Στην Ελλάδα είναι πολλά αυτά τα οποία πρέπει να αλλάξουν και σίγουρα αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν από τη μία μέρα στην άλλη. Πρέπει να γίνει μία αρχή όμως.
Ως είναι γνωστό η χώρα στην οποία ζούμε είναι μία αδύναμη εθνική οικονομία με τεράστια και χρόνια προβλήματα απόρροια των παθογενειών σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο που υφίστανται από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους ως τα σήμερα.
Γιατί όμως αυτά τα προβλήματα μένουν και επιμένουν είναι κάτι για το οποίο ο καθένας μόνος του πρέπει να ψάξει μελετώντας όσο μπορεί τη νεότερη ιστορία μας αλλά εστιάζοντας στα αρνητικά γεγονότα και τα πρόσωπα τα οποία τα προκάλεσαν.
Δεν έχει η ιστορία ενός τόπου μόνο ήρωες.
Αν κάποιος πιστεύει ότι έχουμε γίνει ένα σύγχρονο πολιτισμένο κράτος μάλλον αξίζει να επανεξετάσει τα ερεθίσματα τα οποία δέχεται από όλες τις αισθήσεις του.
Πολιτισμός δεν υπάρχει σε ένα κράτος που δεν επένδυσε στην αξιοκρατία, όπου η έννοια του κοινού καλού δεν κυριάρχησε στην συνείδηση όλων, όπου οι αδιέξοδοι δρόμοι , οι προσπάθειες για παραχωρήσεις κοινόχρηστων χώρων ή μέρος αυτών σε φίλους, κολλητούς και συνεργάτες, τα κτήρια με υπέρβαση στο ύψος, δημιούργησαν αυτά τα τερατουργήματα πολεοδομικά συγκροτήματα τα οποία δεν μπορούσαν και δεν μπορούν να είναι βιώσιμα και ασφαλή.
Επίσης πολιτισμός είναι τα μεγάλα πάρκα, τα θέατρα, τα μεγάλα πεζοδρόμια, οι ποδηλατοδρόμοι, οι καλό-συντηρημένοι δρόμοι, ο φωτισμός στους δημόσιους χώρους και ότι τέλος πάντων έχει να κάνει με μία καλύτερη καθημερινότητα των πολιτών.
Δεν πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα των δήθεν εθνικοφρόνων που αγαπάνε την Ελλάδα όσο μπορούν να την απομυζούνε δηλαδή όσο δύναται να βάζουν χέρι στα ξένα δάνεια για να ικανοποιήσουν ιδίους σκοπούς. Το κούνημα της σημαίας στις δύο εθνικές επετείους δεν φθάνει και μόνο αυτό δεν δηλώνει αγάπη για τον τόπο.
Αυτή η εθνική περηφάνια εξαντλείται εύκολα και επίσης είναι εύκολα αντιληπτό αυτό όταν κανείς βλέπει δρόμους σαν καλντερίμια, σκουπίδια να πλημυρίζουν έξω από τους κάδους, λίγους χώρους αναψυχής, μικρά πεζοδρόμια και πολίτες να τρέχουν από τη μία δικαστική αίθουσα στην άλλη για να βρούνε το δίκιο τους ενώ άλλοι που θησαύρισαν στο παρελθόν εις βάρος των πολλών να ζούνε μέσα στη χλιδή.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν πρέπει να επενδύουμε την «σωτηρία» μας στα στραβοπατήματα των γειτόνων μας για να γίνουμε πιο αρεστοί στις «μεγάλες δυνάμεις». Θα πρέπει να πείσουμε τους ξένους αλλά περισσότερο αυτό που προέχει είναι να πείσουμε εμάς τους ίδιους ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει ένα σοβαρό κράτος με σταθερή εσωτερική πολιτική και μία σύγχρονη δημόσια διοίκηση η οποία θα ελέγχεται αυστηρά από τη δικαιοσύνη.
Όποιοι γνωρίζουν καλά την ιστορία του νέο-Ελληνικού κράτους θα αντιληφθούν ότι δεν ήμασταν αλλά ούτε είμαστε σε θέση να μην έχουμε ανάγκη τον εξωτερικό δανεισμό των μεγάλων δυνάμεων.
Το ερώτημα που τίθεται είναι πόσο αναγκαία για την γεωπολιτική των μεγάλων είναι η διατήρηση της δομής του κράτους στο οποίο ζούμε μέσα σε ένα συνεχές μεταβαλλόμενο παγκόσμιο περιβάλλον όπου η τεχνολογία καλπάζει αλλά οι εθνικισμοί δεν φαίνεται να έχουν καταλαγιάσει.
Το δικό μας ζήτημα είναι ότι ούτε οι καθημερινοί εμφύλιοι δεν έχουν καταλαγιάσει αποτελώντας σχεδόν παράλληλες ιστορίες με εκείνους τους εμφυλίους κατά τη διάρκεια της επαναστάσεως και μετέπειτα με τον εθνικό διχασμό και τον εμφύλιο του 1946.
Αγαπητοί αναγνώστες αυτό που χρειάζεται από εμάς τους πολίτες είναι συμμετοχή στα κοινά και πίεση προς το πολιτικό σύστημα, ξεκινώντας από αυτά που είναι εύκολα και έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα μας.
Επιτέλους κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν και δεν αναφέρομαι σε χορούς, πανηγύρια και χειραψίες, αν περισσέψουν κεφάλαια ας γίνουν και αυτά αλλά πρώτα πρέπει να βελτιώσουμε τις υποδομές μας συνάμα σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης οι νέοι να μπορούν να μαθαίνουν τις αρνητικές πτυχές της σύγχρονης ιστορίας όσο πιο αντικειμενικά γίνεται!
O κυρίαρχος λαός για να μπορεί να λέγεται κυρίαρχος και δημοκρατικός θα πρέπει να αναζητήσει και να επικροτήσει αυτούς τους πνευματικούς ανθρώπους οι οποίοι οραματίζονται ένα καλύτερο μέλλον για όλους.
Αν συνεχιστεί να γίνεται το αντίθετο ας μην ξεχνάει ο καθένας από εμάς ότι το κακό μπορεί να χτυπήσει κάποια στιγμή και τη δική του πόρτα!!!
