Οι παραστάσεις στην κρατική όπερα της Βιέννης και οι σολιστικές εμφανίσεις μου στο παλάτι που μέχρι τότε φάνταζαν μόνο ως αξιοθέατο.., ζώντας πλέον στην καρδιά της μουσικής άρχισαν να παίρνουν «σάρκα και οστά»
Ποια είναι η πρώτη σας μουσική ανάμνηση; Η μουσική για εμένα ήταν ανέκαθεν απόλυτη και συνεχή ανάγκη έκφρασης. Θυμάμαι τον εαυτό μου από 2 ετών μωρό, να τραγουδάει έχοντας για μικρόφωνο το εξάρτημα του μίξερ της κουζίνας. Ποτέ όμως δεν θα μπορούσα να φανταστώ τι θα επακολουθούσε στο μέλλον μεγαλώνοντας και σε ποιες σκηνές του κόσμου θα πατούσα…
Ποιον καλλιτέχνη θαυμάζετε; Είναι πολλοί! Από τον χώρο της όπερας έχω πρότυπο τη Μαρία Κάλλας όχι μόνο για την μυθική φωνή της αλλά και για την ανεξάντλητα εκρηκτική της παρουσία στη σκηνή. Μετέπειτα τη Lara Fabian για την συγκλονιστικά εκ βαθέων έκφρασή της. Και οι δύο -αν και σε τελείως διαφορετικά ήδη μουσικής ταγμένες… και με χάσμα δεκαετιών μεταξύ τους- ταυτίζονται ΤΟΣΟ πολύ με την ηρωίδα που υποδύονται, μπαίνοντας κυριολεκτικά στο πετσί του ρόλου τον οποίο βιώνουν στο έπακρο συναισθηματικά, με απίστευτη εσωτερική ένταση, τόση… που συνεχίζει να αποπνέει ακόμα και μετά το πέρας των ερμηνειών τους! Για παρόμοιους λόγους θαυμάζω τον M.D. Monaco, τον P. Domingo, τη C. Bartoli, την E. James, τον F. Sinatra, τον K. Rogers, τη B. Streisand, τη Δ. Γαλάνη, τη Τζ. Βάνου, τον Γ. Πάριο, τη Μαρινέλα και από συνθέτες τον G. Verdi, τον A.L. Webber, τον Γ. Χατζηνάσιο, τον Κ. Καπνίση, τον Γ. Θεοφάνους-(επειδή έχω ακούσει και έργα του που δεν είναι τόσο γνωστά στο ευρύ κοινό) και τον Κ. Λειβαδά (του οποίου το τραγούδι «έχω άνθρωπο» για πολύ προσωπικούς λόγους «στιγμάτισε» τη ζωή μου).
Με ποιον Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Δυστυχώς αυτό το όνειρό μου δε θα γίνει ποτέ πραγματικότητα, αφού ο Μ. Χατζιδάκις δεν βρίσκεται πια εν ζωή. Πιστεύω όμως ότι αν «τον προλάβαινα» η επιθυμία μου θα είχε εκπληρωθεί.
Περιγράψατε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Σαφώς υπήρξαν επιρροές καθοριστικότατες και μόνο θετικές! Πρώτα αυτή των γονιών μου που με στήριξαν στο να σπουδάσω αυτό που πραγματικά ήθελα, χωρίς να με πιέσουν να γίνω πχ πολιτικός μηχανικός, έχοντας μάλιστα στρωμένη δουλειά με καλές και σίγουρες οικονομικές απολαβές. Συζητώντας μου έθεσαν απλά τις δύο επιλογές (μουσική ή Πολυτεχνείο) ενημερώνοντάς με μεν για τις βιοποριστικές κυρίως «συνέπειες» της κάθε μίας, αφήνοντας με δε.. αβίαστα να διαλέξω. Δεύτερη μουσικά καθοριστική επιρροή ήταν του -με διαφορά κατ εμέ- ταλαντούχου και αξιόλογου μαέστρου και συνθέτη Β. Γλυκίδη, στου οποίου τη χορωδία πήγα μετά από παρότρυνση γείτονα/μουσικού ο οποίος με άκουσε όταν μαζευόμασταν στην απέναντι πυλωτή της γειτονειάς μας και τραγουδούσαμε όντας παιδιά ακόμη, κάνοντας πολλές φορές και παραστάσεις με αστεία κείμενα που γράφαμε μόνοι μας. Από αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν άρχισαν όλα κάπως έτσι: Αμέσως αναγνώρισε το ταλέντο μου δίνοντάς μου σολιστικά μέρη σε συναυλίες και φεστιβάλ Ελλάδα και εξωτερικό και αργότερα τελειώνοντας το σχολείο με πήρε κυριολεκτικά απ το χέρι και με προετοίμασε για να δώσω εξετάσεις στο ωδείο. Πολύ γρήγορα από το 3ο μόλις έτος των σπουδών μου, παράλληλα με διακρίσεις που κατέκτησα σε πανελλήνιους διαγωνισμούς κλασικού τραγουδιού και όντας μόλις 20 χρονών, στηριζόμενη επίσης από τον διευθυντή του ωδείου μου και μαέστρο Ν. Αστρινίδη τραγουδούσα ήδη ως σολίστ δίπλα σε σπουδαίους και έμπειρους τραγουδιστές της όπερας από διεθνούς φήμης σκηνές που έρχονταν στη Θεσσαλονίκη, μαέστρους και δασκάλους μου. Ετσι οι εμφανίσεις μου σε ρεσιτάλ έγιναν η παράλληλη -με τις σπουδές- καθημερινότητά μου. Με αφορμή τη συμμετοχή μου σε ένα σεμινάριο στη Θεσσαλονίκη της Prof. της Ακαδημίας της Βιέννης E. Karuso, μου έγινε η πρόταση να συνεχίσω τις σπουδές μου στη Μητρόπολη της μουσικής παγκοσμίως. Εξαιρετικά δύσκολο το βήμα αφού διαγωνιζόμασταν 120 ταλέντα από όλο τον κόσμο και πήρανε στην Ακαδημία μόνο 9! Από τότε και μετά και για όσο έμεινα στην Αυστρία… όποια στιγμή κι αν θυμηθώ νομίζω ότι ξεπηδάει από παραμύθι! Οι πρόβες στον 6ο όροφο της κρατικής όπερας στην αίθουσα του Φον Κάραγιαν και οι παραστάσεις στη μεγαλύτερη ίσως σκηνή του κόσμου που μέχρι τότε μόνο με κυάλια έβλεπα όρθια από τον τελευταίο εξώστη, οι ακροάσεις στην Ευρώπη, οι σολιστικές εμφανίσεις μου στο παλάτι, οι συνεργασίες με θρυλικά ονόματα της παγκόσμιας κλασικής μουσικής σκηνής όπως αυτό του J. Mehta και του C. del Monaco που μέχρι τότε φάνταζαν μόνο ως αξιοθέατο.., ζώντας πλέον στην καρδιά της μουσικής άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά. Θυμάμαι επίσης ως καλλιτεχνική εμπειρία «γυμνάσιο» όταν μου έστειλαν από την Ελλάδα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή τον πρωταγωνιστικό ρόλο της “Madame Flora” τον οποίο έμαθα εντελώς μόνη μου στη Βιέννη σε 2 βδομάδες και έκανα παράσταση-αστραπή για την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης με ΜΙΑ μόνο πρόβα-ούτε καν ολόκληρη, τη στιγμή που το υπόλοιπο team δούλευε το έργο 5 μήνες και αφού το κρατικό θέατρο ακόμα και μία μέρα πριν την πρεμιέρα δεν ήταν έτοιμο από εργασίες ανακαίνισης, οι μουσικοί της συμφωνικής ορχήστρας αποχώρησαν διαμαρτυρόμενοι στη μέση της πρόβας αφού δεν μπορούσαν να παίξουν από το κρύο που έμπαζε, γεγονός που είχαν ασχοληθεί οι εφημερίδες με τίτλο «ο Έλληνας της τελευταίας στιγμής» χαχα. Ανεκτίμητη προίκα όλα αυτά και είμαι πολύ περίφανη που την κέρδισα!
Ποια είναι η άποψη σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Προσγειώνομαι τώρα απότομα και χρειάζομαι λίγο χρόνο για να μεταβώ ψυχολογικά από το δέος της Βιέννης στα Ελληνικά μουσικά talent shows.. ώστε να σας απαντήσω ότι: Παρόλο που δεν συμφωνώ απόλυτα με τον τρόπο διεξαγωγής τους, (από την επιλογή των τραγουδιών, των coaches, μέχρι την επιλογή των κριτών), δεν μπορώ να τα αμφισβητήσω κι όλας.., αφού η ίδια μου η κόρη διακρίθηκε από ένα τέτοιο σόου στα 12 της μόλις χρόνια και σχεδόν αμέσως βρέθηκε στη δισκογραφία δρομολογώντας σήμερα στα 18 της, ήδη το 3ο της single, στηριζόμενη από τον παραγωγό μας τον γνωστό Δ. Χωριανόπουλο και την εταιρία του την “14music”. Μάλιστα προβαλλόμενη μέσα από αυτό το σόου στο οποίο είχα δώσει -κατ εξαίρεση- τη συναίνεση μου να συμμετέχει επειδή ήταν πολύ προστατευμένο και σοβαρό, της είχε γίνει πρόταση για συνεργασία από τον κολοσσό της Disney από το San Francisco αφού προτάθηκε μαζί με άλλα 8 παιδιά από όλο τον κόσμο προς ακρόαση. Επίσης έχει τύχει να συζητήσω και εγώ η ίδια για συνεργασία ως coach σε τέτοιες τηλεοπτικές παραγωγές, για έναν μόνο λόγο: Επειδή θέλω να δείξω μέσα από τη δουλειά μου.. και την «άλλη».. την καλοπροαίρετη εκδοχή, που με άκρως μεθοδική, σοβαρή καθοδήγηση από πραγματικά έμπειρους δασκάλους φωνητικής που γνωρίζουν άψογα και επίσημα το αντικείμενο τους, μπορούν να υπάρξουν ουσιαστικά και εντυπωσιακά αποτελέσματα με ποιότητα και μάλιστα σε πολύ λίγο χρόνο χωρίς άσκοπες χρονοτριβές άνευ ουσίας. Σε κάθε περίπτωση… αναμφισβήτητα η τηλεόραση είναι το μεγαλύτερο μέσο που έχει τη δυνατότητα να προβληθεί κάποιος και η ίδια μπορεί να κάνει «θαύματα» ΚΑΙ στη μουσική, αρκεί να καταλάβει τη δύναμή της και να την εκμεταλευτεί ΣΩΣΤΑ και έξυπνα «χρησιμοποιώντας» αληθινά αξιόλογους, «γεμάτους» καλλιτέχνες και όχι «άδειους τενεκέδες» που μόνο θόρυβο κάνουν.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Και ναι..! ΥΠΑΡΧΟΥΝ αξιολογότατοι Έλληνες μουσικοί με άρτιες μουσικές γνώσεις, μόνο που στο χώρο του τηλεοπτικού μουσικού θεάματος δυστυχώς συνήθως προτιμούνται δραματικά άσχετοι με το αντικείμενο άνθρωποι που δεν είναι καν μουσικοί, δεν είναι καν καλλιτέχνες, δεν έχουν καμία απολύτως καλλιτεχνική ή έστω σχετική με την τέχνη ιδιότητα και αν την έχουν είναι επιπέδου κάτω του μετρίου. Δεν θα πω τραγικό, αλλά θλιβερό και το λέω με πόνο ψυχής, γιατί ο κόσμος έχει ΑΝΑΓΚΗ την ΚΑΛΗ μουσική.
Είναι λάθος λοιπόν κατά τη γνώμη μου -στην πλειοψηφία τους- οι κατευθυντήριες γραμμές των τηλεοπτικών παραγωγών και των δισκογραφικών εταιριών… και όσο γι αυτό στο οποίο ανώφελα ποντάρουν και λέγεται «τηλεθέαση»… η απάντηση μου στους παραπάνω αυτόκλητους «πλύστες εγκεφάλου» είναι η εξής ερώτηση: ΠΩΣ θα δεχτεί ο τηλεθεατής ή ο ακροατής την καλή μουσική… όταν τον έχετε μάθει να ακούει και να βλέπει μόνο σκουπίδια;;
Επίσης με μεγάλη μου λύπη καταθέτω ότι η εκμετάλλευση μαθητών (που ονειρεύονται με λαχτάρα μια καριέρα συγκεκριμένα στο τραγούδι), από αδαείς δασκάλους φωνητικής είναι πια ανεξέλεγκτη.
Βέβαια για όλα τα παραπάνω… πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις για να ισχύει ο κανόνας.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Η μουσική σύμφωνα με την ετοιμολογία της λέξης σημαίνει έμπνευση και είναι έκφραση συναισθημάτων. Η μουσική παιδεία -επιστημονικά αποδεδειγμένα πλέον- συμβάλει καθοριστικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Θεωρώ λοιπόν ότι κατά κάποιο τρόπο «επιβάλλεται».. όχι όμως με πίεση, αλλά με «έξυπνους» τρόπους προσέγγισης των διδασκομένων. Αυτή είναι άλλωστε και η μαγεία της διδασκαλίας! Ένας μέτριος σολίστας μουσικός μπορεί να είναι ο άριστος δάσκαλος κι ένας κακός δάσκαλος μπορεί να είναι άριστος σολίστας.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Έχοντας ήδη συνεργαστεί με κάποιους από τους μέγιστους στο χώρο της κλασικής μουσικής κυρίως στο εξωτερικό, προσδοκώ μια συνεργασία με «κάθε τρόπο» -(εννοώντας συνεργασία στην οποία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα έχω αποκλειστικά τον ρόλο της τραγουδίστριας αφού αγαπώ εξίσου με πάθος το θέατρο όπως και τη διδασκαλία), με τον τεράστιο Μίμη Πλέσσα. Θα ήθελα να αναφερθώ ξεχωριστά σ’ αυτό το μουσικό φαινόμενο που μας έχει τιμήσει επάξια ως Έλληνες προσφέροντάς μας τόση πολύτιμη «κληρονομιά». Τολμώ να πω ότι η μουσική του με αγγίζει περισσότερο και από του Χατζιδάκι. Το άκουσμά της χαράζεται κάθε φορά τόσο βαθιά μέσα μου με έναν τρόπο μοναδικό-ασύλληπτο, σαν να κινεί αυτόματα κάθε κύτταρο της ψυχής μου στο να παράγει έντονα συναισθήματα και είμαι διπλά επηρεασμένη όταν γνωρίζω πόσο υπέροχος -και με «Α» κεφαλαίο- άνθρωπος είναι, τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγος του Λουκίλα. Αληθινοί άνθρωποι, ευαίσθητοι, καλόψυχοι, που έχουν προσφέρει ανεκτίμητη βοήθεια ΚΑΙ σε όλα τα ανυπεράσπιστα πλάσματα που λέγονται ζώα, για τα οποία δίνω κι εγω όσο μπορώ τη δική μου μάχη.
Ποια είναι τα μελοντικά μουσικά σας σχέδια; Τα μελλοντικά μου σχέδια επιτρέψτε μου να μην τα αποκαλύψω, αφού κάτι τέτοιο θα «χαλούσε» την έκπληξη που ετοιμάζω. Αυτό που μπορώ να πω προς το παρόν.. είναι ότι πρόκειται για μια πολύ πρωτότυπη ιδέα-συνεργασία που δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική αλλά και με στάση ζωής.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:
Η Ελισάβετ Χατζή γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Τις μουσικές σπουδές της ξεκίνησε συστηματικά σε ηλικία 18 ετών στο Μακεδονικό ωδείο, από όπου αποφοίτησε με πτυχίο Αρμονίας, πτυχίο Αντίστιξης και δίπλωμα Μονωδίας στην τάξη της Θ. Μαραντίδου, με το βαθμό «άριστα παμψηφεί και βραβείο». Παράλληλα παρακολουθούσε εργαστήρια μελοδραματικής με τον βαθύφωνο Α. Τσάνταλο. Στο 2ο μόλις έτος των σπουδών της διακρίθηκε στις υποτροφίες «Μαρία Κάλλας» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών υπό την προεδρία επιτροπής του Χ. Λαμπράκη και τον επόμενο χρόνο απέσπασε πρώτο βραβείο και χρυσό μετάλλιο σε παννελήνιο διαγωνισμό κλασικού τραγουδιού στο δημοτικό θέατρο Πειραιά. Συνέχισε σπουδές στο τραγούδι και στις παραστατικές τέχνες στην κρατική μουσική Ακαδημία της Βιέννης για τρία χρόνια, μετά από πρόσκληση της καθηγήτριας El. Karuso. Προσκλήθηκε να ερμηνεύσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην όπερα “the Medium” του G.C. Menotti που ανέβηκε στο ΚΘΒΕ στα πλαίσια του οργανισμού «Θεσσαλονίκη πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης» με τη Σ.Ο.Θ σε διεύθυνση ορχήστρας Δ. Αγραφιώτη και σκηνοθεσία P. Cartalof διευθυντή της όπερας της Σόφιας. Συμμετείχε στην παραγωγή της κρατικής όπερας της Βιέννης “Rienzi” του Wagner υπό τη μπακέτα του διεθνούς φήμης μαέστρου Jubin Mehta και σε σκηνοθεσία R. Channella. Τραγουδούσε ως σολίστ σε καθημερινά κονσέρτα στο γνωστό παλάτι “Schönborn” με την ορχήστρα δωματίου “Wiener pallais orchestra”, καθώς και σε ρεσιτάλ, φεστιβάλ και συναυλίες στην Ελλάδα όπως στην Αίθ. Ετ. Μακεδ. Σπουδών, Αιθ. Τελ. Αριστ. Πανεπιστημίου, Ιταλικό ινστιτούτο, θέατρο Μ. Μερκούρη, Θέατρο Αυλαία, Βασιλικό θέατρο, ΧΑΝΘ, ΕΡΤ κ.α. όπου συνεργάστηκε με σημαντικούς τραγουδιστές, ηθοποιούς, μουσικοσυνθέτες και μαέστρους. Παράλληλα μελετούσε δίπλα στον Prof. J. Leobel στο Μόναχο. Συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Claudio del Monaco γιο του αείμνηστου θρυλικού τενόρου Mario del Monaco στην Ελβετία, καθώς επίσης με τον μαέστρο “Guadagnio” διευθυντή της όπερας της Φλόριντα και με τον Prof. A. Hollaender που ήταν και ο ατζέντης της. Από το 2.000 έως το 2.013 ήταν καθηγήτρια μουσικής στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση όπου με τα μουσικά σύνολα των μαθητών της είχαν κατακτήσει πολλές διακρίσεις σε συναυλίες, τηλεοπτικούς και πανελλήνιους σχολικούς διαγωνισμούς.
