Γράφει ο Τραϊκούδης Χρήστος. Οικονομολόγος, προϊστάμενος εμπορικού τμήματος Α’ υλών εταιρείας ανακύκλωσης, Msc in politics & economics in S.E and Eastern Europe, UoM
Κάθε φορά που γίνονται εκλογές στο ελληνικό κράτος είτε αυτό αφορά εθνικές εκλογές, είτε δημοτικές και περιφερειακές γεννιούνται πολλές ελπίδες, οι οποίες αντικρίζοντας κάποιες εικόνες της καθημερινότητας εύλογα γεννούν και το ερώτημα αν εμπεριέχουν την έννοια του γενικού συμφέροντος.
Ο πολιτικός λαϊκισμός στη χώρα μας είναι αποτέλεσμα της ελλείψεως του γενικού συμφέροντος εντός των προσωπικών συμφερόντων.
Για να μην τα βάψουμε όλα μαύρα, κάνοντας μία παρένθεση σε αυτό το σημείο, υπάρχουν και περιοχές της χώρας όπου έχουν γίνει σημαντικές παρεμβάσεις, το αστικό περιβάλλον αναπτύχθηκε προσανατολισμένο περισσότερο προς τα δυτικά πρότυπα και αυτό ωφέλησε και την τοπική αγορά. Απεναντίας κάποιες άλλες περιοχές ζούνε στο σκοτάδι, οι αγορές τους συρρικνώνονται, έχουν πολλά αδιέξοδα, στο παρελθόν κάποιοι μοίραζαν τη δημόσια περιουσία όπου τους συνέφερε, με το μέλλον τους να προδιαγράφεται όχι και τόσο ευοίωνο αν στις εκλογές δεν υπάρξει ένα ηχηρό μήνυμα για αλλαγή σε πρόσωπα και αντιλήψεις.
Η Πολυνομία, οι πολλές αναθεωρήσεις στο σύνταγμα και η αναποτελεσματικότητα στο να δημιουργηθούν σύγχρονες δομές οι οποίες θα μπορούσαν να προσελκύσουν τόσο ξένες επενδύσεις αλλά να αναπτύξουν υγιείς ελληνικές, καθώς και το μονίμως εδώ και πολλά χρόνια υπέρογκο εξωτερικό χρέος, είναι μερικά από τα αποτελέσματα περί των οποίων τα επίσης ανεπαρκή προγράμματα παιδείας ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό.
Είμαστε αναγκασμένοι να εισάγουμε ακριβά και να φεύγει συνάλλαγμα από τη χώρα μας.
Τί κάνουμε όμως για να περιορίσουμε αυτή τη φυγή κεφαλαίων;
Θα έπρεπε να συντηρείται το οδικό δίκτυο 1 μήνα πριν γίνουν εκλογές ή όλες τις ημέρες του χρόνου ώστε να περιοριστούν οι δαπάνες για την αλλαγή μερών του Ι.Χ μας, η οποία προκαλείται από το κακό οδικό δίκτυο, του οποίου όλα τα ανταλλακτικά είναι εισαγόμενα; (σημ. πληρώνουν κάποιοι τέλη κυκλοφορίας, τί ανταποδοτικότητα αποκομίζει η κοινωνία;)
Γιατί πολλά από αυτά που διευκολύνουν την καθημερινότητα μας και ενισχύουν το περί δικαίου αίσθημα να υλοποιούνται μόνον έπειτα από έξωθεν παρεμβάσεις;
Γιατί παρόλο που υπάρχουν φωνές για πιθανό κίνδυνο θανατηφόρου ατυχήματος σε κάποια μέρη του οδικού δικτύου, το τελευταίο διαμορφώνεται όπως πρέπει αφού γίνει το θανατηφόρο ή τα θανατηφόρα ατυχήματα;
Γιατί σε ορισμένα μέρη οι δημόσιοι χώροι λάμπουν δια της απουσίας τους;
Πόση διαφάνεια αλλά και λεπτομερής πληροφόρηση προς τους πολίτες υφίστανται για το πώς διαχειρίζονται οι διοικούντες το δημόσιο χρήμα;
Γιατί τόσα χρόνια γίνεται τόσος ντόρος για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διακίνησης μαύρου χρήματος και παρόλα αυτά ως φαινόμενα συνεχίζουν να υπάρχουν σε πολύ μεγάλό βαθμό; (βλ. πρόσφατη έκθεση της ΤτΕ)
Θα μπορούσαμε να θέσουμε αρκετά ερωτήματα τα οποία συχνά ακούγονται στο δημόσιο διάλογο αλλά λύσεις δεν βρίσκουν και δεν βρίσκουν λύσεις γιατί κάποιοι προσαρμόζονται σε μία κατάσταση η οποία προσιδιάζει περισσότερο σε χαρακτηριστικά μίας κοινωνίας φυλών παρά σε ένα καλά οργανωμένο εθνικό-κράτος. Κάποιοι από αυτούς που προσαρμόζονται σε ένα τέτοιο σύστημα πλουτίζουν και κάνουν και τους υπόλοιπους να νομίζουν ότι και αυτοί θα πλουτίσουν. Αλλοίμονο σε όποιον προσπαθήσει να χαλάσει τα όνειρα και πάνω σε αυτά τα όνειρα αρχίζει και το γενικευμένο δούλεμα, το οποίο ενίοτε γίνεται εκατέρωθεν και από τις δύο πλευρές, υποψηφίου και ψηφοφόρου μέχρι τελικής κατάπτωσης αξιών, αρχών κτλ. Όταν αποφασίζεις να ζεις μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο και όχι απομονωμένος πόση ουσία έχει να υφίστανται τέτοιες συμπεριφορές;
Βέβαια στους προεκλογικούς λόγους ουδέποτε θα ακούσετε κάτι που αντιτίθεται στο γενικό συμφέρον και αυτό είναι λογικό. Το παράλογο όμως είναι ότι οι εικόνες δείχνουν το αντίθετο. Άλλα ακούμε, άλλα βλέπουμε, λίγα γίνονται και καμία αντίδραση γενικευμένη δεν υπάρχει.
Αν τελικά υπήρχε αυτή η γενικευμένη αντίδραση σε πολλά ζητήματα που αφορούσαν το γενικό συμφέρον, θα βλέπαμε άραγε τα ίδια πρόσωπα να διεκδικούν τη διοίκηση σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο;
Να παραδεχθούμε και να προσαρμοστούμε επομένως με την ιδέα μίας διαχρονικής ανυπαρξίας της αντίληψης του γενικού συμφέροντος;
Να φορτώσουμε την ευθύνη ακόμη και για τη σημερινή κατάσταση στους ξένους και στο ότι όταν αποφάσισαν να δώσουν οντότητα στο ελληνικό κράτος έπειτα από τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πέρα από τις αντιπαλότητες τους δεν ενδιαφέρθηκαν να δημιουργήσουν τις συνθήκες για την ανάπτυξη μιας στέρεης αστικής κουλτούρας και στέρεης εθνικής συνείδησης στο νέο κράτος;
Κάποιοι θεωρούν ως μοναδική ελπίδα την ανάπτυξη της τεχνολογίας, το γιατί και αν είναι το μόνο εργαλείο το οποίο μπορεί να αλλάξει καταστάσεις και πρόσωπα σε ορισμένες κοινωνίες, θα το αφήσω να το απαντήσετε μόνοι σας όπως μόνοι σας κάθε φορά που γίνονται εκλογές θα πρέπει να απαντήσετε και πολλά από τα ερωτήματα που τίθενται στο κείμενο αυτό για να αποφασίσετε τελικά ποιόν θέλετε να διαχειρίζεται τις τύχες σας και ποιος θα γίνει αρωγός στα όνειρα που κάνετε.
Βέβαια όπως έγραψα τα όνειρα διαφέρουν και αυτά που εμπεριέχουν το γενικό συμφέρον μέσα στο προσωπικό δημιουργούν μεγαλύτερα κίνητρα για ένα καλύτερο αύριο. Ο ακραίος εγωισμός δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν.
