ArteVisione Gallery 1-14 Σεπτεμβρίου 2022
• Το βιβλίο των εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως: «Λουλούδι της Ερήμου» (έτος έκδοσης:1998), το οποίο μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη αποτελεί την αυτοβιογραφία της περιβόητης, γυναίκας – σύμβολο, Γουόρις Ντίρι. Ποιες σκέψεις και ποια συναισθήματα γεννά μέσα σας η προσωπική της ιστορία; Είναι αδύνατον να διαβάσει κάποιος το βιβλίο αυτό και να μην τον συνεπάρουν τα πιο δυνατά αλλά και αντιφατικά συναισθήματα. Από την μια πλευρά σε τυλίγει η φρίκη της ιστορίας της Γουόρις Ντίρι, όσον αφορά την καταγωγή της, τα ήθη και τα έθιμα του λαού της και το μακρύ και απάνθρωπο ταξίδι της στην σωτηρία. Από την άλλη, σχεδόν ταυτόχρονα, ένας απολυτός θαυμασμός προς την γυναίκα αυτή, την δύναμη της θέλησης της, αντιμετωπίζοντας την φαινομενικά μοιραία πραγματικότητα μέσα στην οποία γεννήθηκε. Είναι θαυμαστή επίσης η εξυπνάδα της μπροστά στην αντιξοότητα της ζωής στην πολιτισμένη δύση, που είχε σαν αποτέλεσμα όχι μόνο τον επαγγελματικά της θρίαμβο αλλά και τον θρίαμβο της ίδιας της της ύπαρξης. Η Γουόρις Ντίρι είναι ένα ίνδαλμα που αποτελεί φάρο φωτός και δύναμης για όλες της γυναίκες στην σύγχρονη κοινωνία.
• Με ποιο έργο συμμετέχετε στην εικαστική έκθεση: «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ». Ποιο το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του; Στην έκθεση συμμετέχω με το ζωγραφικό μου έργο ‘’Αναδυόμενη’’. Στο έργο αυτό βλέπουμε ένα σώμα γυναικείο να καταλαμβάνει όλο τον πίνακα με σκοπό ο θεατής να μην μπορεί να αποστρέψει το βλέμμα του. Το σώμα αυτό είναι γυμνό, δεν έχει άκρα, ούτε κεφάλι και ενώ είναι μαύρο έχει ένα έντονο άσπρο και κόκκινο περίγραμμα. Έτσι είναι ευάλωτο και ταυτόχρονα αποπνέει κάτι δραματικό, έντονο και δυνατό. Το φόντο φαινομενικά είναι ένα λιβάδι με λουλούδια αλλά από κοντά τα σχήματα θυμίζουν γυναικεία και ανδρικά σεξουαλικά όργανα. Υπάρχει ένα διττό θέμα που διέπει όλο το έργο. Οι αντιθέσεις των εικόνων – με ένα πρώτο βλέμμα παρατηρούμε το γυναικείο γυμνό σώμα που αποπνέει θηλυκότητα και κίνηση με φόντο ένα λιβάδι γεμάτο λουλούδια ενώ με μια δεύτερή ματιά ο θεατής δεν μπορεί να μην παρατηρήσει ότι το σώμα έχει έντονα κόκκινα σημάδια σωματικής βίας και το λιβάδι αντί για λουλούδια είναι διάσπαρτο με σεξουαλικά σύμβολα. Όλο το έργο είναι λοιπόν ένας διάλογος μεταξύ της ομορφιάς και ταυτόχρονα της απόλυτης κατάρριψης της.
• Καθημερινά ακούμε συνεχώς για περιστατικά βίας. Έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική…Εντυπωσιάζεστε από το εκάστοτε συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές της; Εσείς έχετε υποστεί ποτέ κάποια μορφή βίας; Η βία μπορεί να υπάρξει σε πολλές μορφές άλλοτε αδιαμφισβήτητα προφανής ή άλλες φορές εσωτερική και κρυμμένη αλλά εξίσου βάναυση. Όλοι μας ανεξαιρέτως έχουμε υποστεί κάποιας μορφής βία.
• Έχετε συνεργαστεί ξανά με την Ιστορικό Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη; Ποιο το κίνητρο της συμμετοχής σας στην συγκεκριμένη έκθεση; Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με την ιστορικό τέχνης και επιμελήτρια Νικολένα Καλαϊτζάκη και ελπίζω ότι δημιουργήσαμε, μέσω της έκθεσης αυτής, μια συνεργασία και σχέση που θα οδηγήσει σε αντίστοιχες συνεργασίες στο μέλλον. Στη συγκεκριμένη έκθεση με προέτρεψε το θέμα της βίας κατά των γυναικών και η ιστορία της Γουόρις Ντίρι, ώστε να δημιουργήσω ένα έργο που μέσω αυτού αναδύεται όλη η οργή και η απόγνωση αλλά και η δύναμη, τόσο η δική μου όσο και όλων των γυναικών.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα: Η Λένια Χρυσικοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991 και μεγάλωσε στο Χαλάνδρι Αττικής. Αποφοίτησε το 2009 από το Αρσάκειο Ψυχικού. Από το 2008-2010 παρακολούθησε μαθήματα ελευθέρου σχεδίου στα φροντιστήρια Πλάκας και Μπελτέκος- Σαρασίτης. Το 2012 εισήχθη στην Σχολή ΑΚΤΟ όπου εκπαιδεύτηκε στη ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, ψηφιδωτό, φωτογραφία, video art, photoshop, premiere, ιστορία της τέχνης και πτυχιακή εργασία με θέμα ‘’Η ιστορική εξέλιξη της γυναικείας απεικόνισης στη ζωγραφική και οι κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις” και απέκτησε το Bachelor of Arts (hons) Degree in Fine Art and New Media το 2016. Συνέχισε τις σπουδές της στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, στο Ναύπλιο, όπου εκπαιδεύτηκε στη θεωρία και την ιστορία θεάτρου και στο θέατρο στην εκπαίδευση (θεωρία και θέατρο-παιδαγωγικό παιχνίδι), λαμβάνοντας πτυχίο το 2022. Έχει εργαστεί ως βοηθός σκηνογράφου σε συνεργασία με τη Λαλούλα Χρυσικοπούλου και με την εταιρεία παραγωγής ”Το προσκήνιο” και το 2022 θα συμμετάσχει σε 2 ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής, υπό την επίβλεψη της curator Νικολένας Καλαϊτζάκη. Ζει μόνιμα στο Ναύπλιο και εργάζεται πάνω στη ζωγραφική.
1 – 14 Σεπτεμβρίου 2022
Βιογραφικό: Η Νικολένα Καλαϊτζάκη είναι Ιστορικός & Κριτικός της Τέχνης, Επιμελήτρια Εκθέσεων, ΜΑ Δημοσιογράφος & MSc Παιδαγωγός. https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com [email protected]
Σπούδασε “Ιστορία & Αρχαιολογία” στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην “Αρχαιολογία & Ιστορία της Τέχνης”. Στη συνέχεια, έλαβε εξειδικευμένες επιμορφώσεις: στην “Πολιτιστική Επιχειρηματικότητα”, την “Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων” (ΕΚΠΑ) και στο «Art-Therapy / Θεραπεία μέσω της Τέχνης» (Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών “Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές” του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, όπου υπήρξε υπότροφος Αριστείας καθόλη τη διάρκεια των σπουδών της. Σήμερα, συνεχίζει με έναν δεύτερο κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στην “Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση”. Από τα 20 της χρόνια, μέχρι και σήμερα, έχει διακριθεί για την πλούσια δράση της στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής αναπτύσσοντας συνεργασίες με καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους, αλλά και νεότερους, αποφοίτους των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει εργαστεί ως επιμελήτρια εκθέσεων σε σημαντικούς πολιτισμικούς φορείς, μουσεία, οργανισμούς και φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης της χώρας (ενδεικτικά: Μουσείο Μπενάκη, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αλίμου, Δημοτική Πινακοθήκη Αμαρουσίου, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κέντρο Τέχνης Καστέλας, Φεστιβάλ Δρόμοι Πολιτισμού Αργολίδας, Athens Biennale, Art-Athina, Art-Thessaloniki κ.ά.), ενώ έχει επιμεληθεί πλήθος εκθέσεων σε γνωστές γκαλερί της Αθήνας, και της χώρας, ευρύτερα. Το 2021 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης Trento Art Festival. Έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα “Τα Νέα της Τέχνης’”, το “Art22”, και με άλλα περιοδικά Τέχνης, ενώ διατηρεί την δική της προσωπική στήλη με τίτλο: “Εικαστικό Ημερολόγιο” στο ηλεκτρονικό περιοδικό Τέχνης “Pause”.
Έχει διοργανώσει επιστημονικές ημερίδες και συμπόσια, και ως ομιλήτρια, έχει, μεταξύ άλλων, πραγματοποιήσει τις διαλέξεις:
«Τέχνη & Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης: Η περιπτωσιολογική μελέτη της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής υπό το πρίσμα του νέου, ψηφιακού ορίζοντα», Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας, 2020), “Τέχνη & Social Media: Σχέση Αγάπης ή Μίσους;” (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2018), “From the modernist museums to the post – modern museums of the 21st century” (Youth in Action Project of the European Union, Corinth, 2013). Έχει διατελέσει εκλεγμένο μέλος του συλλόγου “Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου, Αρχαιολογικών Χώρων και Μνημείων Πειραιά”, ενώ από το 2019, είναι μέλος της AICA Ελλάδος (Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης).
Πηλίου 5, Πλατεία Κολιάτσου
https://myartist.gr
polismagazino.gr
