Στις 10 Νοεμβρίου εγκαινιάζεται στην ArteVisione Gallery η ομαδική εικαστική έκθεση Film noir, σε επιμέλεια της Ms Ιστορικού της Τέχνης, Ευαγγελίας Θ. Καϊράκη και με τη συμμετοχή 39 σύγχρονων καλλιτεχνών. Η έκθεση πραγματοποιείται με την ευγενική χορηγία και υποστήριξη της marni film.
Γεωργία Μπλιάτσου: “Η συμμετοχή μου στην ομαδική έκθεση FILM NOIR ήταν αφορμή για ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο. Φοιτήτρια της ΑΣΚΤ μετά τα απογευματινά μαθήματα της σχολής κλεινόμασταν στον κινηματογράφο Αλυονίς επί της Ιουλιανού στην πλατεία Βικτωρίας. Αφιερώματα στα τρομερά παιδιά του Ευρωπαϊκού, Ασιατικού Ρωσικού και φυσικά του Ελληνικού κινηματογράφου. Μεταμεσονύκτιες προβολές ατελείωτες συζητήσεις μέχρι τις πρωινές ώρες. Πόσες αξέχαστες βραδιές!!! Ήταν η δεύτερη σχολή μας!! Ο Δράκος του Νίκου Κούνδουρου με σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλη και με βασικούς ηθοποιούς την Μαργαρίτα Παπαγεωργίου και Ντίνο Ηλιόπουλο είναι μια από τις χαρακτηριστικές Ελληνικές ταινίες FILM NOIR. Το έργο μου είναι βασισμένο σε αυτή την ταινία. Η χαμένη ζωή οι ανεκπλήρωτοι πόθοι, τα καταπιεσμένα συναισθήματα,..!! Η αισθητική του Film noir παραμένει σύγχρονη. Πόσα ερωτήματα προς το παρόν αναπάντητα παραμένουν με τον νέο τρόπο ζωής μας, Μπορεί να αντικαταστήσει ο καναπές του σπιτιού μας την μυσταγωγική ατμόσφαιρα του κινηματογράφου; Αρχές της χρονιάς έφυγε από την ζωή η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου”
Η Γεωργία Μπλιάτσου:
• Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών.
• Δίδαξε για δεκαπέντε χρόνια ζωγραφική στη Μέση εκπαίδευση.
• Μέχρι σήμερα έχει κάνει 25 ατομικές εκθέσεις και πάρα πολλές ομαδικές, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Έχει τιμηθεί στη Biennale της Βουλγαρίας το 1989 και έχει λάβει διακρίσεις στη Γερμανία και στην Πολωνία.
• Έργα της βρίσκονται: στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, στο Μουσείο Βορρέ, στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, στο Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα στη Κω, στο Rowaq Al-Balqa Foundation, στο Αμάν, Ιορδανία, σε ιδιωτική συλλογή στη FIladelphia USA, στην Credit Lyonnais και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
• Το βιβλίο: “Απογραφές της μνήμης-Μαρτυρίες από την Τζια”, από την αντίστοιχη έκθεση βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
• Εμπνεόμενη από την ομορφιά της Ελληνικής φύσης ζωγραφίζει λουλούδια, τοπία και ανθρώπινες φιγούρες, με υλικά ακρυλικά, ακουαρέλες και παστέλ. Χρησιμοποιεί κυρίως ξύλο, μέταλλο και πλεξιγκλάς για τα αντικείμενα της. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη μελέτη του ιστορικού παρελθόντος και τη σύνδεσή του με το σήμερα καθώς πιστεύει πως δεν μπορεί να υπάρχει αύριο χωρίς τη γνώση του χθες.
• “Η δημιουργία είναι επικοινωνία”, το μήνυμά της.
• Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.
• Ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Κέας.
Ένας κόσμος σκιώδης, δοσμένος σε κιαροσκούρο πίσω από τις μισάνοιχτες γρίλιες μιας περσίδας ή την καγκελωτή κουπαστή μιας art nouveau σκάλας. Ερεβώδης και σκληρός, παραδόπιστος και διεφθαρμένος, αλλά τι παράδοξο! Αφόρητα σαγηνευτικός. Παραμορφωμένος, σαν είδωλο σε κυρτό καθρέφτη, όσο ωμά ρεαλιστικός, μέσα στην ανομολόγητη παθογένειά του. Ένας συνθετικός -από πολλά -υπό και -αντί -χωροχρόνος, που νωχελικά ξεδιπλώνεται από τον καρπό σαν σατέν γάντι, κρύβοντας πίσω από την επιτηδευμένη ηδυπάθεια τη ματαιότητα της ύπαρξης. Από το Γεράκι της Μάλτας του 1941, έως τον Ντέιβιντ Λιντς, με επιρροές από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και τον ιταλικό νεορεαλισμό, το film noir καθιερώθηκε το 1946 από τον Νίνο Φρανκ ως αυτόνομο κινηματογραφικό είδος, για να εικονογραφήσει ένα ψευδαισθητικό σύμπαν, εκκωφαντικό σαν ριπή μέσα στη νύχτα, απρόβλεπτο σαν την ξανθιά μπούκλα που πέφτει στο μέτωπο της παγερής ηρωϊδας, όταν αυτή τραντάζεται στην αγκαλιά του ερωτικού θηράματος. Ενα σύμπαν σελιλόιντ, νοτισμένο από τόνους ιδρώτα, αίματος και νικοτίνης, που απατηλά συντίθεται στο λυκόφως σαν οφθαλμαπάτη μέσα σε σύννεφα καπνού, για να εξαχνιστεί, ακόλουθα στο λυκαυγές. Πλάνητας στα σκοτεινά σημεία των πόλεων, ο film noir αντι-ήρωας μιας ξεπεσμένης μπουρζουαζίας, ο Δράκος του Κούνδουρου, ίσως, ή κάποιο μέλος της Γλυκιάς Συμμορίας του Νίκου Νικολαϊδη, ανώνυμος πάντα μέσα στο πλήθος, αθόρυβος μέσα στη βοή της πόλης, ανεβάζει τα στόρια, μόνο και μόνο για να απολαύσει ένα νοθευμένο τζιν ή ένα Singapore Sling με μπόλικο πάγο, βλέποντας τα τρένα να περνούν. Flaneur σε έναν δυστοπικό υπό-κοσμο, δοσμένο πάντα σε χαμηλό κορεσμό, χωρίς κανένα πρόσημο, αποστασιοποιημένος σε μια υπερδιαστημική, άχρονη ετεροτοπία, όπου τυχοδιώκτες, νεκροθάφτες, πόρνες, επίορκοι υπάλληλοι, απεικάσματα υπαρκτών και ανύπαρκτων ανθρώπων, ανδρείκελα και κουρέλια μπορούν ακόμα να σιγοτραγουδούν τη Γλυκιά Μαράτα της Κάκιας Μένδρη, μία άρια της Κάλλας ή τη Glendora του Perry Como. Δεν έχει δα τόση σημασία. Τα πάντα στο σκοτάδι λειτουργούν χωρίς νόρμα, σταχυολογούνται σε ένα παράδοξο συμπίλημα εικόνων, ακουσμάτων, αισθήσεων και παραισθήσεων. Στόχος της έκθεσης είναι να εικονοποίησει την cult μαγεία των films noir, προσομοιώνοντάς την στη σύγχρονη εποχή, μία εποχή αντιθετική μέσα στον πλουραλισμό της, ζοφερή, παρά τη digital αισθητική της νέο –ποπ κουλτούρας της, μια εποχή όπου- με όρους μυθοπλασίας- οι σκοτεινές λήψεις έχουν αντικαταστήσει την ευκρίνεια του σινεμασκόπ. Και ακόλουθα, να κοιτάξει τον θεατή με το λοξό βλέμμα του Humphrey Bogart, που ισιώνει την τραγιάσκα του, ενώ αμφίσημα μειδιά, μετρώντας αντίστροφα τους δείχτες του ρολογιού. 3, 2, 1… Κλακέτα και πάμε!
Ευαγγελία Θ. Καϊράκη Ms Ιστορικός της Τέχνης Ε.Κ.Π.Α. Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης
