ArteVisione Gallery 1-14 Σεπτεμβρίου 2022
• Το βιβλίο των εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως: «Λουλούδι της Ερήμου» (έτος έκδοσης:1998), το οποίο μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη αποτελεί την αυτοβιογραφία της περιβόητης, γυναίκας – σύμβολο, Γουόρις Ντίρι. Ποιες σκέψεις και ποια συναισθήματα γεννά μέσα σας η προσωπική της ιστορία; Η ιστορία της Γουόρις Ντίρι, όπως την αφηγείται η ίδια και στην κινηματογραφική της αποτύπωση, αναδεικνύει την σοκαριστική φρίκη της πρακτικής ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων αλλά ταυτόχρονα και πολύ περισσότερο θα έλεγα, φανερώνει τη δύναμη και το σθένος που απορρέει από την ευαλωτότητα. Η ιστορία της υπενθυμίζει, όπως και η ελληνική επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα, την βιαιότητα που εμπερικλείει σε διάφορους βαθμούς του το γυναικείο βίωμα ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου. Η αναπαράσταση του βιώματος της Ντίρι με συγκλόνισε βαθιά και παράλληλα, με γέμισε με ελπίδα ότι ο καθένας μας, με το λιθαράκι του, μπορεί να συμβάλλει στο να σπάσει η ντροπή, να γίνει ορατή η βία και η κακοποίηση των γυναικών και να προστατευτεί η ύπαρξη και τα δικαιώματά τους. Η εξαιρετική πρωτοβουλία της επιμελήτριας και η -δυστυχώς- επίκαιρη διοργάνωση της έκθεσης προσφέρουν το πλαίσιο και το έδαφος για να μπορέσω κι εγώ να συμβάλλω σε αυτήν την προσπάθεια.
• Με ποιο έργο συμμετέχετε στην εικαστική έκθεση: «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ». Ποιο το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του; Στην έκθεση συμμετέχω με τον πίνακα υπό τον τίτλο «Ύπνος», ο οποίος αποτελεί μικτή τεχνική σε μουσαμά. Ο πίνακας απεικονίζει ένα μικρό κορίτσι που κοιμάται και γυναικείες μορφές που μετασχηματίζονται σε κορμούς τριανταφυλλιάς της ερήμου, τείνοντας τα κλαδιά τους κυκλικά σε σιωπηλό χορό και νανούρισμα που διαχέεται προς τον ουρανό. Σαν προμετωπίδες, οι ανθόμορφες γυναίκες προστατεύουν το κορίτσι, ξορκίζουν χορευτικά τους εφιάλτες προτάσσοντας τα σώματά τους ώσπου να ανατείλει ο ήλιος. Εδώ, η ζοφερή πραγματικότητα απωθείται από τον γαλήνιο ύπνο, σε μια προσπάθεια αντιπαραβολής της ενύπνιας ασφάλειας στην ανασφάλεια του ξυπνήματος αλλά και με την υπόρρητη πρόθεση μεταστροφής της βίαιας πραγματικότητας σε έναν παρελθοντικό εφιάλτη. Εύχομαι οι μελλοντικές γενιές να μην ξυπνήσουν ποτέ στη φρίκη ενός μικρού κοριτσιού που περνάει τον εφιάλτη μιας αιματηρής παράδοσης αλλά κάθε είδους βιαιότητας και κακοποίησης που στοιχειώνει τις ζωές κοριτσιών και γυναικών.
• Καθημερινά ακούμε συνεχώς για περιστατικά βίας. Έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική…Εντυπωσιάζεστε από το εκάστοτε συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές της; Εσείς έχετε υποστεί ποτέ κάποια μορφή βίας; Είναι αλήθεια πως η επικαιρότητα είναι γεμάτη από κάθε είδους βία. Ιδίως αναφορικά στην έμφυλη βία αλλά όχι μόνο, θεωρώ ότι δεν είναι καινούριο φαινόμενο το οποίο αυξήθηκε τώρα αλλά ότι έχει γίνει περισσότερο ορατό μέσα στην κοινωνία ως πρόβλημα και γι’ αυτό μεταδίδεται περισσότερο απ’ ότι παλαιότερα. Η ορατότητα αυτή δείχνει πως καμία μας δεν είναι στο απυρόβλητο και πιστεύω ότι κάθε γυναίκα έχει υποστεί κάποιας μορφή βίας στην ζωή της, χωρίς να εξαιρώ τον εαυτό μου. Ταυτόχρονα, υπάρχει μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθητοποίηση στα ζητήματα βίας οπότε νομίζω ότι βρισκόμαστε στο σημείο επιτέλους να ανατρέψουμε αυτήν την κανονικότητα στο βίωμα των γυναικών.
• Έχετε συνεργαστεί ξανά με την Ιστορικό Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη; Ποιο το κίνητρο της συμμετοχής σας στην συγκεκριμένη έκθεση; Είναι η πρώτη συνεργασία μου με την Νικολένα Καλαϊντζάκη και την γκαλερί που μας φιλοξενεί και αισθάνομαι μεγάλη χαρά που μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί τους και να βρεθώ πλάι σε άλλους αξιόλογους καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες σε ένα τόσο σημαντικό θεματικό πλαίσιο! Απέναντι στην αποπνικτική επικαιρότητα πολέμων και βίας, η διοργάνωση της συγκεκριμένης έκθεσης αποτελεί μια στιγμή διαμαρτυρίας αλλά και μια ανάσα ελπίδας για την έλευση καλύτερων και ειρηνικότερων ημερών. Έτσι, σε ένα πλαίσιο που αναδεικνύει με επαγγελματισμό και ευαισθησία ένα τόσο κομβικό κοινωνικό ζήτημα όπως είναι η βία κατά των γυναικών, θεωρώ ότι είναι καθήκον μου ως καλλιτέχνιδα να δηλώσω ένθερμα το παρόν.
Bio: Diana Borisova-Beridze: Ζωγράφος – Χαράκτρια
Γεννήθηκε στην Ουκρανία
Σπουδές: 1986-1992. Κρατική Ακαδημία Καλλών Τεχνών τις Τιφλίδας
1999. Σχολή Καλλών Τεχνών Αθήνας για ισοτιμία των πανεπιστημιακών σπουδών από το Δ.Ι.Κ.Α.Τ.Σ.Α. /ειδικότητα Ζωγραφική – Γλυπτική / Μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, τμήμα Ζωγραφικής με ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές σε πολλές ομαδικές
Διακρίσεις:
2000. επιλογή για συμμετοχή στην 1η Τριενάλε Ελληνικής Χαρακτικής του Δήμου Γλυφάδας, και της Πινακοθήκης Πιερίδη
2000. 3° Βραβείο στο Πανελλήνιο Διαγωνισμό για την προτομή του Α. Τρίτση (Δ. Αθηναίων).
2000. 2° Βραβείο στο Πανελλήνιο Διαγωνισμό για το μνημείο Εβραϊκού ολοκαυτώματος. (Δ. Κομοτηνής)
2006. Επιλογή για συμμετοχή στην Biennale Ex-libris. Δήμος Λευκάδας
1 – 14 Σεπτεμβρίου 2022
Βιογραφικό: Η Νικολένα Καλαϊτζάκη είναι Ιστορικός & Κριτικός της Τέχνης, Επιμελήτρια Εκθέσεων, ΜΑ Δημοσιογράφος & MSc Παιδαγωγός. https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com [email protected]
Σπούδασε “Ιστορία & Αρχαιολογία” στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην “Αρχαιολογία & Ιστορία της Τέχνης”. Στη συνέχεια, έλαβε εξειδικευμένες επιμορφώσεις: στην “Πολιτιστική Επιχειρηματικότητα”, την “Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων” (ΕΚΠΑ) και στο «Art-Therapy / Θεραπεία μέσω της Τέχνης» (Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών “Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές” του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, όπου υπήρξε υπότροφος Αριστείας καθόλη τη διάρκεια των σπουδών της. Σήμερα, συνεχίζει με έναν δεύτερο κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στην “Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση”. Από τα 20 της χρόνια, μέχρι και σήμερα, έχει διακριθεί για την πλούσια δράση της στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής αναπτύσσοντας συνεργασίες με καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους, αλλά και νεότερους, αποφοίτους των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει εργαστεί ως επιμελήτρια εκθέσεων σε σημαντικούς πολιτισμικούς φορείς, μουσεία, οργανισμούς και φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης της χώρας (ενδεικτικά: Μουσείο Μπενάκη, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αλίμου, Δημοτική Πινακοθήκη Αμαρουσίου, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κέντρο Τέχνης Καστέλας, Φεστιβάλ Δρόμοι Πολιτισμού Αργολίδας, Athens Biennale, Art-Athina, Art-Thessaloniki κ.ά.), ενώ έχει επιμεληθεί πλήθος εκθέσεων σε γνωστές γκαλερί της Αθήνας, και της χώρας, ευρύτερα. Το 2021 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης Trento Art Festival. Έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα “Τα Νέα της Τέχνης’”, το “Art22”, και με άλλα περιοδικά Τέχνης, ενώ διατηρεί την δική της προσωπική στήλη με τίτλο: “Εικαστικό Ημερολόγιο” στο ηλεκτρονικό περιοδικό Τέχνης “Pause”.
Έχει διοργανώσει επιστημονικές ημερίδες και συμπόσια, και ως ομιλήτρια, έχει, μεταξύ άλλων, πραγματοποιήσει τις διαλέξεις:
«Τέχνη & Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης: Η περιπτωσιολογική μελέτη της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής υπό το πρίσμα του νέου, ψηφιακού ορίζοντα», Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας, 2020), “Τέχνη & Social Media: Σχέση Αγάπης ή Μίσους;” (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2018), “From the modernist museums to the post – modern museums of the 21st century” (Youth in Action Project of the European Union, Corinth, 2013). Έχει διατελέσει εκλεγμένο μέλος του συλλόγου “Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου, Αρχαιολογικών Χώρων και Μνημείων Πειραιά”, ενώ από το 2019, είναι μέλος της AICA Ελλάδος (Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης).
Πηλίου 5, Πλατεία Κολιάτσου
https://myartist.gr
polismagazino.gr
