Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την Τέχνη; Συστηματικά αν εννοείτε επαγγελματικά, ως επί πτυχίω φοιτήτρια στην Καλών Τεχνών και λίγο πιο πριν άρχισα να ψάχνομαι με το πως και που μπορώ να παρουσιάσω τα έργα μου, τι υπάρχει και τι δουλεύει καλύτερα για εμένα. Αυτό σε βάζει σε μια διαδικασία αυτογνωσίας και ανάληψης της ευθύνης που έχεις απέναντι σε αυτό που δημιουργείς. Σε ένα θεωρητικό επίπεδο πάντα. Από εκεί και πέρα ο κόσμος αυτός με τράβηξε και έγινε τρόπος Ζωής. Τώρα το πως ξεκίνησα δεν μπορώ να πω πως έχω ένα σημείο στον χρόνο που αποφάσισα ότι θα γίνω καλλιτέχνης. Σε τραβάει κάτι σε έναν συγκεκριμένο τρόπο έκφρασης και το ακολουθείς.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Εκπαιδεύεται. Το αν γεννιόμαστε ή όχι tabula rasa είναι ένα μεγάλο κομμάτι με μια πληθώρα φιλοσοφικών απόψεων και επιστημονικών βάσεων. Σε προσωπικό επίπεδο, η επιθυμία έκφρασης μέσω ενός άλλου λεξιλογίου είναι μια ανάγκη που διαμορφώνεται μέσα από βιώματα. Το να ασχοληθείς με τις τέχνες σίγουρα προϋποθέτει μια ανάγκη για έκφραση και μια κλίση ανάλογη με αυτήν που κάποιος έχει στις θεωρητικές ή τις θετικές επιστήμες. Αλλά επίσης πρέπει να εκπαιδευτείς σε αυτό. Εξαρτάται τι θες να πετύχεις, είτε θες να είσαι καλλιτέχνης κατ’ επάγγελμα, ή απλά έχεις την ανάγκη για δημιουργία όλες οι περιπτώσεις χρήζουν εκπαίδευσης είτε Ακαδημαϊκής ή κοινωνικής ή αισθητικής.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Θα έλεγα στην abject art -στην found object art- ή ακόμα και junk art.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Κυρίως από το τι συμβαίνει στον κόσμο. Μου αρέσει να παρατηρώ, να αναλύω και να εκφράζω την άποψή μου και τα συμπεράσματά μου με οπτικούς τρόπους. Ζούμε σε μια εποχή αλλαγών με έντονα οπτικά ερεθίσματα που κάνει την έκφραση να ειναι αναγκαία. Και σε μια εποχή που οι μειονότητες έχουν φωνή. Ουσιαστικά οπτικοποιώ κοινωνικά φαινόμενα και κουλτούρες που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινής αντίληψης. Ενδιαφέρομαι να συμβάλω στην προβολή και συνειδητοποίηση οτι η συλλογική σκιά επηρεάζει μια κοινωνία του αύριο. Αισθητικά τώρα, εμπνέομαι απο αρχέτυπα σύμβολα και πρωτογονές πρακτικές και πως εκφράζονται στο σήμερα.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Το βιβλίο που με έχει επηρεάσει περισσότερο είναι το ‘The Queer Greek Weird Wave’ του Μάριου Ψαρρά. Ήρθε στα χέρια μου σε μια περίοδο που το χρειαζόμουν και λειτούργησε σαν ορόσημο. H ταινία Attenberg, το Neon Genesis Evangelion και η Sarah Lucas, όχι μόνο τα έργα της αλλά και η ίδια σαν προσωπικότητα.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Να φέρω την πλήρη ευθύνη των έργων μου και της γνώμης μου. Να μένω περίεργη και δημιουργική παρα τις αντιξοότητες των εποχών όπως και το κυριότερο να εκφράζομαι άφοβα, να ακούω αλλά να μην με καταβάλει η λογοκρισία.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Είναι αρκετά αποδεκτή, όχι όσο θα έπρεπε. Η Ελλάδα και ειδικότερα η Αθήνα έχει εξελιχθεί σε ένα διεθνές κέντρο Τέχνης με μια αστείρευτη ενέργεια και το κυριότερο δεν έχει έρθει ακόμα αυτός ο κορεσμός που συναντάμε στις μεγαλύτερες πόλεις. Νέοι δημιουργοί με δυνατές φωνές που δρουν σε διεθνές επίπεδο. Και όλο αυτό ολοένα εξελίσσεται. Το πρόβλημα είναι όταν η δημιουργικότητα απορρίπτεται από τα σχολεία -από την βασική εκπαίδευση και όταν δεν στηρίζεται οικονομικά. Οι Έλληνες καλλιτέχνες πρέπει να παλέψουμε για δικαιώματα που είναι αυτονόητα. Η έκφραση είναι δημόσια και αυτό πρέπει να γαλουχείται και να στηρίζεται. Να στηρίζεται και μέσα από το σπίτι, όταν υπάρχει ανάγκη για δημιουργία να τίθεται ως προτεραιότητα και όχι σαν ένα επιπλέον χόμπι κατόπιν μιας προηγούμενης “κοινωνικά συμβατικής” εκπαίδευσης.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτή τη στιγμή δουλεύω πάνω στην σειρά έργων ‘The skulls of my enemies’ όπως και πάνω σε κάποιες προτάσεις και παρουσιάσεις που θα γίνουν καιρού επιτρέποντος.
Βιογραφικό
Η Ειρήνη Πουλιάση γεννήθηκε στην Αθήνα και με βάση το Λονδίνο δραστηριοποιείται διεθνώς. Το εργο της Περιστρεφεται γυρω απο την εννοια του τραυματος και τις μοντερνες δυστοπιες. Εμπνευσμένη από την αισθητική και τις αξιες της υποκουλτουρας, παρουσιαζει τα εργα της με τη μορφή εγκαταστάσεων. Αποφοίτησε το 2016 από την Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας και συνέχισε τις σπουδές της στο Chelsea College of Arts (Master in Fine arts).
Το Νοέμβριο του 2019 παρουσίασε την τρίτη ατομική της έκθεση ‘Ritalin Shots’ στην Γκαλερί Περιτεχνών Καρτέρης στην Αθήνα.
Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε γκαλερί και μουσεία ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων του Μουσείου Τέχνης Sejong στη Σεούλ της Νότιας Κορέας της γκαλερι CHARLIE SMITH LONDOΝ και της Jing Lu στην Ταιπει.
