Η Γιώτα Γερογιώργη, στιχουργός, τοποθετείται στις ερωτήσεις του polismagazino.gr
“Με τον εγκλεισμό ένιωσα μοναξιά, απελπισία, θλίψη και φοβάμαι είμαι κοντά στην κατάθλιψη. Σα να σταμάτησε ο χρόνος ενώ εγώ συνέχισα να μεγαλώνω. Ένιωσα μεγάλη καταπίεση. Θυμό. Δυσπιστία ως προς την αποτελεσματικότητα και το στόχο των μέτρων αυτών.”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Κλείσαμε ένα χρόνο εγκλεισμού στο σπίτι. Με μικρό διάλειμμα το καλοκαίρι. Ο χρόνος εξακολουθεί να μη μου φτάνει, όπως και πριν. Το μόνο που άλλαξε είναι ότι τώρα δουλεύω μόνο από το σπίτι. Διεκπεραιώνονται όλα ηλεκτρονικά, ή σχεδόν όλα. Τα συναισθήματα αλλάζουν διαρκώς. Στην αρχή, όταν δεν γνωρίζαμε ακόμα πόσο θα κρατήσει όλο αυτό, το είδα λίγο σαν μικρή ανάπαυλα, από το φορτωμένο μου πρόγραμμα. Υπερίσχυε ο φόβος μπροστά στον άγνωστο εχθρό μα κι η ελπίδα ότι γρήγορα θα βρεθεί το φάρμακο και το εμβόλιο και θα είμαστε πάλι ασφαλείς. Μα στη συνέχεια ένιωσα μοναξιά, απελπισία, θλίψη και φοβάμαι είμαι κοντά στην κατάθλιψη. Σα να σταμάτησε ο χρόνος ενώ εγώ συνέχισα να μεγαλώνω. Ένιωσα μεγάλη καταπίεση. Θυμό. Δυσπιστία ως προς την αποτελεσματικότητα και το στόχο των μέτρων αυτών.
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος που ποτέ δεν του ‘χει συμβεί ή δεν έχει συμβεί τουλάχιστον σε κοντινό του πρόσωπο, να ασκηθεί κάποια μορφή βίας. Λεκτική, σωματική, ενδοοικογενοιακή, εργασιακή, αστυνομική. Βία υπήρχε και υπάρχει δυστυχώς. Ένιωσα έναν πόνο βαθύ, όταν συνειδητοποίησα πόσα πολλά άτομα ζουν χρόνια με αυτόν τον πόνο ψυχής που μένει κι επιμένει, χωρίς να τολμήσουν να μιλήσουν, να καταγγείλουν, να ελευθερωθούν. Πόσες δυστυχισμένες ζωές. Ευτυχώς τώρα βρίσκουν επιτέλους την δύναμη και μιλούν.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Οταν έρθει η ώρα θα εμβολιαστώ εφόσον δεν συντρέχει λόγος που να μην μου το επιτρέπει. Αν πιστεύω στην αποτελεσματικότητα; Θέλω να πιστεύω.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εαν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Εχω στερηθεί πολλά, όπως άλλωστε όλοι μας. Εχω να δω τους γονείς μου που ζουν στην Εύβοια μήνες. Μου λείπουν κι ανησυχώ. Δεν μου φτάνει να μιλάμε στο τηλέφωνο μόνο. Μου λείπουν οι φίλοι μου, οι αγκαλιές, το φιλί, το χαμόγελο. Μού λείπουν οι συναυλίες, το θέατρο, το σινεμά, να βγω για ένα ποτό. Να φύγω Σαββατοκύριακο. Η ζωή μου. Η ελευθερία. Προσπαθώ να επικοινωνώ να μιλάμε συχνά με βιντεοκλήση για να βλεπόμαστε, μα… η απόσταση πονά.
Ευτυχώς αυτόν το δύσκολο χρόνο γεννήθηκαν πολλά όμορφα τραγούδια, ξεκινώντας πέρσι τέτοιον καιρό με «το δάκρυ της βροχής» κι αργότερα το «έχασα τις λέξεις» με τη Ζωή Λιαντράκη, το «αντίστροφα μετρώ» με τον Κύριλλο Διαμαντίδη και το «γαλάζια ματιά» με την Κελλυ Κουνάκη, όλα σε μουσική Κωσταντίας Κατσιάμπα αργότερα ήρθε το «καλοκαίρι» σε μουσική κι ερμηνεία Νίκου Παλλάδιου και τελευταίο το Φεβρουαριο φέτος «η τριανταφυλλιά» σε μουσική Χρήστου Παπαδόπουλου. Ερμηνεύουν η Μαρία Κωσταράκη και ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης. Επίσης έγραψα το θεατρικό μονόλογο «μια καλοκαιριάτικη βροχή» που απέσπασε το Α’ βραβείο στο διαγωνισμό του λογοτεχνικού περιοδικού Κέφαλος. Το γράψιμο με βοήθησε όπως πάντα να κρατηθώ, να εκφραστώ να ονειρευτώ και να αντέξω.
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ την επόμενη μέρα. Θα είμαστε αποδυναμωμένοι, εξαντλημένοι, και ψυχολογικά και οικονομικά. Οι μικρές επιχειρήσεις και τα μαγαζιά ίσως δεν τα καταφέρουν. Ούτε όλοι οι καλλιτέχνες. Για πολλούς η αναστολή εργασίας θα γίνει απόλυση. Θα υπάρχουν δυστυχώς πολλοί άνεργοι. Η τηλεεργασία θα συνεχίσει να υπάρχει. Συμφέρει τους εργοδότες και όπου κι όσο μπορούν θα το διατηρήσουν.
Εύχομαι να κάνω λάθος. Την επόμενη μέρα εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και ασφαλείς με τις δουλειές μας και με όλους τους ανθρώπους μας κοντά μας.
