“Η διαφορά ενός καλλιτέχνη με ενός απλού ανθρώπου, είναι ο τρόπος που προσεγγίζει και αντιλαμβάνεται τα πράγματα μικρά ή μεγάλα. Υπάρχει μία άρρηκτη και διαρκής σχέση του δημιουργού με το δημιούργημά του. Οι δημιουργίες του τον ακολουθούν παντού και πάντα και πολλές φορές καθορίζουν και την πορεία του!!!”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Τα πρώτα ερεθίσματα… τα πήρα σε μικρή ηλικία. Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν πως όταν βρισκόμουν σε χώρους Πολιτισμού, Μουσεία, εκθέσεις, πινακοθήκες, θαύμαζα την κάθε δημιουργία που είχα μπροστά μου, προσπαθώντας να αναλύσω στο παιδικό μου μυαλό, συνθέσεις φόρμες, υφές και χρώματα… και πολλές φορές το σκεπτικό του ίδιου του καλλιτέχνη. Θυμάμαι επίσης πάντα ένα χέρι να με τραβά στο τέλος και να με βγάζει έξω …ημουν πάντα η τελευταία που έμενε… και αυτό το χέρι πολλές φορές ήταν της Μητέρας μου και αργότερα των καθηγητών μου. Έμενα για ώρες και γινόμουν ένα με το μεγαλείο που παρουσιαζόταν μπροστά μου, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω και να κατανοήσω εικόνες και σύμβολα. Θαύμαζα αυτο το θείο δώρο που είχε δωθεί απλόχερα σε αυτούς τους ανθρώπους. Ενα δώρο που είχε δωθεί και σε μένα χωρίς να το γνωρίζω, ενα δωρο απο την ίδια την φύση και που βρίσκεται στο “DNA” του καθενός. Τα ταλέντα δεν κατασκευάζονται. Αυτή ήταν η αρχή, το έναυσμα, έκτοτε ζωγραφίζω. Η εικαστική τέχνη έχει κώδικες και κανόνες. Είναι κάτι που αρχικά διδάσκεται και καλιεργείται αρκεί να τη λατρέψεις. Ετσι αρχισαν όλα από ένα απόλυτο έρωτα και εξελίχθηκαν. Με τη ζωγραφική αρχισα να ασχολούμαι συστηματικά αφου είχα τελειώσει “Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων” (κάτι που διαπίστωσα στξν πορεία πως δεν μου ταίριαζε) αν και αριστούχος. Έτσι αποφασισα να ακολουθησω την αγάπη μου για τα εικαστικά αρχικά κάτω απο την εποπτεία του καθηγητή Κωνσταντίνου Μαγδαληνού για (8 έτη) στη Σχολή του Πειραικού Συνδέσμου που και απο εκεί πήρα και δυό πρωτα βραβεία με τιμητική διάκριση απο 100 σπουδαστές και αργότερα στα ατελιέ της Μαρίας Τουρλίδου και Γρήγορη Κολιζέρα για 2 έτη και με μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Στο ρεύμα που θα μπορούσα να εντάξω τα εργα μου είναι ο Ακαδημαϊκός Ρεαλισμός… με προεκτάσεις ιμπρεσιονιστικές με έντονα στοιχεία πραγματικότητας και ονείρου. Πολλές φορές με ένα κώδικα αυστηρά προσωπικό, σε εικόνες, σχήματα και υφές μία εξομολόγηση ψυχής!!! Εξάλλου η διαφορά ενός καλλιτέχνη με ενός απλού ανθρώπου, είναι ο τρόπος που προσεγγίζει και αντιλαμβάνεται τα πράγματα μικρά ή μεγάλα. Υπάρχει μία άρρηκτη και διαρκής σχέση του δημιουργού με το δημιούργημά του. Οι δημιουργίες του τον ακολουθούν παντού και πάντα και πολλές φορές καθορίζουν και την πορεία του!!!
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Από εσωτερικά έντονα συναισθήματα από καταστάσεις και ερεθίσματα που πολλές φορές παίρνω απο το περιβάλλον μου. Μία λέξη μία μορφή ένα ποίημα, μία ιστορία γενικά απο ένα σύμπλεγμα πραγμάτων. Όλα αυτά είναι αρκετά για να γίνουν η αφετηρία ενός έργου. Συνήθως θέτω τον άνθρωπο στο επίκεντρο της δουλειάς μου, προσπαθώ να βρίσκω πιο βαθιά και ουσιαστικά στοιχεία πιο αιώνια και πνευματικά. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι έχω συγκεκριμένες καλλιτεχνικές εμμονές, θέλω να αφήνω τη σκέψη μου ελεύθερη δεν μου αρέσει να εγκλωβίζομαι ούτε και να εγκλωβίζω!!!
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηράσει το έργο σας; Οι επιρροές μου αρχικά έχουν να κάνουν με την Αναγεννησιακή Τέχνη. Οι προσωπικότητες που επηρέασαν την καλλιτεχνική μου εικαστική γραφή ήταν αρχικά ο Μιχαήλ Αγγελος, ο πολυπράγμων Λεονάρτο Ντα Βίντσι, ο Ραφαέλο Σάντσιο με την μοναδική του ακρίβεια στο σχέδιο και τη λεπτότητα των χρωμάτων. Ο μοναδικός Ρέμπραντ με τους δραματικούς φωτισμούς και ο ανεπαναληπτος δικός μας, Δομήνικος Θεοτοκόπουλος. Αργότερα οι σπουδαίοι Ιμπρεσιονιστές Κλώντ Μονέ, Degas, Ρενουάρ Πολ Σεζάν, Ματίς και Εντγκάρ Ντεγκά και Μονέ. Αυτές οι τεράστιες προσωπικότητες της Τέχνης μαζί με τόσους άλλους μας δίδαξαν πως ΤΕΧΝΗ είναι πάνω απο όλα ελευθερία μια ελευθερία που οδηγεί μόνο στο ΦΩΣ. Το ίδιο ακριβώς εκαναν και τα μεταγενέστερα ρεύματα. Πάντα θα υπάρχει ένας συνδετικός κρύκος που θα συνδέει την αρχαία τέχνη με τη σύγχρονη τέχνη!!!
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνη; Η μεγαλύτερη πρόκληση που θέτω πάντα στον εαυτό μου ως καλλιτέχνη και που αφορά όλες μου τις δημιουργίες, είναι ότι προσπαθώ πάντα να τα φτάσω στην τελειότητα. Ξέροντας και γνωρίζοντας οτι στην τελειότητα δε φθάνει κανείς. Χωρίς να θέλω να φανεί αυτό που λέω υπερφίαλο αλλαζωνικό. Κάνουμε Τέχνη πάνω απ’ όλα για εμάς. Η τέχνη δεν εχει σύνορα. Επίσης μία άλλη πρόκληση, μονίμως που δέχομαι οταν φιλοτεχνώ ένα έργο είναι η αποτύπωση συναισθημάτων, που πρεπει να αποδωθούν στον καμβά με τελικό προορισμό και αποδεκτή τον ίδιο τον θεατή και που μέσα απο αυτο θα ταξιδέψει ο ίδιος και θα συνομιλήσει με αυτό. Και αυτο το θεωρώ μεγάλη επιτυχία το να μπορουν να ταξιδεύουν τελικά οι άλλοι μέσα απο τις δημιουργίες σου. Ο ρόλος της Τέχνης όπως και της γνώσης είναι να εξευγενίζει τον άνθρωπο δείχνοντάς του μεγάλες αλήθειες ακουμπώντας τον στην ψυχή. Η τέχνη είναι για να συγκινεί…
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Η τέχνη σήμερα στην Ελλαδα δυστυχώς αργοπεθαίνει καρκινοβατεί. Σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας που καθορισε πραγματα και καταστάσεις ήταν ο CoviD-19 μία πανδημία ολέθρια για όλο των πλανήτη. Με αποτελεσμα να υπάρχει ντόμινο αρνητικών εξελίξεων. Ακυρώθηκαν εκθέσεις μεγάλες διοργανώσεις κλείσανε πολιτιστικοί χώροι και μεγάλα Μουσεία. Ευχή όλων μας να τελειώσουν όλα σύντομα. Οι άνθρωποι διψούν για τέχνη και η παγκόσμια ιστορία μας έχει δείξει ότι δεν την σταματα τιποτα. Πάντα οι καλλιτέχνες θα δημιουργούν και θα προσπαθούν να εκφράζονται συναισθηματικά πνευματικά και νοητικά. Θα προσπαθούν να εκφρασουν την κραυγή της εποχής τους!!! Με όλους τους άλλους θεατές…
Ποια είναι τα μελλοντικά καλλιτεχνικά σας σχέδια; Θα μπορούσα να πω, πως το 2020 μπορεί σε παγκόσμιο επίπεδο να προκάλεσε την απολύτη καταστροφή λόγω CoviD αλλα σε καλλιτεχνικό επίπεδο μου φέρθηκε καλά. Την συμμετοχή μου σε μεγάλου Βεληνεκούς διοργάνωση στην Ιταλία “BIENNALE” μετά απο προσωπική πρόσκληση που δέχτηκα απο τους International section is curated Russo κι εδώ αξίζει να αναφέρω οτι αυτό το θεωρώ προσωπική επιτυχία γιατί έγιναν “3.000 αιτήσεις με αξιολόγηση εργων πάνω απο 40 χώρες 400 τελικά επιλεγμένοι καλλιτέχνες απο όλο τον κόσμο” προσωπικά δεν εκανα καμία αιτηση απλά με επέλεξαν. Επίσης τη συμμετοχή μου σε Διεθνή Έκθεση στη Νέα Υορκη και την κατακτηση του “International Prize New York city”. Τέλος τα πιο άμμεσα σχέδιά μου αφορούν τη συμμετοχή μου και παρουσίαση έργου μου για ένα ακόμα βραβειο το INTERNATIONAL Prize RAFFAELLO & CANOVA μια εκθεση που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα πραγματοποιηθει στη Βενετία.
