Ειρήνη πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με την μουσική και πως καλλιέργησες το ταλέντο που είχες από μικρή;
Η αγάπη μου για την τέχνη πέρασε από τους γονείς μου σε εμένα. Παρόλο που στους ίδιους δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να ασχοληθούν με την μουσική, είχαν στο σπίτι μία κιθάρα, ένα κλαρίνο και ένα αρμόνιο. Η πρώτη μου επαφή με την μουσική, λοιπόν, ήταν το να πηγαίνω από το ένα όργανο στο άλλο και να πειραματίζομαι. Κάθε φορά που με ρωτούσαν τι θα κάνω όταν μεγαλώσω τους έλεγα :«Θα παίζω κιθάρα και κλαρίνο», και έτσι έγινε. Ξεκίνησα, λοιπόν, κιθάρα σε ωδείο στα Ιωάννινα από όπου κατάγομαι, στην ηλικία των 6 ετών και κλαρινέτο στα 7. Από τότε μέχρι και σήμερα σπουδάζω μουσική και μαθαίνω διαρκώς.
Γυρίζοντας τη μνήμη στο παρελθόν, μπορείτε να μας θυμίσετε μερικούς από τους σημαντικότερους σταθμούς στη καριέρα σας;
Ο πρώτος σημαντικός στόχος που πραγματοποίησα ήταν η εισαγωγή μου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στο τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης, όπου πήρα μέρος σε αμέτρητες συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και άλλους εξαιρετικούς χώρους της πόλης, όντας μέλος διαφόρων μουσικών σχημάτων και ορχηστρών. Δεύτερος σταθμός, είναι το πτυχίο κλαρινέτου και τρίτος η εισαγωγή μου στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα Μουσικοθεραπείας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, το οποίο ολοκληρώνω σε λίγους μήνες.
Ποιός είναι ο καθημερινός σας στόχος και τι είναι αυτό που σας κάνει ευτυχισμένο και “γεμάτο” ως άνθρωπο;
Ο πιο σημαντικός μου στόχος είναι να εξελίσσομαι συνεχώς και να γίνομαι καθημερινά καλύτερος άνθρωπος. Ευτυχισμένη και «γεμάτη» με κάνουν μικρά και καθημερινά πράγματα όπως μια βόλτα στην παραλία, ένα καλό γεύμα, ένα όμορφο ταξίδι, μία καλή ταινία, μία συναυλία, οι φίλοι μου, η οικογένειά μου και κάθε τι που με γεμίζει ζωή.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ή και όνειρα;
Υπάρχουν αρκετά πλάνα είναι η αλήθεια. Όσον αφορά την καλλιτεχνική μου δραστηριότητα ξεκινάνε πολύ όμορφες συνεργασίες και εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη και όχι μόνο. Έχουμε ήδη ξεκινήσει τις εμφανίσεις μας με τις “Retropium”, ένα σχήμα με φωνή, πιάνο και σαξόφωνο-κλαρινέτο με ρεπερτόριο κλασικά τζαζ κομμάτια και ρετρό συλλογές. Εμφανίζομαι, επίσης, σε ποικίλες κοινωνικές δεξιώσεις και μαγαζιά παίζοντας σαξόφωνο με την dj και συνάδελφό μου Έφη Μπακογλίδου.
Όσον αφορά το κομμάτι των σπουδών μου, τον Φεβρουάριο του 2020 αποφοιτώ από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Μουσικοθεραπείας και έπειτα τον Ιούλιο θα παρουσιάσω την Διπλωματική μου Διατριβή στο Παγκόσμιο Συνέδριο Μουσικοθεραπείας στην Πρετόρια της Νότιας Αφρικής. Αφού επιστρέψω από την Αφρική, ονειρεύομαι να ανοίξω ένα δικό μου πρότυπο θεραπευτήριο.
Aν δεν ζούσατε στην Ελλάδα, σε ποιά χώρα θα νοιώθατε πολίτης της;
Θα μου άρεσε πολύ να ζω σε κάποιο εξωτικό νησί μιας και είμαι λάτρης της θάλασσας, Μαλδίβες ας πούμε, ωστόσο θα με γοήτευε πολύ να μένω στην Νέα Υόρκη λόγω της τζαζ μουσικής και της αγάπης που έχω για το σαξόφωνο.
Ο Πολ Βαλερύ είχε πει «το πρόβλημα με την εποχή μας είναι ότι το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν». Σε ποιους πιστεύετε ότι ανήκει το μέλλον;
Θεωρώ πως δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την εποχή μας. Τα πράγματα απλώς είναι διαφορετικά, σε σύγκριση με το παρελθόν και έτσι θα είναι πάντα εφόσον εξελισσόμαστε συνεχώς. Οι νέες γενιές φέρνουν τις δικές τους απαιτήσεις και την δική τους ανάγκη για αλλαγές, γεγονός αρκετά ελπιδοφόρο. Σίγουρα το μέλλον ανήκει σε όσους τολμούν να ονειρεύονται και να κυνηγούν με πάθος αυτό που τους κάνει ευτυχισμένους, όσο τρελό και αν ακούγεται στα αυτιά των υπολοίπων.
Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσετε ποτέ και ποιο το ωραιότερο ταξίδι που έχετε κάνει;
Το ωραιότερο ταξίδι που έχω κάνει είναι για καλοκαιρινές διακοπές στην Ικαρία. Πέρα από τα μαγευτικά τοπία, τις υπέροχες και καταγάλανες παραλίες, οι άνθρωποι εκεί είναι σαν να ζούνε σε άλλο κόσμο και ίσως και να ζούνε όντως. Άνθρωποι πολύ φιλόξενοι και ξέγνοιαστοι που σε παρασέρνουν μαζί τους. Ξέρουν σίγουρα να γλεντούν και έχουν τα μεγαλύτερα πανηγύρια που έχω δει ποτέ μου. Αυτή είναι και η εικόνα που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου. Αμέτρητος κόσμος να χορεύει ασταμάτητα στην πλατεία του χωριού, πιασμένος χέρι χέρι σε κύκλους και μία ορχήστρα τόσο εντυπωσιακή και «ζωντανή». Ένιωθες τον παλμό των χιλιάδων χορευτών, σαν να είναι όλοι ένα.
Αν έπρεπε να “ντύσετε” μουσικά ένα οδοιπορικό στη ζωή σας, ποιό τραγούδι θα επιλέγατε;
Δύσκολη ερώτηση. Νομίζω πως θα επέλεγα το “Nature boy” το οποίο τραγουδά ο Nat King Cole και μιλά για ένα πολύ σοφό και πολυταξιδεμένο αγόρι, το οποίο στα ταξίδια του έχει δει πάρα πολλά πράγματα, ωστόσο λέει πως «το πιο σπουδαίο πράγμα που θα μάθεις ποτέ είναι απλώς να αγαπάς και να αγαπιέσαι σε αντάλλαγμα».
Ποιά είναι η άποψη σας για την καθημερινότητα στη Θεσσαλονίκη και ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο από την πόλη;
Λατρεύω την Θεσσαλονίκη για πολλούς λόγους. Πέρα του ότι πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια εδώ, απολαμβάνω την παραλία και τις άπειρες διεξόδους που έχει η πόλη αυτή. Μπορείς να βρεις μέρη για όλα τα γούστα, όλα τα στυλ και όλες τις ώρες. To αγαπημένο μου σημείο είναι τα κάστρα στην άνω πόλη, όπου η θέα είναι μαγευτική.
Τι θα συμβούλευατε τα νέα παιδιά που ονειρεύονται το μέλλον τους σε αυτό τον χώρο;
Να πιστεύουν στον εαυτό τους και να προσπαθούν διαρκώς μέχρι να πετύχουν τους στόχους τους. Μπορούμε να κάνουμε ό,τι θελήσουμε αρκεί να το πιστέψουμε και είμαστε ικανοί να φτάσουμε όσο μακρυά επιλέξουμε.
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;
Απόλυτη ευτυχία για εμένα είναι να μπορεί κανείς να αγαπά και να αποδέχεται τον εαυτό του ακριβώς όπως είναι, έτσι ώστε να είναι σε θέση να κάνει το ίδιο και για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας;
Λόγω των σπουδών μου στην μουσικοθεραπεία έχω καλλιεργήσει αρκετά την ενσυναίσθηση, το να βιώνεις, δηλαδή, τα συναισθήματα του άλλου και να μπορείς να μπεις στην θέση του, χωρίς όμως να συμπάσχεις.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
«Να συγχωρείς τον εαυτό σου, να τον φροντίζεις, να τον αγαπάς, να κρατάς την ψυχή σου καθαρή και να την τρέφεις συνεχώς με αγάπη, γνώσεις και νέες εμπειρίες».
Σε ποιον άνθρωπο οφείλετε ένα μεγάλο ευχαριστώ;
Σε ποιους ανθρώπους θέλετε να πείτε. Ξεκινάω με τον πολυαγαπημένο μου δάσκαλο στα θεωρητικά μαθήματα μουσικής Δημήτρη Παππά, ο οποίος φρόντιζε πέρα από τη μουσική μου διαπαιδαγώγηση και την πνευματική μου καλλιέργεια. Συνεχίζω με την λατρεμένη μου καθηγήτρια και πλέον φίλη Ξανθίππη Δερέκα για την αγάπη της, την στήριξή της και την βοήθεια που μου δίνει κάθε φορά που την χρειάζομαι, τον εκπληκτικό Στάθη Κιοσόγλου, αγαπημένο μου δάσκαλο στο κλαρινέτο για την υπομονή του, την αγάπη του, την καλαισθησία και την ευαισθησία του, τους καθηγητές μου Λιλή Μαρδάκη, Κώστα Κάκο και Αθανάσιο Ζέρβα τον καθένα ξεχωριστά για τις γνώσεις και την αγάπη που μου μετέδωσαν, τους συνοδοιπόρους-φίλους μου, για την συμπαράστασή τους και την αυθεντικότητά τους και φυσικά την οικογένειά μου, η οποία με στηρίζει από τότε που τα όνειρά μου φάνταζαν άπιαστα, μέχρι και τώρα που ένα ένα γίνονται πραγματικότητα.
Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας;
Το πιο σημαντικό είναι η ειλικρίνειά τους, χαρακτηριστικό που αγαπώ και εκτιμώ βαθιά στον καθένα.
Τα social media επιδεινώνουν αυτή την έπαρση; Θέλω να πω ότι ένας άνθρωπος που κατασκευάζει την εικόνα του στο διαδίκτυο, αναζητά likes, followers, shares και πανηγυρίζει που έφτασε τους 3.000 διαδικτυακούς «φίλους», πόσο δυσλειτουργικός μπορεί να γίνει όταν πρέπει να αντιμετωπίσει πραγματικούς ανθρώπους και αληθινές καταστάσεις;
Καλώς ή κακώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινότητάς μας. Για εμάς τους καλλιτέχνες είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο διαφήμισης της δουλειάς μας και τα οφέλη είναι πάρα πολλά. Δεν θεωρώ πως είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η αιτία έλλειψης κοινωνικών δεξιοτήτων κάποιου. Ίσα ίσα, λόγω διαδικτύου μπορείς να επικοινωνήσεις με κάποιον άνθρωπο που βρίσκεται στην άλλη άκρη της υφηλίου εντελώς δωρεάν, οπότε τα αίτια θεωρώ πως προέρχονται από άλλους παράγοντες. Το να κρατάς επαφές αποκλειστικά και μόνο μέσα από τα social media ναι μπορεί να σε κάνει ακόμη πιο δυσλειτουργικό από ότι ήδη είσαι, όχι ξαφνικά να το προκαλέσει όμως. Πρέπει πάντα να εξετάζονται και άλλοι πιο σημαντικοί παράγοντες.
Ποια είναι τα γνωρίσματα ενός καλού μουσικού;
Αφοσίωση, υπομονή, επιμονή, αγάπη για αυτό που κάνεις, πάθος και συνεχή μόρφωση.
Αν σας δινόταν η δυνατότητα να μοιραστείτε τη σκηνή με έναν αγαπημένο σας βιρτουόζο μουσικό και τραγουδιστή ή τραγουδίστρια, ποιοί θα ήταν…
Θα ήθελα να παίξω στην σκηνή με την θρυλική σαξοφωνίστρια Candy Dufler, η οποία είναι και το είδωλό μου, τον σαξοφωνίστα Lou Donaldson, με την τραγουδίστρια Beth Hart και τον κιθαρίστα Joe Bonamassa, τους τραγουδιστές Haley Reinhart, Paolo Nutini, Billie Eilish, Charlotte Cardin και με τους εκπληκτικούς Postmodern Jukebox καθώς και τους Muse.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Να μην είμαι μαχητική.
Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας;
Αυθόρμητη, παρορμητική, ονειροπόλα, καλλιτέχνης, δραστήρια.
Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε;
Να μπορώ να μαθαίνω από τα λάθη των άλλων.
