Ο Δεληολάνης Ανδροκλής ηθοποιός-θεατρικός παραγωγός, τοποθετείται στο polismagazino.gr για το Lockdown, τον πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
“Ο πολιτισμός εκτός από βασική
ανάγκη για την ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου είναι και εργασία που ζει (βιοπορίζει) πολλούς ανθρώπους. Δεν αφορά μόνο το ευ ζειν αλλά την επιβίωση συνόλων.”
Γενικό Lockdown: Αναγκαίο ή όχι; Σύμφωνα με τις πληροφορίες τις ειδήσεις και τα κρούσματα, ναι, δείχνει αναγκαίο, αν και στερεί πολύ βασικές ανθρώπινες ανάγκες και
φέρνει τον άνθρωπο στα όριά του, πράγμα που σίγουρα προβληματίζει…
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Καθρέπτης κάθε χώρας είναι ο πολιτισμός της. Εμείς που τον γεννήσαμε έχουμε όλες τις προδιαγραφές να τον συνεχίσουμε, να τον εξελίξουμε και αν
χρειαστεί και να τον αναγεννήσουμε. Είναι στη φύση μας.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Πιο σημαντικό από τη συναισθηματική έκφραση με επαφή όπως είναι μια αγκαλιά, δεν υπάρχει. Αν θα μπορούσα να βρω μια λέξη σημαντική στο σήμερα, που δε μπορούμε οι άνθρωποι να αγκαλιαστούμε, είναι συμπαραστέκομαι!
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Κάθε μέρα έχω την αίσθηση του φόβου. Από τη μια γιατί εμείς έχουμε
μπει σε παύση και απ’ την άλλη γιατί τα γεγονότα τρέχουν και οι
εξελίξεις είναι απρόβλεπτες. Νιώθω ότι ενώ είμαι αναγκαστικά
περιορισμένος, ταυτόχρονα, ανά πάσα ώρα και στιγμή θα πρέπει να ‘μαι
έτοιμος να ανταποκριθώ σε κάθε απρόοπτο.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Η μάσκα ήρθε κι ελπίζω να μη μείνει. Πιστεύω πως με το εμβόλιο θα απαλλαγούμε οριστικά από τη μάσκα.
Καλλιτέχνης: “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Οι καλλιτέχνες γεννάμε ελπίδα και ξέρουμε και να τη μεταδίδουμε. Ο πανικός που επικρατεί σήμερα, είναι απόλυτα φυσιολογικός, γιατί έχουμε να κάνουμε πλέον με θέματα επιβίωσης. Από τους ίδιους τους καλλιτέχνες γίνονται σημαντικές προσπάθειες πάνω σε θέματα οργάνωσης, δικαιωμάτων και μιας αναδόμησης, για πιο στέρεες βάσεις. Παρόλα αυτά στο εδώ και τώρα χρειάζεται απαραιτήτως στήριξη και μάλιστα άμεσα, γιατί ο χώρος της τέχνης είναι απ’ τους πρώτους που έχουν πληγεί και εξακολουθεί… ανησυχητικά! Η ελπίδα υποφέρει. Θέλω να πιστεύω σ’ ένα πιο φωτεινό μέλλον!!
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Σε μια τόσο δύσκολη εποχή δεν είναι εύκολο να προτείνει κανείς, τι πρέπει να
είναι ανοιχτό και τι κλειστό. Αυτό που θέλω να προτείνω στους ανθρώπους
που είναι υπεύθυνοι και αποφασίζουν, είναι να σκεφτούν και να
επανεξετάσουν το θέμα πολιτισμός. Ο πολιτισμός εκτός από βασική
ανάγκη για την ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου είναι και εργασία που ζει (βιοποριζει) πολλούς ανθρώπους. Δεν αφορά μόνο το ευ ζειν αλλά την επιβίωση συνόλων. Οι χώροι που αναφέρετε, έχουν όλες τις δυνατότητες να τηρούν και τηρούν τα μέτρα προστασίας όταν είναι
ανοιχτοί. Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να απομονώνεται ο πολιτισμός σαν είδος πολυτέλειας ή ιδιαίτερης αντιμετώπισης. Παράγει έργο και πρέπει να στηριχτεί όπως και οι υπόλοιπες εργασίες σε άλλους τομείς. Επί ίσοις όροις αντιμετώπιση, θα ήθελα, με μια σταθερότητα που είναι απαραίτητη να υπάρχει για κάθε είδους επιχείρηση, για να μπορεί να αντέξει στο χρόνο.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Το δικό μου αντίδοτο είναι η πίστη στις δυνατότητές μου και στην ευελιξία μου. Οι φίλοι μου και η δυνατή σχέση που έχουμε, τα οράματα και οι στόχοι που δεν σταματάω να έχω ακόμα και αν χρειάζονται προσαρμογή.
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Οφείλουμε στους εαυτούς μας να αγαπάμε και να ζούμε τη ζωή ό,τι κι
αν συμβαίνει! Πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος!
Σύντομο βιογραφικό. Ο Ανδροκλής Δεληολάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Aπόφοιτος της Ανώτερης σχολής Δραματικής Τέχνης Μαίρη Βογιατζή Τράγκα.
Έκανε τριετείς σπουδές στο Musical Theatre Performance στην School of PMTP by Sia Koskina και στο Ωδείο Τέχνης Φακανά. Έχει σπουδάσει κλασσικό τραγούδι με τον Τζον Μοδινό και τραγούδι Musical με τη Φρίντα Τρύπη.
Στην τηλεόραση συμμετείχε στις εξής σειρές: ”Η αδερφή της αδερφής της αδερφής μου” (σκηνοθεσία Δ. Αρβανίτης, ALPHA) “Ελα ν’ αγαπηθούμε” (σκηνοθεσία Δ. Αρβανιτης, ΑΝΤ1) και στο
πρώτο web-series για την Ελλάδα” www.dikiasou.com” σε παραγωγή
Pigasos.
Συμμετείχε στο χοροθέατρο Old or new histories στο θέατρο Αργώ.
To 2014 επαιξε το ρολο του ΕΡΙΚ ΣΑΤΙ στην παρασταση Έξι Σκίτσα για τον αόρατο κόσμο του ΕΡΙΚ ΣΑΤΙ σε σκηνοθεσία Άννας Σεβαστής
Τζίμα στο θέατρο ΑΛΜΑ( Φεστιβάλ Μικρό Παρίσι, που μεταφέρθηκε και στο θέατρο Μορφές Έκφρασης.
Το 2015 παρακολουθεί Master Class one year programme sto NYAS(New York Acting Studio) του Νίκου Κατή στην Ελλάδα. Το 2015-2016 κάνει την πρώτη του θεατρική παραγωγή στον θέατρο OLVIO, ανεβάζοντας το έργο ”To Βασίλειο της γης” του Tennessee
Williams, κρατώντας ταυτόχρονα το ρόλο του Chicken στην πρώτη διανομή.
Η σκηνοθεσία είναι της Ιόλης Ανδρεάδη και πρωταγωνιστούν η Παναγιώτα Βλαντή, ο Ορέστης Τζιόβας και στη β) διανομή το ρόλο του Chicken αναλαμβάνει ο Κρις Ραντάνοφ.
Το 2017-2018 ανεβάζει τα Οργισμένα Νιάτα του John Osborne στο θέατρο OLVIO σε δραματουργικη επεξεργασια-σκηνοθεσια Κίρκης
Καραλή.
Αναλαμβανει και την αναλυτική προσέγγιση του έργου.
Πρωταγωνιστούν : Πέγκυ Τρικαλιώτη Παρθενόπη Μπουζούρη, Σήφης
Πολυζωίδης, Χάρης Τζωρτζάκης.
2018 Αναλαμβάνει τη διδασκαλία ρόλων-acting coaching στο έργο ΕΥΓΕΝΙΑ σε κείμενο – σκηνοθεσία Άννας Σεβαστής Τζίμα στο θέατρο Μορφές Έκφρασης .
To 2019 ανεβάζει το “Tape” του
Stephen Belber στο θέατρο 104 σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά. Πρωταγωνιστούν με σειρά εμφάνισης Κωνσταντίνος Κάππας, Δημήτρης Λιακόπουλος Εμμανουέλα Αλεξίου
