Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 8 Ιουνίου 2023 στις 19:00.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 17 Ιουνίου 2023.
Ο Σπύρος Μαυρούλιας γεννήθηκε ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Εισάχθηκε το 2017 στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. και αποφοίτησε το έτος 2022 με άριστα. Υπήρξε φοιτητής στο Α εργαστήριο ζωγραφικής με διδάσκοντα τον κ. Ζουρούδη Δημήτριο. Επίσης είναι πτυχιούχος του Τμήματος Νομικής Της Σχολής Ν.Ο.Ε. του Α.Π.Θ. Έχει δείξει την δουλειά του σε τρεις ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα. Συμμετείχε στην έκθεση Back to Art του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου το 2021 στην Αθήνα. Συμμετείχε στο Xmas Bazaart το 2022 στη Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε στη πιλοτική συνέργεια του Α.Π.Θ με την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) το 2023.
Artist Statement
Έχοντας μία μη εικονιστική προσέγγιση με φόρμες γεωμετρικές και βιομορφικές δημιουργώ ένα πολυδιάστατο εικαστικό περιβάλλον με πολλαπλά επίπεδα και όγκους που παραπέμπουν στις αντιφατικές καταστάσεις της σύγχρονης κοινωνίας και της θέσης του ανθρώπου σ’ αυτές. Κυρίαρχη ιδέα του έργου μου γενικά είναι η συνύπαρξη τάξης και αταξίας,συμμετρίας και ασυμμετριας. «Για να κατασκευάσει την πολυπλοκότητα η Φύση θα βασιστεί στην ανισορροπία στο βαθμό που οι δομές γεννιούνται από καταστάσεις μη ισορροπίας. Η συμμετρία αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρουσα μόνο από την στιγμή που σπάει. Η απόλυτη τάξη είναι στείρα ενώ η ελεγχόμενη αταξία είναι δημιουργική το ντετερμινιστικό χάος είναι φορέας καινοτομιών. Η Φύση πρωτοτυπεί. Δημιουργεί όμορφες και ποικίλες μορφές και οργανώνεται σύμφωνα με τους νόμους και τις αρχές της πολυπλοκότητας. Το χάος βοηθά τη φύση να εκμεταλλευτεί τις λανθάνουσες δυνατότητές της για να κατασκευάσει την πραγματικότητα. Η φύση χρησιμοποιεί δυσνόητες αρχές συμμετρίας για να επιβάλλει μια βαθιά ενότητα και αρμονία στο φυσικό κόσμο και μέσα από την ελευθερία που της δωρίζουν το χάος και η κβαντική ασάφεια αφήνει ελεύθερη την δημιουργικότητά της.» (βιβλίο Χάος και Αρμονία Trinh Xuan Thuan καθηγήτριας αστρονομίας στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια σελ 14,15).
Η γεωμετρικότητα τείνει προς την τάξη ,την συμμετρία,την τακτοποίηση-οριοθέτηση των οπτικών δεδομένων και η χρήση ανισόπεδων όγκων κατευθύνει προς την ασυμμετρία,την αταξία,το χάος.
Αυτές οι δύο αντιθετικές έννοιες (τάξη-αταξία, συμμετρία και ασυμμετρία) συνυπάρχουν και συγχωνεύονται μέσα από τον σχεδιασμό γεωμετρικών σχημάτων και πολλαπλών επιπέδων και όγκων που για μένα αποτελούν την έκφραση της ανισορροπίας.
Πάντα αυτό που με απασχολούσε ως άτομο είναι αυτή η έντονη αντίθεση μεταξύ των δύο διαφορετικών εννοιών μέρας- νύχτας, καλού-κακού, μαύρου- άσπρου αισιοδοξίας-απαισιοδοξίας φυσικού-τεχνητού κλπ., το οποίο εκφράζεται μέσα από το εικαστικό μου έργο και ειδικότερα μέσα από μια ενότητα έργων με ασπρόμαυρους χρωματισμούς.
Θέλω να καταδείξω αυτή την αέναη διαμάχη των αντιθετικών εννοιών και ότι αυτό που αποκαλούμε ζωή είναι αυτή η λεπτή γραμμή που ακροβατούμε πορευμένοι μέσα από τις ατελείωτες Συμπληγάδες. Με αυτό τον τρόπο κινείται ο άνθρωπος μέσα από ένα συγκρουσιακό περιβάλλον με αντιφατικές καταστάσεις.
«Η ανακάλυψη της θεμελιώδους ασυμμετρίας του σύμπαντος, εξαιτίας της οποίας υπάρχει ο κόσμος από δυο Ιάπωνες επιστήμονες τους χάρισε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 2008»
Στο έργο μου κυριαρχεί η ασυμμετρία.
Όλα διαφοροποιούνται, αλλάζουν, μεταμορφώνονται. Δεν υπάρχει παραστατικότητα, ούτε ανεικονικότητα. Τα διάφορα σχήματα, κυρίως γεωμετρικά, με διαφορετικές κλίμακες και τονικότητες, τα πολλαπλά ανισόπεδα επίπεδα, η ταυτόχρονη πρισματική αντανάκλαση του φωτός από διαφορετικές γωνίες συνδέονται και ισορροπούν μεταξύ τους παρά τις εμφανείς αντιθετικές τους σχέσεις.
Η χρήση του τριγώνου ως βασικού σχήματος προσθέτει στη σύνθεση ένταση, κίνηση, δυναμισμό και δημιουργεί ασυμμετρία.
Η σύνθεση δεν είναι παραστατική, αλλά ούτε και ανεικονική. Όλα αλλάζουν και διαφοροποιούνται.
Ίσως κάποιος θεατής αναγνωρίσει κάποια πρόσωπα, ίσως κάποιος άλλος να δει γεωμετρικές δομές, ίσως κάποιος άλλος να μη δει τίποτα, αφού ο καθένας μας έχει διαφορετική οπτική αντίληψη και “ματιά”. Μπορεί ο καθένας να δει ότι αυτός επιθυμεί, ότι αυτός ασυνείδητα αντιλαμβάνεται ως πραγματικότητα. Αυτή η ιδέα της πολυσημαντότητας και διαφορετικής θέασης της πραγματικότητας μέσα από την καθαρά υποκειμενική σκοπιά του καθενός με συγκινούσε πάντοτε και αποτέλεσε την εικαστική μου αναζήτηση.
Υπάρχουν τόσοι τρόποι για να δει και να θαυμάσει κανείς την τέχνη όσοι είναι και οι θεατές. Ένας θεατής ίσως να ενδιαφέρερεται για τα χρώματα που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης, άλλος για τον συμβολισμό του έργου και ένας τρίτος για την παραστατικότητα. Οι γνώσεις εμπειρίες και τα ενδιαφέροντα κατευθύνουν την προσοχή του θεατή. Ο καθένας μας κουβαλά βιώματα και προσδοκίες που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό το τι αντιλαμβανόμαστε από ένα έργο τέχνης , ποια συναισθήματα μας προκαλεί και πως τελικά το αξιολογούμε.
«Εξάλλου ο οπτικός εγκέφαλος εφαρμόζει δύο λειτουργικές αρχές για να φθάσει στην ουσία των πραγμάτων και των καταστάσεων: την αφαίρεση και την σταθερότητα.» (Θανάσης Ντινόπουλος 2008, Εγκέφαλος και τέχνη, σελ 3,12)
Με αυτόν το τρόπο μέσα από τις αισθήσεις και τις αναμνήσεις δομείται μια σύνθεση, μια νέα πραγματικότητα που δεν θυμίζει κάτι από την ρεαλιστική απεικόνιση και που ενδόμυχα και εντελώς ασυνείδητα ανακινεί σύμβολα και καταστάσεις που αποκαλύπτονται στη ζωγραφική επιφάνεια.
Facebook | Instagram | YouTube
polismagazino.gr
