Photo by: Constantinos Lepouris Photography
Make up Artist: Margarita Moneda
Νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου. Γιατί η διάθεσή μου είναι ακόμα παιδική, πολλές φορές είμαι και αφελής επειδή τους θεωρώ όλους καλοπροαίρετους, πληγώνομαι από τη κακία, όμως ξέρεις τι έχω αποφασίσει; Να μην αλλάξω. Ας γίνουν οι άλλοι πιο «άνθρωποι»
Γιώργο έχεις δηλώσει: “Ό,τι σκέφτεσαι γίνεσαι, ό,τι νιώθεις το έλκεις, ό,τι φαντάζεσαι το δημιουργείς”. Πως πιστεύεις ότι μπορεί κάποιος να τα πετύχει;
Με ένα και μόνο τρόπο. Γνωρίζοντας ποιος πραγματικά είσαι και τι πραγματικά θέλεις. Όχι αυτό που νομίζεις ότι είσαι ή νομίζεις ότι θέλεις. Αυτό είναι ψευδαίσθηση. Αν καταφέρεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να τον αγαπήσεις, με όλα τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, τότε θέτεις και τους κατάλληλους στόχους για εσένα. Πιστεύω στον νόμο της έλξης. Οπότε όταν σκέφτομαι κάτι έντονα, το νιώθω και το κάνω εικόνα, θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να το πραγματοποιήσω. Όλα τα άλλα τα «ναι μεν αλλά», είναι δικαιολογίες. Και σαφώς και αναφέρομαι για στόχους στα πλαίσια του εφικτού. Δεν γίνεται να ξυπνάς ένα πρωί και να σκέφτεσαι «θέλω να γίνω πλανητάρχης»…που εδώ που τα λέμε, αν το θες έντονα, ποτέ δεν ξέρεις…(γέλια).
Τι είναι ο χρόνος για εσένα;
Φίλος. Δεν τον ταυτίζω με τη φθορά που είναι και αυτό απολύτως φυσιολογικό. Απλά κάθε χρόνο στα γενέθλια μου σκέφτομαι: «ευχαριστώ τον χρόνο που με γέμισε με εμπειρίες και αυτή τη χρονιά, που έμαθα, ειδικά μέσα από άσχημα γεγονότα, (από εκεί παίρνουμε το μάθημα, από το πάθημα), και επειδή με αγαπώ, θα προσπαθήσω να αποφύγω κάθε τι τοξικό και χωρίς να ενοχλώ κανέναν θα κάνω μόνο ότι με κάνει ευτυχισμένο». Αυτό είναι ο χρόνος για εμένα. Εμπειρίες. Προσπαθώ να ζω πραγματικά και όχι απλά να υπάρχω.
Ποιό είναι το motto της ζωής σου απέναντι στην καθημερινή τοξικότητα;
Το motto μου; «Γύρισε το κεφάλι σου από την άλλη, απέφυγε τη. Μη της δίνεις αξία και δύναμη». Δεν είναι εύκολο, το γνωρίζω από πρώτο χέρι και θα σου αναφέρω ένα πρόσφατο γεγονός. Προχτές, έκανε από το facebook μία live εκπομπή η Μάρα Μεϊμαρίδη, όπου ήμουν δίπλα της, δεχόμασταν τηλεφωνήματα, τα βγάζαμε στον αέρα και μιλούσαν με την ίδια. Ένα live που μέσα σε 24 ώρες το έχουν δει 7.000 άτομα και υπήρξε μεγάλη συμμετοχή εκείνη τη μία ώρα. Χτες το μεσημέρι, ήμουν με τη Μάρα και βλέπω ξαφνικά ένα προφίλ, πρώτη φορά το έβλεπα, να με βρίζει σε σχόλια σε κάθε φωτογραφία μου και ανάρτηση που έκανα στην ομάδα των καλλυντικών του Μποτέ. Άνθρωπος είμαι, εννοείται ότι σκέφτηκα την οικογένεια μου που μπορεί να τα έχει διαβάσει, στεναχωρήθηκα, θύμωσα. Το λέω στη Μάρα και με ηρεμία αλλά και την εμπειρία που έχει, μου απαντά: «welcome to the club». Εννοείται ότι δεν απάντησα και τα διέγραψα. Μετά που ηρέμησα όμως σκέφτηκα, «Γιώργο κακώς στεναχωρήθηκες. Κακώς άφησες τη τοξικότητα αυτή να σε επηρεάσει.» Αλλά όπως σου είπα και πριν, άνθρωποι είμαστε και είναι λογικό και φυσικό. Το θέμα είναι η διάρκεια. Το πόσο επιτρέπεις στον εαυτό σου να σε επηρεάσει η τοξικότητα. Και πίστεψε με, δεν το άφησα να μου χαλάσει τη μέρα. Θέλω να πω με αυτό, ότι σαφώς και δεν αρέσουμε σε όλους. Σαφώς και δεν συμφωνούμε με όλους και με όλα. Δεν είμαι υπεύθυνος για το τι γράφει κάποιος κάτω από μία ανάρτηση μου. Είμαι 100% υπεύθυνος όμως, για το πως θα το εισπράξω εγώ. Αν θα δώσω «δύναμη» στη τοξικότητα ή θα αδιαφορήσω.
Αλλά και κάπου έχουμε μπερδέψει λίγο τα πράγματα. Άλλο το «δημοκρατία έχουμε, μπορώ να εκφράζω τη γνώμη μου» και άλλο το «ξεσπάω τα απωθημένα της ζωής μου και προβάλλω τον θυμό που έχω με τον εαυτό μου στην ουσία, σε κάποιον άλλον.» Γιατί τόσος θυμός; Διαφωνείς με κάτι και θες να το γράψεις; Μπορείς να εκφράσεις την άποψη σου, αλλά με ευγένεια και με επιχειρήματα. Οπότε, παρακολουθώ τα πάντα αλλά δεν είναι ανάγκη να εκφέρω γνώμη και για τα πάντα στα social. Έχω φίλους και φίλες να τα κουβεντιάσω. Ας ηρεμήσουμε και ας καταναλώνουμε την ενέργεια μας σε δημιουργικότητα και θετική ενέργεια και όχι στη κακία. Χάσιμο χρόνου είναι το δεύτερο!
Είναι η νεότητα το δώρο της φύσης;
Σαφώς και είναι. Μέχρι κάποια ηλικία, η ίδια η φύση σου χαρίζει νεότητα. Από κει και πέρα, ευθύνεσαι εσύ ο ίδιος κατά πόσο θα τη διατηρήσεις. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά στη ψυχή. Στη διάθεση. Και αυτό αντανακλά και στην όψη. Ξέρω άτομα που νιώθουν ηλικιωμένοι από τα 20 τους. Ξέρω πολύ καλά ότι δεν είμαι παιδί. Είμαι 53 χρονών και δεν έχω πρόβλημα να το λέω. Δικά μου είναι τα χρόνια, δεν τα έκλεψα. Για ένα πράγμα όμως νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου. Γιατί η διάθεσή μου είναι ακόμα παιδική, πολλές φορές είμαι και αφελής επειδή τους θεωρώ όλους καλοπροαίρετους, πληγώνομαι από τη κακία, όμως ξέρεις τι έχω αποφασίσει; Να μην αλλάξω. Ας γίνουν οι άλλοι πιο «άνθρωποι». Εγώ θα κρατήσω στη ψυχή μου το παιδί που είχα πάντα, θα το αγαπώ, θα το προστατεύω όσο μπορώ, θα ζω ουσιαστικά κάθε στιγμή, θα γελάω, θα σκαρώνω ακόμα και τώρα σκανταλιές σαν μικρό παιδί, αλλά και να στεναχωρηθώ με κάτι και τι έγινε; Πάμε παρακάτω. Δεν στέκομαι εκεί. Προχωρώ!Δεν είναι νομίζω τυχαίο ότι τα άτομα που με γνωρίζουν καλά με λένε Peter Pan (γέλια)…
Πόσο και πως αγαπάς και φροντίζεις τον εαυτό σου;
Από ένα σημείο της ζωής μου πάρα πολύ και ξέρεις γιατί; Γιατί απλά μου αξίζει. Κάποτε, όταν είχα τον θίασο, πίστευα λανθασμένα ότι είμαι χαρούμενος επειδή όλοι ήταν ικανοποιημένοι. Ο θίασος πληρωμένος, ο θεατρώνης το ίδιο, το κοινό ικανοποιημένο, εγώ βραβευόμουν από την Unesco και έτσι διαφημιζόταν και η παράσταση και νόμιζα ότι ήμουν πλήρης. Λάθος! Οι άλλοι ήταν ικανοποιημένοι, οι άλλοι έπαιρναν χαρά. Εγώ απλά «άδειαζα». Οπότε μέσα στις καραντίνες, «βούτηξα» στη ψυχή μου, με έβαλα απέναντι και μου είπα: «Έλα εδώ Γιωργάκη μου. Γιατί νιώθεις έτσι; Περνάς καλά στο θέατρο πια; Όχι. Το σταματάς. Περνάς καλά με τη Μάρα και το Μποτέ της Ευταλίας; Ναι. Το συνεχίζεις». Δεν ήταν εύκολη απόφαση να πω stop σε κάτι που σπούδασα και έκανα επί 31 χρόνια όπως είναι το θέατρο. Μπορεί κάποια στιγμή να ασχοληθώ ξανά, ποτέ δεν ξέρεις. Και για να επανέλθω στην ερώτησή σου, ξέρεις γιατί νιώθω καλά;
Γιατί με αγαπώ, με σέβομαι, με φροντίζω, οπότε βάζω ευγενικά και τα όρια μου πια. Δεν με σπαταλώ!
Τι το διαφορετικό μπορεί να προσφέρει το Μποτέ της Ευταλίας;
Πρώτα από όλα, ο ίδιος ο χώρος. Με το που μπαίνεις μέσα στο μαγαζί, μεταφέρεσαι στη Σμύρνη του 1889, όπως είχε το μποτέ της η Ευταλία. Δεύτερον, δεν είμαστε ένα κλασικό κατάστημα όπου θα μπεις, θα σε αντιμετωπίσουμε ψυχρά σαν πελάτη, θα ψωνίσεις ή όχι και θα φύγεις. Ξέρεις πόσες γυναίκες αλλά και άντρες έρχονται απλά για να πιούμε καφεδάκι και να μιλήσουμε; Πολλοί και πολλές. Έτσι γινόταν και στο Μποτέ τότε. Κους-κους, καφεδάκι, ανοίγουμε τη ψυχή μας και φροντίζουμε και τον εαυτό μας. Γιατί απλά, μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Θα μου πεις με μία κρέμα; Ναι. Τα 5 λεπτά που κοιτάζεσαι στον καθρέφτη για να βάλεις μία κρέμα, καταγράφεις στο ασυνείδητό σου χωρίς να το γνωρίζεις, ένα και μόνο πράγμα: «Με φροντίζω, άρα με αγαπώ». Από κει και πέρα δεν μπορείς να φανταστείς πόσο αλλάζει η ζωή σου. Τρίτον όλα μας τα καλλυντικά, βασίζονται στις Σμυρνέικες συνταγές της Ευταλίας. Στα τετράδια της η ίδια τα χωρίζει σε κατηγορίες: «Καϊμάκια, πομάδες, ζελέτια, έλαια». Για αυτό και έχουν και τις ίδιες ονομασίες που είχε η Ευταλία. Gozler Kaymak (κρέμα ματιών), Hamam (λάδι σώματος) κ.α
Τέταρτον οι τιμές των καλλυντικών είναι πολύ προσιτές και το βασικότερο, βλέπεις άμεσα αποτελέσματα. Ξέρεις πόσες πελάτισσες μας που ψωνίζουν ξανά και ξανά, μου λένε: «Κύριε Γιώργο είδα αποτέλεσμα με τη πρώτη χρήση. Πείτε μας, σίγουρα βάζει κάτι «μαγικό» και στις κρέμες η κυρία Μάρα» (γέλια)
Στο βιβλίο «Οι Μάγισσες της Σμύρνης», αναφέρεται καθαρά ότι η Μάρα Μειμαρίδη είναι η συνέχεια-μετενσάρκωση της θείας της, της Κατίνας. Στο τέλος του προχτεσινού live, είπε ότι σε λέει «μαμά» γιατί είσαι η μετενσάρκωση της Ευταλίας. Είναι αλήθεια;
Για μετενσαρκώσεις, θα κουβεντιάσουμε σε μία άλλη κουβέντα μας, θα πω μόνο ένα πράγμα και θα βάλω τελεία προς το παρόν.
Αφού το είπε η Μάρα, η ίδια γνωρίζει.
«Κερί και βούλα»….που έλεγε και η Ευταλία.
Το κατάστημα «Το Μποτέ της Ευταλίας» μπορείτε να το βρείτε στα Ιλίσια, στη διεύθυνση Παπαδιαμαντοπούλου 12 (πίσω από τη στάση του μετρό «Μέγαρο Μουσικής)
