Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Στις 8 Νοεμβρίου 1977 – 43 χρόνια πριν – ο σπουδαίος αρχαιολόγος Μανώλης Ανδρόνικος παρουσιάζει επισήμως την μεγάλη ανασκαφή που έκανε η ομάδα του, στην Βεργίνα. Μια τεράστια ανασκαφή που έχει ιστορία πολλών ετών πριν και που θεωρείται ισάξια με τις Αιγυπτιακές ανασκαφές στην έρημο Σαχάρα.
Στην διάρκεια των αιώνων, το να βρει κάποιος αρχαιολόγος ασύλητους τάφους της αρχαιότητας είναι ότι πιο συγκλονιστικό και μεγαλειώδες μπορεί να συμβεί. Διαβάστε εδώ όλη την ιστορία…
ΦΑΣΗ ΠΡΩΤΗ
Το 1855 ο Γάλλος αρχαιολόγος και ιστορικός Léon Heuzey (Λέων Εζέ), ολοκλήρωνε την επίσκεψή του στην Ελλάδα με ένα πέρασμα από τη Μακεδονία, που ως τότε ήταν τόπος άγνωστος σε σύγκριση με τις περίφημες αρχαιολογικές θέσεις της νότιας Ελλάδας.
Έψαχνε ίχνη αρχαίων ρωμαϊκών μαχών. Στο σύντομο αυτό πέρασμά του θα ανακαλύψει ένα μέρος με τις αρχαιότητες που κρύβονταν στην περιοχή της Βεργίνας, όπου και θα επιστρέψει το 1861, αυτή τη φορά επικεφαλής μιας αρχαιολογικής αποστολής. Μαζί με το συνεργάτη του, αρχιτέκτονα Honoré Daumet, θα ξεκινήσει την ανασκαφή εκεί που είχε βρει κάποια ερείπια κτηρίων και θα αποκαλύψει έναν από τους πρώτους μακεδονικούς τάφους…
ΦΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Ογδόντα περίπου χρόνια αργότερα ο καθηγητής αρχαιολογίας στο Α.Π.Θ. Κωνσταντίνος Ρωμαίος έχοντας μαζί του μερικούς φοιτητές, ανάμεσά τους το Φώτη Πέτσα και τον Μανώλη Ανδρόνικο, εγκαταστάθηκε πλέον στη Βεργίνα και ξεκίνησε να ανασκάπτει το ανάκτορο και ένα μακεδονικό τάφο για λογαριασμό του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.
Ο εντυπωσιακός μακεδονικός τάφος με την περίτεχνη ιωνική πρόσοψη κατοχυρώθηκε εμφατικά στον καθηγητή παίρνοντας το όνομά του, ο τάφος του «Ρωμαίου». Το καλοκαίρι του 1938 ξεκίνησε λοιπόν με τους καλύτερους οιωνούς η πολύχρονη ανασκαφική περιπέτεια του πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης στη Βεργίνα, που συνεχίζεται ως σήμερα.
ΦΑΣΗ ΤΡΙΤΗ
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος σταμάτησε τις ανασκαφές. Ο Μανώλης Ανδρόνικος επέστρεψε στη Βεργίνα, ως επιμελητής αρχαιοτήτων το καλοκαίρι του 1949 και ξεκίνησε να σκάβει στο εκτενές νεκροταφείο των τύμβων χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα. Μετά από ένα κενό αρκετών χρόνων ήρθε η ώρα (το 1976) για να αρχίσει η συστηματική δουλειά. Μέσα από μια έντονη ανασκαφική διαδικασία, ήρθαν στο φως οι αρχαιότητες που φυλούσε καλά κρυμμένες ο τεράστιος χωμάτινος όγκος. Η ανασκαφή της Μεγάλης Τούμπας ολοκληρώθηκε το 1981 και ο Ανδρόνικος δημοσίευσε το 1984 το βιβλίο του “Οι βασιλικοί τάφοι και άλλες αρχαιότητες”, όπου εξέθετε τα δεδομένα, τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τις ερμηνείες του σχετικά με τα νέα ευρήματα.
Το 1982 η ανασκαφική ομάδα αφήνει πίσω της τη Μεγάλη Τούμπα και ξεχύνεται στην πόλη και στο νεκροταφείο ανοίγοντας έναν καινούργιο ευρύ κύκλο ανασκαφικών εργασιών. Τη χρονιά αυτή εντοπίζεται σε…
Η συνέχεια εδώ
