“Μέσα στην τόσο επίπεδη και αδιάφορη καθημερινότητά μας η τέχνη μπορεί να επικοινωνήσει με τον άνθρωπο, να τον οδηγήσει σε μια άλλη διάσταση και να πάρει τη θέση της στις ψυχές μας.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ασυνείδητα στην αρχή, θυμάμαι ότι μπορούσα εύκολα να μεταφέρω στο χαρτί ό,τι έβλεπα με μεγάλη ακρίβεια. Αργότερα συνειδητοποιώ ότι μέσα στο χώρο της τέχνης νιώθω ισορροπία και γύρω στα 16-17 ξεκίνησα μαθήματα ώστε να δώσω εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Η ζωγραφική μου, καθαρά παραστατική, ανήκει στο ρεαλισμό. Συχνά αποζητώ με υπερβολή τη φωτογραφική ακρίβεια των θεμάτων μου κι επιμένω πολύ στη λεπτομέρεια. Άλλοτε πάλι ακολουθώ μία πιο χαλαρή τεχνική με κάποια αφαιρετική τάση. Τα έργα μου είναι συχνά ανθρωποκεντρικά, με ιδιαίτερη αγάπη στο πορτραίτο και στο ανθρώπινο συναίσθημα που το αποδίδω συνήθως μέσα από τα μάτια.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Η έμπνευση μπορεί να ξεκινά από το καθαρό βλέμμα ενός παιδιού που είναι ικανό να μας πει μια ιστορία, να μας υπενθυμίσει κάτι που ξεχάσαμε, να μας συγκινήσει… Το φως πάνω σ’ ένα γυναικείο πρόσωπο, οι πολύχρωμες αντανακλάσεις του νερού…. είναι τόσα πολλά αυτά που με κάνουν να θέλω να μιμηθώ με τα χρώματα του εργαστηρίου μου τα χρώματα της φύσης. Δύσκολος ο στόχος βέβαια αλλά κάθε φορά που τον πλησιάζω νιώθω τέτοια ολοκλήρωση. Άλλοτε πάλι ένας προβληματισμός κάποια σκέψη μου που θέλω να επικοινωνήσω με τον θεατή μου γίνεται η αρχή της εικόνας μου. Σε κάθε περίπτωση πάντως επιδιώκω να δημιουργήσω θετικά συναισθήματα στο θεατή μου, υπάρχει τόση ασχήμια γύρω μας που η τέχνη μου θέλω να είναι απόδραση από το μαύρο και βουτιά στον κόσμο των χρωμάτων.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Υπάρχουν καλλιτέχνες που θαυμάζω πολύ όπως ο Χρήστος Μποκόρος και ο Σωτήρης Σόρογκας που έχουν επηρεάσει το έργο μου όχι όμως σε επίπεδο τεχνικής αλλά στο εννοιολογικό κομμάτι της ζωγραφικής μου. Κοινό στοιχείο τους πιστεύω ότι είναι η εικαστική τους λιτότητα. Χωρίς πολλά ζωγραφικά στοιχεία αλλά μ’ έναν πλούσιο συμβολισμό και μια εξαιρετική τεχνική κατορθώνουν να “μιλήσουν” πολύ και σε βάθος, ν’ αγγίξουν το μυαλό και την καρδιά συγχρόνως.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Θα ήθελα να ζωγραφίζω χωρίς να εκλογικεύω τόσο, όπως ακριβώς ένα παιδί που αρπάζει τα χρώματά του και λειτουργεί αυθόρμητα. Θα ήθελα ακόμη να μη με απασχολεί τόσο πολύ η πινελιά μου και πώς αυτή θ’ ακουμπήσει στον καμβά… απλά να νιώθω αγάπη για την κάθε γραμμή μου την κάθε πινελιά μου όπως μια μάνα αγαπά το παιδί της με κάθε του ατέλεια.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Μέσα στην τόσο επίπεδη και αδιάφορη καθημερινότητά μας η τέχνη μπορεί να επικοινωνήσει με τον άνθρωπο, να τον οδηγήσει σε μια άλλη διάσταση και να πάρει τη θέση της στις ψυχές μας. Οφείλει βέβαια να υπόκειται σε στοιχειώδη κριτήρια, να εξελίσσεται και να εμπλουτίζεται με νέα υλικά και τη βοήθεια της τεχνολογίας ώστε ν’ απευθύνεται και ν’ αγγίζει το σύγχρονο άνθρωπο. Ένα προϊόν αληθινής τέχνης αντέχει στο χρόνο και δημιουργεί στο θεατή την ανάγκη να το δει και να το ξαναδεί.
Είναι λοιπόν αναγκαία η τέχνη γύρω μας και φυσικά αποδεκτή.
Ο ρόλος της είναι να προσφέρει αισθητική συγκίνηση, να ξυπνήσει στον κάθε θεατή νέες σκέψεις ακόμα και να τον προβληματίσει….
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτή τη στιγμή εργάζομαι πάνω σε μια νέα σειρά μεγάλων έργων με διαφορετική τεχνική από τα προηγούμενα που θέλω όταν με το καλό τελειώσει, να την παρουσιάσω σε μια ατομική έκθεση. Παράλληλα ζωγραφίζω μικρότερου μεγέθους έργα ώστε να συμμετέχω σε ομαδικές εκθέσεις που θα λάβουν χώρα μέσα στο έτος.
