Η Αλεξάνδρα Σαραντίδη συμμετέχει στην Εικαστική Έκθεση «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ: Αφιέρωμα στην Καταπολέμηση της Βίας εναντίον των Γυναικών»

ArteVisione Gallery  1-14 Σεπτεμβρίου 2022

• Το βιβλίο των εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως: «Λουλούδι της Ερήμου» (έτος έκδοσης:1998), το οποίο μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη αποτελεί την αυτοβιογραφία της περιβόητης, γυναίκας – σύμβολο, Γουόρις  Ντίρι. Ποιες σκέψεις και ποια συναισθήματα γεννά μέσα σας η προσωπική της ιστορία; Η προσωπική ιστορία της Γουόρις Ντιρι μου δημιούργησε πληθώρα συναισθημάτων, όπως θλίψη, απογοήτευση και οργή αλλα υπερίσχυσε εκείνο του θαυμασμού για το πώς ένα κορίτσι σε τόσο νεαρή ηλικία είχε εκδηλώσει το επαναστατικό πνεύμα της βασισμένο πάνω στην τόσο βάναυση και άδικη εμπειρία που έζησε, θέλοντας διακαώς να αλλάξει την πορεία της ζωής που της είχαν προδιαγράψει. Έχοντας δρομολογήσει μια καριέρα διεθνούς μοντέλου όπως την ονειρευόταν και με την  αγέρωχη θηλυκότητα που την διακρίνει, μιλάει με πάθος, δυναμισμό και ευγλωττία ως Ειδική Πρέσβειρα των Ηνωμένων Εθνών για το θέμα του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων που υφίστανται κορίτσια σε πολύ μικρή ηλικία και νεαρές κοπέλες. Αυτό το θάρρος είναι παράδειγμα προς μίμηση. Η κακοποίηση και η εκμετάλλευση των γυναικών, παγκοσμίως, έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις, που με θλίβουν και με εξοργίζουν. Ενώ γίνεται τεράστια προβολή για κινήματα που αποσκοπούν στην στήριξη και ενίσχυση του γυναικείου φύλου σε κάθε χώρο, και σίγουρα έχουν γίνει μεγάλα άλματα προόδου, ο στόχος δεν έχει επιτευχθεί ακόμα.

• Με ποιο έργο συμμετέχετε στην εικαστική έκθεση: «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ». Ποιο το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του; Το έργο μου έχει τίτλο ”I BELONG TO ME” (Ανήκω σε εμένα) και πρόκειται για δημιουργία με ακρυλικό πάνω σε καμβά. Απεικονίζει μια γυναίκα η οποία, αν και με δυσκολία, βρήκε μέσα της εκείνη την πολυπόθητη μικρή σπίθα που ήταν απαραίτητη και της έδωσε την ψυχική δύναμη να απεγκλωβιστεί και να απελευθερωθεί από τα δεσμά και την «φυλακή» στην οποία βρισκόταν. Πρόκειται για την απόδραση προς μια πολύ καλύτερη ζωή που μόνο με  αποφασιστικότητα, με θάρρος και με δίψα για ζωή επιτυγχάνεται. Η στάση του σώματος επιμένει στην υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια και δεν αφήνει χώρο για ηττοπάθεια. Αφήνει πίσω της το χθες… μαθαίνει από αυτό αλλά δεν αφήνει τις όποιες κακουχίες να της λαβώσουν το πνεύμα. Το σώμα της, το πνεύμα της και η ψυχή της ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στην ίδια. 

• Καθημερινά ακούμε συνεχώς για περιστατικά βίας. Έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το εκάστοτε συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές της; Εσείς έχετε υποστεί ποτέ κάποια μορφή βίας; Δυστυχώς, η βία κάθε μορφής έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, πράγμα το οποίο δεν με θλίβει απλώς, αλλά με εξοργίζει βαθύτατα ειδικά όταν αντιλαμβάνομαι ότι οι νόμοι δείχνουν να είναι ιδιαίτερα επιεικείς με τους δράστες, ακόμα και αφού έχει αποδειχθεί η ενοχή τους. Υπάρχει και μια ακόμη μορφή βίας που ενώ δεν αφήνει εμφανή σωματικά σημάδια, ο αντίκτυπός της είναι βαθύτατα ψυχολογικός και ο χρόνος θεραπείας της είναι απροσδιόριστος. Η μόνη ανάμνηση μιας δυσάρεστης περιόδου η οποία δεν διήρκεσε πολύ, ήταν το bullying που είχα δεχτεί σε μικρότερη ηλικία σχολείο. Ομολογουμένως, δίσταζα να το εκμυστηρευτώ είτε στους γονείς μου είτε σε κάποιο δάσκαλο από φόβο ότι θα δυσχέραινα την θέση μου. Ωστόσο, δεν άργησα να το εκμυστηρευτώ, και όλα έλαβαν ένα αίσιο τέλος. Σε ώριμη ηλικία πλέον συνειδητοποίησα τον αντίκτυπο που έχει η ενδοοικογενειακή κατάσταση πάνω στη ψυχή και το νου του κάθε παιδιού, αλλά και το πώς μπορεί να μεταφέρει την πληγωμένη ψυχολογία του στον διπλανό του.

• Έχετε συνεργαστεί ξανά με την Ιστορικό Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη; Ποιο το κίνητρο της συμμετοχής σας στην συγκεκριμένη έκθεση; Είναι η πρώτη φορά που θα συνεργαστώ με την κα. Νικολένα Καλαϊτζάκη και έχοντας παρακολουθήσει διαδικτυακά την πορεία της στον χώρο της τέχνης και την θεωρώ αξιοθαύμαστη ως επαγγελματία. Έχοντας ζήσει και εργαστεί στην Σουηδία για  μια δεκαετία, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω εκεί σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις. Με την επιστροφή μου στην Ελλάδα, παρότι οι επαγγελματικές μου δραστηριότητες με κρατούσαν ιδιαίτερα απασχολημένη, η άσβεστη φλόγα για την εικαστική μου διαδρομή ολοένα δυνάμωνε. Αντικρίζοντας την πρόσκληση ενδιαφέροντος για την ομαδική έκθεση με τίτλο  «Το Λουλούδι της Ερήμου» και γνωρίζοντας ότι η κα. Καλαϊτζάκη θα ήταν η Επιμελήτρια, δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ δεύτερη φορά. Η διαίσθησή μου φώναξε δυνατά, καθώς επίσης και το επαναστατικό μου πνεύμα πάνω στο επίκαιρο θέμα της κακοποίησης της γυναίκας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: Η Αλεξάνδρα Σαραντίδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αγγλία και την Νορβηγία. Για το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής της καριέρας εργάστηκε στον χώρο των ΜΜΕ, του Τουρισμό και στον Ξενοδοχειακό χώρο με κύρια αντικείμενα τις δημόσιες σχέσεις, το μάρκετινγκ και ως social media content creator. Τα τελευταία δυο χρόνια δραστηριοποιείται αποκλειστικά στον χώρο του Real Estate.

Όσον αφορά την εκπαίδευση της στα εικαστικά, με εξαίρεση την εκπαίδευση που έλαβε από το ιδιωτικό σχολείο μέχρι την αποφοίτησή της αλλα και στο πανεπιστήμιο, είναι αυτοδίδακτη με αστείρευτη διάθεση για γνώση και εξέλιξη. Αντλεί έμπνευση και θαυμάζει αρκετούς καλλιτέχνες, ενώ στόχος της είναι να διατηρεί το δικό της στυλ και τεχνοτροπία. Το ύφος που την χαρακτηρίζει είναι δυναμικό και με προτίμηση σε έντονα χρώματα και έντονες αντιθέσεις. Η θεματολογία εναλλάσσεται ανάμεσα σε ανθρώπινες φιγούρες και γεωμετρικά σχέδια, αλλα δεν λείπουν συλλογές από λουλούδια ή θαλασσινά στοιχεία. 

Η πιο πρόσφατη συλλογή, με τίτλο «Paradise Lost» αφορά στον άνθρωπο (απρόσωπες φιγούρες) δίνοντας έμφαση είτε στην κίνηση, είτε σε μια πόζα που εκφράζει κάποιο συναίσθημα ή στάση ζωής αποσκοπώντας συνήθως σε παρότρυνση για νέα ξεκινήματα και αναγέννηση της ψυχής. Τίποτα δεν μένει στατικό, τίποτα δεν είναι δεδομένο, όλα αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. 

Βιογραφικό: Η Νικολένα Καλαϊτζάκη είναι Ιστορικός & Κριτικός της Τέχνης, Επιμελήτρια Εκθέσεων, ΜΑ Δημοσιογράφος & MSc Παιδαγωγός. https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com [email protected]

Σπούδασε “Ιστορία & Αρχαιολογία” στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην “Αρχαιολογία & Ιστορία της Τέχνης”. Στη συνέχεια, έλαβε εξειδικευμένες επιμορφώσεις: στην “Πολιτιστική Επιχειρηματικότητα”, την “Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων” (ΕΚΠΑ) και στο «Art-Therapy / Θεραπεία μέσω της Τέχνης» (Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών “Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές” του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, όπου υπήρξε υπότροφος Αριστείας καθόλη τη διάρκεια των σπουδών της. Σήμερα, συνεχίζει με έναν δεύτερο κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στην “Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση”. Από τα 20 της χρόνια, μέχρι και σήμερα, έχει διακριθεί για την πλούσια δράση της στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής αναπτύσσοντας συνεργασίες με καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους, αλλά και νεότερους, αποφοίτους των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει εργαστεί ως επιμελήτρια εκθέσεων σε σημαντικούς πολιτισμικούς φορείς, μουσεία, οργανισμούς και φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης της χώρας (ενδεικτικά: Μουσείο Μπενάκη, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αλίμου, Δημοτική Πινακοθήκη Αμαρουσίου, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κέντρο Τέχνης Καστέλας, Φεστιβάλ Δρόμοι Πολιτισμού Αργολίδας, Athens Biennale, Art-Athina, Art-Thessaloniki κ.ά.), ενώ έχει επιμεληθεί πλήθος εκθέσεων σε γνωστές γκαλερί της Αθήνας, και της χώρας, ευρύτερα. Το 2021 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης Trento Art Festival. Έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα “Τα Νέα της Τέχνης’”, το “Art22”, και με άλλα περιοδικά Τέχνης, ενώ διατηρεί την δική της προσωπική στήλη με τίτλο: “Εικαστικό Ημερολόγιο” στο ηλεκτρονικό περιοδικό Τέχνης “Pause”.

Έχει διοργανώσει επιστημονικές ημερίδες και συμπόσια, και ως ομιλήτρια, έχει, μεταξύ άλλων, πραγματοποιήσει τις διαλέξεις:

«Τέχνη & Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης: Η περιπτωσιολογική μελέτη της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής υπό το πρίσμα του νέου, ψηφιακού ορίζοντα», Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας, 2020), “Τέχνη & Social Media: Σχέση Αγάπης ή Μίσους;” (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2018), “From the modernist museums to the post – modern museums of the 21st century” (Youth in Action Project of the European Union, Corinth, 2013). Έχει διατελέσει εκλεγμένο μέλος του συλλόγου “Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου, Αρχαιολογικών Χώρων και Μνημείων Πειραιά”, ενώ από το 2019, είναι μέλος της AICA Ελλάδος (Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης).