Η Αλίκη Μιχαηλίδου συμμετέχει στην εικαστική έκθεση “ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ: ΑΣΚΗΤΙΚΗ” στην Govedarou Art Gallery

Η Govedarou Art Gallery παρουσιάζει την ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο: “ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ: ΑΣΚΗΤΙΚΗ”, την επιμέλεια της οποίας φέρει η Ιστορικός της Τέχνης ΕΚΠΑ, ΜΑ Δημοσιογράφος και μέλος της AICA Eλλάδος, Νικολένα Καλαϊτζάκη https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com [email protected]

Συμμετέχετε στην ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο: “ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ: ΑΣΚΗΤΙΚΗ”, στην Govedarou Art Gallery. Περιγράψτε μας το έργο με το οποίο συμμετέχετε και μοιραστείτε μαζί μας τα συναισθήματά σας ως προς τη δημιουργία του. Η πρόθεσή μου ήταν να κατασκευάσω μια άβυσσο έναν χώρο που συμβολίζει τη βαθύτερη κατάδυση που κάνει ο άνθρωπος εσωτερικά του. Το αέναο ταξίδι που κάνει η ανθρωπότητα από το πιο σκοτεινό μόριο της ύλης στη μετουσίωση με το φως. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα και ο γυρισμός. “Αντικαθρεπτισμοί, να συλλάβω τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα.” Για να επιτευχθεί η ψευδαίσθηση της προοπτικής ενσωμάτωσα σε ένα ξύλινο πλαίσιο ηλεκτρικό φως και έκανα χρήση του εφέ του άπειρου καθρέφτη. Το αποτέλεσμα των αντικαθρεπτισμών δίνουν έναν ρυθμό στο ταξίδι αυτό ενώ ταυτόχρονα συμβολίζουν τις αναρίθμητες ψυχές που υπάρχουν μπροστά και πίσω από τον άνθρωπο. “Αόρατα μυριάδες χέρια κρατούν τα χέρια σου… Δεν είμαι ένας.” Η δημιουργία ενός χρυσού φωτοστέφανου στο κέντρο της κατασκευής εκφράζει την αόρατη ασάλευτη παρουσία μέσα στον άνθρωπο, την αθανασία, και τον προορισμό αυτού του ταξιδιού. “Είναι η καρδιά σου μην κλαις. Κάποιος μέσα σου αγωνίζεται και φωνάζει.” Στόχος μου να γίνει πιο προσωπικό το έργο για τους θεατές. Ο κάθε ένας που θα μπαίνει μπροστά από το έργο θα έχει τη δυνατότητα να κοιτάζει μέσα στην προσωπική του άβυσσο ενώ το φωτοστέφανο στην αντανάκλαση του μετατρέπεται στην δική του εσωτερική φωνή που τον καλεί για την υπέρβαση και την λύτρωσή του.

Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Οι πίνακές μου είναι πρωταρχικά παραστατικοί και ακολουθούν δύο βασικά θέματα: ανθρώπινες φιγούρες και πορτρέτα φανταστικών ανθρώπων. Τα έργα απεικονίζουν σκηνές μιας διαστρεβλωμένης πραγματικότητας και εστιάζω σε φανταστικούς χαρακτήρες που σκοπίμως απομακρύνονται από τον χρόνο και τον τόπο. Σκηνικά που χαρακτηρίζονται από μια δυσοίωνη ατμόσφαιρα κι έχουν τα ίχνη ενός πραγματικού περιστατικού ενώ είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένα. Άνθρωποι που δεν γνωρίζω αλλά παρόλα αυτά παρουσιάζονται με οικείο τρόπο σε ήσυχες στιγμές, προσποιούμενοι πως πλένονται, κρεμούν ρούχα. Μια σειρά από φιγούρες – συμπεριλαμβανομένων γυναικών, ηλικιωμένων ανδρών, παιδιών- που φαίνονται χαμένες στον στοχασμό τους απεικονίζονται σε πόζες απομόνωσης σε ασαφείς χώρους. Οι χειρονομίες των μοναχικών χαρακτήρων λειτουργούν ως μέσο ανατροπής στο γύρω σκηνικό και μεταφέρουν μια δόση ειρωνείας και χιούμορ συμβάλλοντας σε έναν αθώο παραλογισμό και στην αίσθηση της απόκοσμης παραξενιάς. Οι πίνακες έχουν αφηγηματικό χαρακτήρα, αν και η ψυχολογική αφήγηση μεταφέρει μια ανησυχητική διάθεση και οδηγεί σε μια σειρά από αναπάντητα ερωτήματα καλώντας το κοινό να ερευνήσει και να δώσει τη δική του ερμηνεία. Η αινιγματική σύνθεση στα έργα λειτουργεί ως κατευθυντήρια γραμμή για την απόδοση ενός ονειρικού οράματος προσδίδοντας έτσι υπερρεαλιστικά στοιχεία στο αποτέλεσμα.

Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Οι ιδέες για τα ζωγραφικά έργα είναι η εξερεύνηση μιας συγκεκριμένης διάθεσης, μιας κίνησης και πόζας δουλεμένη στον καμβά. Μεγάλο ενδιαφέρον είναι ο ρυθμός και η προοπτική καθώς και το παιχνίδι του φωτός στο χώρο, αλλά με αυτά πειραματίζομαι κυρίως σε σκηνογραφίες και σε εικαστικές εγκαταστάσεις.

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Οι θεωρίες για το ασυνείδητο που θεμελίωσαν το κίνημα του Υπερρεαλισμού, τα ονειρικά τοπία του Salvador Dali, το έργο του Paul Delvaux που κινείται σε μια ποιητική διάσταση στη ζωγραφική του, αλλά και του Giorgio de Chirico που έδινε έμφαση σε αινιγματικές συνθέσεις είναι κάποιες από τις προσωπικές μου επιρροές. Σαφώς στις περισσότερες περιπτώσεις η επιρροή που δέχομαι από μουσικούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς, συγκεκριμένες θεατρικές και χορευτικές ομάδες γίνεται σε ασυνείδητο επίπεδο και καταλαβαίνω τις αναφορές σε αυτούς αφού έχω ολοκληρώσει τα έργα, μια τέτοια περίπτωση είναι ο Ελβετός καλλιτέχνης H.R Gieger.

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; H έλλειψη χρόνου για παράδειγμα είναι ένας παράγοντας που μπορεί να δημιουργήσει παγίδες, από τη μία μπορεί να πυροδοτήσει περισσότερες πιθανότητες λύσεων, αλλά από την άλλη μπορεί επίσης να πνίξει τη διασκέδαση από τη δημιουργία, με τον κίνδυνο το αποτέλεσμα να βγει βαρετό.

Με ποια προσωπικότητα της Τέχνης θα θέλατε να έρθετε σε διάλογο και με αφορμή ποιο θέμα; Ο Banksy είναι μια από τις πιο συζητημένες και αναγνωρισμένες πολιτιστικές προσωπικότητες της εποχής μας. Στην προσπάθειά του να εκδημοκρατίσει την τέχνη θεωρώ πως κατάφερε να εμπλέξει το κοινό σε μια κουβέντα για την επίδραση του καπιταλισμού στην τέχνη και ποιο τελικά το νόημα αυτής σήμερα. Φαίνεται ειρωνικό πως το σκισμένο έργο του “Το κορίτσι με το μπαλόνι” κοστίζει πολλά περισσότερα χρήματα από ότι πριν την δημοπρασία αλλά αυτό κατά την άποψη μου είναι κομμάτι του νοήματος που προσπαθεί να περάσει ο ίδιος για τον τρόπο που η δημοφιλία εξισώνεται με την αξία ενός έργου σε μια εποχή εμπορευματοποίησης. Ελέγχει τη διαδικασία με τον δικό του τρόπο, δεν παίζει με τους ίδιους κανόνες με τον κόσμο της τέχνης και παρ’ όλ’ αυτά ασκεί αντίκτυπο στην καλλιτεχνική σκηνή του σήμερα. Είναι ένας καλλιτέχνης που προτιμά να μένει ανώνυμος και αυτό είναι ένα κατόρθωμα κατά τη γνώμη μου που είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτο αν σκεφτεί κανείς τη ναρκισσιστική φάση που περνά η κοινωνία μας παγκοσμίως. Η ανωνυμία του είναι βασικό συστατικό της φήμης του και έχει γίνει πια πιο σημαντική η δημοσιότητα του από ότι το ίδιο του το έργο ενισχύοντας έτσι το ερώτημα για το ποια η αξία του έργου σήμερα και της τέχνης γενικότερα.

Ποια είναι η σχέση του δημιουργού με το έργο του; Πρωταρχικός σκοπός είναι το έργο μου να είναι κατανοητό από τους θεατές αλλά είναι ωραίο να υπάρχει χώρος για τον παρατηρητή ώστε να προβάλλει στο έργο τη δική του γνώμη και να κρατιέται έτσι μια ισορροπία. Είναι σημαντικό για εμένα να μην συμπληρώνω κάθε λεπτομέρεια της εικόνας και θεωρώ πως είναι και πιο ευχάριστο για αυτούς, τουλάχιστον εγώ ως θεατής το προτιμώ. Κάθε έργο έχει τα συστατικά της πρόκλησης, του δράματος, του ενθουσιασμού, της παραίτησης, της ανακούφισης και η όλη διαδικασία μετατρέπεται άθελα σου σε θεραπεία. Εν τέλει θέλω απλά να κάνω το σωστό για μένα έργο που θα μεταφέρει καλύτερα την ιδέα μου ή την θεματική μιας έκθεσης ή την ουσία που βρίσκω εγώ σε ένα κείμενο, είναι τόσο απλό.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Να συνεχίσω να δημιουργώ.

Εγκαίνια: Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου (6 – 9:30 μ.μ.)

Διάρκεια έκθεσης: 25 Φεβρουαρίου – 11 Μαρτίου 2022 

Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη & Παρασκευή: 11 π.μ. – 2 μ.μ., Τρίτη, Πέμπτη: 11 π.μ. – 2 μ.μ. & 6 μ.μ. – 8 μ.μ., Σάββατο: 11 π.μ. – 2 μ.μ., Κυριακή κλειστά