“Στόχος για εμένα είναι να συνομιλήσω με τους θεατές, να ζήσουμε την ιστορία του (εκάστοτε) έργου, να νοιώσουμε συναισθήματα και καταστάσεις και ναι, βέβαια εάν αυτό επιτευθεί να έρθει η αναγνώριση του έργου, της δουλειάς”
Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Πέντε χρονών πιτσιρίκι το πρωτοείπα.. (γέλια) και να μαι. Η πορεία της ζωής μου ήταν μονόδρομος… και να ξαναγεννιόμουνα πάλι ηθοποιός θα ήμουν!
Ποιον ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Vanessa Redgrave, Antony Hopkins, Jack Nicholson, Meryl Streep, Al Pacino από Έλληνες τον Μάνο Κατράκη, τον Κώστα Ρηγόπουλο, τον Λογοθετίδη, με έχει επηρεάσει πολύ η συνάντηση με τον σπουδαίο Μίνω Βολανάκη (όπου με επέλεξε στην πρώτη παράσταση – μαθητής ακόμα στη σχολή ”Ο λόφος με το συντριβάνι” του Ρίτσου, δίπλα στην Εύα Κοταμανίδου), θαυμάζω και είχα την τύχη να μαι κοντά στον Σπύρο Ευαγγελάτο, μεγάλο θεατράνθρωπο… και βέβαια η Αλίκη, ο Κούρκουλος, η Σμαρούλα Γιούλη, η Ρούλα Πατεράκη, ο Κώστας Φέρρης, ο Αντώνης Καλογρίδης, ο Γιάννης Ιορδανίδης, ο Κοραής Δαμάτης… άνθρωποι που μου έμαθαν πολλά.
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Ξεκάθαρα το θέατρο. Η σκηνή, τα καμαρίνια, η κου’ί’ντα, το τρίτο κουδούνι …δεν τα αλλάζω. Νομίζω ότι ο ηθοποιός εκεί αναπνέει πραγματικά. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια στιγμή γεννιέται και πεθαίνει… είναι ζωντανός οργανισμός το θέατρο. Είναι ανάσα και οξυγόνο μαζί.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Καριέρα; οι στιγμές, οι συναντήσεις με ρόλους κι ανθρώπους που μίλησαν στην ψυχή μου…καριέρα για μένα δεν συνεπάγεται με την όποια αναγνώριση στην καθημερινότητα, δεν είναι αυτό ο σκοπός… Στόχος για μένα είναι να συνομιλήσω με τους θεατές, να ζήσουμε την ιστορία του (εκάστοτε) έργου, να νοιώσουμε συναισθήματα και καταστάσεις και ναι, βέβαια αν αυτό επιτευθεί να ρθει η αναγνώριση του έργου, της δουλειάς. Επιτυχία; η αναγνώριση της δουλειάς που λέγαμε, μη γελιόμαστε, είναι ωραίο συναίσθημα…όμως εγώ λαμβάνω και ως επιτυχία την εξέλιξη μου ως άνθρωπος, να γίνομαι καλύτερος, να μαι χρήσιμος…να προσφέρω.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Ο καλλιτέχνης γεννιέται!
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Το όραμα! Είναι σπουδαίο να ‘χεις την ευθύνη του εαυτού σου. Να τολμάς ταξίδια σε άγνωστα νερά κι αν το καράβι πέσει σε βράχια, πάλι δικιά μου θα ‘ναι η ευθύνη.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Πάντα! Υπάρχει μια δεδομένη, καρμική στιγμή που ξεπροβάλλει το έργο, η ανάγκη, το ταξίδι με αυτό ή το άλλο έργο και έρχονται εικόνες, μουσικές, μυρωδιές και χρώματα που το περιβάλλουν.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Τολμηρό! Τολμάω τα όνειρά μου! Ξέρω είναι δύσκολο, παράτολμο, ίσως όχι συμβατό, δεν μου χαρίζεται τίποτα, το πληρώνω ακριβά όμως παίρνω την ευθύνη…
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Κορονω’ι’ού επιτρέποντος θα επαναλάβουμε το έργο του Eric – Emmanuel Schmitt ”Ο Όσκαρ και η θεία Ροζ” με την Μαρία Αλιφέρη και μένα. Ένα έργο που το έχω αγαπήσει πάρα πολύ, μιλάει για όλη την αλήθεια της ζωής. Ανοίγει ένα παράθυρο στο Φως! Δείχνει το μονοπάτι για την εμπιστοσύνη, την αγάπη, την κατανόηση, τη συγχώρεση και την αποδοχή …για το μυστικό της ζωής.
”Κοίτα κάθε μέρα, τον κόσμο, σα να ναι η πρώτη φορά!”
Βιογραφικό.
