (14/08/1987). Αποφοίτησε από το τμήμα Κοινωνικής και Ποιμαντικής Θεολογίας Α.Π.Θ. με μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκκλησιαστική Ιστορία.

Αποφοίτησε από την «Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Φυλλίς Μάντζιαρη» στην Περαία, Θεσσαλονίκη.

Ασχολείται από μικρή ηλικία με την τέχνη (χορό, θέατρο, μουσική) και τον αθλητισμό.

Έχει παρακολουθήσει μαθήματα και σεμινάρια τεχνικής, ρεπερτορίου και αυτοσχεδιασμού σε μπαλέτο, σύγχρονο, jazz-musical, flamenco και άλλους χορούς, από αξιόλογους καλλιτέχνες όπως Paul Blackman, Attila Bordas, Paolo Santilli, Rudy Bryans, Daniel Lommel, Alexander Neskov, Blenard Azizaj, Ιωάννης Μανταφούνης, Μαρία Κουσουνή κ.α. σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις χορού, αυτοσχεδιαστικά projects, phd {Αργυρώ Τσαμπάζη “The application of orthodox ascetic practices to choreographic processes and dance performance” Queen’s University Theatre Department, Ireland}, festivals, galas και διαγωνισμούς σαν χορεύτρια και χορογράφος.

Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Tanzφολ με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Πρόσφατα παρουσίασε την χορογραφική της δουλειά σε εξέλιξη «Turbulences» στη Θεσσαλονίκη (Sputnik Festival Thessaloniki 29/09/2018, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης-Παγκόσμια ημέρα μπαλέτου 07/10/2018).

Ανανεωμένη και εμπλουτισμένη η παράσταση «Turbulences» παρουσιάζεται οσονούπω στο διεθνές φεστιβάλ σύγχρονου χορού Pocket Dance Festival στις 15/09/2019.

Σε ότι αφορά την θεατρική της εκπαίδευση, τελείωσε το θεατρικό εργαστήρι Αβέρτο (Θεσσαλονίκη) με καθοδηγητή-εμψυχωτή-σκηνοθέτη τον Οικονόμου Βαγγέλη και έχει παρακολουθήσει κύκλους και σεμινάρια σωματικού θεάτρου, θεατρικής πράξης και υποκριτικής (Αβέρτο, ΚΘΕΘ κ.α.) από το 2008-2016.

Συμμετείχε ως ηθοποιός και performer, σε θεατρικές και χοροθεατρικές παραστάσεις, video clip, ταινίες μικρού μήκους σπουδαστών Κινηματογράφου και Θεάτρου Α.Π.Θ. και άλλων, με συμμετοχές σε φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό.