Κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της, “Όσα Ορίζει Η Ζωή”. Ένα βιβλίο βασισμένο στη θυσία της μητρότητας.
Η Ηλιάνα Βολονάκη απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr
“Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις: να επιτύχεις, να προχωρήσεις στα δύσκολα, να σηκωθείς όταν πέσεις, να αποφύγεις τα χτυπήματα των γύρω σου, να αγωνιστείς για σένα και για τα όνειρα σου, να δημιουργήσεις ανάγκες και εντέλει να διερωτηθείς αν πράγματι τις έχεις ανάγκη όλες αυτές τις ανάγκες σου.”
Σας ευχαριστώ πολύ, που μας κρατάτε παρέα με τα βιβλία σας! Το βιβλίο σας: “Όσα Ορίζει Η Ζωή”, είναι βασισμένο στη μητρότητα! Πείτε μας δύο λόγια! Σας ευχαριστώ, με τη σειρά μου, για την πρόσκληση! Κάθε συνέντευξή μου, μαζί σας, είναι ένα δώρο, ή καλύτερα ένα παιδί που παίζω ασταμάτητα. Γιατί, πιστέψτε με και η γραφή, ένα παιχνίδι είναι! Δοκιμάζεις τα όριά σου, τα συναισθήματά σου! Ένας τρόπος έκφρασης και δημιουργίας, από δουλειά, σπίτι, εξωτερικούς παράγοντες! Έτσι ακριβώς, θεωρώ και το συγκεκριμένο βιβλίο! Ας μην ξεχνάμε ότι δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και ζωής, έχουν και οι γυναίκες, που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και θέλουν να αποκτήσουν παιδί. Πολλές φορές, όχι πάντα για οικονομικά οφέλη, η κοινωνία δεν δίνει τη δυνατότητα υιοθέτησης μέσω ιδρύματος και έτσι, αναγκάζονται να προχωρήσουν σε άλλες μορφές. Αυτές λοιπόν τις γυναίκες, τις ηρωίδες, θέλω να αγγίξω, χωρίς να προσβάλλονται ταυτόχρονα, το όλο θέμα: Γυναίκα!
Η γυναίκα, τι ρόλο παίζει, στην μητρότητα λοιπόν; Η μητρότητα είναι λεπτό θέμα! Όλες, τις έχει αγγίξει! Δεν έχει να κάνει, μόνο, με το “ποιος” άνδρας είναι στο πλευρό μας, αλλά, με το ” πως” εμείς διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις! Κακά τα ψέματα, ποτέ δεν αισθάνεται μια γυναίκα, έτοιμη για μια εγκυμοσύνη, πάντα φοβάται πως θα αντιμετωπίσει τη νέα της κατάσταση. Τέλεια Μητέρα, δεν υπάρχει, όπως και τέλειο παιδί!
Στο βιβλίο, υπάρχει έντονο το ομοφυλοφιλικό στοιχείο. Σας προβλημάτισε καθώς το γράψατε; Είμαι από τους ανθρώπους, που δεν κάνουν διακρίσεις. Πιστεύω, σαφώς στο τρίτο φύλο, αν το θέσουμε έτσι. Η ζωή είναι η ανεξαρτησία του καθενός, ας μην το ξεχνάμε! Η ομοφυλοφιλία, αφού το θέσατε, είναι μεγάλο κεφάλαιο. Δεν είναι μόνο, η αντιμετώπιση της κοινωνίας, αλλά και η αντιμετώπιση του ψυχολογικού προβληματισμού του καθενός. Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσει ένα παιδί, κάτι διαφορετικό, από κάποιο άλλο παιδί, να θέλει να μιλήσει και να ντρέπεται. Όχι, να φοβάται, διότι άλλο συναίσθημα είναι ο φόβος!
Μιας και είπατε τη μαγική λέξη: Συναίσθημα. Ποιο τελικά το συναίσθημα σε ένα “διαφορετικό” παιδί; Διαφορετικό; Μα, όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους! Αλίμονο, αν όλοι συμφωνούσαν! Έτσι λοιπόν, μαζί με τον Τάσο, τον ήρωά μου, βίωσα έναν νέο συναίσθημα. Την ομοφοβία, αν μπορεί να θεωρηθεί ως συναίσθημα. Δυστυχώς, υπάρχουν άνθρωποι που δεν σέβονται τα περιθώρια του άλλου, νομίζουν ότι μπορούν να εξουσιάζουν και να κάνουν απρέπειες. Δυστυχώς, ευτυχώς, η ζωή, δεν είναι παιχνίδι, είναι Δικαίωμα και Δικαίωση.
Θα λέγατε ότι η συγγραφή, είναι προσευχή; Ακριβώς! Είναι η ανάγκη που διακατέχει ο καθένας μας! Είναι αυτό που λέει ο τίτλος του βιβλίου: Όσα Ορίζει Η Ζωή! Δεν ορίζουμε εμείς τον εαυτό μας, αλλά μια ανώτερη δύναμη. Για εμένα και για όσους πιστεύουν, ο Θεός!
Μιας και αναφερθήκατε στο συγκεκριμένο θέμα! Ένα άλλο, μεγάλο θέμα, στο βιβλίο είναι η θρησκεία, ή αλλιώς η ανεξιθρησκεία! Ναι, παρουσιάζεται μάλιστα, με πολλές μορφές! Κατοχή όπλων, ναρκωτικών ουσιών, καθώς και ό,τι συνεπάγεται. Βέβαια, η νύχτα, τις φορές της, δείχνει τις πλευρές της! Οι άνθρωποι, τη νύχτα, αλλάζουν όψη, πολλές φορές γίνονται σκληροί και άλλες πάλι, χάνουν τον έλεγχο. Η νύχτα, δεν είναι πάντα κακή, εμείς την κάνουμε να φαίνεται έτσι, με το τι επιλέγουμε!
Κυρίαρχο συναίσθημα, ο φόβος, ή η απόρριψη; Θα έλεγα, ότι ταυτίζονται!
Υπάρχει φως στο σκοτάδι τελικά; Σαφώς! Ένα παιχνίδι εξουσίας, θα μπορούσα να πω.
Όπως στο Γιοχάνεσμπουργκ; Το Γιοχάνεσμπουργκ είναι η κοινωνία μας! Η καλή ζωή και αλήθεια, γιατί δεν αναφέρεται την Αιθιοπία; Τις τύψεις μας; Αν βέβαια, το σκεφτούμε, το Γιοχάνεσμπουργκ και η Αιθιοπία είναι το ίδιο μέρος! Ερχόμαστε και στα δύο μέρη, αντιμέτωποι με αλήθειες!
Όσον αφορά τις πολιτιστικές και πολιτισμικές διαφορές δηλαδή; Ταυτίζομαι με τις πολιτισμικές συνθήκες, μπορεί και να είναι διαφορετικού φύλου. Κατά τη γνώμη μου, η λογοτεχνία είναι λίγο-πολύ μια τέχνη παραβίασης των ορίων που μας θέτει η καθημερινή ζωή, η εργασία, η κοινωνική συνθήκη. Πιστεύω λοιπόν, ότι μέσω αυτών των συνθηκών, ερευνώ τον εαυτό μου, αλλά και τους ανθρώπους που σχετίστηκα μαζί τους, και όσα σημάδεψαν τη ζωή, ή την εποχή μου. Παιδί δεκαετίας του 80, μια τόσο όμορφη εποχή! Τότε, που παίζαμε στις αλάνες, ακόμα, ελεύθερα! Τότε που υπήρχαν ακόμα οι γειτονιές! Για εμένα, κάπως έτσι αρχίζει σιγά-σιγά η σύνθεση του μυθιστορήματος. Το γεννώ εγώ, το σκηνοθετώ εγώ, ο ήρωας μου όποιος κι αν υπήρξε στην πραγματική του τη ζωή, στη συγγραφική του ζωή φέρει τη σφραγίδα του στοχασμού μου, και την αύρα της ευαισθησίας μου. Η ιστορία του «άλλου» είναι εν μέρει και η δική μου. Ήρωες που είναι βαθιά ριζωμένοι στό παρόν που ζουν, δηλαδή στο τι συμβαίνει γύρω τους, και πώς οι ίδιοι συνδέονται με το πολύπλοκο παρόν.
Συμφωνώ απόλυτα! Αν σας ρωτήσω, τι είναι για εσάς: Αυτοβιογραφία; Θα επισημαίνετε κυρίαρχα στοιχεία σας στο βιβλίο σας; Κοιτάξτε, σε κάποια μυθιστορήματά μου κρύβομαι εντελώς πίσω από το προσωπείο, που μου προσφέρει ένα υπαρκτό πρόσωπο και οι συνθήκες της ζωής του. Όχι εντελώς, δηλαδή, κρύβω ορισμένες δικές μου πλευρές, σκέψεις, συναισθήματα. Σε άλλα μου μυθιστορήματα θέτω μερικά αυτοβιογραφικά στοιχεία, ακόμη και ονόματα. Δεν πρωτοτυπώ, αυτό νομίζω συμβαίνει με όλους τους συγγραφείς μυθιστορημάτων. Εκτός, κι ας το προσέξουμε αυτό, εάν επιχειρήσει ένας συγγραφέας να γράψει μια καθαρή, ή κάπως συγκεκαλυμένη, αυτοβιογραφία, ολόκληρης της ζωής του ή ενός μέρους της. Η βιογραφία είναι ένα ξεχωριστό είδος μυθιστορηματικής αφήγησης, με τους δικούς του κανόνες, που, όπως πάντα, δίνουν το δικαίωμα στον συγγραφέα να παίξει τα δικά του παιχνίδια.
Έχετε σκεφτεί ποτέ να γράψετε την αυτοβιογραφία σας; Ναι, αλλά δεν ξέρω αν και κατά πόσο, θα είμαι έτοιμη να το κάνω!
Τι είναι για εσάς, ο χρόνος σε ένα βιβλίο; Για εμένα, ο χρόνος, συνεπάγεται με τον τόπο. Θα έλεγα, ότι είναι τα δυο στοιχεία που ορίζουν αποφασιστικά το σκηνικό. Δεν αρκούν ωστόσο. Θεωρώ, επιπλέον και η γλώσσα είναι βασικό στοιχείο, όπου συγκροτούν το μυθιστορηματικό σκηνικό. Με καθοδηγεί, τολμώ να πω, ένας τρόπος έτσι ώστε, να λειτουργεί ο ψυχισμός, το μυαλό!
Τι γνώμη έχετε για τα λάθη; Στο συγκεκριμένο βιβλίο, οι ήρωές σας, είναι γεμάτοι λάθη! Μα, χωρίς λάθη, δεν θα μπορούσα να γράψω! Ποιος άνθρωπος αλήθεια, είναι αλάνθαστος;
Πείτε μου, όπως άλλωστε, ενδιαφέρει και τους αναγνώστες! Ποιο είναι το τελετουργικό της συγγραφής; Από μόνη της η συγγραφή είναι κάτι σαν ανάγκη προσευχής! Απαιτεί μια σχετική τελετουργία, που καλό είναι να μην της δίνουμε και μεγάλη σημασία γιατί μπορεί να μας καταπιεί. Το μόνο σίγουρο είναι πως επειδή η ζωή μου έχει αλλάξει, χρειάζομαι απομόνωση και ηρεμία για να γράψω. Χρειάζομαι πολλά βιβλία και σημειωματάρια γύρω μου, επειδή τα απαιτεί ο τρόπος που δουλεύω, κι αισθάνομαι ασφαλής αν μπορώ να τα συμβουλεύομαι όσο γράφω. Πλέον με στενοχωρεί που διαπιστώνω ότι, όσο περνά ο καιρός, η ζωή μου γίνεται όλο και πιο περίπλοκη, πιο γραφειοκρατική και ιντερνετικά πιο άυλη. Μάλιστα, αυτό το τελευταίο με έχει σοκάρει.
Είχατε συγγραφική εμμονή με το συγκεκριμένο βιβλίο; Με όλα μου τα βιβλία έχω! Περισσότερο όμως, θα έλεγα, με το ιστορικό μου και με τη Λαλένια στα λευκά περιστέρια!
Το βιβλίο σας, το αφιερώσατε ταυτόχρονα και στη μητέρα σας, την οποία χάσατε από καρκίνο! Ναι, όπως έμμεσα και άμεσα, όλα μου τα βιβλία! Η μητέρα μου, ήταν το αλτερ εγκο μου! Δεν έχω λόγια να περιγράψω το συναίσθημα για την προσωπικότητα της! Εντάξει και με τον πατέρα μου, είμαι δεμένη, αλλά η μητέρα μου, ήταν ξεχωριστό κομμάτι της ζωής μου! Είναι φορές που νιώθω ότι βρίσκεται μέσα στο σπίτι! Φορές που νιώθω ανατριχίλα στα μαλλιά, σαν χάδι και ασυναίσθητα χαμογελάω! Ήταν σπάνιος άνθρωπος, σύζυγος και πάνω απ’όλα Μάνα!
Κλείνοντας, ποιο το συμπέρασμα λοιπόν; Συμπέρασμα λοιπόν! Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις: να επιτύχεις, να προχωρήσεις στα δύσκολα, να σηκωθείς όταν πέσεις, να αποφύγεις τα χτυπήματα των γύρω σου, να αγωνιστείς για σένα και για τα όνειρα σου, να δημιουργήσεις ανάγκες και εντέλει να διερωτηθείς αν πράγματι τις έχεις ανάγκη όλες αυτές τις ανάγκες σου.
Θα θέλατε να δείτε το βιβλίο σας, στη τηλεόραση; Πιστεύω ότι θα έθετε πολλά ερωτήματα, αλλά και ερωτηματικά!
Πράγματι! Θα έβαζε το τηλεοπτικό κοινό σε άλλο επίπεδο! Θα άφηνε το στίγμα του! Αλήθεια, τι γνώμη έχετε για το θέμα του βιασμού; Ένα κυρίαρχο στοιχείο, στο βιβλίο σας. Καταδικάζω αυτή τη πράξη! Βίωνα το ίδιο συναίσθημα με το άτομο στο βιβλίο μου! Δεν είμαι αρμόδια, αλλά έχω δικαίωμα να εκφράσω την άποψή μου σε κάτι που δεν μου αρέσει. Κατανοώ όλες τις γυναίκες, πως ακριβώς νιώθουν, βλέπετε, δυστυχώς, δεν είναι μόνο ο σωματικός βιασμός, υπάρχουν πολλές μορφές. Λεκτική, ψυχολογική, εργασιακή, ακόμα και η ανάμιξη ενός τρίτου προσώπου σε μία σχέση, θεωρείται είδος βίας. Στο βιβλίο μου, όμως, θέλησα να δώσω έναν άλλο τόνο. Όπως ανέφερα και πιο πριν, ο Τάσος, ζεί με το φόβο της ομοφυλοφιλίας. Είναι όμως και ανήλικος, οπότε τα πράγματα περιπλέκονται. Η ερωτική σχέση που δημιουργεί είναι με έναν αρκετά μεγαλύτερό του, παντρεμένο με παιδιά. Ο οποίος δηλώνει ότι κρύφτηκε πίσω από ένα εικονικό γάμο, επειδή το απαιτεί η κοινωνία. Εδώ υπάρχουν συγκρούσεις, βέβαια! Η κάλυψή του, η σταθερότητά του και ταυτόχρονα ένα βομβιστικό κομμάτι, της διαβούλευσής του. Ο Τάσος, γεννήθηκε διαφορετικός, όπως ο ίδιος έλεγε, αλλά κατά βάθος, φοβόταν μήπως κάνει λάθος. Έβαζε τον εαυτό του, υπό ψυχολογική στέρηση, ώστε να βεβαιωθεί για το τι συμβαίνει μέσα του, στο ίδιο του το σώμα. Είναι τρομερή η σύγκρουση με το σώμα και την ψυχική ισορροπία του. Οπότε, κατά ένα τρόπο, υπήρχε σεξουαλική εκμετάλλευση.
Σεξουαλική εκμετάλλευση! Πιστεύετε ότι κατά κάποιο τρόπο, όλοι οι ήρωες του βιβλίου σας έχουν δεχθεί εκμετάλλευση; Σαφέστατα! Η εκμετάλλευση έχει μορφές. Όπως όλοι μας, κατά καιρούς, έχουμε δεχθεί κάποιο είδος “εκμετάλλευσης”, αρκεί να κρατάμε όρια, αν με καταλαβαίνετε.
Φυσικά! Η ζωή είναι περίπλοκη υπόθεση! Συμφωνείτε; Απόλυτα!
Πέρασα υπέροχα, σας ευχαριστώ! Πέρασα το ίδιο υπέροχα και σας ευχαριστώ, που μου δώσατε το έναυσμα, να μιλήσω για τόσο εύθραυστα θέματα.
Κάτι για τους αναγνώστες; Να τολμούν!
Ευχαριστώ! Κι εγώ!
