“Η τέχνη είναι ένας ζωντανός οργανισμός, θέλει τροφή όλη την ώρα, οπότε προσπαθώ να 《τρέφω》 σωστά την εσωτερική μου τέχνη για να τη βγάζω προς τα έξω!”
Σε ποια ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνεται ηθοποιός; Στην ηλικία των 7 ετών βλέποντας μια παιδική παράσταση κατάλαβα ότι ήταν και η στιγμή που γεννήθηκε κάτι μέσα μου το κάτι περίεργο το κάτι μαγικό. Ήταν το πρώτο πράγμα που είπα στους γονείς μου επιστρέφοντας από την παράσταση αυτή…. ότι θέλω να γίνω ΗΘΟΠΟΙΟΣ.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Ο θαυμασμός μου πάντα έρχεται από τους ανθρώπους που στην σκηνή πάνω θα με κάνουν να πιστέψω ότι όντως είναι ο ρόλος που υποδύονται και αυτομάτως θα με κάνουν να δω έναν διαφορετικό άνθρωπο από αυτό που γνωρίζω. Οπότε για μένα είναι κάτι αντικειμενικό ο θαυμασμός σε κάποιον ηθοποιό – καλλιτέχνη και πηγάζει πάντα από το τι θα μου γεννήσει εσωτερικά εκείνη την στιγμή.
Θέατρο ή Κινηματογράφος τι προτιμάτε; Θα διαλέξω θέατρο! Για μένα το θέατρο αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την φράση είναι «σαν ερωτική πράξη» και εννοώ ότι είναι μια πράξη ανάμεσα στον ηθοποιό και στο κοινό που βρίσκεται από κάτω, μια αυτούσια αληθινή και ζωντανή πράξη ανακαλύπτοντας ο ένας τον άλλον όπως θα γινόταν και ανάμεσα σε ένα ζευγάρι δύο ανθρώπων. Οπότε το αποτέλεσμα δεν το ξέρεις ποτέ, ούτε αν πέτυχε ούτε αν απέτυχε. Το θέατρο είναι και θα είναι για μένα «σαν ερωτική πράξη».
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για σένα; Οι λέξεις αυτές μέσα μου έχουν την σημασία της λέξης «κλειδί» για μια πορεία σταθερή και ουσιώδης μέσα στο θέατρο. Και νομίζω ότι η επιτυχία φέρνει την καριέρα χωρίς όμως να σημαίνει αυτό ότι αν αποτύχεις κάποιες φορές στις επιλογές σου θα σημάνει και το τέλος. Κάθε άλλο πιστεύω ότι κάθε αποτυχία πρέπει να την βλέπουμε και από τις δύο πλευρές έτσι ώστε την επόμενη φορά να ξέρουμε που να βαδίσουμε και που όχι…
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς η γίνεται; Καλλιτέχνης για εμένα είναι εκείνος που θα έχει μια σταθερή ΚΑΛΗ ΤΕΧΝΗ στην πορεία του και αυτό συνδέεται και με την προηγούμενη απάντηση που έδωσα για την επιτυχία και την καριέρα και το πιστεύω αυτό. Το θέμα δεν είναι να γεννιέται ή αν γίνεται καλλιτέχνης κάνεις αλλά να δημιουργήσει ΚΑΛΗ ΤΕΧΝΗ.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Καλή ερώτηση! Δεν μου έρχεται κάποια συγκεκριμένη λέξη που να με εκφράζει, αλλά θα πω αυτό που πιστεύω ότι η πολύ ΔΟΥΛΕΙΑ και ο ΣΤΟΧΟΣ είναι αυτές οι λέξεις που έχω σαν ιεραρχία στο μυαλό μου και με εκφράζουν περισσότερο.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως καλλιτέχνη; Θα με χαρακτήριζα ως έναν καλλιτέχνη που θέλει να ακούει πάντα και να σέβεται τον σκηνοθέτη του, έτσι ώστε να ψάχνει να βρει δρόμους μέσα του για να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η τέχνη είναι ένας ζωντανός οργανισμός, θέλει τροφή όλη την ώρα, οπότε προσπαθώ να τρέφω σωστά την εσωτερική μου τέχνη για να τη βγάζω προς τα έξω!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Στην προκειμένη φάση με όλο αυτό που συμβαίνει με την πανδημία τα πράγματα έχουν παγώσει μέχρι νεοτέρας, οπότε τα μελλοντικά μου σχέδια βρίσκονται στην ίδια θέση και αυτά! Όλοι ευχόμαστε αυτό να μας κάνει πιο δυνατούς και να καταλάβουμε ο καθένας ξεχωριστά τι θέλουμε από τη ζωή μας. Ελπίζω μελλοντικά να ξανά κάνουμε άλλη μια συνέντευξη και να υπάρχουν σχέδια για το μέλλον. Μέχρι τότε ας ελπίζουμε να βγούμε όλοι αλώβητοι από την κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα. Σας ευχαριστώ πολύ!
Βιογραφικό σημείωμα :
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Είμαι 25 χρονών γεννημένος στις 23 Ιανουαρίου του 1995 και έπειτα από την αποφοίτησή μου από το 2ο Γενικό Λύκειο Αμαρουσίου, αποφάσισα με μεγάλη σιγουριά, έχοντας μέσα μου την λέξη ΘΈΑΤΡΟ και πως θα την εξερευνήσω, πήρα την απόφαση στα 19 μου να δώσω εξετάσεις και να μπω στην Ανώτερη Δραματική Σχολή ΠΡΆΞΗ 7. Έτσι, αποφοίτησα το καλοκαίρι του 2017. Ακολούθησε η παράσταση «ΤΟ ΧΡΑΤΣ» με επιμέλεια της παράστασης από τον Λάμπρο Γιώτη. Έπειτα η παράσταση «ΠΙΣΤΗ ΑΓΆΠΗ ΕΛΠΊΔΑ» του Ödövn von Horvath σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου. Στην συνέχεια συμμετείχα στην Εθνική Λυρική Σκηνή στη Γαλλική Όπερα « ΡΩΜΑΊΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΈΤΑ» του Σάρλ Γκουνό σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Ακολούθησε η συμμετοχή μου στην Στέγη Ιδρύματος Ωνάση στο project φεστιβάλ ντοκιμαντέρ «THE PRIMARY FACTORY» του Γάλλου σκηνοθέτη HIKARU FUJII και η τελευταία δουλειά που συμμετείχα ήταν στην σειρά «Η ΖΩΉ ΕΝ ΤΆΦΩ» στην ΕΡΤ σε σενάριο – σκηνοθεσία Τάσου Ψαρρά.
