Συμμετέχετε με την Επίμονη Τέχνη στο Limerick, το οποίο αναφέρεται στα χρόνια της αθωότητας. Θα ήταν χαρά μας να μάς περιγράψετε το έργο σας, την τεχνοτροπία και τι έχετε να πείτε γι’ αυτό στους θεατές;
Τα έργα μου αφηγούνται μια ιστορία, είναι κομμάτια μιας ευρύτερης ενότητας, με ακριλικά χρώματα. Σε έναν κόσμο γεμάτο φαντασία και μαγεία, τα παιδιά είναι οι αληθινοί ήρωες. Με την αθωότητα και την παιδικότητά τους, μετατρέπουν κάθε γωνιά του κόσμου σε ένα πεδίο παιχνιδιού, γεμάτο περιπέτειες και ανακαλύψεις. Όμως, σε αυτόν τον παραμυθένιο κόσμο, ο κίνδυνος παραμονεύει. Ένας σκοτεινός και μυστηριώδης εχθρός απειλεί να καταστρέψει την αθωότητα και την χαρά που φέρνουν τα παιδιά. Οι μικροί ήρωες, με την αστείρευτη φαντασία τους, πρέπει να βρουν τον τρόπο να προστατεύσουν τον κόσμο τους. Καθώς οι μικροί ήρωες προχωρούν στην περιπέτειά τους, μαθαίνουν ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι ο εχθρός που βλέπουν, αλλά ο φόβος που κρύβεται μέσα τους. Θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να διατηρήσουν την αθωότητα και την παιδικότητά τους;
Απ’ όσο γνωρίζουμε στα εγκαίνια υπήρξε γενικώς μεγάλο ενδιαφέρον. Θα θέλατε να μας “μεταφέρετε” τα συναισθήματά σας; Είναι πολύ όμορφο να συνδιαλέγεσαι με τους παρευρισκόμενους;
Τα εγκαίνια ήταν πραγματικά μια αξέχαστη εμπειρία. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη ενθουσιασμό και προσμονή, και ήταν υπέροχο να βλέπεις τόσους ανθρώπους να μοιράζονται το ίδιο πάθος και ενδιαφέρον. Η αλληλεπίδραση με τους παρευρισκόμενους ήταν εξαιρετικά ευχάριστη, καθώς όλοι ήταν πρόθυμοι να συζητήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις. Η ενέργεια του κοινού ήταν μεταδοτική και έκανε την όλη εμπειρία ακόμα πιο ξεχωριστή. Είμαι ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός και να μοιραστώ αυτές τις στιγμές με τόσους υπέροχους ανθρώπους.
Ποια η αντίδραση του κοινού στο πρότζεκτ και ιδιαίτερα στο δικό σας έργο; Κατά τη διάρκεια του πρότζεκτ “ταξιδέψατε” σε παιδικές μνήμες;
Άκουσα κάποιες εκδοχές και ερμηνείες για το έργο μου που τις βρήκα άκρως ενδιαφέρουσες. Κάποιοι είδαν μόνο το παιχνίδι ενώ κάποιοι εστίασαν κυρίως στον κίνδυνο. Δεν ταξίδεψα σε παιδικές μνήμες. Το ρήμα παίζω είναι πολύ σημαντικό στη ζωή μου. Παίζω ως διασκέδαση παιχνίδι. Παίζω μουσική και θέατρο. Παίζω, συμμετέχω σε μια ομαδική δραστηριότητα. Παίζω ως στρατηγική, τακτική. Παίζω με χιούμορ και φαντασία. Απλώς, ως ενήλικας αναγνωρίζω τους κινδύνους και τις δυσκολίες.
Μιλήστε μας για κάποια από αυτές… Τι είναι αυτό που επιτρέπετε να σας λέει το εσωτερικό σας παιδί; Υπάρχει αγαπημένο παραμύθι για εσάς;
Η παιδική ματιά στον κόσμο είναι γεμάτη θαύματα και περιέργεια, και αυτό είναι κάτι που αξίζει να διατηρούμε. Από παραμύθια μάλλον θα επέλεγα τον Μικρό Πρίγκιπα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ και την Κοκκινοσκουφίτσα. Η τελευταία, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα “rite of passage” ή τελετή μετάβασης, που συμβολίζει την πορεία από την παιδική αθωότητα προς την ενηλικίωση και την επίγνωση των κινδύνων του κόσμου.
Τι θεωρείτε ότι διδάσκει στην πραγματικότητα; Περιγράψτε αν θέλετε έναν σύγχρονο δικό σας ήρωα.
Όπως προανέφερα το να διατηρούμε την παιδική ματιά. Ήρωες μου οι άνθρωποι που την διατηρούν.
Bio: H Αναστασία Ζαμπέτογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1973.
- Μεγαλωμένη σε ένα εικαστικό περιβάλλον, πατέρας της και πρώτος της δάσκαλος ο ζωγράφος Ανδρέας Ζαμπέτογλου.
- Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του University of Central Lancashire της Μ. Βρετανίας. Αποφοίτησε το 1999 από το εργαστήριο Ζωγραφικής της βραβευμένης με Turner Prize Βρετανίδας εικαστικού, Lubaina Himid.
- Έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις ως μέλος του ΣΚΕΤΒΕ καθώς και στο Λονδίνο σε συνεργασία με την Gallery Rich Women of Zurich.
- Έχει εκθέσει στο Harris Museum and Art Gallery. Πρέστον
- Έργα της υπάρχουν στη συλλογή του MOMus και της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών
- 2023/10/ 2-14 MYRO Gallery Ομαδική Έκθεση «Αφηγήσεις»
- 2023/06/ 1st International Painting Art Symposium Kalamaria
- Έχει συμμετάσχει σε επιδοτούμενα σεμινάρια επαγγελματικής κατάρτισης όπως: Αγιογραφία και συντήρηση εικόνων καθώς και φωτογραφίας με ανάλογες εκθέσεις στους ανάλογους φορείς . ΚΕΚ ΓΣΕΒΕΕ και ΧΑΝΘ
- Μάιος 1997 PICTOR, 2 κύκλοι καλλιτεχνικών σεμιναρίων διάρκειας 2 μηνών υπό την αιγίδα του Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης «Θεσσαλονίκη 1997» Συνοδευόμενη από έκθεση στο Αλατζά Ιμαρέτ.
- Από to 2004 εργάζεται στα Εκπαιδευτήρια Ε. Μαντουλίδη καθώς και συνεργάστηκε σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες στις παιδικές βιβλιοθήκες του Δήμου Καλαμαριάς από 2003-2011.
- Σήμερα ζει στην Καλαμαριά με την οικογένειά της.
«Επιμένουμε» στην υπέροχη Βίλα Πετρίδη
Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν την Τρίτη 26 Νοεμβρίου στις 20.00.
Α’ Δημοτική Κοινότητα Δήμος Θεσσαλονίκης
LIMERICK: Πέρασμα στα χρόνια της αθωότητας
ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΕΧΝΗ Επίμονη Τέχνη Epimoni Techni
Ίδρυση Έμπνευση Επιμέλεια: Χρύσα Μπαρζόκα
Εικαστικοί
ΜΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Manos Ioannidis
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΛΑΧΟΥ Κατερίνα Βλάχου
ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΜΠΙΤΖΑΝΗ Marilena Bitzani
ΙΩΑΝΝΑ ΤΣΙΑΜΟΥΡΤΖΉ Ioanna Tsiamourtzi
ΝΤΊΝΑ ΜΠΑΚΑΝΙAΡΗ Dina Bakaniari – Andonoglou
ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ ΚΑΡΑΚΙΤΣΟΥ Μελπομένη Καρακίτσου
ΙΩΑΝΝΑ ΑΜΠΑΤΖΗ Joanna Ampatzi
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΚΑΛΦΑ Glykeria Kalfa
ΣΥΝΗ ΒYΖΟΒΙΤΟΥ Syni Vizovitou
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΖΑΜΠΕΤΟΓΛΟΥ Anastasia Zampetoglou
ΑΡΗΣ ΜΠΟΤΤΑΣ Aris Bottas
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΤΤΑΣ Vasilis Bottas
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ Ιωάννης Αδαμόπουλος
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΑΤΙΝΙΩΤΗ Marianna Patinioti – Xristou
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓOΓΑΛΗΣ Κωσταντίνος Γόγαλης
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΥΛΙΔΟΥ Χρυσουλα Παυλιδου
ΕΙΡΉΝΗ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ Irini Lazaridou
ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΟΥΧΑΡΑ Foteini Bouchara
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΝΔΡΕΟΥ Stauroula Andreou
ΚΕΛΛΥ ΚΟΝΤΖΑΜAΝΗ Kelly Kontzamani
ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΤΣΟΥ Δήμητρα Άτσου
ARAM TOROS Aram Toros
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣIΟΥ Alexander Athanasiou
EVA JOULI Eva Juli
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΒΑΪ́ΤΣΗΣ Art Vaitsis
Α23 NECTAR Nectar Aze
DOROTHY PASZYNSKA Dorothy Paszyńska Karailia
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΟΥΚΗΣ Andronikos Trouk Σχολή Χορού Μαρίας Καραπαναγιώτη
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΡΟΥΚΗΣ Χρυσοστομος Τρουκης
ΔΡΥΑΔΕΣ ΕΝ ΠΛΩ Δρυάδες εν Πλω / Dryades En Plo
ΑΝΝΑ ΜΠΟΤΟΥ Anna Botou
KIRSIKKA SOUSTIEL
Kirsikka Soustiel
ΧΡΥΣΑ ΜΠΑΡΖΟΚΑ Chris Barjoka
Θεματική ανάλογου ύφους και στυλ, η επαφή με την παιδική ηλικία που αποτελεί σημείο αναφοράς σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας
Η Βίλα Πετρίδη, ή αρχοντικό εκλεκτικισμού οδού Αναγεννήσεως, είναι διατηρητέα έπαυλη στη Θεσσαλονίκη. Χτίστηκε μεταξύ του 1900 και του 1910 στο δυτικό τμήμα της πόλης. Βρίσκεται στη συμβολή των οδών 26ης Οκτωβρίου, Αναγεννήσεως, Καζαντζάκη και Ταντάλου απέναντι από τα Δικαστήρια, όπου παλιά άρχιζε η παραθαλάσσια περιοχή του Κήπου των Πριγκήπων (Μπεχτσινάρι). Η ίδρυση του Κήπου των Πριγκήπων και η σύνδεση του αργότερα με το τραμ (τέρμα), έδωσε στην περιοχή σημαντικό χαρακτήρα με τη συγκέντρωση κόσμου, περιπατητών, καθώς και διαφόρων ορχηστρών που ψυχαγωγούσαν το κοινό.
Κρίθηκε διατηρητέο κτίριο το 1984 από το Υπουργείο Πολιτισμού, ως έργο τέχνης που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας και περιήλθε στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Το 1995 με πρωτοβουλία του Δήμου ανατέθηκε η μελέτη αποκατάστασης. Οι εργασίες αποκατάστασης ξεκίνησαν το 2006. Ακολούθως συμπεριλήφθηκε και η ανάπλαση του περιβάλλοντα χώρου του νεοκλασικού κτιρίου και τελικά το έργο ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2013.[4] Το κτίριο είναι χώρος πολιτισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης όπου λαμβάνουν χώρα εκδηλώσεις των Δημητρίων και της Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.
Λίμερικ ονομάζεται ένα είδος ποίησης, με χαρακτηριστική, σύντομη, χιουμοριστική σύσταση μίας στροφής πέντε στίχων και ομοιοκαταληξία. Τα ποιήματα του είδους λίμερικ διηγούνται μια σύντομη ιστορία και καταλήγουν σε ένα ανέκδοτο.
Είναι αυτά που προσεγγίζουν το σουρεαλισμό και είναι πρωτοποριακά ως προς το ύφος. Πρόκειται για ποιήματα σατιρικά ή απλώς κωμικά, «χωρίς νόημα», στα οποία συνυπάρχει το λογικό με το παράλογο, το δυνατό με το αδύνατο, το πιθανό με το απίθανο. Φαίνεται ότι βασικό στόχο έχουν να καλλιεργήσουν τη φαντασία του παιδιού, να του εμπνεύσουν το χιούμορ και να το καθοδηγήσουν σε φαντασιακούς αρχικά και στη συνέχεια σε λογικούς/κριτικούς συνδυασμούς λέξεων.
Για τον Σεφέρη, τα λίμερικς με το πνεύμα του παραλόγου, του σαρκασμού, του κωμικοτραγικού που τα διακρίνει είναι μια συνειδητή αντίσταση στο ρεαλισμό, ένα αντίβαρο στο αδιέξοδο, στη σκληρότητα και στο παράλογο της πραγματικότητας του πολέμου.
Στην Ελλάδα, πρώτος που αποπειράθηκε να γράψει λίμερικ είναι ο Γιώργος Σεφέρης. Μάλιστα, πήγε να αποδώσει τον όρο στα ελληνικά με τη λέξη “ληρολόγημα“, συνδυάζοντας το όνομα του Λιρ με τη λέξη “λήρος”, που σημαίνει τρελή κουβέντα, ασυνάρτητα λόγια.
Ευχαριστούμε για την στήριξη:
Την πρόεδρο Annie Akrivaki & το
Α’ Δημοτική Κοινότητα Δημος Θεσσαλονικης
Όπως & τον πρόεδρο της Β’ Κοινότητας Θεσσαλονίκης Agapitos Samaras
Με την υποστήριξη των:
Παπασωτηρίου Ζαχαροπλαστείο
& Christos Papasotiriou
Κρασιά Ioannis Paroukas
Tempera Art Materials Ερμού 44
Χορηγοί επικοινωνίας
MusicSP Radio Diogenis Mariolas Mariolas Andreas Nikakis
polismagazino.gr
