Δημήτρης Καρακάσης. Ένας νέος καλλιτέχνης έρχεται να μας παρουσιάσει ένα σκοτεινό θρίλερ με… αίμα. Ο λόγος για το έργο “Μετά τη Θήβα” που έχει πρεμιέρα στις 20 Οκτωβρίου στο Θέατρο Αθήναιον. Συνομιλήσαμε με τον συγγραφέα και σκηνοθέτη της παράστασης και μας αποκάλυψε πολλά για την παράσταση όπως και για τον εαυτό του…
Πολυτάλαντος με κλίση στο θέατρο και έχετε συμμετάσχει σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Το θέατρο είναι η μεγάλη σας αγάπη;
Το πολυτάλαντος, φυσικά, το προσπερνώ. Κάποιος που ασχολείται με πολλά μπορεί κάλλιστα να είναι ‘πολυατάλαντος’. Ναι, το θέατρο είναι μεγάλη αγάπη. Αλλά το ίδιο είναι και η ψυχιατρική και η ζωγραφική, όπως και γενικότερα το διάβασμα. Κατά έναν υποσυνείδητο τρόπο υιοθέτησα την τακτική να ασχολούμαι με διαφορετικά αντικείμενα και να επενδύω σε αυτά συναισθηματικά. Έτσι, μάλλον, προφύλαξα τον εαυτό μου, καθώς δεν είμαι τόσο ευάλωτος απέναντι στα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου.
Έχετε τελειώσει Ιατρική και εργάζεστε ως ψυχίατρος. Από μικρή ηλικία ήταν το όνειρο σας;
Μικρός δεν είχα συγκεκριμένα όνειρα. Ήθελα να παίζω, να ζωγραφίζω, και να διαβάζω κάνα κόμικ. Οι ασχολίες προέκυψαν στην πορεία. Έβλεπα σε ποια είχα κλίση και, αν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές, την επέλεγα. Όλες οι επιλογές ήταν όμορφες. Η ψυχιατρική ήταν, ίσως, η πιο ιδιαίτερη. Η επαφή με τον άνθρωπο είναι άμεση και σε βάθος.
Η παράσταση ”Μετά τη Θήβα” που έχετε γράψει θα κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Αθήναιον. Ξεκινάει με ένα κρυμμένο μυστικό και είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ. Η υπόθεση του έργου θα τρομοκρατήσει το κοινό;
Τρόμαξα μόνο που διάβασα την ερώτηση. Πλάκα κάνω. Ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα σκεφτεί τη λέξη ‘τρόμος’ σχετικά με την παράσταση. Όμως, όσο περισσότερο το σκέφτομαι, σας δίνω δίκιο. Η παράσταση προκαλεί αίσθημα αγωνίας, γίνεται κατά διαστήματα χυδαία, και έχει βίαιο φινάλε. Γιατί να μη “τρομοκρατήσει” λίγο;
Ποια πιστεύετε είναι τα βασικά “συστατικά” της επιτυχίας μιας παράστασης;
Ο Ναμπόκοφ δεν είχε γράψει πως μια καλή ιστορία πρέπει να έχει γέλιο, αγωνία και συγκίνηση; Προτείνω να το “κλέψουμε” και να μπολιάσουμε με αυτό το θέατρο. Είναι κρίμα που η συγκίνηση έχει διωχτεί από το θέατρο για χάρη κάποιων κουλτουριάρικων τεχνικών γραφής, υποκριτικής και σκηνοθεσίας. Ακόμη πιο κρίμα που η αγωνία έχει δώσει τη θέση της στην προβολή μηνυμάτων. Τέλος, είναι αμαρτία, όταν το γέλιο προέρχεται από αστεία που βλέπει κανείς σε φθηνά σίριαλ.
Πως νιώθετε που είστε σκηνοθέτης και συγγραφέας της συγκεκριμένης παράστασης;
Είναι σαν να εφαρμόζω κάτι που έχω πει. Νιώθω συνεπής με τον εαυτό μου. Το ότι έχουν προκύψει πολλές αλλαγές μέσα από τη διαδικασία των προβών δεν επηρεάζει αυτό το αίσθημα. Από την άλλη, ειλικρινά, νιώθω λίγο κουρασμένος. Έχω περάσει τόσους μήνες παρέα με αυτό το κείμενο, που θέλω να πάρω μια μικρή απόσταση.
Λόγω της κρίσης δε γίνονται πολλές παραγωγές στην πόλη μας. Πολλοί ηθοποιοί είναι άνεργοι. Ποια είναι η γνώμη σας; Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα στη Θεσσαλονίκη;
Από τη μια φταίει η κρίση και από την άλλη το ότι την περίοδο πριν την κρίση, δεν αντιμετωπίστηκε με οξυδέρκεια και ηθική ο θεσμός του θεάτρου. Είναι δυσάρεστο που αρκετοί ηθοποιοί είναι άνεργοι, όπως και το ότι κάποιοι που εργάζονται στον ιδιωτικό χώρο δεν πληρώνονται καλά. Τα πράγματα θα αλλάξουν, όταν ο τρόπος που ο καθένας μας αντιμετωπίζει το θέατρο αλλάξει. Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος.
Ποιες συμβουλές θα δίνατε στους νέους ηθοποιούς που θέλουν ενεργά να ασχοληθούν με το χώρο της υποκριτικής;
Έχω αγνοήσει τόσες συμβουλές και έχω κάνει τόσα λάθη στη ζωή μου, που φοβάμαι ότι θα γελάσουν όσοι με γνωρίζουν. Να τους ευχηθώ μόνο μπορώ. Καλό κουράγιο!
