“…Νιώθω τυχερή, όπου μέσα από τις ιστορίες μου, μπορώ, να εκφράζω έναν ευπαθή πληθυσμό, όπου δυστυχώς, οι άνθρωποι, όχι βέβαια όλοι, κρατούν στο περιθώριο! Ας μην ξεχνάμε, όλοι αξίζουμε και όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα!”
Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε; Για όσους γνωρίζουν η εποχή του 1994 ήταν χρυσή εποχή για την τηλεόραση! Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, μαθήτρια δημοτικού, έβλεπα κάθε απόγευμα στις πέντε, ένα παιδικό στην ΕΡΤ 2, όπου τη νύχτα, τα μολύβια, οι γόμες, τα τετράδια, έπαιρναν μορφή και απλά με μάγευε! Ένιωθα πως γράφοντας ιστορίες μιας και μισής σελίδας, έγραφα ολόκληρο βιβλίο. Βέβαια, το όλο, ήρθε αρκετά αργότερα, τελειώνοντας πια, το λύκειο, όπου έγραψα το πρώτο μου βιβλίο: Η μελαγχολία της νύχτας.
Πριν όμως, γράψω, όπως πολλές φορές, έχω αναφέρει, έκανα μιμήσεις, ειδικά, όταν παρακολούθησα την Άννα Καρένινα! Σαν τώρα, θυμάμαι, πως την επόμενη μέρα, είχα πάρει χτένα, είχα ντυθεί με τα ρούχα της μαμά μου και εξιστόρησα όλο το έργο απ’ έξω!
Πραγματικά, ήταν μια απίστευτη εμπειρία, που ομολογώ, με βοηθάει ακόμα και τώρα, στη συγγραφή ενός νέου βιβλίου μου!
Ποια λέξη σας εκφράζει ως συγγραφέας; Δεν αποκαλώ τον εαυτό μου: Συγγραφέα! Αλλά, αν έδινα έναν τίτλο, θα ήταν: Το δικαίωμα μου, για την αναγνώριση της αξίας και το δικαίωμα του καθενός μέσα από τη γραφή!
Νιώθω τυχερή, όπου μέσα από τις ιστορίες μου, μπορώ, να εκφράζω έναν ευπαθή πληθυσμό, όπου δυστυχώς, οι άνθρωποι, όχι βέβαια όλοι, κρατούν στο περιθώριο! Ας μην ξεχνάμε, όλοι αξίζουμε και όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα!
Νιώθετε την έμπνευση πριν την συγγραφή; Η έμπνευση είναι η σκέψη μου και η εμπιστοσύνη μου! Όσο και αν φαίνεται αστείο, παρατηρώ τους ανθρώπους, στα παπούτσια! Ναι, είναι η έμπνευσή μου! Τα βήματα που κάνει ο καθένας μας, κρύβει το χαρακτήρα μας! Όπως για παράδειγμα, το βιβλίο μου: όταν πονάει μια ψυχή, γράφτηκε εντελώς τυχαία, έχοντας ήδη στο μυαλό μου, το ακριβώς επόμενο. Αλλά, το νήμα, με κινούσε προς τα εκεί.
Πως θα χαρακτηρίζεται τον εαυτό σας; Τελειομανή και φοβητσιάρα, μιας και τρέμω τους γιατρούς, αλλά χωρίς αυτούς, δεν ζούμε!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αφήνω την ζωή μου, να την ορίζει ο θεός! Όνειρα, βέβαια, κάνω πολλά, αλλιώς δεν θα υπήρχα, αλλά δεν θα υπάρχει γλύκα, αν ξέραμε από την αρχή τι θα μας συνέβαινε!
Βιογραφικό:
Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά μετακόμισα στο Μεσολόγγι σε ηλικία 25 χρόνων!
Σπούδασα στέλεχος Τραπεζικών Εργασιών και οργάνωση γραφείου με χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, χωρίς να εξασκήσω ποτέ τα επαγγέλματα αυτά!
Εργάστηκα σε παιδικό σταθμό, αλλά και ως ραδιοφωνική παραγωγός στον άνεμο 9, 37 fm. Ασχολούμαι με την συγγραφή και την αρθρογραφία, έχοντας μάλιστα και εκθέσεις ζωγραφικής στο ενεργητικό μου!
Μέλος της Βαλβειου βιβλιοθήκης Μεσολογγίου, αλλά και μέλος της Εθνικής εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών Κύπρου! Πάντα, δίπλα στο δίκαιο των γυναικών και κατά της βίας, όπως επίσης και κοντά στα άτομα με καρκίνο και λευκοκυτταρική αναιμία.
Το βιβλίο μου: Τα λευκά περιστέρια, ήταν υποψήφιο αναγνωστών το έτος 2012, όπου ήταν η αρχή των υπολοίπων βραβεύσεων μου!
