Η νεαρή ηθοποιός Ελένη Μαστρολέων απαντάει στις ερωτήσεις της συντακτικής ομάδας του polismagazino.gr
Πόσες μέρες βρίσκεστε σε καραντίνα; Πώς περνάτε τον χρόνο σας όλο αυτό το δύσκολο διάστημα του εγκλεισμού μας; Βρίσκομαι σε καραντίνα κοντά στους δύο μήνες. Οι πρώτες μέρες ήταν σαν να είχα απλά ρεπό από τη δουλειά. Όταν όλο αυτό όμως άρχισε να γίνεται η βασική μου καθημερινότητα, η αλήθεια είναι ότι πελάγωσα λίγο. Σιγά-σιγά βρήκα τον τρόπο να περνάω τις μέρες μου.. Είδα σειρές, ταινίες, διάβασα βιβλία, μαγείρεψα, έκανα βόλτες στη γειτονιά μου – πράγμα που είχα να κάνω από παιδί – έκανα γυμναστική… Τώρα έχω στα πλάνα μου να ασχοληθώ με τον μικρό κήπο που έχω στο σπίτι μου.
Η θεατρική κωμωδία του Τόλη Παπαδημητρίου με τίτλο «…Και μετά ερωτεύτηκαν» #ριμέικ, την οποία παρουσιάσατε μαζί με έξι ακόμα νέους ηθοποιούς, με τεράστια επιτυχία, στο θέατρο Αλκμήνη, δεν ολοκλήρωσε τις προγραμματισμένες παραστάσεις της, λόγω της αναστολής των θεάτρων. Υπάρχουν σκέψεις να την επαναλάβετε μελλοντικά, εφόσον οι συνθήκες και τα νέα μέτρα της Κυβέρνησης το επιτρέψουν; Όντως η παράσταση του Τόλη Παπαδημητρίου «..Και Μετά Ερωτεύτηκαν» #ριμέικ ήταν ανάμεσα στις τόσες παραστάσεις που διακόπηκαν, λόγω της περιπέτειας που περνάμε. Σίγουρα, αν τα πράγματα πάνε καλά, υπάρχουν σκέψεις να την συνεχίσουμε γιατί την αγαπήσαμε όλοι οι συντελεστές, από την αρχή μέχρι το τέλος της, και δεν προλάβαμε να την χαρούμε επί σκηνής, όπως θα θέλαμε. Βάλαμε όλοι πάρα πολλή ενέργεια σε όλο αυτό που καταφέραμε να φτιάξουμε και να παρουσιάσουμε στον κόσμο και σίγουρα, στον καθένα ξεχωριστά, πέφτει λίγο «βαρύ» να τελειώσει έτσι απότομα και άδοξα. Την ερωτευτήκαμε και σίγουρα δεν θέλουμε να την αφήσουμε πίσω μας!
Πώς νιώθετε ως νεαρή ηθοποιός που το Θέατρο πλήττεται; Απλά τώρα είδαν όλοι, αυτό που βλέπουν οι καλλιτέχνες τόσα χρόνια! Ανέκαθεν, κατά τη γνώμη μου, οι καλλιτέχνες δεν υπολογίζονταν ισάξια με τους υπόλοιπους πολίτες. Δεν υπολογίζονταν ισάξια με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Πάντα χαρακτηρίζονταν ως «χομπίστες». Έχουμε όλοι μας βρεθεί στην αμήχανη συζήτηση: «Τι δουλειά κάνεις;» «Ηθοποιός». «Ναι οκ, αλλά τι δουλειά κάνεις;» Αυτό τα λέει όλα! Νιώθω πλήρως απογοητευμένη. Νιώθω οργισμένη που, με τις εργασιακές συνθήκες που υπάρχουν στο επάγγελμά μας εδώ και πολλά χρόνια, μάς βάζουν στη διαδικασία να αμφισβητούμε την επιλογή μας. Το πάθος μας. Νιώθω εξοργισμένη γιατί, ουσιαστικά τώρα, μάς δίνουν τη χαριστική βολή. Επίσης, ας μη γελιόμαστε, το θέατρο, ο κινηματογράφος, μια συναυλία, πέρα από φως, πνεύμα και πολιτισμό, έχουν από πίσω τους και μια οικονομική δραστηριότητα. Όλοι οι τεχνικοί, οι μουσικοί, οι ηθοποιοί, οι χορευτές, τι θα γίνουν; Είναι λες και μας καταδικάζουν για την επιλογή μας. Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να μην βλέπουμε ότι η τέχνη και ο πολιτισμός είναι πράγματα ζωτικής σημασίας για όλους.
Είστε αισιόδοξη για την θεατρική πορεία της χώρας; Αν και έχουμε βρεθεί στη θέση να συζητάμε τα αυτονόητα, είμαι αισιόδοξη, γιατί πιστεύω στο θέατρο. Είμαι σίγουρη ότι αυτή η μαγική τέχνη θα βρει τον τρόπο να αναγεννηθεί από τις στάχτες της για μια ακόμη φορά. Είμαι σίγουρη ότι, μετά από όλα αυτά, θα γεννήσει αριστουργήματα και εμείς οι ηθοποιοί, πιο διψασμένοι από ποτέ, θα είμαστε εκεί να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.
Μια ευχή για το άμεσο μέλλον; Υπομονή, υγεία, χαμόγελο, αισιοδοξία και όλα θα πάνε καλά.
