Γεννήθηκα στη Λακατάμια, προάστειο της Λευκωσίας, μα τα παιδικά μου χρόνια δεν τα έζησα εκεί. Ο πατέρας μου ήταν Δασικός Υπάλληλος, και οι τοποθετήσεις του σε όμορφα και μοναχικά μέρη διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μου. Το ότι έγινα συγγραφέας το οφείλω σε μια έμφυτη συναισθηματική φόρτιση που με διακατέχει αλλά και στις πλούσιες συναισθηματικές εμπειρίες των παιδικών μου χρόνων.
Σαν παιδί περνούσα τον καιρό μου παρέα με τις γάτες μου, τα δέντρα, το ποτάμι, τα λουλούδια και τα πουλιά. Μιλούσα μαζί τους και ένιωθα σαν να είχαν ψυχή και με άκουγαν και καταλάβαιναν. Σαν ερχόταν η νύχτα το σκηνικό άλλαζε. Οι κουκουβάγιες, το φεγγάρι και ο γκιώνης που θρηνούσε τον χαμένο αδελφό του με γέμιζαν μυστήριο. Όλα αυτά τα συντηρώ μέσα μου ως σήμερα και η ομορφιά του κόσμου και της φύσης, αλλά και η αγάπη και ο σεβασμός σε κάθε μικρό και ασήμαντο είναι στοιχεία που δεν λείπουν από τα βιβλία μου. Αυτή την πλατύτερη όραση του κόσμου και την ευαισθησία για την ζωή και τον άνθρωπο, προσπάθησα να μεταδώσω στα παιδιά.
Για να γράψεις για παιδιά πρέπει να έχεις τη δύναμη να ξαναγίνεσαι παιδί αλλιώτικα δεν θα αγγίξεις την καρδιά τους. Ισχύει και για τη γραφή για μεγάλους. Το ότι θα γινόμουν συγγραφέας δεν το φαντάστηκα ποτέ πριν. Όλα μου ήρθανε τυχαία μα εκ των υστέρων λέω πως ήμουνα τυχερή. Το να γράφεις για παιδιά είναι μια μεγάλη χαρά αλλά μια μεγάλη ευθύνη. Αυτά τα ένιωσα και τα δυο. Χαίρομαι όχι μόνο γιατί έγραψα για παιδιά αλλά και γιατί δούλεψα σκληρά για την ανάπτυξη και την καθιέρωση της Παιδικής Λογοτεχνίας στο νησί ως Πρόεδρος του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου.
Το πρώτο βραβείο το πήρα στο Διδασκαλικό Κολλέγιο για ένα διήγημά μου για ενήλικες. Έπαθλο ήταν το υπέροχο βιβλίο «Αιολική γη» του Ηλία Βενέζη, το οποίο διαβάζω και ξαναδιαβάζω ως τώρα με την ίδια συγκίνηση. Το δεύτερο βραβείο μου το πήρα το 1976. Η Κυβέρνηση είχε προκηρύξει τον διαγωνισμό για πρώτη φορά θέλοντας να βοηθήσει την ανάπτυξη της Παιδικής Λογοτεχνίας.
Οι δυο αυτές βραβεύσεις στάθηκαν καταλυτικές για την πορεία μου. Ακολούθησαν και άλλα πολλά βιβλία μου με αποτέλεσμα να έχω και άλλα κρατικά βραβεία καθώς και από άλλους Πολιτιστικούς Οργανισμούς που με καθιέρωσαν ως συγγραφέα για παιδιά.
Σήμερα με θλίβει ιδιαίτερα το γεγονός πως η ζωή μας φτήνυνε τόσο πολύ και οι ανθρώπινες αξίες εξαφανίζονται ραγδαία από ανάμεσά μας. Άνθρωποι δικοί μας και φίλοι φεύγουνε καθημερινά από τη ζωή, θύματα της πανδημίας και δεν ξέρουμε από πού να πιαστούμε. Στο νου μου έρχονται τα λόγια του Νίτσε που λέει ότι η Τέχνη είναι η απολύτρωση του ανθρώπου που υποφέρει. Θέλω να πιστεύω πως αν στραφούμε ξανά στον πολιτισμό θα ξαναβρούμε τις ανθρώπινες διαστάσεις μας.
Είναι με πολλή χαρά που δέχτηκα την ενσωματοποίηση της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου με τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου. Ο ΣΠΕΚ κτίζει σήμερα πολιτισμό και τρέφει την ελπίδα. Τους συγχαίρω θερμά και ευχαριστώ τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής, την Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο του ΣΠΕΚ για την τιμή που μου κάνουν απονέμοντάς μου το βραβείο του τιμώμενου συγγραφέα για το 2021 για τη συνολική προσφορά του. Στην εξηντάχρονη πορεία μου έρχεται σαν μια μεγάλη ηθική αμοιβή του έργου μου και ένα όμορφο επιστέγασμα στη μακρινή διαδρομή μου στον χώρο της λογοτεχνίας.
*Το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2021, στις 19:00, στο Μέγαρο της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης, Αγίας Σοφίας 38, θα πραγματοποιηθεί η τελετή απονομής του «Βραβείου Λογοτέχνη για το Σύνολο του Έργου του» για το 2021, στην Κίκα Πουλχερίου, από τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου.
Hellenic Cypriot Cultural Association www.cultural-association.org
