Η Κάτια Σπερελάκη που συμπρωταγωνιστεί με τον Στέλιο Μάινα στον Κήπο του Bruce Gouch, που έρχεται στα ανοιχτά θέατρα της Αττικής από την Τετάρτη 26 Αυγούστου, μιλάει στο polismagazino.gr
Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω χορεύτρια. Μάλιστα όταν στην πρώτη γυμνασίου η μαμά μου υπαινίχθηκε ότι πρέπει να σταματήσω το μπαλέτο, έκλαιγα μια βδομάδα και δεν τόλμησε να το ξαναπεί. Όμως μετά ως καλή μαθήτρια θεώρησα υποχρέωσή μου να πάω στο Πανεπιστήμιο, σπούδασα Φαρμακευτική, πάντα έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου το θέατρο, χωρίς να το ομολογώ σε κανέναν. Θα έλεγα ότι μόνο όταν ανοίχτηκε μπροστά μου η προοπτική μια ζωής πίσω από τον πάγκο του φαρμακείου πήρα την αταλάντευτη απόφαση να τα παρατήσω όλα και να γίνω ηθοποιός.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Οι καλλιτέχνες είναι η οικογένειά μου και θαυμάζω πολλούς και διάφορους, δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω έναν και να αποκλείσω τους υπόλοιπους. Παιδιόθεν λατρεύω τους χορευτές, εξασκούν την πιο δύσκολη τέχνη και με τη μικρότερη διάρκεια ζωής, και ακόμα και σήμερα στα όνειρά μου είμαι η Φοντέιν και η Γκιγιέμ. Όσο για τους ηθοποιούς, ο καθένας που με εμπνέει έχει ένα προσόν που θαυμάζω, άλλος την απαράμιλλη τεχνική και άλλος την αξιοζήλευτη αμεσότητα, και πραγματικά χαίρομαι όταν βλέπω στη σκηνή ή στην οθόνη ηθοποιούς που μου επιβεβαιώνουν πόσο μαγευτική και πόσο δύσκολη είναι η τέχνη που διαλέξαμε να εξασκούμε.
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Το θέατρο είναι η τέχνη της στιγμής που περνά και χάνεται, ο κινηματογράφος η τέχνη της στιγμής που αποτυπώνεται και παγώνει στον χρόνο. Εμένα προσωπικά το ανεπανάληπτο της κάθε παράστασης μου δίνει μεγαλύτερη ελευθερία, μπορώ να πειραματιστώ, να επηρεαστώ από την αντίδραση του κοινού της κάθε βραδιάς και να έχω την ελπίδα ότι αύριο θα είμαι καλύτερη! Το αμετάκλητο του κινηματογράφου με τρομάζει λίγο, αλλά από την άλλη είναι γοητευτική η διαδικασία, αυτό το ζωντανό μυθιστόρημα του οποίου γίνεσαι μέρος στα γυρίσματα, και βέβαια το τελικό αποτέλεσμα στην οθόνη. Εν κατακλείδι, το θέατρο είναι το σπίτι μου, αλλά θα ήμουν πανευτυχής αν μπορούσα να ζω μια κινηματογραφική περιπέτεια πότε πότε…
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Η κάθε καριέρα έχει επιτυχίες και αποτυχίες, όταν το ισοζύγιο είναι θετικό σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις. Η διάρκεια και η αντοχή στον χρόνο είναι εκ των ων ουκ άνευ, αλλιώς η καριέρα είναι ένα πυροτέχνημα που εκτοξεύεται και σβήνει χωρίς να αφήσει ίχνη.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Καλλιτέχνης γεννιέσαι, αλλά για να γίνεις χρειάζεται δουλειά, επιμονή και σπουδές. Άλλο η καλλιτεχνική φύση και άλλο το επάγγελμα.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Επικοινωνία. Επιμονή. Έμπνευση.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Βασικά, πριν βγω στη σκηνή, νιώθω τους σφυγμούς μου να ανεβαίνουν και ξεχνώ ό,τιδήποτε δεν έχει σχέση με τον ρόλο. Όμως η έμπνευση, μια και την ανέφερα και πριν, μου είναι απαραίτητη είτε παίζω, είτε μεταφράζω είτε γράφω. Είναι συνυφασμένη με τη δημιουργικότητα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Έχω επιμονή και υπομονή, και ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Η φετινή χρονιά δεν είναι η καλύτερη για να κάνει κανείς σχέδια, ειδικά αν είναι ηθοποιός! Η πανδημία ανέτρεψε τα πάντα και ο χειμώνας που έρχεται είναι αβέβαιος σε όλα τα επίπεδα. Το λοκντάουν με βρήκε να σκηνοθετώ τα “Μικρά Συζυγικά Εγκλήματα” του Έρίκ Εμανυέλ Σμιτ στο θέατρο Αλξάνδρεια, με τη Νατάσα Παπαδάκη και τον Σάκη Σιούτη. Η παράσταση έχει μεταφερθεί φυσικά για Οκτώβριο ή Νοέμβριο, κορωνοϊού επιτρέποντος. Μετά φιλοδοξώ να βρω τρόπο να κάνω ένα έργο του Μάμετ που έχω μεταφράσει και μου αρέσει πολύ, αλλά προς το παρόν είναι απλως σχέδιο. Άλλωστε οι παραστάσεις του Κήπου συνεχίζονται μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου σε όλη την Αττική, και στην Κύπρο αργότερα. Αρκεί όλοι να είναι προσεκτικοί και να τηρούν τα μέτρα υγιεινής, για να μην βρεθούμε πάλι κλεισμένοι μέσα, οπότε το θέατρο θα είναι το πρώτο που θα την πληρώσει.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στα Χανιά. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Ευγενίας Χατζίκου. Σπούδασε κλασικό και σύγχρονο χορό (R.A.D., I.S.T.D.) και είναι πτυχιούχος της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει μεταφράσει πολλά θεατρικά έργα, μυθιστορήματα και δοκίμια και έχει γράψει και παίξει τα έργα Νίνα 2 και Ολυμπιάδα ή Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;.
Στο θέατρο έχει εμφανιστεί σε έργα των Γ. Χριστοφιλάκη, Α. Σακελλάριου, Γ. Φατούρου, Λ. Αναγνωστάκη, Μ. Ευθυμιάδη, Γ. Άλεν, Α. Βαν Βάρμερνταμ, Α. Μήτσου, Κ. Σπερελάκη κ.α. και σε σκηνοθεσίες των Γ. Χριστοφιλάκη, Ντ. Δημόπουλου, Ν. Χαραλάμπους, Κ. Αντωνιάδη, Π. Φυσσούν, Γ. Χατζηδάκη, Γ. Κακλέα, Ρ. Πατεράκη, Σ. Μάινα, Θ. Μουμουλίδη, Κ. Μεσάρη, Ε. Δημητροπούλου, Σήφη Μάινα, Ε. Βασιλικιώτη, Δημήτρη Μυλωνά.
Στον κινηματογράφο έχει παίξει σε ταινίες των Π. Βούλγαρη, Β. Ελευθερίου, Σ. Γκορίτσα καθώς και σε τηλεταινίες και σε αρκετές σειρές στην τηλεόραση.
