H γκαλερί ArteVisione παρουσιάζει την ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο: «ΤΟΠΙΟΓΡΑΦΙΑ: η Σαγήνη ενός Τόπου». Την επιμέλεια της έκθεσης φέρει η Ιστορικός της Τέχνης ΕΚΠΑ, ΜΑ Δημοσιογράφος και μέλος της AICA Eλλάδος, Νικολένα Καλαϊτζάκη. https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com, [email protected]
Η Ιστορικός της Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη, μεταξύ άλλων, σημειώνει: [[ Το τοπίο είναι μια παράδοξα αφηρημένη έννοια, ένα κατασκεύασμα του πολιτισμού και του νου μας… (Burckhardt, L.) ]]
Από τα μακρινά εκείνα χρόνια του ρομαντικού 19ου αιώνα, όπου η “Τοπιογραφία” συναντάται στην μεγαλύτερη της ακμή, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των ζωγράφων της εποχής, οι οποίοι επιδόθηκαν με ζήλο στην κατάκτηση της, μέχρι και σήμερα, κάμποσους αιώνες μετά, η εικονιστική απεικόνιση του “τοπίου” στην Τέχνη συνεχίζει να σαγηνεύει τους σύγχρονους εικαστικούς και το φιλότεχνο κοινό. Κι ενώ ο όρος “τοπίο”, στο λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας, αποδίδεται ως: “η γεωγραφική ενότητα με κοινά φυσικά χαρακτηριστικά”, στην πραγματικότητα της Τέχνης, το “τοπίο” συνιστά: μια ρεαλιστική αναπαράσταση ενός πραγματικού χώρου, φυσικού ή αστικού, ή ενός χώρου, αναγνωρίσιμου πάλι, που γεννάται μέσα από τους αφαιρετικούς, γεωμετρικούς, σουρεαλιστικούς, φαντασιακούς, μινιμαλιστικούς ή γεμάτους χρώμα κόσμους, του καλλιτέχνη που το δημιούργησε. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η θεώρηση του σπουδαίου μελετητή, Kenneth Clark, περί της αισθητικής του τοπίου στην Τέχνη, η οποία οδηγεί στην κατηγοριοποίηση του τοπίου ως μέσου εικονογραφικής έκφρασης: στο τοπίο των συμβόλων, στο τοπίο των γεγονότων, στο τοπίο της φαντασίας και στο ιδανικό τοπίο. Για τον John Ruskin, το ζωγραφικό τοπίο ορίζεται ως μια εμβριθής και παθιασμένη αναπαράσταση των φυσικών συνθηκών που προορίζονται για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Η τέχνη της τοπιογραφίας αποτελεί μια διαχρονικά αγαπημένη θεματολογία, τόσο για τους καλλιτέχνες, όσο και για το κοινό. Για ποιους λόγους θεωρείτε πως συμβαίνει αυτό και η τοπιογραφία μένει πάντοτε επίκαιρη; Η τοπιογραφία αποτελεί μια υπενθύμιση της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση. Όταν διαταράσσεται αυτή η σχέση, ο άνθρωπος αποκτηνώνεται. Δεν μπορεί να ξεκόψεις τον άνθρωπο από το περιβάλλον του είτε είναι φυσικό είτε αστικό. Η τοπιογραφία εκφράζει την ανάγκη του καλλιτέχνη να αποτυπώσει τη σχέση του με τον κόσμο που τον περιβάλλει και αναδεικνύει σημαντικά ζητήματα ταυτότητας και προσανατολισμού. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για την εξάπλωσή της τον τελευταίο μισό αιώνα στο Δυτικό κόσμο.
Ποιας μορφής σαγήνη ασκεί σε εσάς η τοπιογραφία και απολαμβάνετε να καταπιάνεστε δημιουργικά μαζί της; Τα πράγματα υπάρχουν στον τόπο. Το τοπίο αποτυπώνει τις σχέσεις των πραγμάτων αλλά και τις πληγές που αφήνει το πέρασμα του χρόνου. Στο τοπίο ο χρόνος δεν απουσιάζει. Σκάβει και ρυτιδώνει τις μορφές. Για αυτό το τοπίο προκαλεί την ανθρώπινη εμπειρία και γίνεται η αφορμή της εξερεύνησης προσωπικών βιωμάτων και αναμνήσεων.
Μιλήστε μας για το έργο της συμμετοχής σας στην έκθεση (περιγραφή, πηγή έμπνευσης, τεχνική απόδοση). Η «Μακρόνησος» ανήκει σε μια σειρά έργων από βραχώδη τοπία και ξερονήσια. Η ζωγραφική μου ματιά επηρεάστηκε από τα ταξίδια μου σε άγονους τόπους και από τη μακρόχρονη παραμονή μου στο ακριτικό νησί των Οινουσσών. Η ησυχία, η μοναξιά, η αίσθηση του χρόνου που έχει σταματήσει αποτυπώνονται στα βράχια τα οποία αποτελούν φυσικά γλυπτά. Όσον αφορά την τεχνική, δίνω πάντα μεγάλη σημασία σε αυτήν, και συνήθως διαδραματίζεται μεγάλη πάλη προκειμένου να κυριαρχήσω στο υλικό. Σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο ντε Κίρικο όπου στα Απομνημονεύματά του αναφέρει σαν «μοναδική αιτία της κατάπτωσης που βρήκε σήμερα τη ζωγραφική» την απώλεια της τεχνικής. Είναι κάτι που υποστηρίζω απόλυτα.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: Η Ειρήνη Γεωργοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Έχει πτυχίο Γραφιστικής από τον Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Τεχνολογικό Όμιλο. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) με καθηγητή τον Αναστάσιο Χριστάκη και Εγκαυστική με καθηγητή τον Παύλο Σάμιο. Έχει ασχοληθεί με το σχέδιο και την εικονογράφηση παιδικού βιβλίου και λευκώματος πλοίων (Top Tanker) για τη Ναυτιλιακή Εκδοτική “Βαπόρια”. Έχει διδάξει ελεύθερο σχέδιο και χρώμα σε ιδιωτικά ΙΕΚ, σε εργαστήρια ελευθέρων σπουδών και σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης. Από το 2009 διδάσκει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις κι έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές.
Συμμετέχουν οι εικαστικοί: Ελένη Αρβανιτάκη • Αντιγόνη Βαλέρη • Ειρήνη Βαμβουκάκη • Δέσποινα Βαξεβανίδη • Σταυρούλα Βελισσαροπούλου • Δημήτρης Βογιαζόγλου • Ελένη Βογιατζάκη • Αλέξανδρος Βούτσας • Ειρήνη Γεωργοπούλου • Ελένη Γιούργου • Αικατερίνη Γούναρη • Αργυρώ Δρίβα • Γιάννης Επταμηνιτάκης • Μαρία Ζαβιτσάνου • Στέλλα Ζωγράφου • Κυριάκος Θεοχάρους • Ροδάμανθη Κόλλια – Ρίζου • Βασιλική Κοσκινιώτου • Θάνος Λιάκος • Ειρήνη Λιάσκου • Κωνσταντίνα Μαραγκού • Ελένη Μαρκάκη • Βιβή Μεντζελοπούλου • Ιωάννα Μιχαήλ • Ειρήνη Μονομμάτου • Όλγα Μούτσιανου • Κωνσταντίνα Ντζιαβού • Σωτηρία Ορφανού • Διονύσιος Παντελής • Μαρία Παπαδοπούλου • Δημήτρης Παπανικολάου • Βαγγέλης Παππάς • Βασιλική Πουρίδου • Σπύρος Ρωμάνος • Ελένη Σπαντιδάκη • Δέσποινα Στεφάνογλου • Μάξιμος Τζωρτζάκης • Νίκος Χιωτίνης • Έλλη Χούσου.
*Στο χώρο τηρούνται όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, όπως αυτά έχουν εξαγγελθεί με υποχρεωτική προσέλευση με: μάσκα, πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης ή Rapid test 72 ωρών.