Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη
Αξιότιμε κ. Υπουργέ. Είμαι πραγματικά συγκινημένη, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια με μεγάλη συγκίνηση για τη χαρά που μου δώσατε με όλα αυτά τα υπέροχα νέα που μου είπατε πριν από λίγο.
Αισθάνομαι πραγματικά βαθύτατα συγκινημένη γιατί τα Ηνωμένη Έθνη μου απένειμαν αυτή τη διεθνή διάκριση.
Όπως σας είπα και πριν, ιδιαιτέρως, πραγματικά, και το λέω σε όλους σας που είστε εδώ κοντά μου, δεν θα μπορούσα να το φανταστώ ούτε στα πιο τολμηρά όνειρα της ζωής μου ότι θα μπορούσα να δεχτώ αυτή τη σπουδαία και διεθνή διάκριση, η οποία εκπροσωπεί πραγματικά τα ιδεώδη, τα ιδανικά και τον αγώνα ενός μεγάλου ανθρωπιστή, του Μαντέλα.
Είμαι αυτή τη στιγμή τόσο πολύ συγκινημένη, που δεν μπορώ ίσως να σας μιλήσω μέσα από την καρδιά μου.
Ο Νέλσον Μαντέλα ήταν πραγματικά για εμένα ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο της ζωής μου. Από αυτόν εμπνεύστηκα και από αυτόν ακολούθησα και πήρα τα βήματά μου για να υλοποιήσω ένα έργο τόσο δύσκολο, όπως ήταν αυτό για την ΕΛΠΙΔΑ.
Η ΕΛΠΙΔΑ μέσα από τα λόγια του ότι «το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό», έγινε και το μότο της δικής μου ζωής. Γιατί σκέφτηκα, ότι όταν μάχεσαι για τη ζωή ακόμη για ένα παιδί να ζήσει, είναι ό,τι πολύτιμο μπορεί να υπάρξει, και εγώ αυτό έκανα. Δεν έκανα ποτέ πίσω.
Έβαλα όλες μου τις δυνάμεις να υλοποιήσω αυτή την υπόσχεση που έδωσα στον ελληνικό λαό και να σωθούν τα παιδιά τα οποία είχαν ανάγκη και ήταν τόσο σοβαρά από καρκίνο.
Όπως θα ξέρετε η απόφασή μου να ασχοληθώ με τα παιδιά ήταν, όταν πριν από πολλά χρόνια, το 1990, απελπισμένα ψάχναμε χρήματα για ένα παιδί να γίνει καλά, που χρειάζονταν 500.000 δολάρια. Αυτό το ποσό ισχύει ακόμη και σήμερα για να πάει ένα παιδί στο εξωτερικό, χρειάζονται αυτά τα χρήματα.
Οι γονείς απελπισμένοι έψαχναν για βοήθεια. Έτσι σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για τα παιδιά μας. Ιδρύθηκε η ΕΛΠΙΔΑ και βέβαια μέσα από εκεί ξεκίνησε ένας μεγάλος αγώνας. Μέχρι τώρα έχουν γίνει 1.200 παιδιά με μεταμοσχεύσεις καλά, δεχόμαστε παιδιά από τα Βαλκάνια, απ’ όλες τις χώρες της Μεσογείου και του εξωτερικού.
Έχουμε κάνει διασυνδέσεις με τα μεγαλύτερα Νοσοκομεία του κόσμου, έχουμε περάσει από τα Νοσοκομεία τουλάχιστον 150.000 παιδιά και αυτό ήταν το μότο της ζωής μου ότι ακόμη κι αν ένα παιδί να μπορεί να σωθεί, αξίζει να αγωνίζεσαι.
Έτσι αυτό το βραβείο και αυτή η διάκριση για εμένα ήταν πολύ σημαντική. Γιατί πιστεύω ότι ο Νέλσον Μαντέλα δεν ήταν μόνο ένας απλός οραματιστής και ανθρωπιστής, ήταν για εμένα και θα μείνει πάντα το παγκόσμιο σύμβολο του ανθρωπισμού.
Δεν μπορώ να σας κρύψω τη συγκίνησή μου όταν ο Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης χτες είπε ότι αυτό το βραβείο μας το αναθέτει, σε εμένα και στον Δρ. Κουγιαντέ, που έχει αφιερώσει κι αυτός τη ζωή του για έναν αγώνα για τα παιδιά, μάλιστα για τα κορίτσια, με συγκίνησε βαθιά, γιατί το να είμαι συνεχιστής αυτού του σπουδαίου ανθρωπιστή, είναι για εμένα μεγάλη τιμή και αισθάνομαι πολύ ταπεινή μπροστά σε αυτή τη μεγάλη αποστολή που μου έχει αναθέσει τώρα για πέντε χρόνια.
Αυτό είναι συγκλονιστικό για εμένα, γιατί ο Νέλσον Μαντέλα ήταν και θα παραμείνει σύμβολο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία, την ισότητα, την αλληλεγγύη.
Σε αυτή όμως την προσπάθεια δεν ήμουν εγώ ποτέ μόνη μου. Είχα πολλούς άλλους που με στήριξαν: οι γιατροί, το νοσηλευτικό προσωπικό, οι εθελοντές, οι γονείς, οι δότες, οι απλοί άνθρωποι. Όταν σκεφτείτε ότι παιδιά του σχολείου έφερναν τα χρήματα από τη εκδρομή τους να τα καταθέσουν για τα παιδιά, ή οι απλοί συνταξιούχοι που έδιναν τη σύνταξή τους γι’ αυτό, όλος ο ελληνικός λαός σύσσωμος γίναμε μια γροθιά για να κάνουμε τέσσερα στα τέσσερα παιδιά καλά.
Αυτό ήταν και το μότο μας και αυτή ήταν η απόφασή μας. Μέχρι τώρα γίνονταν καλά τρία στα τέσσερα παιδιά. Από εδώ και μπρος με τα καινούργια μηχανήματα και τις καινούργιες επιτυχίες που έχουμε στον ιατρικό τομέα τέσσερα στα τέσσερα παιδιά μας, θα γίνονται καλά.
Και φυσικά δεν μπορώ να ξεχάσω τη μεγάλη συμπαράσταση που έχω δεχτεί από την οικογένειά μου, από τα παιδιά μου, από τον άνδρα μου, από τα εγγόνια μου, όλοι είναι σύσσωμοι στο πλευρό μου.
Όμως θα ήθελα να σας πω και κάτι άλλο. Αυτό το βραβείο πραγματικά δεν ανήκει σε εμένα, αυτό το βραβείο ανήκει στην αγαπημένη μας πατρίδα και στον ελληνικό λαό. Γιατί μέσα από αυτή τη βράβευση δεν τιμήθηκα εγώ προσωπικά, τιμήθηκε η χώρα μου, η Ελλάδα, από όλες τις χώρες που εκπροσωπούν τα Ηνωμένα Έθνη.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Με συγχωρείτε, είμαι τόσο πολύ συγκινημένη και πραγματικά αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή σήμερα που βρίσκομαι εδώ και λαμβάνω αυτή τη μεγάλη τιμή από τον αξιότιμο Υπουργό, τον αγαπητό μου Νίκο, που μου έδωσε αυτή τη χαρά και για όλους που έκαναν αυτή την τιμή και τη χαρά που με πρότειναν.
Πραγματικά, όπως εξήγησα και στον κ. Υπουργό πριν, όταν ζήτησαν το βιογραφικό μου ήμουν τόσο αδιάφορη και είπα «εντάξει στείλτε το βιογραφικό… εμένα τώρα θα με βρει μέσα από τόσες χώρες να με διαλέξει;» και πραγματικά έγινε μια μεγάλη μάχη και όπως μου είπε και ο κ. Υπουργός εμείς ένα φάκελο είχαμε και στείλαμε. Δεν είχαμε τίποτε άλλο. Οι άλλες χώρες είναι πολύ σπουδαίες χώρες και μεγάλες χώρες, αλλά πετύχαμε κάτι πολύ σημαντικό για τη χώρα μας και αυτό αξίζει να της το αφιερώσουμε.
Ό,τι καλύτερο μπορούμε ο καθένας χωριστά όχι εμείς να ζητάμε από τη χώρα μας, αλλά εμείς να προσφέρουμε στη χώρα μας, όπως είχε πει ο Τζον Κένεντι.
Σας ευχαριστώ πολύ.
