Σπούδασα οικονομικά στο Παν/μιο Αθήνας και αφού δούλεψα κάποια χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, συνέχισα την επαγγελματική μου σταδιοδρομία σε Τράπεζα από όπου και συνταξιοδοτήθηκα.
Ήταν η εποχή του βαθέματος της οικονομικής κρίσης και της έντασής της: άνθρωποι στα σκουπίδια, ανεργία, αυτοκτονίες, μετανάστευση, φόβος, εγκληματικότητα, απόγνωση.
Ανήκω στη γενιά της μεταπολίτευσης.
Αυτήν την πολύπαθη και πολυκατηγορημένη γενιά, που ήταν πολιτικοποιημένη. Τότε, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει τώρα, όλοι ασχολούνταν με την πολιτική. Όλοι νοιάζονταν για το τι συμβαίνει στον κόσμο και όλοι είχαν άποψη.
Εκτός από το ότι θύμωνα για όσα συνέβαιναν, είχα κι εγώ άποψη που ήθελα να την μοιραστώ. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν ότι ξαφνικά άρχισαν να μου κατεβαίνουν ιδέες. Ιδέες παράξενες και ίσως ανατρεπτικές. Αυτό το γεγονός μαζί με την προτροπή του γιού μου να γράψω ένα δικό μου βιβλίο, αντί να διαβάζω ασταμάτητα, με έσπρωξαν στο «απονενοημένο διάβημα»: την συγγραφή. Έτσι ξεκίνησε η Ευτοπία.
Η Ευτοπία είναι ένα μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα όμως που είναι απ’ όλα. Κοινωνικό, ψυχολογικό, πολιτικό, οικονομικό, αισθηματικό. Έχει μέσα αγάπη, ψέμα, μυστικά, ανατροπές. Το κυριότερο είναι πως η ιστορία ξεκινάει από την σημερινή εποχή. Γι’ αυτό είναι σύγχρονο. Μιλάει για όλα τα σημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος: Την ανεργία, την φτώχεια, την μετανάστευση, την εγκληματικότητα, την τρομοκρατία, τα προβλήματα στην υγεία, στην παιδεία, την παγκοσμιοποίηση, την κρίση αξιών, αλλά και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Ξεκινάει από την αρχή της κρίσης και εκτυλίσσεται στο μέλλον, στο άμεσο αλλά και μακρύτερο. Αυτό που προσπάθησα να στήσω σε αυτό το βιβλίο, ήταν ο κόσμος όπως θα μπορούσε να εξελιχθεί μετά από την κρίση που ζούμε. Και επειδή αυτός ο κόσμος δεν ήταν καθόλου ευοίωνος, προσπάθησα να φτιάξω και τον κόσμο όπως κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να είναι. Αυτός μάλιστα ήταν ο κύριος στόχος. Γι’ αυτό και το ονόμασα Ευτοπία.
Το πρώτο βιβλίο, έχει υπότιτλο «Τα χρόνια του Μανιφέστου».
Το Μανιφέστο μία διακήρυξη πολιτικού ή κοινωνικού περιεχομένου.
Το Μανιφέστο του βιβλίου είναι μια τέτοια διακήρυξη που με πρόσχημα την αντιμετώπιση της κρίσης, εισάγει μια μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης με κλειστά όμως σύνορα. Εισάγει ένα σύνολο νόμων με τους οποίους ελέγχονται οι γεννήσεις και οι θάνατοι, τα επαγγέλματα και το μέλλον των νέων. Η παιδεία είναι ανύπαρκτη καθώς διδάσκονται τα απολύτως απαραίτητα και αυτά που εξυπηρετούν τους ιθύνοντες δημιουργούς του Μανιφέστου, υπάρχουν ζώνες παραγωγικές, έχουν καταργηθεί οι συντάξεις και όλα έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Σ’ αυτόν τον κόσμο, ζουν όσοι δουλεύουν και για όσο δουλεύουν. Οι υπόλοιποι κρίνονται άχρηστοι και πεθαίνουν.
Αυτό που σε ένα βαθμό ζούμε σήμερα αλλά σε ακραία μορφή και κατάσταση.
Ζούμε σε μια εποχή που θα μπορούσε να είναι ένας πρόδρομος του Μανιφέστου. Και σήμερα υπάρχει κάποια μορφή ελέγχου γεννήσεων. Σε κάποια κράτη επίσημη. Σε άλλα άτυπη μεν, αλλά μέσω των οικονομικών προβλημάτων. Επίσης υπάρχει διαχωρισμός φτωχών και πλούσιων κρατών όπως και διαχωρισμός πολιτών. Ήδη πριν από την τελευταία κρίση με τον κορονοϊό, είχε αρχίσει να διαφαίνεται η τάση για κλείσιμο των συνόρων των κρατών για την αποτροπή της εισόδου προσφύγων και μεταναστών, τώρα ακόμα παραπάνω. Τώρα μάλιστα ακόμα περισσότερο, αφού προστίθεται και ο κίνδυνος της ασθένειας. Η σύγχρονη τάση είναι η δραματική μείωση των συντάξεων αλλά και των μισθών, όπως και η ιδιωτικοποίηση των πάντων. Υπάρχουν δύο κόσμοι πάνω στην γη. Αυτός του απίστευτου πλούτου και αυτός της απίστευτης φτώχειας.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι αναγνώστες της Ευτοπίας την θεωρούν προφητική. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για προφητεία, αλλά για αποτύπωση της πραγματικότητας που ζούμε σε μία ακραία προβολή της στο μέλλον. Τι θα μπορούσε να συμβεί αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο για όλους.
Από την άλλη πλευρά του Μανιφέστου και ακριβώς ως άμυνα σε αυτό, στήνεται το Πρώτο Χωριό που είναι ένας κόσμος μυστικός και λειτουργεί με δικαιοσύνη, καλοσύνη, σύμπνοια και αλληλεγγύη, ορθό καταμερισμό και σεβασμό στο περιβάλλον. Τίποτα από τα κακά του Μανιφέστου δεν ισχύει σε αυτόν.
Η δεύτερη άμυνα στο Μανιφέστο, είναι η παράνομη ομάδα των Άλφα που στόχο έχει την διάδοση των ιδεών και των αξιών που έρχονται σε αντίθεση με τις ιδέες του Μανιφέστου και τελικά την ανατροπή του με την επανάσταση.
Οι Άλφα είναι η θεωρητική αντίδραση στο Μανιφέστο ενώ το Πρώτο Χωριό η εφαρμογή της στην πράξη.
Στο δεύτερο βιβλίο, ανάβει η φλόγα της επανάστασης, ο κόσμος αντιλαμβάνεται, αφυπνίζεται και προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση.
Η επανάσταση, οποιαδήποτε επανάσταση, ξεκινάει πάντα από μέσα μας. Η επανάσταση αφορά τον τρόπο σκέψης μας. Πρώτα έρχεται η αντίληψη, μετά η σκέψη, η ελπίδα, το όραμα και τέλος ο στόχος και η υλοποίησή του. Πρώτα συνειδητοποιούμε τα κακά που συμβαίνουν και τα λάθη, μετά τα δουλεύουμε στο μυαλό μας, αρχίζουμε να ονειρευόμαστε τα πράγματα κάπως διαφορετικά και τέλος αφού πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, βρίσκουμε λύσεις και φτιάχνουμε το σχέδιο για να αλλάξουμε αυτά που δεν είναι σωστά. Αυτή είναι σχηματικά η διαδικασία της επανάστασης, που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από μια δραστική αλλαγή.
Με το τρίτο βιβλίο έρχεται η ολοκλήρωση της τριλογίας και «Η γέννηση ενός νέου κόσμου». Έρχεται η «κάθαρση» και των σχέσεων των ηρώων και του κόσμου συνολικά.
Η Ευτοπία μιλάει για όλα αυτά τα δύσκολα που περνάμε σήμερα -και εδώ και μια δεκαετία- στον οικονομικό τομέα, για την κρίση αξιών, την απομόνωση των ανθρώπων, την ανασφάλεια και τον φόβο που νιώθουν, που σήμερα μάλιστα με την νέα ασθένεια και την νέα οικονομική κατάρρευση προ των πυλών, φαίνεται πως γίνονται περισσότερο επίκαιρα. Οι ήρωες που βιώνουν όλα αυτά, αφυπνίζονται, αντιδρούν και παλεύουν να στήσουν έναν καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο δίκαιο, με ισότητα και ελευθερία. Αυτόν τον κόσμο που εγώ πιστεύω πως δικαιούμαστε αλλά πρέπει να αγωνιστούμε για να τον φτιάξουμε. Και μπορούμε. Αυτόν τον κόσμο περιγράφει η Ευτοπία. Αυτόν τον κόσμο εύχομαι για όλους μας.
www.anemosekdotiki.gr
Aιγίνης 14 Κυψέλη TK 11362
τηλ. 2108223574
