Η ομαδική εικαστική έκθεση «Αγάπα ως εαυτόν» σε διοργάνωση του Μουσείου Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου και επιμέλεια της Ίριδας Κρητικού παρουσιάζεται στο Σεράφειο Δήμου Αθηναίων. Στο πλαίσιο της παρουσίασης διοργανώνεται στρογγυλή τράπεζα με τη συμμετοχή του ιδρυτή του Μουσείου Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου Κωστή Σχιζάκη, της ιστορικού τέχνης Ίριδας Κρητικού, του Γιάννη Σπανούδη, ιδρυτή & διευθυντή του KROMA Magazine καθώς και εικαστικών που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση, με θέμα «Η διαδικασία της μοναχικής δημιουργίας στο εργαστήριο σε αβέβαιους καιρούς».
Με ποιον τρόπο βιώσατε το κατά μόνας στη δημιουργία κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού; Στην αρχή φαντάστηκα ότι πρόκειται για μια προσωρινή αναστάτωση που θα κρατούσε λίγο και δεν θα σηματοδοτούσε την έναρξη ενός διαφορετικού τρόπου ζωής. Συνειδητά έχω αποδεχτεί τα τελευταία πέντε χρόνια ενός είδους κατά μόνας διαβίωση στην επαρχία καθώς η ζωή στο κέντρο της Αθήνας είχε πάψει προ πολλού να είναι πυρήνας αναπνοής και έμπνευσης για μένα. Προσπάθησα να δω τη μετάλλαξη της γειτονιάς μου σε κέντρο τουριστικής βιομηχανίας με συμπάθεια, ν’ αντέξω τους φρενήρεις νέους ρυθμούς της κι αρχικά συμμετείχα σε καταστάσεις ιδρυματοποίησης που σιγά σιγά άρχιζαν να φαντάζουν στα μάτια μου γραφικές. Γρήγορα αποφάσισα ότι ο εγκλεισμός δεν μπορεί να είναι αποκλεισμός κι άρχισα να βλέπω την καραντίνα με άλλα μάτια καθώς αναζητούσα τους παράγοντες που συμβάλλουν στη θετική λειτουργικότητα και γιατί όχι την έμπνευση στη δημιουργία και τον πειραματισμό.
Τι σας έλειψε περισσότερο και τι σας παρηγόρησε πιο πολύ; Η έλλειψη της σωματικής επαφής με τους φίλους μου, οι μέρες με τις αγκαλιές και τα φιλιά είχαν τελειώσει. Φυσικό αποτέλεσμα ήταν να βρίσκεται το στρές προ των πυλών, αυξάνοντας τις τιμές της ορμόνης του άγχους. Προσπάθησα να παρακάμψω αυτή την έλλειψη ορίζοντας κάθε φορά που επικοινωνούσα με αγαπημένα πρόσωπα μία φράση ή μια χειρονομία που είχε εξελιχθεί σε κάτι μοναδικά “δικό μας” που παρέπεμπε στην αίσθηση της αγκαλιάς. Οι μέρες του εγκλεισμού και η ενδοσκόπηση βοήθησαν ν’ απαλλαγώ από τοξικές “φιλίες” που με σημάδεψαν αρνητικά κι έδωσαν χώρο σε θετικούς ανθρώπους που λειτουργούν σαν έμπνευση κι επανεκκίνηση.
Πώς αποκωδικοποιείται για εσάς προσωπικά το μήνυμα «Αγάπα ως Εαυτόν»; Η αυτοεκτίμηση εκτός από ένας καλός κι επιθυμητός όρος, είναι απαραίτητος για την επιβίωση μας. Αγαπώντας τον εαυτό μου, απομακρύνω ανθρώπους, πεποιθήσεις, συνήθειες, τοξικά καθιερωμένα που με αποδυναμώνουν. Αρχικά ένιωσα ότι προδίδω τις αρχές μου. Στην πορεία κατάλαβα ότι δεν είναι παρά έκφραση αγάπης γιατί τελικά, μόνο αγαπώντας και φροντίζοντας τον εαυτό μας μπορούμε να αγαπήσουμε ολοκληρωτικά και με πάθος έναν άλλο άνθρωπο.
Ποια είναι κατά την άποψή σας η θέση της τέχνης στη μετά covid-19 εποχή, παράλληλα με όσα βιώνουν σήμερα η Ευρώπη αλλά και ο κόσμος; Δεν υπάρχει επιστροφή σε μια κανονικότητα όπως την ξέραμε. Οι καλλιτέχνες νιώθουν σήμερα περισσότερο από ποτέ απομονωμένοι και ξεχασμένοι. Μια ανάσα ελπίδας οι συλλογικές πρωτοβουλίες μικρών ομάδων κυρίως φίλων -που επικοινωνούσαν τα έργα τους μέσω διαδικτύου- έδιναν χρώμα κι ελπίδα στην αναγκαστική παύση του πολιτισμού κατά την περίοδο του εγκλεισμού. Η πανδημία ανέτρεψε δραματικά τους τρόπους διαχείρισης και θέασης των έργων τέχνης. Πολλά μουσεία πχ ΜΕΤ και Λούβρο προσφέρουν ήδη τη δυνατότητα να περιηγηθούμε εικονικά στις αίθουσες τους. Έγινε η ψηφιοποίηση μουσειακών συλλογών και είναι διαθέσιμες δωρεάν διαδικτυακά. Η νέα τεχνολογία κυριαρχεί αλλά σε απομακρύνει από την ευτυχία να μυρίσεις τα υλικά ενός έργου και να δείς υφές και γραμμές. Το συμπέρασμα είναι ότι αυτή η πρωτόγνωρη εμπειρία της φονικής πανδημίας στον εκβιομηχανισμένο σύγχρονο κόσμο που ζούμε, συνταράσσει συθέμελα τον κόσμο της τέχνης. Ακολουθεί ένα μυστήριο για την εξέλιξη και την παραγωγή εικαστικών έργων. Προσωπικά έχω πολλά ερωτηματικά και πολλά ανοιχτά ζητήματα για την πορεία της τέχνης. Καλλιτέχνες, φιλότεχνοι, επισκέπτες εκθέσεων, μουσειακοί χώροι στεκόμαστε εκστατικοί κι ευάλωτοι μπροστά στην παγκοσμιοποίηση των ιών.
Ειρήνη Βογιατζή
Γεννήθηκε στην Ξάνθη και σε μικρή ηλικία ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Μετά το πέρας των δευτεροβάθμιων σπουδών στο Αρσάκειο, εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο εργαστήριο του Γιώργου Μαυροϊδη.
Εργάστηκε στον τραπεζικό χώρο από το 1971 ενώ ταυτόχρονα τα πρώτα χρόνια σπούδαζε οικονομικές επιστήμες στην ΑΣΟΕΕ. Μετά τη συνταξιοδότηση της το 2011, ακολούθησε σπουδές εικαστικών με δασκάλους στη ζωγραφική τους Τάσο Μισσούρα, Νίκο Κασκούρα και Αχιλλέα Πιστώνη, στη χαρακτική την Μαριάννα Κατσουλίδη και τον Μίλτο Πεταλά και στη μικρογλυπτική τον Δημήτρη Καλυβιώτη.
Συμμετείχε το 2015 σε masterclass του πορτραιτίστα James Lloyd στο Λονδίνο στην Art Academy. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος σε επιλεγμένες ομαδικές.
Έργα της βρίσκονται σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
«Αγάπα ως εαυτόν»
Εγκαίνια & Στρογγυλή Τράπεζα: Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2022 19.00-21.30
Οργάνωση: Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου
Φιλοξενία έκθεσης & εκδήλωσης: Σεράφειο Δήμου Αθηναίων
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
Υποστήριξη έκθεσης & εκδήλωσης: KROMA
Διάρκεια έκθεσης: 8 – 13 Νοεμβρίου 2022
Είσοδος Ελεύθερη
ΣΕΡΑΦΕΙΟ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ, Εχελιδών 19 & Πειραιώς 144, Αθήνα – Τηλ.: 21 0342 6842 [email protected], [email protected]
