Γράφει ο Στέλιος Καλαθάς www.facebook.com/theatro33 synaisthimatikhdialektikh.com
Όχι δεν θα σας μιλήσω για την ομορφιά του νησιού, δεν κάνω ταξιδιωτικό ρεπορτάζ -αν και θα το ήθελα πολύ ως λάτρης των ταξιδιών-
Η Σύμη σ’ εντυπωσιάζει από την πρώτη στιγμή, από τη μεγάλη στροφή που κάνει το καράβι και βρίσκεσαι ξαφνικά σε μια τεράστια αγκαλιά από όμορφα, πολύχρωμά σπίτια.
Τι υπέροχη αισθητική όταν σεβόμαστε και τηρούμε τους κανόνες χωρίς αυθαιρεσίες και έχουμε ως γνώμονα το κοινό καλό.
Θα σας μιλήσω όμως για μια έκπληξη που με περίμενε εκεί στην αναζήτησή μου για πολιτιστικές εκδηλώσεις -γνωστή η Σύμη για το υπέροχο φεστιβάλ της που εδώ και 2 χρόνια μένει στον πάγο.
Ενημερώθηκα για μια σειρά εκδηλώσεων με αφορμή μια έκθεση φωτογραφίας της φωτογράφου Αγγελικής Χατζηστρατή στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σύμης, «Ιωάννης Βολονάκης».
Με εντυπωσίασε όχι μόνο με τη δύναμη των εικόνων αλλά κυρίως με το μεράκι και το πάθος της να μοιραστεί με όλους εμάς την ομορφιά του νησιού της.
Η Σύμη μέσα από το βλέμμα μια Συμιακιάς, που βουτά στον βυθό του Αί Γιώργη και αναδύεται να πάρει αναπνοή στη Νανού. Εικόνες ενός ημερολογίου που θα ήθελες να έχεις γράψει. Σπίτια με χρώμα, κάτασπρα ξωκλήσια και ηλιοκαμένοι Συμιακοί είναι οι πρωταγωνιστές με έργο το καλοκαίρι. Παράλληλα κάθε βράδυ στον ίδιο χώρο πραγματοποιήθηκαν μουσικές βραδιές με παρουσιαστή τον αγαπημένο μας Αλέξη Κωστάλα που η βελούδινη φωνή του λειτουργούσε σαν μια θεατρική αυλαία που άνοιγε και μας οδηγούσε στην ομορφιά.
Με τον Αλέξη Κωστάλα γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και κάθε φορά που συναντιόμαστε είναι σαν να είχαμε βρεθεί χθες. Η τελευταία βραδιά περιλάμβανε Μουσικές αναμνήσεις για πιάνο με τη Σεβαστή Χατζηστρατή. Ήταν μια βραδιά που θα θυμάμαι για καιρό όλος ο κόσμος που περνούσε από το στενό πεζόδρομο, σταμάταγε και τραγουδούσε μαζί μας αγαπημένα τραγούδια.
Ακόμα και οι ξένοι μουρμούριζαν μελωδικά χωρίς να καταλαβαίνουν τους στίχους, έχοντας όμως αισθανθεί τη δύναμη της τέχνης που ενώνει τους ανθρώπους, με μια απίστευτη ευκολία.
Ρώτησα την Αγγελική πως ξεκίνησε όλη αυτή η ιδέα της και μου απάντησε πίνοντας το υπέροχο ημίγλυκο κρασί που μας κερνούσε.
«Η έμπνευση και η ιδέα για το στήσιμο αυτής της έκθεσης γεννήθηκε ένα ηλιοβασίλεμα στη Σύμη από το φίλο και δάσκαλό μου Μακο και οι πρωινές λειτουργίες έγιναν και τοπία και ηλιοβασιλέματα μα περισσότερο στιγμές και άνθρωποι του νησιού, που ο Μάκος Τσιμέττας επιμελήθηκε καλλιτεχνικά. Την ιδέα αυτή έκανε πράξη ο Γιώργος Παπακαλοδούκας που έδειξε ενθουσιασμό μα περισσότερο πίστη γι’ αυτό μας το εγχείρημα. Έχω τη Σύμη μέσα μου κι αυτό επηρεάζει τον τρόπο που κοιτώ τον κόσμο, που βιώνω καταστάσεις, που λειτουργώ και σκέφτομαι. Κατ’ επέκταση λοιπόν επηρεάζει και την αισθητική μου. Για εμένα η Σύμη δεν είναι μόνο η αρχιτεκτονική της, οι όμορφες παραλίες και τα ηλιοβασιλέματα. Είναι αιώνια, ανέμελα, παιδικά καλοκαίρια… Είναι μια έντονη θρησκευτικότητα που γίνεται εντονότερη όταν τη βιώνεις ανάμεσα σε ουρανό και θάλασσα… Είναι πανηγύρια ακόμη κι εκεί που πανηγύρια δεν υπάρχουν. Είναι καφενείο σε χωριό που όλοι γίνονται ένα… Είναι νησιώτες που μες τα μάτια τους βλέπεις τη θάλασσα.
Ευχαριστώ αυτούς τους καλλιτέχνες που απομονωμένοι από μεγάλα κέντρα, δίνουν το δικό τους αγώνα ένα όμορφο αγώνα ψυχής και κάνουν Φεστιβάλ ακόμα και εκεί που φεστιβάλ δεν υπάρχουν!
