“Καριέρα για εμένα είναι να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις μέσα από τον κάθε ρόλο σου. Επιτυχία είναι να ζεις τον κάθε ρόλο σου μέσα από όλο το είναι σου.”
Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Σε Ηλικία 7 χρονών είχα την τύχη να δώ την Παράσταση Δεσποινίς Μαργαρίτα που με είχε πάει η Γιαγιά μου να δούμε τη Μία και Μοναδική Έλλη Λαμπέτη. Ήμουν ήδη παιδί και δεν είχα καμία αίσθηση τι σημαίνει Θέατρο και Υποκριτική Τέχνη. Όταν τελείωσε αυτή η Παράσταση Διαμάντι στα μάτια ενός μικρού παιδιού μου φάνηκε κάτι το Μεγαλειώδες κάτι το Μαγικό θα έλεγα. Είχα νιώσει ένα ηλεκτρισμό να διαπερνά το κορμί μου στην ίδια μου την ψυχή. Είχα εκστασιαστεί. Βγαίνοντα λοιπόν από το θέατρο ήμουν σίγουρος τι ήταν αυτό που θα ακολουθούσα στη ζωή μου. Σε ηλικία 25 ετών το έτος 1995 δίνω εξετάσεις στην Δραματική Σχολή Ράμπα και κάνω την τριετή μου εκπαίδευση. Η Δραματική Σχολή ήταν απέναντι από το Θέατρο της Νίκης Τριανταφυλλίδη. Είχα την τύχη να έχω Αξιόλογους Δασκάλους όπως τον Μεγάλο Βασίλη Ρίτσο που μας έκανε ώς επι το πλείστον Αρχαία Τραγωδία την Αξιαγάπητη Τζένη Μιχαηλίδου την Αγαπημένη μου Άννα Πολυτίμου την Νίκη Τριανταφυλλίδη και ένα σωρό αξιόλογους Δασκάλους. Εάν έχω πάρει κάποια ελάχιστη Θεατρική παιδεία την οφείλω σε αυτά τα Ιερά Τέρατα. Γιατί αυτά ήσαν Ιερά Τέρατα.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν γιατί υπάρχουν Αξιόλογοι και Σπουδαίοι Καλλιτέχνες. Έχω όμως μια μικρή αδυναμία στους Παλιούς Θεατρίνους ίσως γιατί έχω επηρεαστεί από τον Τρόπο Υποκριτικής που μας δίδαξαν.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Καριέρα για εμένα είναι να ζείς να αγαπάς και να μαθαίνεις μέσα από τον κάθε ρόλο σου και Επιτυχία είναι να ζείς τον κάθε ρόλο σου μέσα από όλο το είναι σου.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Πιστεύω ότι το μικρόβιο της υποκριτικής υπάρχει μέσα σε ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με το θέατρο. Αλλά θέλει πολύ δουλεια για να συνεχίσεις. Κάποιοι όντως γεννιούνται με το λεγόμενο Ταλέντο αλλά εάν δεν το αξιοποιήσεις θα μείνεις με το Ταλέντο. Άρα θα έλεγα γεννιέσαι με κάτι και το σμιλεύεις σιγά σιγά.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Η Λέξη που με εκφράζει ως Καλλιτέχνη είναι “Όλα ή τίποτα”.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Φυσικά και νιώθω έμπνευση πριν δημιουργήσω διότι χωρίς έμπνευση δεν γίνεται να εξελιχθείς ούτε σαν άνθρωπος ούτε σαν Ηθοποιός.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Σαν Χαρακτήρας με κυριεύει το αίσθημα του ανικανοποίητου, της τελειομανίας πάνω στο Σανίδι. Στον κάθε ρόλο ψάχνω την ατέλεια του κάθε προσώπου στο ταξίδι του έργου και την υπέρβαση που θα κάνω.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Είχα την Τύχη να συμμετέχω στο Σήριαλ του ΕΤ-1 “Τα καλύτερα μας χρόνια” και στο Σήριαλ “Ήλιος” στον Αnt1 ως Guest. Ελπίζω να έχει και συνέχεια..
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα διαλέγατε; Ο Στόχος της Τέχνης δεν είναι να αντιπροσωπεύει την εξωτερική εμφάνιση των πραγμάτων αλλά την εσωτερική τους έννοια.
Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Πιστεύω ότι υπάρχουν ευκαιρίες για όλους τους Ηθοποιούς αλλά πρέπει να γίνει στο σωστό timing.
Στο θέατρο που σας βρίσκουμε; Για φέτος ετοιμάζουμε το Θεατρικό Έργο της Ζωής Γκαιδατζή “Όταν ο Τσάρλι Τσάπλιν συνάντησε τον Θανάση Βέγγο”. ‘Ενα πραγματικά πολύ αξιόλογο Έργο με τους Αγαπητούς Συναδέλφους Λεονάρδο Θίμο τη Βίκυ Δρίβα και το Νίκο Δάμο ως Κινησιολόγο.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino; Καταρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω το Polis magazinο για τη Συνέντευξη μου το μήνυμα που στέλνω “Για να είσαι Καλλιτέχνης πρέπει να πιστεύεις στην ίδια τη ζωή”.
