“Για το 2022 θέλω να ολοκληρώσω το δεύτερο προσωπικό μου δίσκο με έντεχνα τραγούδια βασισμένα τα περισσότερα σε στίχους της Ευγενίας Καπουνιάρη… Επίσης, σύντομα θα ανέβουν και στις ψηφιακές πλατφόρμες τα “νανουρίσματα και ξυπνήματα¨ σε στίχους των Όλγα Σεχίδου, Νίνα Ζαφειρίου και Λίλα Στογιάννη, που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή σε μορφή βιβλίου cd από τις εκδόσεις Βάρφης, και έχουν αγαπηθεί πολύ από τον κόσμο…”
Ποια είναι τα συναισθήματά σας για το 2021; Αυτό που κυριαρχεί μέσα μου δεν είναι τόσο το συναίσθημα για τη χρονιά που πέρασε αλλά μία αγωνία για το μέλλον της ανθρωπότητας γενικότερα. Το 2021 ήταν σίγουρα μία πολύ δύσκολη χρονιά για όλους μας αν και μετά το 2010 οι Έλληνες δεν γνωρίζουν τι σημαίνει καλή χρονιά. Είχα και εγώ δύσκολες και σημαντικές αλλαγές στην προσωπική μου ζωή που μαζί με κάποια θέματα υγείας δημιούργησαν σίγουρα την αίσθηση μιας κακής χρονιάς. Ωστόσο, τα προβλήματα και οι δυσκολίες είναι πάντα μια ευκαιρία για ανασυγκρότηση και ενδυνάμωση ώστε να εξελισσόμαστε και να γινόμαστε πιο δυνατοί και ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι.
Συμφωνείτε με τα νέα μέτρα της κυβέρνησης ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας; Τα μέτρα μπορώ να τα κρίνω ως πολίτης και όχι ως ειδικός του χώρου υγείας. Ως πολίτης λοιπόν δεν πείστηκα ότι ελήφθησαν τα καλύτερα μέτρα για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Ένιωσα ότι έγιναν ελάχιστα πράγματα για την ενδυνάμωση του δημόσιου συστήματος υγείας. Δεν ενισχύθηκαν όπως θα έπρεπε οι υποδομές και δεν δόθηκαν κίνητρα στους νοσοκομειακούς ιατρούς και νοσηλευτές που πραγματικά έφτασαν στα όριά τους. Με όλα αυτά και μέσα στην κρίση, έγινε και το ανήκουστο, να βγουν σε αναστολή χιλιάδες εξειδικευμένου νοσοκομιακού προσωπικού, συμπολίτες μας, που μέχρι τότε συμμετείχαν με όλες τους τις δυνάμεις στον κοινό αγώνα κατά της πανδημίας. Σίγουρα δεν υπήρχε η πολυτέλεια για την απόφαση μιας τέτοιας πολιτικής, και απάνθρωπης θα έλεγα, απόφασης. Την ίδια στιγμή, τα μέτρα δεν βοηθάνε καθόλου την αγορά, ενώ η αγοραστική δύναμη των πολιτών συνεχίζει να μειώνεται από τα τιμωριτικά χαράτσια τύπου ΕΝΦΙΑ, φρικτά απομεινάρια της μαύρης δεκαετίας 2010-2020. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να συμφωνήσω με μέτρα που απειλούν την ίδια την επιβίωση των συνανθρώπων μου, με μέτρα που ενισχύουν το διαχωρισμό των ανθρώπων. Για μένα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ζούμε δεν είναι η υγειονομική κρίση, αλλά η περίπτωση, με αφορμή αυτήν την κρίση, να χαθούν ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες που κατακτήθηκαν μέσα στους αιώνες με πολλούς αγώνες και θυσίες.
Ποιο θα είναι το μέλλον του Πολιτισμού το 2022; Κοιτάξτε, πολτισμός δεν είναι μόνο η τέχνη. Πολιτισμός είναι ο τρόπος που λειτουργεί η κοινωνία, ο τρόπος που σκεφτόμαστε τον εαυτό μας και τη σχέση μας με τους άλλους, η άποψη που έχουμε για το σωστό και το λάθος, το δίκαιο και το άδικο, η ποιότητα της πολιτικής μας σκέψης. Πολιτισμός είναι ένα σωρό καθημερινά πράγματα και συμπεριφορές. Όλα αυτά τώρα αλλάζουν, ανακατεύονται, εξελίσσονται. Είναι η εποχή όπου δεν υπάρχει πλέον λόγος και περιθώριο για συμβιβασμούς και συμβατικότητες. Είναι ο καιρός που ο άνθρωπος καλετίται να επιλέξει σε τι κόσμο και σε τι κοινωνία θέλει να ζει. Τώρα, όσον αφορά την Τέχνη, αυτή θα υπάρχει πάντα και θα εξελίσσεται. Και αυτή τη χρονιά, παρά τις αντίξοες συνθήκες, θα έχουμε πολλές νέες δημιουργίες σε όλους τους τομείς. Θα έχουμε νέους καλλιτέχνες που με τη ματιά τους μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο που κοιτάμε τη ζωή. Το ερώτημα είναι αν όλες αυτές οι αξιόλογες δημιουργίες θα φτάσουν ως εμάς. Σκεφτειτε να είμαστε “δεμένοι” και αναγκασμένοι να κοιτάμε προς μία μόνο κατεύθυνση και συγκεκριμένα προς μία χωματερή, έναν σκουπιδότοπο. Η σκέψη μας και η ψυχολογία μας θα ορίζεται από αυτήν την εμπειρία. Την ίδια στιγμή, πίσω από την πλάτη μας υπάρχει η θέα του ωκεανού, ο ήλιος, και ό,τι ομορφότερο μπορούμε να φανταστούμε, το οποίο όμως δεν μπορούμε να το δούμε γιατί κάποιοι μας δείχνουν μόνο τη χωματερή. Αυτό συμβαίνει στη χώρα μας με τα ΜΜΕ εδώ και πολλά χρόνια. Η χώρα μας παράγει, συνέχεια, υψηλό πολιτισμό, μόνο που δεν τον στηρίζει κανένας από τους μεγάλους φορείς, και θέλει κόπο και χρόνο για να τον ανακαλύψεις.
Ως καλλιτέχνης και άνθρωπος του πολιτισμού, τι θα προτείνατε για την επιστροφή στην κανονικότητα; Λυπάμαι που το λέω, αλλά πεποίθησή μου είναι ότι δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουμε στην κανονικότητα όπως την γνωρίζαμε (μιας καταναλωτικής ψευτοευμάρειας βασισμένης σε δανεικό χρήμα;) Όλα αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο ολόκληρο μας θύμισαν ότι ο κόσμος μας δεν ήταν ποτέ ένας τόπος ησυχίας και συνεχούς βελτίωσης. Γίνονται πισωγυρίσματα όσον αφορά τις ανθρώπινες αξίες, και φαίνεται ότι υπάρχει η τάση, ο άνθρωπος να μην ειναι πλέον “πρόσωπο” αλλά κομμάτι μίας υπάκουης μάζας. Αυτό που επιθυμώ και προτείνω είναι να επιλέξουμε ως ανθρωπότητα τι κατεύθυνση θέλουμε να πάρει η ζωή μας. Δηλαδή, τί είδους “κανονικότητα” επιθυμούμε. Εγώ επιθυμώ μια ζωή όπου ο άνθρωπος είναι στο επίκεντρο, ελεύθερος και γεμάτος σεβασμό για ότι τον περιβάλλει. Αυτό για να συμβεί πρέπει να αφυπνιστούμε και να δούμε την αλήθεια κατάματα. Χρειάζεται ενότητα και αλληλεγγύη για να αλλάξουν τα πράγματα, και δυστυχώς αυτό που καλλιεργείται στους καιρούς μας είναι ο διχασμός (μια παλιά και πολύ “πετυχημένη” συνταγή.)
Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σχέδιά σας για το 2022; Εκκρεμούν πράγματα που έπρεπε ήδη να έχουν ολοκληρωθεί το 2021 αλλά η συνολική απογοητευτική κατάσταση στη χώρα μας καθώς και προσωπικά μου θέματα δεν επέτρεψαν την ολοκλήρωσή τους. Για το 2022 θέλω να ολοκληρώσω τον δεύτερο προσωπικό μου δίσκο με έντεχνα τραγούδια βασισμένα τα περισσότερα σε στίχους της Ευγενίας Καπουνιάρη. Τα τραγούδια είναι έτοιμα σαν μουσική αλλά τους λείπει η ενορχήστρωση και η παραγωγή. Επίσης, σύντομα θα ανέβουν και στις ψηφιακές πλατφόρμες τα “νανουρίσματα και ξυπνήματα¨ σε στίχους των Όλγα Σεχίδου, Νίνα Ζαφειρίου και Λίλα Στογιάννη, που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή σε μορφή βιβλίου cd από τις εκδόσεις Βάρφης, και έχουν αγαπηθεί πολύ από τον κόσμο. Υπάρχουν και συνεργασίες που αφορούν τη σύνθεση μουσικής για τον κινηματογράφο και πολύ πιθανόν να πραγματωθούν μέσα στο 2022. Επίσης, με αφορμή τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή είχα την τιμή να συνεργαστώ με δυο εξαιρετικούς καλλιτέχνες, την Εύη Σαρμή (σκηνοθέτη, ηθοποιό) και το Νίκο Δημητρόπουλο (συγγραφέα / λιμπρετίστα) για τη δημιουργία μίας μουσικής πρότασης/ μιούζικαλ. Προέκυψε ένα εξαιρετικό προσχέδιο το οποίο αναζητάει έναν εμπνευσμένο παραγωγό για να υλοποιηθεί. Φυσικά, υπάρχει και η δραστηριότητα μου ως πιανίστας. Έχω τη χαρά να συνεργάζομαι με την εξαιρετική σοπράνο και μαέστρο χορωδιών, Άλκηστη Τόγια και οι επόμενες προγραμματισμένες εμφανίσεις μας ειναι στην Ξάνθη και στην Κρήτη.
