ArteVisione Gallery 1-14 Σεπτεμβρίου 2022
• Το βιβλίο των εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως: «Λουλούδι της Ερήμου» (έτος έκδοσης:1998), το οποίο μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη αποτελεί την αυτοβιογραφία της περιβόητης, γυναίκας – σύμβολο, Γουόρις Ντίρι. Ποιες σκέψεις και ποια συναισθήματα γεννά μέσα σας η προσωπική της ιστορία; Το ”Λουλούδι της ερήμου” είναι ένα βιβλίο που όταν το διάβασα με συγκλόνισε. Παρουσιάζει την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού από τη Σομαλία, της Γουόρις Ντίρι, που αναγκάστηκε λόγω των εθίμων της πατρίδας της όπως ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων και ο γάμος ανάμεσα σε κοριτσάκια προεφηβικής ηλικίας και σε ηλικιωμένους άντρες, να το σκάσει όταν ήταν μόλις δεκατριών χρόνων. Ήταν αδιανόητο για μένα να συλλάβω το τι μπορεί να υφίστανται οι γυναίκες μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν γυναίκες. Αυτές οι πρακτικές συνιστούν σαφή καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών και υποβαθμίζουν την ανθρώπινη φύση. Δυστυχώς αποτελούν ακόμη και σήμερα και παρά τις προσπάθειες και τους αγώνες που έχουν δοθεί, μέρος της τοπικής παράδοσης ορισμένων λαών.
• Με ποιο έργο συμμετέχετε στην εικαστική έκθεση: «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ». Ποιο το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του; Συμμετέχω με δύο έργα το «Στίγματα 1» και το «Stigmata”. Τα έργα αυτά παρουσιάζουν υπαρκτά πρόσωπα, γυναίκες που έπεσαν θύματα έμφυλης σεξουαλικής βίας και στιγματίστηκαν με ανεξίτηλα τατουάζ στο πρόσωπο, στα χέρια και στο σώμα. Τα τατουάζ αυτά δήλωναν τα σημάδια της σεξουαλικής τους σκλαβιάς. Αφορμή για να ασχοληθώ με αυτό το θέμα υπήρξε η επαφή μου με το ντοκιμαντέρ της Σουζάν Χαρνταλιάν «Τα τατουάζ της γιαγιάς» (Grandma’s Τattoos) στο οποίο καταγράφεται η ιστορία της βίαιης αρπαγής χιλιάδων νεαρών γυναικών και κοριτσιών κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915. Το τραγικό με τις γυναίκες αυτές ήταν πως ακόμα κι όταν απελευθερώνονταν από τους διώκτες τους δεν γίνονταν αποδεκτές από τους ομοεθνείς τους γιατί είχαν πάνω τους τα τατουάζ της ντροπής. Η Καρνταλιάν σημειώνει ότι οι γυναίκες αυτές προσπαθούσαν να σβήσουν με χημικά τα σημάδια αυτής της φρίκης και είχαν μεγάλες πληγές στα σώματα τους. Αλιεύοντας φωτογραφικό υλικό από το Αρμένικο Μουσείο Γενοκτονίας συγκλονίστηκα από τα βλέμματα, τα γεμάτα πόνο και απόγνωση, αυτών των γυναικών. Αυτά τα βλέμματα αυτά τα συναισθήματα, που κατά καιρούς και με διαφορετικούς τρόπους και συνθήκες έχουν σφραγίσει και εξακολουθούν δυστυχώς να σφραγίζουν τις γυναίκες, προσπάθησα να αποδώσω στα έργα μου.
• Καθημερινά ακούμε συνεχώς για περιστατικά βίας. Έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική…Εντυπωσιάζεστε από το εκάστοτε συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές της; Εσείς έχετε υποστεί ποτέ κάποια μορφή βίας; Η βία έχει τις ρίζες της στην αδυναμία αποδοχής. Στην στρεβλή μας ανάγκη να επιβληθούμε. Να ασκήσουμε εξουσία. Υπό αυτή την έννοια όλοι μας έχουμε νιώσει βία κάποια στιγμή στη ζωή μας. Πιθανόν και να έχουμε ασκήσει. Ακούσια ή εκούσια. Δεν με εντυπωσιάζει η βία. Με απωθεί και τη φοβάμαι. Για αυτό κάνω τέχνη. Για να την ξορκίσω.
• Έχετε συνεργαστεί ξανά με την Ιστορικό Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη; Ποιο το κίνητρο της συμμετοχής σας στην συγκεκριμένη έκθεση; Ναι έχω συνεργαστεί και στο παρελθόν με την κυρία Καλαϊτζάκη και ευελπιστώ να συνεργαστώ και στο μέλλον. Το κίνητρο της συμμετοχής μου στην συγκεκριμένη έκθεση ήταν αφενός η άριστη συνεργασία που είχα στο παρελθόν με την Επιμελήτρια της έκθεσης και αφετέρου το πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο θέμα.
Βιογραφικό Αργυρώς Δρίβα
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών όπου αποφοίτησε με άριστα το 2000.Κατά τη διάρκεια των σπουδών της ελάμβανε την χορηγούμενη από το Ι.Κ.Υ. υποτροφία επίδοσης. Το 2001 διακρίθηκε μεταξύ άλλων υποψηφίων, εκπροσωπώντας την Ελλάδα, σε ανά τον κόσμο δημοπρασίες για την προώθηση νέων καλλιτεχνών (Artlink Sotheby’s ). Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και της Ένωσης Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές.
1 – 14 Σεπτεμβρίου 2022
Βιογραφικό: Η Νικολένα Καλαϊτζάκη είναι Ιστορικός & Κριτικός της Τέχνης, Επιμελήτρια Εκθέσεων, ΜΑ Δημοσιογράφος & MSc Παιδαγωγός. https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com [email protected]
Σπούδασε “Ιστορία & Αρχαιολογία” στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην “Αρχαιολογία & Ιστορία της Τέχνης”. Στη συνέχεια, έλαβε εξειδικευμένες επιμορφώσεις: στην “Πολιτιστική Επιχειρηματικότητα”, την “Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων” (ΕΚΠΑ) και στο «Art-Therapy / Θεραπεία μέσω της Τέχνης» (Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών “Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές” του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, όπου υπήρξε υπότροφος Αριστείας καθόλη τη διάρκεια των σπουδών της. Σήμερα, συνεχίζει με έναν δεύτερο κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στην “Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση”. Από τα 20 της χρόνια, μέχρι και σήμερα, έχει διακριθεί για την πλούσια δράση της στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής αναπτύσσοντας συνεργασίες με καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους, αλλά και νεότερους, αποφοίτους των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει εργαστεί ως επιμελήτρια εκθέσεων σε σημαντικούς πολιτισμικούς φορείς, μουσεία, οργανισμούς και φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης της χώρας (ενδεικτικά: Μουσείο Μπενάκη, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αλίμου, Δημοτική Πινακοθήκη Αμαρουσίου, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κέντρο Τέχνης Καστέλας, Φεστιβάλ Δρόμοι Πολιτισμού Αργολίδας, Athens Biennale, Art-Athina, Art-Thessaloniki κ.ά.), ενώ έχει επιμεληθεί πλήθος εκθέσεων σε γνωστές γκαλερί της Αθήνας, και της χώρας, ευρύτερα. Το 2021 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης Trento Art Festival. Έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα “Τα Νέα της Τέχνης’”, το “Art22”, και με άλλα περιοδικά Τέχνης, ενώ διατηρεί την δική της προσωπική στήλη με τίτλο: “Εικαστικό Ημερολόγιο” στο ηλεκτρονικό περιοδικό Τέχνης “Pause”.
Έχει διοργανώσει επιστημονικές ημερίδες και συμπόσια, και ως ομιλήτρια, έχει, μεταξύ άλλων, πραγματοποιήσει τις διαλέξεις:
«Τέχνη & Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης: Η περιπτωσιολογική μελέτη της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής υπό το πρίσμα του νέου, ψηφιακού ορίζοντα», Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας, 2020), “Τέχνη & Social Media: Σχέση Αγάπης ή Μίσους;” (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2018), “From the modernist museums to the post – modern museums of the 21st century” (Youth in Action Project of the European Union, Corinth, 2013). Έχει διατελέσει εκλεγμένο μέλος του συλλόγου “Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου, Αρχαιολογικών Χώρων και Μνημείων Πειραιά”, ενώ από το 2019, είναι μέλος της AICA Ελλάδος (Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης).
Πηλίου 5, Πλατεία Κολιάτσου
https://myartist.gr
polismagazino.gr
