Ποια ήταν η πρώτη σας μουσική ανάμνηση; Η πρώτη μου μουσική ανάμνηση είναι μια καθοριστική επαφή που είχα με τη μουσική, όταν ακόμη ήμουν πολύ μικρός. Τόσο καθοριστική, που με έκανε αργότερα να αποφασίσω να ασχοληθώ με την τέχνη της μουσικής.
Πρόκειται για το πασίγνωστο κομμάτι “Take Five” του Αμερικάνου jazz πιανίστα Dave Brubeck, το όποιο άκουσα πρώτη φορά όταν ήμουν δύο ή τριών χρονών, ως μουσικό σήμα της τότε ΥΕΝΕΔ. Πριν αρχίσει το πρόγραμμα της ΥΕΝΕΔ, υπήρχε μια εικόνα με το σήμα της και την μουσική του Dave Brubeck. Καθόμουν ώρες και έβλεπα μια ακίνητη εικόνα, μόνο και μόνο για να ακούσω το αγαπημένο μου κομμάτι. Η γοητεία που ασκούσε το συγκεκριμένο κομμάτι στην ψυχοσύνθεση μου, ήταν δραματική και δεν έχει αλλοιωθεί στο παραμικρό μέχρι σήμερα. Κάποια στιγμή ως μαθητής γυμνάσιου, άκουσα το κομμάτι σε μια συναυλία στη Χαλκιδική, από όπου κατάγομαι και η συγκίνησή μου ήταν τόσο μεγάλη, που πριν τελειώσει η συναυλία, είχα αποφασίσει ότι θέλω να γίνω κι εγώ μουσικός, ώστε να μπορώ να παίξω αυτό το κομμάτι.
Ποιον μουσικό θαυμάζετε και με ποιον μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Θαυμάζω πολλούς μουσικούς τόσο από την Ελλάδα, όσο κι από το εξωτερικό. Θα ήταν εξίσου δύσκολο να αναφέρω όλους όσους θαυμάζω, ή μόνο έναν. Θα ήθελα να βρεθώ με όλους όσους θαυμάζω επί σκηνής, αλλά είναι κυριολεκτικά αμέτρητοι και μάλλον η ζωή είναι ένα πολύ μικρο χρονικό διάστημα.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Η πορεία μου στη μουσική μέχρι σήμερα, είναι μια συναρπαστική διαδρομή, με πολλές δυσκολίες, με πολλές χαρές και λύπες. Εκείνο το οποίο ίσως είναι πιο χαρακτηριστικό από όλα, είναι οι ατέλειωτες ώρες μελέτης. Για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, η απάντηση είναι πως υπήρξαν και θετικές και αρνητικές επιρροές. Αρνητικές κυρίως από μουσικούς με τους οποίους συνεργάστηκα, οι οποίοι είχαν ελλιπή μουσική εκπαίδευση και κουβαλούσαν τις επίκτητες “κακές” μουσικές τους συνήθειες.
Ωστόσο, κυρίως θετικός ήταν ο τρόπος με τους καλλιτέχνες που αλληλεπίδρασα και αποτέλεσε τον λόγο να προχωρήσω πέρα από τους στόχους, που εγώ ο ίδιος έθετα τακτικά στη διάρκεια της ζωής μου.
Επίσης εδώ θα ήταν αδύνατον να αναφερθώ αναλυτικά στους ανθρώπους που με επηρέασαν, διότι ο κατάλογος που θα έφτιαχνα, θα έμοιαζε με τηλεφωνικό κατάλογο. Εντούτοις θα ήθελα να δώσω από εδώ την αναγνώριση που οφείλω, σε εκείνους που κυρίως επηρέασαν καθοριστικά την καλλιτεχνική μου υπόσταση, αλλά και την ίδια μου τη ζωή και πρόκειται για τους δάσκαλούς μου και τους μαθητές μου.
Ποια είναι η άποψη σας για τα μουσικά talent shows; Εδώ ενδέχεται να στεναχωρήσω πολλούς. Η άποψη μου είναι η χειρότερη. Θεωρώ όλες αυτές τις εκπομπές, που βάζουν τον τηλεθεατή στη θέση ενός ηδονοβλεψία που κοιτάζει από την κλειδαρότρυπα, πάρα πολύ φθηνές με τη μεταφορική έννοια του όρου και θεωρώ ότι οι καλλιτέχνες δεν θα έπρεπε να υποστηρίζουν τέτοιου είδους ευτελή τηλεοπτικά προϊόντα.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Ονειρεύομαι μια συνεργασία με έναν ομότεχνό μου, τον αγαπημένο μου φίλο Ηλία Μαντικό, διότι ως κανονίστες και οι δύο, είναι αδύνατον να μπορέσουμε να βρεθούμε επί σκηνής μαζί. Αυτό που ονειρεύομαι, είναι όταν αξιωθώ να εκδόσω έναν δίσκο με τις προσωπικές μου δημιουργίες, να παίξει εκείνος στα μέρη που παίζει το κανονάκι.
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Ξεκινώντας ανάποδα κι απαντώντας πρώτα την δεύτερη ερώτηση, θέλω να πω ότι αν ήταν η μουσική πολυτέλεια, οι πάροχοι αυτής της πολυτελείας, ερμηνευτές και δάσκαλοι θα έπρεπε να αμείβονται πολυτελώς. Και -πιστέψτε με – κάθε άλλο παρά πολυτελώς αμείβονται οι καλλιτέχνες σήμερα στην Ελλάδα. Η μουσική και γενικά η καλλιτεχνική παιδεία είναι απολύτως απαραίτητη για τον εξανθρωπισμό μας. Θέτει τις βάσεις για να μπορεί ο άνθρωπος να παρατηρεί τη λεπτομέρεια, τη λεπτότητα και την ευγένεια. Φρονώ ότι πολλές “ασχήμιες” του σύγχρονου κόσμου θα εξέλειπαν, αν η καλλιτεχνία είχε πιο σημαντική θέση στην σύγχρονη κοινωνία.
Υπάρχουν Έλληνες αξιόλογοι μουσικοί, με μουσική κατάρτιση και γνώσεις; Η ερώτηση αυτή είναι λίγο περίεργη για μένα, διότι όπως τίθεται ακούγεται σαν να είναι αντιθετικοί όροι οι “Έλληνες μουσικοί” και οι “αξιόλογοι” και αυτό είναι κάτι που δεν συμμερίζομαι. Η απάντηση είναι “γιατι να μην υπάρχουν;”
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Τα μελλοντικά μου σχέδια, όσο μας επιτρέπουν οι έκτακτες συνθήκες που δημιούργησε η πανδημία του Κορωνοιού να κάνουμε σχέδια για το μέλλον, είναι να οργανώσω το υλικό μου και να βρω έναν τρόπο να εκδόσω την προσωπική μου δουλειά.
