Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Κάθε φορά που δημιουργείται ένα δυσάρεστο ζήτημα, δημιουργούνται ξανά χιλιάδες ερωτήματα, με πιο βασικό, το: που πάνε τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων; Γιατί δεν έχουμε τις παροχές που χρειαζόμαστε σε ώρες ανάγκης; Που είναι όλοι οι αρμόδιοι και οι υπεύθυνοι για την προστασία μας; Γιατί μπροστά σε κάποιες φυσικές αιτίες η χώρα μοιάζει σαν “παράγκα”;
Στην Ελλάδα ευτυχώς δεν έχουμε τους τυφώνες ή τους ανεμοστρόβιλους, τα χιόνια, θερμοκρασίες -25ο ή δεν ξέρω γω τι άλλο. Αν είχαμε τέτοια δεν θα είχαμε χώρα. Σιγουράκι.
Στο θέμα μας. Χιόνισε στην Αττική, το ήξεραν οι πάντες, το έλεγαν και το έγραφαν όλοι, αλλά και πάλι έγιναν τα ίδια. Και χειρότερα. Εκτός του ότι υπήρξαν περιοχές χωρίς ρεύμα για πολλές ώρες, είχαμε και το τραγικό- το εφιαλτικό – συμβάν της Αττικής οδού.
Για δύο πράγματα είμαι περήφανος τα τελευταία χρόνια. Για το μετρό και την Αττική οδό. Η Αττική οδός, είναι ο μόνος δρόμος της Αθήνας που θυμίζει Ευρώπη. Όλοι οι άλλοι είναι τα μαύρα τους τα χάλια και από θέμα κατασκευής αλλά και αισθητικής. Η Αττικής οδός κατασκευάστηκε από ξένους και την εκμεταλλεύονται ξένοι. Χαλάλι τους – μια και όπως είπαμε είναι υπέροχο έργο που μας έχει σώσει στις μετακινήσεις μας αλλά είναι και πάντα καθαρή με φρέσκα – ζωντανά – δέντρα και φυτά.
Αυτό που έγινε με τον χιονιά είναι απαράδεκτο. Και το κατάλαβε η εταιρία διαχείρισης της Αττικής οδού Ελλάκτωρ ΑΕ και γι’ αυτό παραιτήθηκε ο διευθύνοντας σύμβουλος της. Αυτοί που εγκλωβίστηκαν πέρασαν τραγικές ώρες. Και το τραγικές δεν είναι σχήμα λόγου. Ήταν εφιάλτης να είσαι εγκλωβισμένος (κάποιοι είχαν και παιδιά μαζί τους) μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο που απ’ τα χιόνια είχε γίνει σαν καταψύκτης. Και να μην μπορείς να….
Η συνέχεια εδώ:
