“Θεωρώ ότι η γνώση και η μελέτη πάνω στην τεχνική είναι το θεμέλιο στην τέχνη, μετά είναι η ιδέα γιατί χωρίς τη γνώση η ιδέα θα διαλυθεί σαν σκόνη πάνω στο έργο είτε αυτό είναι ζωγραφική, γλυπτική ή όποια μορφή τέχνης.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Όπως έλεγε ο Πικάσο κάθε παιδί κρύβει μέσα του ένα καλλιτέχνη, για έμενα είναι απόλυτη αλήθεια. Το μαγικό κόσμο της τέχνης τον ανακάλυψα στο ατελιέ ραπτικής της γιαγιά μου από 3-4 χρόνων. Χρώματα, υφάσματα, σχεδία ο ήχος της ραπτομηχανής, η έννοια του ωραίου, της δημιουργίας, η τελειότητα και το τελικό αποτέλεσμα. Εκεί έκανα τα πρώτα μου σκίτσα και σχεδία ρούχων κάτι με το οποίο ασχολήθηκα και αργότερα. Έτσι η ζωγραφική έγινε για έμενα ζωή και η ζωή παιχνίδι, ανάγκη, καταφύγιο αρχή και τέλος έως σήμερα. Συνεχώς έπαιρνα γνώσεις από διάφορα εργαστήρια τέχνης παρόλο που οι σπουδές μου ήταν άλλες. Μαθήματα σχεδίου αγιογραφία, ψηφιδωτό διακόσμηση κόσμημα ήταν κάποια εργαστήρια που παρακολούθησα. Αλλά δεν μου αρκούσαν. Το μεγαλύτερο όνειρο ζωής εκπληρώθηκε με την εισαγωγή μου στη Ανώτατη Σχολή Καλλών Τεχνών Φλώρινας όπου έχω την ευκαιρία να φοιτώ πλάι σε εξαιρετικούς δασκάλους. Τώρα βρίσκομαι στο τέταρτο έτος στην κατεύθυνση τη ζωγραφική με τον καθηγητή Γιάννη Καστρίτση. Μέσα από τις ακαδημαϊκές γνώσεις που έχω αποκτήσει και συνεχίζω να αποκτώ νοιώθω τόσο την τέχνη μου όσο και τη σκέψη μου συνεχώς να εξελίσσονται.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Θεωρώ ότι η γνώση και η μελέτη πάνω στην τεχνική είναι το θεμέλιο στην τέχνη, μετά είναι η ιδέα γιατί χωρίς την γνώση, η ιδέα θα διαλυθεί σαν σκόνη πάνω στο έργο είτε αυτό είναι ζωγραφική, γλυπτική ή όποια μορφή τέχνης. Έτσι και εμένα η ζωγραφική μου, πέρασε από πολλά στάδια ανάλογα με τις γνώσεις που είχα. Περνάει από τη συναισθηματική μου αγωνία από της ανάγκες μου τη ματιά μου. Από τον ιμπρεσιονισμό, που ακουμπά στις μεταμορφώσεις του φωτός και της στιγμιαίας αποτύπωσης η ζωγραφική μου περνάει στο εξπρεσιονισμό και με ελευθερώνει τόσο στο θέμα όσο και στο χρώμα, όμως δεν εγκλωβίζομαι σε αυτό επειδή τα έργα μου θα ήθελα να έχουν δική τους σφραγίδα και ταυτότητα. Δοκιμάζω τα όριά μου πειραματίζομαι στα υλικά τις τεχνοτροπίες και τα διάφορα μέσα.
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας; Η έμπνευση και τα θέματα είναι παντού γύρω μας. Ως άνθρωπος έχω πολλούς ρόλους σε μια μέρα είμαι αποδέκτης λοιπόν πολλών ερεθισμάτων. Το κυριότερο είναι τι θα βγάλεις ως καλλιτέχνης. Πως θα συνεργαστούν το αίσθημα με τη φόρμα, με το σχήμα και το χρώμα. Έμπνευση είναι τα λόγια οι ιδέες και οι σκέψεις που δεν μπορώ να εκφράσω και τα αποτυπώνω. Είναι τα βιώματά μου, είναι άνθρωποι αντικείμενα, και πάντα πρέπει να είναι πολύ σημαντικά για έμενα. Ακόμα και ένα απλό αντικείμενο ή κάτι που δεν έχω δει ποτέ και υπάρχει μόνο στη φαντασία μου μπορεί να γίνει ένα πολύ δυνατό έργο.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επιδράσει στα έργα σας; «Η ζωγραφική είναι η ζωή. Αν κατακτήθηκε αυτό, τότε το έχουμε πετύχει. Το έργο μου πρέπει να ολοκληρωθεί είτε στη ζωγραφική είτε στη ζωή. Τέχνη δεν κάνει να είναι τέχνη. Τότε μόνο γεννιέται» αφορισμός του Γιώργου Μπουζιάνη. Έλληνας ζωγράφος που θαυμάζω ιδιαίτερα. Η ζωγραφική του και το πως συνδέει το αίσθημα, το χρώμα και τη θεματολογία μπορώ να πω με έχουν επηρεάσει. Επίσης θαυμάζω και πολλούς άλλους έλληνες καλλιτέχνες όπως ο Κ. Λούστας, ο Τ. Μπέσσας, ο Γ. Μώραλης, ο Δ. Κοκκινίδης αλλά και πολλούς ξένους όπως ο Matisse, ο Munch, ο Van Gogh, o Gauguin, τις ακουαρέλες του Cezanne. Εκτός από ζωγράφους θαυμάζω και γλύπτες όπως τη γλύπτρια Χρυσά Βραδέα, το γλύπτη Takis αλλά και τη σχεδιάστρια ρούχων και κοσμημάτων Σοφία Κοκοσαλάκη. Όλοι έχουν αφήσει το αποτύπωμσ τους σε μένα. Έχω επηρεαστεί όμως και από άλλους, όχι μόνο από τον εικαστικό χώρο, αλλά και προσωπικότητες όπως συγγραφείς και φιλοσόφους. Στέκομαι λίγο στο ρητό του Ηράκλειτου τα «πάντα ρει». Η ζωγραφική για έμενα περνάει από πολλά στάδια, είναι σαν τους κύκλους ζωής, που το τέλος ενός είναι η αρχή του αλλού. Και μέσα σε αυτούς περνάνε τα βιώματα, τα συναισθήματα και αποτυπώνονται στον καμβά.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Προκλήσεις θα υπάρχουν πάντα όσο θα υπάρχω. Πρέπει να φτάσω στα όριά μου να πετύχω σαν καλλιτέχνης με την έννοια που με φαντάζομαι, πρώτα απέναντι σε έμενα στη δική μου αισθητική και θα είμαι χαρούμενη εάν το αποτέλεσμα αρέσει και στους άλλους αν και στην τέχνη πάντα κάτι αιωρείται, η Αμφιβολία.
Ποσό αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρολό καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Η Ελλάδα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες κρατάει ακόμα μια πιο συντηρητική στάση απέναντι στην τέχνη, πόσο μάλλον στο δημόσιο χώρο. Όπως είχε πει και ο Δ. Δασκαλόπουλος (συλλέκτης σύγχρονης τέχνης και ιδρυτής του οργανισμού «ΝΕΟΝ») «Στην Ελλάδα το κοινωνικό περιβάλλον υποφέρει και υποφέρει κυρίως από την έλλειψη συμμετοχής και δημιουργικότητας. Μέσα στην πόλη μας είμαστε περαστικοί, θεατές επιβάτες, θαμώνες, καταναλωτές όμως δεν είμαστε ενεργοί πολίτες.» Η τέχνη στο δημόσιο χώρο είναι ένας τρόπος έκφρασης, αντίδρασης, πολιτικοποίησης ή απλά μια εικαστική παρέμβαση. Είτε αυτή είναι με τη μορφή εικαστικών έργων, ζωγραφικών συνθέσεων, τοιχογραφιών, graffiti, γλυπτών, εγκαταστάσεων ή άλλων μορφών τέχνης μεγάλης ή μικρής κλίμακας η τέχνη εισχωρεί στη δημόσια αστική ζωή. Δημιουργεί μια δημόσια γκαλερί με ενεργά εικαστικά έργα που απεγκλωβίζει την τέχνη από τις αίθουσες των μουσείων- galleries και απελευθερώνει τη σκέψη του πολίτη. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η τέχνη στο δημόσιο χώρο θα έπρεπε να είναι πιο έντονη. Τα graffiti σαν την πιο σύγχρονη μορφή δημόσιας τέχνης δίνει χρώμα και χαρά στην πόλη. Καλύπτει το καταθλιπτικό γκρίζο και αυτό είναι κάτι που όλοι έχουμε ανάγκη ειδικά στην εποχή που ζούμε. Πρέπει να δοθεί η ευκαιρία στους street artists να μετατρέψουν τις πόλεις σε χρωματιστό καμβά και έτσι να δημιουργηθεί μια αλληλεπίδραση του πολίτη με την τέχνη.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχεδία; Από τη στιγμή που φοιτώ στη σχολή καλλών τεχνών με εξαιρετικούς δάσκαλος τα όνειρα γίνονται πιο τολμηρά. Προτεραιότητά μου είναι στην πτυχιακή εργασία μου να φτάσω στα όριά μου για το αποτέλεσμα και να θέσω τις βάσεις για τη συνέχεια. Από εκεί και περά, τα όνειρα δεν σταματούν. Θέλω να εξαντλήσω τα θέματα από τους κύκλους που περνάω, να ακολουθήσω τη ροή ή να της πάω και κόντρα. Να είμαι ικανοποιημένη με την παρουσία μου στον καλλιτεχνικό χώρο. Και ακόμα ένα όνειρό μου είναι η γλυπτική, που ελπίζω να το υλοποιήσω στο μέλλον. Τέλος θα ήθελα να συνδυάσω ό,τι γνώσεις και εμπειρία έχω αποκτήσει σε κάτι καινούριο, κάτι που θα έχει το δικό μου στίγμα.
Σπουδές εικαστικών
• 1993-1997 Εργαστήριο Ζωγραφικής ΦΣΦ Αριστοτέλης, Φλώρινα, Ν. Ταμουτσέλης
• 1997-2001 Εργαστήριο Αγιογραφίας, Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας, Θ. Θοδωρίδης
• 2000-2001 Κατασκευή και Διακόσμηση, Μουσείο Τέχνης Φλώρινα, Α. Τσουλφίδου
• 2001-2003 Εργαστήριο Κόσμημα, ΦΣΦ Αριστοτέλης Φλώρινας
• 2003-2007 Εργαστήριο Ζωγραφικής Σχέδιο -Χρώμα, Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας
• 2012 -2014 εργαστήριο Ψηφιδωτό, Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας, Ε. Μώρου
• 2016- Σχολή Καλλών Τεχνών, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών παν. Δυτικής Μακεδονίας (8ο εξάμηνο, Κατεύθυνση Ζωγραφικής)
Συμμετοχή σε εκθέσεις
• Νοέμβριος 1997 Έκθεση Ζωγραφικής εργαστηρίου ζωγραφικής του Συλλόγου ΦΣΦ Αριστοτέλης, αιθ. Πινακοθήκης
• Δεκέμβριος 2001 Ομαδική Έκθεση Φλωρινιωτών Ζωγράφων, αιθ. Πινακοθήκης ΦΣΦ Αριστοτέλης
• 2014 Ομαδική έκθεση Ψηφιδωτού, Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας
• Αύγουστος 2005 Πολιτιστικές Εκδηλώσεις Φλώρινας
• Απρίλιος 2019 Observe Self, Πλατεία Art space, Πτολεμαΐδα
• Μάιος 2019 Platforms Project, Αθήνα, Συμμετοχή με την ομάδα EN FLO
• Σεπτέμβριος 2019 CheapArt,
Ομαδική έκθεση, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης κτήριο Εξάρχου, Φλώρινα
• Δεκέμβριος 2019 «Βαρύς Χειμώνας», Ομαδική έκθεση , Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης κτήριο Εξάρχου, Φλώρινα
• Μάιος 2020 “Visual Arts e- Pandemic”, Διαδικτυακή εικαστική έκθεση
• 2020 «BearArts life ARCPROM», Σχολή Καλλών Τεχνών Φλώρινα
• Σεπτέμβριος 2020 «Paint of Lyric», Ομαδική έκθεση Ιθάκη
• Μελλοντική συμμετοχή “Balcan Art Festival”, Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση
