“…Η παιδεία, η τέχνη και ο πολιτισμός δεν είναι θέματα προς διαπραγμάτευση, αλλά είναι αυτά που φωτίζουν το μέλλον όλων μας. Η ζωή δεν είναι μόνο αριθμοί και πληροφορίες, είναι και ποίηση”
Ο συνθέτης της ταινίας “Έξοδος 1826” και των πρόσφατων “Νανουρισμάτων” δίνει συνέντευξη στο www.polismagazino.gr και απαντάει στις ερωτήσεις μας.
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση;
Μεγάλωσα στην Αλεξανδρούπολη. Θυμάμαι ότι, ως μαθητής του δημοτικού σχολείου όποτε ανέβαινα τα σκαλιά της πολυκατοικίας στην οδό Μαζαράκη όπου μέναμε, πάντα σφύριζα ή τραγουδούσα «δικές μου» μελωδίες που προκύπτανε από ό,τι ακούσματα είχα ως τότε. Μου άρεσε πως αντηχούσε η φωνή μου στους διαδρόμους και αυτό με ωθούσε να συνεχίζω να αυτοσχεδιάζω κάτι καινούργιο κάθε φορά που ανεβοκατέβαινα τις σκάλες. Πολύ νωρίτερα, η δασκάλα στον παιδικό σταθμό ενημέρωσε την μητέρα μου ότι «ο Άρης κάθεται μόνος του σε μια γωνιά και τραγουδάει», αλλά αυτό δεν το θυμάμαι προσωπικά (γέλια).
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές;
Η πορεία μου στη μουσική ήταν μια περιπέτεια στο άγνωστο. Σκοπός μου ήταν να κατακτήσω τη γνώση και την τεχνική. Να μου φανερωθεί αυτό που στην εφηβεία μου φαινόταν τόσο άγνωστο και τόσο τεράστιο. Σπούδασα τη μουσική ανελιππώς για 25 χρόνια και αν δεν έκανα οικογένεια θα συνέχιζα να τη σπουδάζω. Μέσα από αυτές τις σπουδές γνωρίζεις καλύτερα τον ευατό σου. Τι σου αρέσει και τί όχι, τι μπορείς να καταφέρεις και ως που μπορείς να φτάσεις. Οι σπουδές και τα βραβεία που πήρα σε κάποιους διαγωνισμους σύνθεσης με βοήθησαν όχι μόνο στο να “ανοίξει” το αυτί μου και να καλλιεργηθώ μουσικά αλλά με οδήγησαν και στο να απομυθοποιήσω την “ακαδημαϊκή” μουσική, που δυστυχώς χαρακτηρίζεται από ελιτίστικο πρόσημο, να απελευθερωθώ από το “σωστό” και το “λάθος” και ανενόχλητος να γράψω ό,τι μουσική ήθελα χωρίς συμπλέγματα κατωρετότητας ή κινούμενος από άγνοια. Επίσης η απόφασή μου να ασχοληθώ σοβαρά με τη μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο με βοήθησε να αποφύγω τον καταναγκαστικό πειραματισμό της “λόγιας” ακαδημαϊκής μουσικής, και να έρθω σε επαφή με άλλους καλλιτέχνες. Να γράψω μουσική που εξυπηρετεί το όραμα ενός σκηνοθέτη, ενός στιχουργού, ενός εικαστικού κ.λ.π. Φυσικά κάτω από ειδικές συνθήκες δεν θα είχαμε αντίρρηση να γράψω ένα νέο συμφωνικό έργο ή ένα κοντσέρτο.
Όσον αφορά τις επιρροές, σίγουρα κάθε τι κανούργιο που μάθαινα ή άκουγα λειτούργησε με κάποιο τρόπο στη δημιουργία ενός γούστου, μιας αισθητικής που είναι προϊόν γνώσης και προσωπικής ανάγκης και σίγουρα όχι άγνοιας ή αδυναμίας. Με επηρέασε βαθειά ο ρομαντισμός των o S. Rachmaninoff και P.I. Tchaikovsky, ο μοντερνισμός και μεταμοντερνισμός του Morton Feldman και του Giya Kancheli, ο νεοκλασικισμός των S. Prokofiev και D. Kabalevsky, η αισθητική του φίλου και δασκάλου Νίκου Κυπουργού. Από τη μουσική του κινηματογράφου την προσοχή μου τράβηξε η γραφή των John Powell, James Newton Howard, John Corigliano, James Horner, John Williams κ.α.
Ωστόσο, την αγάπη μου στη μουσική την οφείλω στον υπέροχο πιανίστα και μαέστρο Νίκο Βασιλείου που είχα την τύχη να είμαι μαθητής του και να μου μεταδώσει όλη την αγάπη και την εμπειρία που είχε για τη μουσική. Ήταν ο πρώτος που με έφερε σε επαφή με την ομορφιά της κλασικής μουσικής αλλά και με τη σύνθεση μέσα από τα μαθήματα της Αρμονίας. Φυσικά όλοι οι δάσκαλοί μου τόσο στο Κρατικό Ωδείο όσο και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο βάλανε το λιθαράκι τους.
Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία;
Θεωρώ ότι όσο πιο πολύ έχει κοπιάσει ένας καλλιτέχνης για την τέχνη του, τόσο πιο δυνατός είναι απέναντι στην επιτυχία και την αποτυχία. Αν βέβαια η επιτυχία ερχόταν απότομα και απρόσμενα τότε μάλλον θα δυσκολευόμουνα να τη διαχειριστώ. Ωστόσο, ο χώρος της κλασικής μουσικής από τον οποίο και προέρχομαι χαρακτηρίζεται από τη συνεχόμενη και επίπονη προσπάθεια του δημιουργού ενώ ταυτόχρονα θεωρείται και μη “εμπορικός” χώρος. Αυτή η προσπάθεια, μαζί και με τη γνώση που προσφέρουν οι σπουδές σε προστατεύουν τόσο στην επιτυχία όσο και στην αποτυχία. Την επιτυχία την λαχταρώ κυρίως ως θετική ανταπόκριση του κοινού στο έργο που παράγω. Είναι αυτό το θετικό feedback που σου δίνει αυτήν την αίσθηση της χαράς και της πληρότητας, η οποία βέβαια δεν κρατάει πολύ και έτσι ξαναξεκινάς τον αγώνα της δημιουργίας έχοντας πάλι την αίσθηση του ανικανοποίητου. Φυσικά, το ότι η μουσική μου δεν αναφέρεται σε ένα μαζικό κοινό ή δεν «αρέσει» σε όλους, αυτό δεν το θεωρώ αποτυχία. Μετά από αρκετή εμπειρία έχω καταλήξει πως αν ένα έργο μου αρέσει πολύ σε εμένα και με συγκινεί, θα βρεθεί σίγουρα και κάποιος άλλος άνθρωπος που θα νοιώσει αυτή τη συγκίνηση.
στην πρεμιέρα της ταινίας Έξοδος 1826 στην Αθήνα
Έτσι και με την τελευταία μου δισκογραφική δουλειά «Νανουρίσματα και ξυπνήματα» που κυκλοφορεί σε μορφή βιβλίο – cd από τις εκδόσεις Βάρφης, παίρνω πολύ θετική ανατροφοδότηση από τους ακροατές και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά γιατί δούλεψα πολύ σκληρά για αυτά τα 11 τραγούδια. Νομίζω η ποιότητα των τραγουδιών ήταν που έπεισε και τόσο καταξιωμένους ερμηνευτές όπως οι: Παντελής Θαλασσινός, Σαβίνα Γιαννάτου, Λιζέτα Καλημέρη, Θοδωρής Κοτονιάς, Ναταλία Λαμπαδάκη, Έλσα Μουρατίδου, Δημήτρης Τριχάκης, Αλεξία Χρυσομάλλη, Γεωργία Βεληβασάκη, Σοφία Αβραμίδου, Κορτέσσα Τσιφοδήμου να συμμετέχουν στο δίσκο. Αυτό αποτελεί επιτυχία από μόνο του. Και μαζί με την αποδοχή του δίσκου από το Β’ πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και την επιλογή ενός νανουρίσματος για ζωντανή παρουσίαση από την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της Ερτ, νομίζω ότι η ανατροφοδότηση που δέχτηκα ήταν παραπάνω από θετική. Ωστόσο, αν υποθέταμε ότι τα τραγούδια δεν άρεζαν, δεν θα το θεωρούσα αποτυχία μιας και δούλεψα πολύ σκληρά και με ειλικρίνεια πάνω στους υπέροχους στίχους που μου παραδώσανε η Όλγα Σεχίδου, η Νίνα Ζαφειρίου και η Λίλα Στογιάννη.
Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show;
Είναι ένα φαινόμενο που σίγουρα έχει να κάνει με την θεαματικότητα και το μάρκετινγκ και σίγουρα όχι με την ουσία της μουσικής τέχνης. Ωστόσο, η τηλεόραση ως μέσο έχει τεράστια δύναμη. Αν λοιπόν τέτοια shows οδηγούν την κοινωνία να ευαισθητοποιηθεί περισσότερο στη μουσική, τότε βλέπω θετικό πρόσημο. Ωστόσο, θέλει μεγάλη προσοχή γιατί ο ανταγωνισμός και το άγχος που μπορεί να προκύπτει σε αυτές τις εκπομπές μπορεί και να βλάπτει του συμμετέχοντες. Όσον αφορά εμένα, σίγουρα προτιμώ να βλέπω αυτά τα μουσικά talent shows αντί για εκπομπές και διαγωνισμούς μαγειρικής. Παρ’ ότι μου αρέσει να μαγειρεύω, και μαγειρεύω καλά (γέλια).
Σοφία Αβραμίδου
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε;
Γράφοντας μουσική για τον κινηματογράφο, η συνεργασία που επιθυμώ έχει να κάνει με την ποιότητα και αρτιότητα της κινηματογραφικής παραγωγής. Άρα να συνεργαστώ με έναν σκηνοθέτη που να ξέρει καλά τη δουλειά του και η παραγωγή να έχει τη θέληση και τη δύναμη να πραγματώσει με τον καλύτερο τρόπο το όραμα του σκηνοθέτη. Έτσι και εγώ θα έχω το κίνητρο να παραδώσω τη μουσική μου στην ιδανικότερη μορφή της.
Επίσης, ετοιμάζω ένα καινούργιο δίσκο με τραγούδια όπου κάθε τραγούδι ζητά και τον ερμηνευτή του θα λέγαμε. Αυτόν που θα “κουμπώσει” στο τραγούδι και θα το αναδείξει με την ερμηνεία του. Ήδη δυο από τα τραγούδια θα τα ερμηνεύσουν ο Απόστολος Ρίζος και η Ευτυχία Μητρίτσα. Αυτές οι δυο συνεργασίες είναι ήδη ονειρεμένες και νοιώθω μεγάλη χαρά για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν. Στο τραγούδι, οι συνεργασίες που ονειρεύομαι προκύπτουν κάθε φορά από τις ανάγκες του τραγουδιού. Το κάθε τραγούδι ζητά τον ερμηνευτή του, που ιδανικά, θα το ολοκληρώσει και θα του δώσει ζωή.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού;
Από όσο γνωρίζω υπάρχουν μάνατζερ που ασχολούνται με τις live παρουσιάσεις των ερμηνευτών/τραγουδοποιών. Με τις συναυλίες δηλαδή. Ανάλογα με το ταλέντο και το μεράκι του/της μάνατζερ ο ερμηνευτής ή το γκρουπάκι μπορούν να εξελιχθούν ανάλογα. Ωστόσο, για εμένα που εστιάζω κυρίως στη μουσική του κινηματογράφου και στη δημιουργία τραγουδιών, και που δεν έχω ακόμη μεγάλη επαφή με τις live εμφανίσεις, το ενδιαφέρον μου ήταν κυρίως στην αναζήτηση μάνατζερ που σχετίζεται με τις κινηματογραφικές παραγωγές. Στην Ελλάδα, αυτό το κομμάτι γύρω από τον κινηματογράφο είναι μάλλον ανύπαρκτο, μιας και η κινηματογραφική δημιουργία δεν είναι τόσο πλούσια όσο θα μπορούσε να είναι.
Από το 2020 έχω τη χαρά να συνεργάζομαι με την Musicentry, μια πολύ σοβαρή εταιρία που δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπροσώπησης συνθετών και καλλιτεχνών καθώς και στον χώρο των πνευματικών δικαιωμάτων και των μουσικών εκδόσεων. Θεωρώ ότι η συνεισφορά τους θα είναι καταλυτική στην ανάδειξη και προστασία του έργου μου.
Ποιά είναι τα τωρινά και μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Όπως ανέφερα παραπάνω εκκρεμεί η ενορχήστρωση και παραγωγή των τραγουδιών του νέου δίσκου που ετοιμάζω πάνω σε στίχους εξαιρετικών στιχουργών όπως της Ευγενίας Καπουνιάρη, του Θοδωρή Παπαϊωάννου και του Παύλου Τριανταφυλλίδη. Επειδή αυτός ο δίσκος αποτελεί προσωπική μου επιλογή και πρωτοβουλία και δεν έχει να κάνει με deadlines, το αφήνω να πάρει το χρόνο του και να ωριμάσει και μέσα μου.
Επίσης, μέσα στον Ιούλιο του 2020 θα κυκλοφορήσει το νέο μου ψηφιακό άλμπουμ με επιλεγμένα μουσικά θέματα που έχω γράψει για το θέατρο από το 2007 μέχρι σήμερα. Θα μπορεί κάποιος να το βρει και να το ακούσει σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες (itunes, spotify, κλπ).
Μία άλλη συνεργασία που μου δίνει μεγάλη χαρά είναι αυτή με τον εθελοντικό ανθρωπιστικό οργανισμό “Kids save lives” ο οποίος δραστηριοποιείται στην εκπαίδευση μαθητών και ενηλίκων πάνω στην καρδιοπνευμονική αναζωογώνηση (ΚΑΡΠΑ), και ο οποίος μου ανέθεσε τη σύνθεση ενός τραγουδιού (στίχους και μουσική) που θα αναφέρεται ακριβώς σε αυτήν τη δράση αλλά και στη δύναμη που έχουν τα νέα παιδιά να σώσουν μια ζωή. Το τραγούδι θα ερμηνεύει ο εξαιρετικός Θοδωρής Μαραντίνης των ΟΝΙΡΑΜΑ και η Αγγελική Μισαηλίδου, μία νεαρή τραγουδίστρια με απίστευτο ταλέντο που φοιτά στο Μουσικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης. Το τραγούδι έχει τίτλο «Όλοι μαζί για μια καρδιά» και λογικά μέχρι το φθινόπωρο θα παρουσιαστεί στο κοινό.
Επίσης, ύστερα από προτροπή του φίλου και μαέστρου Αναστάσιου Στρίκου συνεργάστηκα, πρόσφατα, με την εικαστικό Simone Hooymans, όπου μαζί με άλλους συνθέτες από διάφορες περιοχές του πλανήτη, γράψαμε μουσικές μινιατούρες που αντιστοιχούσαν σε ζωγραφισμένα φυτά της εικαστικού. Το αποτέλεσμα είναι μία ταινία animation που θα παίζεται σε λούπα σε γιγαντοοθόνη μέσα στην βιβλιοθήκη Deichman στο Όσλο της Νορβηγίας. Από τις 18 Ιουνίου και για τους επόμενους μήνες το project θα είναι ανοιχτό προς το κοινό της βιβλιοθήκης.
Τέλος, έχω την τιμή να συνεργάζομαι με το Φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria (http://fantasyfest.gr ) και την πρόεδρό του Σαββίνα Κοτσερίδου η οποία μου ανέθεσε τη σύνθεση ενός παιδικού τραγουδιού (με τίτλο «Φαντασμαγορία») πάνω σε δικούς της στίχους, το οποίο θα ενταχθεί σε cd, με συμμετοχή καταξιωμένων συνθετών, που θα εκδώσει το Φεστιβάλ μέσα στο καλοκαίρι ενώ παράλληλα θα γίνει και βίντεο-animation που θα συνοδεύει το τραγούδι όταν αυτό ανέβει στο youtube. Λογικά, όλα θα είναι έτοιμα μέχρι τις 12-13 Σεπτεμβρίου οπότε και θα πραγματοποιηθεί το Φεστιβάλ στο Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης.
Νίκο Τσανακά
Πως βλέπετε τη θέση της μουσικής και των τεχνών γενικά στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία;
Δυστυχώς, σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα, απέχουμε πολύ από το να θεωρούμαστε ευρωπαϊκή χώρα. Γι’ αυτό και όταν αναφερόμαστε στην Ευρώπη είναι σαν να αναφερόμαστε σε ένα μέρος πολύ διαφορετικό και πολύ μακριά από την Ελλάδα. Παρ’ όλο λοιπόν που οι επαγγελματικές σπουδές της μουσικής έχουν εξελιχθεί στην Ελλάδα σε πολύ υψηλό επίπεδο, και ως μονάδες καλλιτεχνών θα μπορούσαμε να σταθούμε με αξιοπρέπεια σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουμε τεράστιο θεσμικό έλλειμμα.
Για παράδειγμα, τα καλλιτεχνικά μαθήματα (αισθητική αγωγή) στη γενική εκπαίδευση «θεωρούνται» σχεδόν πολυτέλεια αντί για αναγκαιότητα. Αντί για την ενίσχυση τους που αφορά άμεσα την συναισθηματική και ψυχολογική ωρίμανση των παιδιών και νέων βλέπουμε τη σταδιακή απαξίωση τους, με μείωση ωρών, με ανάθεση καλλιτεχνικών μαθημάτων σε εκπαιδευτικούς χωρίς την απαραίτητη ειδίκευση, με την ανυπαρξία κατάλληλων αιθουσών και υποδομών κλπ. Οδεύουμε λοιπόν σε μια πιο «στεγνή» εκπαίδευση και κατ’ επέκταση πιο στεγνή κοινωνία. Θεωρώ ότι οι εκάστοτε κεντρικές κυβερνήσεις θα πρέπει να λαμβάνουν το μήνυμα ότι η παιδεία, η τέχνη και ο πολιτισμός δεν είναι θέματα προς διαπραγμάτευση, αλλά είναι αυτά που φωτίζουν το μέλλον όλων μας. Η ζωή δεν είναι μόνο αριθμοί και πληροφορίες, είναι και ποίηση. Αλλά η τέχνη και η ποίηση, απελευθερώνουν τον άνθρωπο (δεν ξέρω πόσο βολικό είναι αυτό…). Η στήριξη της κοινωνίας και του κράτους για πρόσβαση στον πολιτισμό από όλους, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. Οποιοδήποτε βήμα προς τα πίσω, μόνο κακό μπορεί να κάνει.
Και εδώ έρχεται και το ζήτημα (αν είναι δυνατόν…) για το αν ένας καλλιτέχνης, ένας μουσικός, ένας ζωγράφος και τόσοι άλλοι, που έχουν μοχθήσει πάρα πολλά χρόνια σπουδάζοντας το αντικείμενό τους, έχουν την ίδια ανάγκη για φαγητό, ντύσιμο, στέγαση, όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι. Η παραγωγή, λοιπόν, τέχνης και πολιτισμού στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν αμοίβεται. Και αυτό πρέπει κάποτε να αλλάξει. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε και το δράμα που παίζεται αναφορικά με τα πνευματικά δικαιώματα των καλλιτεχνών και το τεράστιο ερωτηματικό που δημιουργείται για το μέλλον των δημιουργών και των δικαιωμάτων τους. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και θεωρώ ότι σταδιακά θα δοθεί μια ενιαία λύση για να εξυγιανθεί το πονεμένο αυτό κομμάτι των πνευματικών δικαιωμάτων. Αλλά το κράτος θα πρέπει να είναι σύμμαχος…
Για να κλείσω θετικά, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι οι Ελληνες μπορούν να είναι υπερήφανοι γιατί μια τόσο μικρή χώρα συνεχίζει και παράγει τεράστιο πολιτισμό, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα. Αρκεί να σκεφτούμε την ετήσια παραγωγή ελληνικού τραγουδιού.
Προσωπικό sait https://www.kanariskeramaris.com
Εδώ μπορείτε να ακούσετε το σάουντρακ της ταινίας Έξοδος 1826. https://www.youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_kD6Ccr6Y77-jwwYXRuTepqd6bYvRRPRCA
Κανάρης Κεραμάρης (βιογραφικό)
Γεννήθηκε το 1976 στην Αλεξανδρούπολη – Ελλάδα. Το 1993 εισάγεται στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, όπου τον επόμενο χρόνο παρουσιάζει έργο του για πρώτη φορά.
Το 1995 εγγράφεται στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (σπουδάζει μουσικολογία και μουσική παιδαγωγική).
Το 2001 ολοκληρώνει τις θεωρητικές σπουδές του στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγητές τον Κ. Γριμάλδη (πτυχίο Αρμονίας) και τον Κ. Σιέμπη (πτυχίο Αντίστιξης και Φούγκας), και στο πιάνο (Δίπλωμα) με τον καθ. Π Γεωργιάδης.
Το 2003 αποφοιτά από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών και εγγράφεται στον Τομέα Σύνθεσης του ίδιου τμήματος, όπου σπούδασε σύνθεση με τον καθηγητή Μιχάλη Λαπιδάκη.
Το 2008 συνεχίζει τις σπουδές σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο Kingston του Λονδίνου με τον Paul Archbold (Ερευνητικό Μεταπτυχιακό με θέμα τη σύνθεση που ακολουθεί τη δομή abstact video, 2010). Έχει παρακολουθήσει μαθήματα πιάνου, σύνθεσης και ανάλυσης της μουσικής με τους W. Rihm, Π Dusapin, Χρ. Χατζή, Γ Κουρουπό, JM Lopez-Lopez, Ν Osborne, G. Staebler, Θ. Αντωνίου, Kunsu Shim, Μ. Τραυλό, Κ. Σιέμπη, Αλ.Μπαλτά, Τ Simaku, Γ. Χατζηνίκο, Δ. Δημόπουλο, Ιω. Παπαδάτο, Ν. Κυπουργό (μουσική για τον κινηματογράφο και το θέατρο) κλπ. Έχει επίσης παρακολουθήσει μαθήματα σύνθεσης ηλεκτροακουστικής μουσικής με τον Π. Κόκορα καθώς και webseminar (film music) με τον Hans Zimmer.
Το Δεκέμβριο του 2006 έλαβε μέρος στο 1ο Εργαστήρι Σύγχρονης Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με το έργο του «Κονσέρτο για 8 εκτελεστές”, το οποίο και βραβεύτηκε από την επιτροπή. Τον Μάιο του 2007, στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος, που οργάνωσε η Όπερα Θεσσαλονίκης, συνέθεσε και παρουσίασε την παιδική όπερα «ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα” βασισμένο στο ομώνυμο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά. Το 2008 συνθέτει την παιδική όπερα “το ένοχο παπί” βασισμένη στο παραμύθι του Ευγ. Τριβιζά “Ποιος έκανε πιπί στο Μισισιπή”. Το 2009 το κομμάτι του «The mirror» βραβεύτηκε στο διεθνή διαγωνισμό σύνθεσης «Συνθέρμεια 2009».
Από το 2007 συνεργάζεται με καλλιτέχνες, συγγραφείς και σκηνοθέτες όπως ο Σταύρος Παναγιωτάκης, Πάνος Αρβανιτάκης (Απολιθώματα, βραβείο ΕΡΤ), Αριάν Κότση, Robert MacLean (The light touch), Morteza Jafari (Under the city’s skin), Βασίλης Τσικάρας (Έξοδος 1826), Δημήτρης Αδάμης, Αναστασία Αστερίου, Νίκος Κουμαριάς, Κορίνα Βασιλειάδου, Φώτης Συμεωνίδης (Σ’αγαπώ ελογοκρίθη), Γιώργος Σαββόγλου, Γιώργος Δημόγόλου, Βασίλης Μόραλης, ‘Αντρος Τσαεράς, Σταυρούλα Ντόκου, Ξένια Τσερέπη, Χριστίνα Βασιλάκου, Όλγα Σεχίδου, Λίλα Στογιάννη, Νίνα Ζαφειρίου, γράφοντας μουσική για παιδικά βιβλία ( + cd), το θέατρο και ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Διάφορες ταινίες όπου συμμετείχε ως συνθέτης έχουν προβληθεί σε αίθουσες της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Το 2018 ολοκληρώνει την πρώτη του μεγάλη δισκογραφική δουλειά “Νανουρίσματα και ξυπνήματα” (βιβλίο-cd, εκδόσεις Βάρφης) όπου ερμηνεύουν ερμηνευτές όπως οι: Παντελής Θαλασσινός, Σαβίνα Γιαννάτου, Λιζέτα Καλημέρη, Θοδωρής Κοτονιάς, Σοφία Αβραμίδου, Έλσα Μουρατίδου, Δημήτρης Τριχάκης κ.α.
Έργα του έχουν παιχτεί στην Ελλάδα, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αγγλία. Η μουσική του έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Dissonance, Εν πλω, Αιγαίο – Βάρφης, Διάπλους, και Βάρφη. Μουσικές του βρίσκονται επίσης και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες. Από το 2020 ο συνθέτης εκπροσωπείται από την εταιρία MUSICENTRY
