Η Govedarou Art Gallery, Γ. Παπανδρέου 5 (πρώην Ανθέων, στάση Γεωργίου) διοργανώνει στο χώρο της την αναδρομική έκθεση από το 2000 έως 2019 της εικαστικού Δήμητρας Κούλα.
Απόφοιτη της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και μέλος του Επιμελητήριου Εικαστικών Τεχνών από το 2000 με επιμορφώσεις και μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση.
Τα εγκαίνια θα γίνουν τη Τετάρτη 15 Ιανουαρίου στις 19:30 και θα διαρκέσει έως τις 31 Ιανουαρίου.
Εγκαίνια: Τετάρτη 15 Ιανουαρίου, ώρα 19:30
Διάρκεια έκθεσης: 15 έως 31 Ιανουαρίου 2020
Είσοδος ελεύθερη για το κοινο.
Χορηγός επικοινωνίας: http://polismagazino.gr
Ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα & Τετάρτη: 11.00 – 16.00
Τρίτη, Πέμπτη & Παρασκευή: 11.00 – 14.00 & 18.00 – 21.00
Σάββατο: 11.00 – 14.00
Πληροφορίες στο site της γκαλερί: http://www.govedaroufineartgallery.com
email: [email protected] και στο τηλέφωνο 2314015613.
Συνέντευξη της εικαστικού Δήμητρας Κούλα
Τι είναι η ζωγραφική για εσάς; μια μορφή προσωπικής έκφρασης; ανάγκη για δημιουργία; επικοινωνία; ή κάτι άλλο;
Η ζωγραφική είναι όλα αυτά και πολλά περισσότερα. Είναι ένα αχανές πεδίο.
Θα μπορούσατε ν’ ασχοληθείτε με κάποια άλλη μορφή τέχνης εκτός της ζωγραφικής;
Έχω αρχίσει ήδη εδώ και καιρό να ασχολούμαι με την ξυλογραφία και την εγκαυστική (πυρογραφία).
Μου αρέσει το ξύλο σαν υλικό είναι ζεστό, γήινο και σχετικά εύκολο στην επεξεργασία για κάποιον που θέλει να πειραματιστεί: δεν έχω προχωρήσει στην ξυλογλυπτική για την ώρα.
Ακόμη σκοπεύω να κάνω τα πρώτα βήματα στην αγιογραφία, και ένα υλικό που πάντα θα ήθελα να μάθω να επεξεργάζομαι είναι το φυσικό γυαλί.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως εικαστικός;
Αγωνίζομαι ανάμεσα σε άλλα να απαλλαγώ από την προπαγάνδα και από τις διάφορες επιμέρους σκοπιμότητές της.
Και όταν λέω προπαγάνδα δεν εννοώ μόνο την πολιτική – υπάρχει και κοινωνική, καλλιτεχνική και το χειρότερο, ηθική προπαγάνδα. Το να μπορεί κανείς να αυτοπροσδιορίζεται σαν καλλιτέχνης έχει καταλήξει να είναι πραγματικά σοβαρό πρόβλημα τουλάχιστον όταν αντιμετωπίζει την καθημερινότητα στον χώρο όπου κινούμαι και ζω εγώ. Τελικά ίσως είναι πολυτέλεια να κάνουμε τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς.
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας ως εικαστικός;
Αρκετά χρόνια πριν, ας πούμε μιά πενταετία αφότου τελείωσα τη Σχολή Καλών Τεχνών άρχισα να κάνω έργα με τοπία από την περιοχή που ζω στην επαρχία, τα οποία συνεχίζω ως σήμερα. Όμως ένα σοβαρό κομμάτι της δουλείάς μου που συνεχίζω παράλληλα έχει αναφορές στον χώρο του φανταστικού. Στο κομμάτι αυτό δούλεψα εκτός από ζωγραφική και με κάποιες τρισδιάστατες κατασκευές με ξύλο. Η καλλιτεχνική συμπεριφορά αυτή όπως βλέπω τώρα τον εαυτό μου κυοφορούνταν από τα φοιτητικά μου χρόνια. Είχα αρχίσει από τότε να πειραματιζομαι με διαφορους τρόπους έκφρασης και ένας βασικός λόγος που λειτούργησα έτσι αρχικά ήταν σαν ένα διάλειμμα θα ελεγα από την ζωγραφική. Όμως όταν το είδα πιό σοβαρά διαπίστωσα ότι μερικές ιδέες μπορούσα να τις αποδώσω καλύτερα έτσι, κάνοντας δηλαδή τρισδιάστατη κατασκευή με ξύλο όπου συχνά πρωταγωνιστεί σαν ήρωας στη σκηνή μιά επισης ξύλινη φιγούρα – ή και περισσότερες. Ως ένα βαθμό, θυμίζει μακέτα θεάτρου όπου η πραγματικόιτητα μπλέκεται με τη φαντασία. Δεν μπορώ να μην πω εδώ ότι υπάρχουν αναφορές στον σουρρεαλισμό όμως δεν ξεκίνησα καθόλου με την πρόθεση αυτή.
Αν επιλέγατε μια διαφορετική εποχή για να ζήσετε και να δημιουργήσετε ποια θα ήταν αυτή και με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι θα εκφραζόσασταν καλλιτεχνικά;
Είναι μία πολύ δελεαστική ερώτηση αυτή, επειδή θα ήθελα να ταξιδέψω και στο παρελθόν και στο μέλλον. Στο παρελθόν θα ήθελα να ταξιδέψω κάπου στην Κεντρική Ευρώπη πριν από ένα ή ενάμισυ αιώνα, αν και ξέρω ότι τότε ο ρόλος της γυναίκας ήταν πολύ περιορισμένος. Το μέλλον δεν ξέρω, με φοβίζει λίγο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Προσπαθώ να διατηρήσω μια ισορροπία μεταξύ της προσωπικής και της επαγγελματικης μου ζωής αλλά και της ιδιότητάς μου σαν καλλιτέχνη
θα ήθελα να μπορώ να περνάω περισσότερες ώρες στο εργαστήριο, αν και η δουλείά αυτή με εξουθενώνει. Ίσως όπως είπε ο Πικάσσο, να είναι ένα είδος εμμονής.
