“Το θέατρο είναι ΖΩΗ… Ένα διαρκές τρέξιμο, φόβος, ανασφάλεια, τεράστιες αγωνίες, ξενύχτια, λόγια, διαβάσματα, παρέες, συνεργασίες, φώτα, καμαρίνια, χειροκρότημα, γέλια, χαρά, πρόβες”
Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα ασχολιόμουν με τα καλλιτεχνικά. Στην ηλικία των 5 είδα την πρώτη μου παράσταση και εκεί είπα ότι εγώ αυτό θέλω να κάνω. Συμμετείχα σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις του σχολείου με πολύ πάθος, πίστη και αφοσίωση. Αλλά επειδή μεγάλωσα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη το να λέει ένα αγόρι και μετέπειτα έφηβος ότι θέλει να γίνει ηθοποιός ήταν ταμπού. Και στα 17 στην τελευταία μου παράσταση ως μαθητής όπου για μένα η παράσταση αυτή ήταν καταλυτική γυρίζοντας στο σπίτι λέω στους γονείς μου εγώ θα γίνω ηθοποιός. Αυτό μου αρέσει. Αυτό με εκφράζει. Έρχομαι στην Αθήνα για σπουδές και παράλληλα δίνω εξετάσεις και μπαίνω στην Δραματική Σχολή Ίασμος του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Από το δεύτερο έτος της σχολής μπορώ να πω ότι υπήρξα τυχερός γιατί ξεκίνησα να εργάζομαι ως ηθοποιός. Τελειώνω την τριετή φοίτηση μου στον Ίασμο και δίνω εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού όπου πετυχαίνω και συνεχίζω άλλα τρία έτη σπουδών στην Δραματική Σχολή ‘’Μαίρη Βογιατζή-Τράγκα’’. Για μένα η τέχνη ήταν μονόδρομος. Ήξερα ότι μπορώ να καταφέρω και άλλα πράγματα αλλά πάντα κάτι θα μου έλειπε…
Ποιον ηθοποιό-καλλιτέχνη θαυμάζετε; Είναι τεράστια η λίστα. Δεν μπορώ να απαντήσω αναφέροντας μόνο έναν καλλιτέχνη. Θαυμάζω πολλούς ηθοποιούς-καλλιτέχνες. Άλλους για το έργο που έχουν προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια, άλλους για το ήθος τους και άλλους για την ευκαιρία που μου έδωσαν να είμαι δίπλα τους επί σκηνής και τους ευχαριστώ και τους είμαι ευγνώμων για όσα έμαθα.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα-επιτυχία για εσάς; Το πιο σημαντικό για μένα είναι να εκφράζομαι και να εξελίσσομαι μέσα από την τέχνη μου. Να μπορώ να ανακαλύπτω τα όριά μου ως καλλιτέχνης ενώ ως Ιωάννης δεν μπορώ. Να έχω όμορφες και δημιουργικές συνεργασίες που θα μπορώ κάθε φορά να γίνομαι ακόμα καλύτερος. Γιατί η τέχνη του ηθοποιού δεν σταματάει με ένα πτυχίο υποκριτικής. Σημαντικό, επίσης είναι να μπορείς να καταφέρεις μέσα από το επάγγελμα του ηθοποιού να υπάρχει και η ανταμοιβή και ως προς το ζην γιατί είναι επάγγελμα αλλά και ως προς το ευ ζην γιατί καταθέτουμε την ψυχή μας και μέσα από την υποκριτική έρχεται η ψυχική και εσωτερική μας γαλήνη. Για μένα αυτά είναι η επιτυχία.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Νομίζω γεννιέσαι. Θεωρώ ότι υπάρχουν ερεθίσματα από τη στιγμή που γεννιέσαι που επιδρούν στην ψυχή στο σώμα και στο μυαλό. Είναι ένα ‘’κράμα’’ που πρέπει να το εξελίξεις, να το δουλέψεις και να μοχθήσεις γι’ αυτό. Αν τα καταφέρεις όλο αυτό θα βρει διέξοδο σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Δεν είναι μια. Αλλά ένας συνδυασμός μεταξύ δημιουργίας και συναισθήματος. Είμαι πολύ συναισθηματικός σαν άνθρωπος και μέσα από αυτή την πτυχή του εαυτού μου δουλεύω τους ρόλους μου. Τους δίνω το έναυσμα να δημιουργηθούν, να αισθανθούν και να εξελιχθούν.
Νοιώθετε την “έμπνευση” πριν δημιουργήσετε; Τις περισσότερες φορές ναι. Είναι πολύ σημαντικό κίνητρο να υπάρχει η έμπνευση για να δημιουργήσεις. Θεωρώ ότι είναι αλληλένδετα μεταξύ τους.
Πως θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως καλλιτέχνη; Συναισθηματικό γιατί δουλεύω πολύ με το συναίσθημα. Αληθινό γιατί μου αρέσει η αλήθεια και επί σκηνής και στην ζωή μου γενικότερα. Εργατικός γιατί δουλεύω σκληρά και συνεπής γιατί ό,τι μου ανατεθεί το φέρνω εις πέρας.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Την περίοδο αυτή με όλες αυτές τις εξελίξεις της πανδημίας δεν κάνω μελλοντικά σχέδια. Υπάρχει μια περίοδος παύσης και αναμονής και παράλληλα ολοκληρώνω τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα διαλέγατε; Το θέατρο είναι ένα διαρκές τρέξιμο, φόβος, ανασφάλεια, τεράστιες αγωνίες, ξενύχτια, λόγια, διαβάσματα, παρέες, συνεργασίες, φώτα, καμαρίνια, χειροκρότημα, γέλια, χαρά, πρόβες,….ΖΩΗ….Το θέατρο είναι ΖΩΗ!!
Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Είμαστε τόσοι πολλοί στο χώρο που δεν ξέρω πια αν μπορούν να υπάρξουν ευκαιρίες για όλους τους νέους ηθοποιούς. Σίγουρα δίνονται σε κάποιους και σε κάποιους άλλους όχι. Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει περισσότερη αξιοκρατία, να δίνεται η ευκαιρία σε όλους και να υπάρχει ανακύκλωση όλων των ηθοποιών ειδικά στα κρατικά και δημοτικά θέατρα. Πρέπει να ανοίξει ο κύκλος των καλλιτεχνών. Πρέπει οι ακροάσεις να ζητούν λογικές δεξιότητες γιατί μην ξεχνάμε ότι ο ηθοποιός έχει σπουδάσει υποκριτική και εξασκεί το επάγγελμα του ηθοποιού. Δεν έχει άλλες δέκα ιδιότητες και όλα αυτά να έχουν γίνει μέχρι την ηλικία των 35 ετών γιατί πολλές ακροάσεις θέτουν και το όριο ηλικίας. Γενικότερα, όλο αυτό ξεκινάει ότι οι Θεατρικές Σπουδές είναι ξεκρέμαστες, δεν εντάσσονται σε κάποιον φορέα. Δεν ανήκουμε σε κάποια βαθμίδα της εκπαίδευσης. Δίνουμε εισαγωγικές και πτυχιακές εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού. Τα πτυχία μας όσοι είμαστε απόφοιτοι Δραματικών Σχολών από το 2003 και μετά δεν εγκρίνονται από το Υπουργείο Παιδείας για να διαβαθμιστούν.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino; Υπομονή και επιμονή και όλα θα γίνουν…. Και αν δεν γίνουν να θυμάστε ότι αυτό δεν είναι το τέλος…. Να περνάτε όμορφα και να βλέπετε πολύ θέατρο και cinema (όταν ξανα λειτουργήσουν) γιατί μας κάνουν καλύτερους!!!!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:
Ο Ιωάννης Φακλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Σκάλα Λακωνίας. Σπούδασε Υποκριτική στην Δραματική Σχολή Ίασμος του Βασίλη Διαμαντόπουλου και στην Δραματική Σχολή ‘’Μαίρη Βογιατζή-Τράγκα’’. Είναι μέλος του ΣΕΗ από το 2014. Επαγγελματικά ξεκίνησε να εργάζεται από το 2009 μαθητής ακόμα στην Δραματική Σχολή.
ΘΕΑΤΡΟ:
2009-2014: ‘’Ζητείται Δράκουλας’’ σκην. Έφη Μεράβογλου,
‘’92 art Χώρος Τέχνης’’
2010: ‘’Πεινάει Κανείς ;’’ σκην. Αθηνά Παππά, θέατρο ‘’Επι Κολωνώ’’
2010: ‘’Πίστεψε σε κάτι’’ σκην. Έφη Μεράβογλου ‘’92 art Χώρος Τέχνης’’
2011: ‘’Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα’’- Λ.Πιραντέλο,σκην. Νίκος Κατράκης, θέατρο ‘’Χώρος Τέχνης Ασωμάτων’’
2011: ‘’Dreamville’’- σκην. Έφη Μεράβογλου, θέατρο ‘’Ελυζέ’’
2012: ‘’Εννιά Γυναίκες κατηγορούν εσένα’’ σκην. Έφη Μεράβογλου, περιοδεία
2014-2015: ‘’ Η Πεντάμορφη και το Τέρας’’ (παιδικό) σκην. Βασίλης Πλατάκης. ‘’Θέατρο Μπρόντγουαιη’’
2016: ‘’Freaks Show’’ σκην. Έφη Μεράβογλου ‘’Θέατρο Έργοτάξιον’’
2017-2018: ‘’Το μεθύσι του Νώε’’ σκην. Δημήτρης Παραδείσης θέατρο
ALTERA PARS
