Η Βιβή Μεντζελοπούλου συμμετέχει στην Εικαστική Έκθεση «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ: Αφιέρωμα στην Καταπολέμηση της Βίας εναντίον των Γυναικών»

ArteVisione Gallery  1-14 Σεπτεμβρίου 2022

Το βιβλίο των εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως: «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ» (έτος έκδοσης 1998) το οποίο μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη αποτελεί την αυτοβιογραφία της περιβόητης γυναίκας – σύμβολο Γουόρις Ντίρι. Ποιές σκέψεις και ποιά συναισθήματα γεννά μέσα σας η προσωπική της ιστορία; Σκέψεις και συναισθήματα θλίψης, συμπόνοιας και αγανάκτησης για το προκαλούμενο, από την αμάθεια και τον σκοταδισμό, μαρτύριο εκατομμυρίων – ακόμη και στην εποχή μας –  γυναικών, αυτό της κλειτοριδεκτομής,  που υφίστανται σε πολύ τρυφερή ηλικία και σημαδεύονται στην ψυχή και στο σώμα για όλη τους την ζωή. Αλλά και θαυμασμού για την τόλμη, το θάρρος και την παρρησία αυτής της γυναίκας, να δραπετεύσει από την μοίρα της, ν’ αγωνισθεί και, υπερβαίνοντας κάθε εμπόδιο, να γίνει φάρος αφύπνισης και ελπίδας για εκατομμύρια άλλες γυναίκες που υφίστανται κάθε μορφής βία στην ζωή τους.

Με ποιό έργο συμμετέχετε στην εικαστική έκθεση «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ»; Ποιό το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του; Με το χωρίς τίτλο έργο, διαστάσεων 60Χ80 cm, με λάδια σε καμβά, που απεικονίζει μια θλιμένη – από την κακοποίηση που έχει υποστεί από τον σύντροφό της – γυναίκα μέσα στη νύχτα σε μιά άδεια πόλη και ένα αναποδογυρισμένο βάζο από γυαλί που ράγισε, του λείπει ένα κομμάτι. Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι μπορεί να κολληθεί, αλλά το βάζο (η διαπροσωπική σχέση που “ράγισε“) δεν θα είναι το ίδιο. Η βία είτε σωματική είτε ψυχολογική, ενίοτε και απλά λεκτική τραυματίζει την ψυχή μιας γυναίκας, όπως και κάθε ανθρώπου που την υφίσταται.

Καθημερινά ακούμε συνεχώς για περιστατικά βίας. Εμφυλη, ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το εκάστοτε συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές της; Εσείς έχετε υποστεί ποτέ κάποια μορφή βίας; Οχι. Στην γεμάτη έντονο ατομικισμό, σκληρότητα  και παρακμή εποχή που ζούμε δεν εντυπωσιάζομαι από τα συμβάντα ούτε από τους πρωταγωνιστές, όταν σκέπτομαι πόσες ανώριμες και με έλλειψη παιδείας μητέρες μεγαλώνουν αγόρια, αλλά και τα κορίτσια τους χωρίς να τους δώσουν σωστά την αγάπη, χωρίς την φροντίδα να τους στεριώσουν το εγώ τους από τα πρώτα, καθοριστικά, όπως μας λένε οι ειδικοί, για την ζωή τους χρόνια. Αλλά και πόσα ζευγάρια φέρνουν στον κόσμο παιδιά χωρίς να τους μάθουν με το παράδειγμά τους την αγάπη και τον σεβασμό προς τον άλλο άνθρωπο ανεξαρτήτως φύλλου. Ναί κάποτε ευτυχώς μόνο με λόγια.

Εχετε συνεργασθεί ξανά με την Ιστορικό Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης Νικολένα Καλα’ι’τζάκη; Ποιό το κίνητρο συμμετοχής σας στη συγκεκριμένη έκθεση; Ναί, άλλη μία φορά έχω συνεργασθεί με την κυρία Νικολένα Καλα’ι’τζάκη, την οποία εκτιμώ για τις γνώσεις, τις σπουδές, την εν γένει παιδεία της και ιδιαίτερα για τη δουλειά που κάνει στον χώρο της τέχνης ως επιμελήτρια εκθέσεων με ενδιαφέροντα θέματα, όπως και το συγκεκριμένο. Το κίνητρο της συμμετοχής μου είναι να μοιραστώ, μαζί με τους άλλους καλλιτέχνες και το κοινό, σκέψεις και συναισθήματα πάνω στο θέμα. 

CV: H Βιβή (Παρασκευή) Μεντζελοπούλου κατάγεται από το Αίγιο, γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Σπούδασε Νομικά στη Νομική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Μεταπτυχιακά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Παρίσι ΙΙ ( Paris II Sorbonne ) στη Γαλλία και Ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα, με καθηγητές τους Χάρη Κοντοσφύρη, Γιάννη Καστρίτση, Γιάννη Ζιώγα και Εκτορα Παπαδάκη. Εχει εκθέσει έργα της σε δύο ατομικές εκθέσεις στη Φλώρινα στο “ Πολιτιστικό Κέντρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ “ και στο “ Καφενείο των Γυναικών “ και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, στον Πειραιά, στην Φλώρινα στην Ανδρο. Ειναι μέλος του ΕΕΤΕ, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Εργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές

Βιογραφικό: Η Νικολένα Καλαϊτζάκη είναι Ιστορικός & Κριτικός της Τέχνης, Επιμελήτρια Εκθέσεων, ΜΑ Δημοσιογράφος & MSc Παιδαγωγός. https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com [email protected]

Σπούδασε “Ιστορία & Αρχαιολογία” στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην “Αρχαιολογία & Ιστορία της Τέχνης”. Στη συνέχεια, έλαβε εξειδικευμένες επιμορφώσεις: στην “Πολιτιστική Επιχειρηματικότητα”, την “Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων” (ΕΚΠΑ) και στο «Art-Therapy / Θεραπεία μέσω της Τέχνης» (Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών “Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές” του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, όπου υπήρξε υπότροφος Αριστείας καθόλη τη διάρκεια των σπουδών της. Σήμερα, συνεχίζει με έναν δεύτερο κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στην “Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση”. Από τα 20 της χρόνια, μέχρι και σήμερα, έχει διακριθεί για την πλούσια δράση της στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής αναπτύσσοντας συνεργασίες με καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους, αλλά και νεότερους, αποφοίτους των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει εργαστεί ως επιμελήτρια εκθέσεων σε σημαντικούς πολιτισμικούς φορείς, μουσεία, οργανισμούς και φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης της χώρας (ενδεικτικά: Μουσείο Μπενάκη, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αλίμου, Δημοτική Πινακοθήκη Αμαρουσίου, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κέντρο Τέχνης Καστέλας, Φεστιβάλ Δρόμοι Πολιτισμού Αργολίδας, Athens Biennale, Art-Athina, Art-Thessaloniki κ.ά.), ενώ έχει επιμεληθεί πλήθος εκθέσεων σε γνωστές γκαλερί της Αθήνας, και της χώρας, ευρύτερα. Το 2021 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης Trento Art Festival. Έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα “Τα Νέα της Τέχνης’”, το “Art22”, και με άλλα περιοδικά Τέχνης, ενώ διατηρεί την δική της προσωπική στήλη με τίτλο: “Εικαστικό Ημερολόγιο” στο ηλεκτρονικό περιοδικό Τέχνης “Pause”.

Έχει διοργανώσει επιστημονικές ημερίδες και συμπόσια, και ως ομιλήτρια, έχει, μεταξύ άλλων, πραγματοποιήσει τις διαλέξεις:

«Τέχνη & Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης: Η περιπτωσιολογική μελέτη της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής υπό το πρίσμα του νέου, ψηφιακού ορίζοντα», Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας, 2020), “Τέχνη & Social Media: Σχέση Αγάπης ή Μίσους;” (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2018), “From the modernist museums to the post – modern museums of the 21st century” (Youth in Action Project of the European Union, Corinth, 2013). Έχει διατελέσει εκλεγμένο μέλος του συλλόγου “Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου, Αρχαιολογικών Χώρων και Μνημείων Πειραιά”, ενώ από το 2019, είναι μέλος της AICA Ελλάδος (Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης).