Γουίλλιαμ Σαίξπηρ «Πολλή φασαρία για το τίποτα»

Κωμωδία

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κυριακού

Δραματουργία – Κινησιογραφία: Κατερίνα Μπιλάλη

Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Τσακότα

Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης

Πρωτότυπη Μουσική: Ανθή Γουρουντή

Χορογραφία – Βοηθός Σκηνοθέτη: Φιλιππία Κοντογιαννακοπούλου

Φωνητική προετοιμασία: Κλεοπάτρα Παπαχειμώνα

Βοηθός Σκηνογράφου-Ενδυματολόγου: Μελίνα Κονταρίνη

Επεξεργασία – Σχεδιασμός ήχων: Γιώργος Κασσαβέτης

Φωτογραφίες: Φανή Τουμπουλίδου

Σχεδιασμός αφίσας: [βιβλιοτεχνία]

Προβολή και Επικοινωνία: Αγλαΐα Παγώνα

Παραγωγή: «THEARTES» Α.Μ.Κ.Ε. – Εταιρία Τεχνών Πειραιά «ΕΝΤΡΟΠΙΑ»

Διανομή:

Κατερίνα Μπιλάλη

Κωνσταντίνος Κυριακού

Ανδρέας Κωνσταντινίδης

Ανδρομάχη Μαρκοπούλου

Λευτέρης Παπακώστας

Κατερίνα Παρισσινού

Μικαέλα Δανά

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το ΥΠ.ΠΟ.Α..

Η Θεατρική Εταιρεία THEARTES και η Εταιρεία Τεχνών Πειραιά Εντροπία παρουσιάζουν την κωμωδία του Γουίλλιαμ Σαίξπηρ “Πολλή φασαρία για το τίποτα”! Παράσταση που θα παίζεται από το Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2022, κάθε Σάββατο στις 21:00 και κάθε Κυριακή στις 18:00, στο Θέατρο Μεταξουργείο.

Στο Πολλή φασαρία για το τίποτα ο Σαίξπηρ δραματοποιεί ένα πολύ αρεστό του θέμα, που δεν είναι άλλο από τον έρωτα, ο οποίος καταλήγει σε έναν θεμελιακό θεσμό του κοινωνικού οικοδομήματος όπως είναι ο γάμος. Απλώς στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο δρόμος που οδηγεί στην αίσια έκβαση του γαμήλιου δεσίματος των δύο ερωτευμένων ζευγαριών του έργου, γίνεται με πολλή φασαρία.

Ο μεγαλοφυής Σαίξπηρ, με την πρωτοποριακή γραφή του, δεν έγραψε αυτό το έργο σαν μία απλή κωμωδία, επιχειρεί να συνθέσει μια τολμηρή αλχημεία, αναμειγνύοντας σε σωστές δόσεις το κωμικό με το τραγικό στοιχείο, το υψηλό με το γκροτέσκο, την ψυχή με τις αισθήσεις, όπως κάνει και ο Μπρεχτ στα θεατρικά του έργα.

Ορμώμενοι από τη σύζευξη της σαιξπηρικής προ-αποστασιοποίησης (Pre-Verfremdungseffekt), της μπρεχτικής αποστασιοποίησης (Verfremdungseffekt) και της μεταμοντέρνας μετα-αποστασιοποίησης (Post-Verfremdungseffekt), η παράστασή μας αποδίδεται σε μια αντιστοιχία του “θεάτρου εν θεάτρω”, ως ένα “παιχνίδι μέσα στο παιχνίδι” (στην αγγλική γλώσσα: “play in play”), με στοιχεία εξπρεσιονιστικά -για την ακρίβεια, ρεαλιστικά-εξπρεσιονιστικά, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται αυτό- δηλαδή με τη χρήση ενός μεταμοντέρνου τρόπου απόδοσης του μπρεχτικού Υψηλού Ύφους (Großes Stil).