“Να πέφτεις και να σε σηκώνει αυτός που γίνεσαι”
Σε καιρούς όπου ο πλανήτης μάχεται να διατηρήσει διακριτές τις τέσσερις εποχές του,
ο Γιώργος Πίστας, τις οριοθετεί μέσα από ξεχωριστές αναμνήσεις.
Ποιήματα, πλούσια σε αρώματα και εικόνες αλλά και η αποκάλυψη της δυναμικής του συγγραφέα σε διηγήματα ψυχολογικής ενδυνάμωσης.
Ο συγγραφέας προκαλεί ευθέως τον αναγνώστη να προσπαθήσει να διαλέξει ποια είναι η αγαπημένη του εποχή. Ή μήπως είναι μάταιο;
Γιώργο μόλις μέσα σε ένα χρόνο επανέρχεσαι δριμύτερος με τη δεύτερη ποιητική σου συλλογή «Εποχές Ονείρου».
Πες μας λίγα λόγια για αυτό το έργο σου. Οι Εποχές Ονείρου είναι στιγμές της ζωής μας που γίνονται αναμνήσεις, πότε καλές, πότε άσχημες.
Πάντα όμως θα μας διδάσκουν, επιλέγοντας ποιες θα είναι αυτές που θα δυναμώνουν τα όνειρά μας.
Πόσο μ’ αρέσει να προσπαθώ να
διαλέξω τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου, ντυμένες με ήχους, γεύσεις και εικόνες σαν καρτ ποστάλ, στον τοίχο μου καρφωμένες.
Το βιβλίο αυτό είναι ένα μυστικό παιχνίδι μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη.
Θα βρούμε κοινά πράγματα που καθορίζουν την όμορφη κουλτούρα μας, θεσμούς όπως η οικογένεια, ανησυχίες, φόβους, κρυφά μονοπάτια διαφυγής αλλά κι αναζήτηση πίστης κι αγάπης.
Μικρά κείμενα σαν να προσπαθεί ο συγγραφέας να μιλήσει στον καθρέφτη της ψυχής του και να μοιραστεί έξυπνα κόλπα με τους φίλους-αναγνώστες να ξεπεράσουμε μαζί ό,τι μας εμποδίζει, να αφήσουμε πίσω ό,τι μας βαραίνει.
Στο τέλος όμως θέλω να μου απαντήσετε:
Ποια είναι τελικά η αγαπημένη σας εποχή;
Ή θα καταλήξουμε στην απλή μέθοδο του “αμπεμπα-μπλομ”;
Τι θα ξεχώριζε τις «Εποχές Ονείρου» από την πρώτη σου ποιητική συλλογή «Εξισώσεις του μυαλού μου»; Δεν είναι ξεχωριστό αλλά εντελώς διαφορετικό σε ύφος και λυρισμό.
Νομίζω έρχομαι πιο κοντά στη λύτρωση μέσα από την συγχώρεση και την αποδοχή.
Κλείνω τα μάτια κι αφήνω τις μυρωδιές της κάθε εποχής να οδηγήσουν το μολύβι μου πάνω στο άδειο μου χαρτί.
Είναι όμως και μια ομαδική δουλειά την οποία αγκάλιασε και στέγασε ζεστά ο «μεγάλος» οίκος Ελευθερουδάκη.
Είναι μια Συνομωσία μεταξύ εμού (ο αρχιμαφιόζος-ηθικός αυτουργός), του εξαιρετικού επιμελητή Γεωργίου Ορφανίδη (το μυαλό της παρέας, ο Δόκτωρ) και ο ευφάνταστος καλλιτέχνης Φίλιππος Ντεγίδης που ζωντανεύει ποιήματα με καθηλωτικά σκίτσα (το δόλωμα).
Όλα με την καλή έννοια και το χιούμορ μιας δημιουργικής παρέας φίλων που προκάλεσε αυτή την πολύχρωμη χημική αντίδραση.
Γιώργο διαβάζει ο κόσμος ποίηση σήμερα; Αναμφισβήτητα αυτός ο τόπος έχει τεράστια λογοτεχνική παρακαταθήκη.
Δυστυχώς, όμως ο κόσμος -που στην εποχή μας έχει κι υψηλό επίπεδο παιδείας- τρέχει καθημερινά να επιβιώσει καθώς οι συνθήκες ζωής του γίνονται συνεχώς και δυσκολότερες.
Επιπροσθέτως, η βιομηχανία βιβλίου όσο και να θέλει να στηρίξει την ποιοτική Τέχνη πρέπει στο τέλος της μέρας να κάνει και ταμείο.
Είναι λογικό να προωθούνται ονόματα με επιρροή στον κοινωνικό πολιτιστικό βίο ή τηλεπερσόνες που δυστυχώς μετρούν την ανασφαλή επιτυχία τους με νούμερα σε χιλιάδες αντιτύπων.
Ο αναγνώστης όμως είναι πανέξυπνος, εγώ τον εμπιστεύομαι.
Είμαι χαρούμενος που ανακαλύπτω συχνά νέους που με την πένα τους ζωγραφίζουν όμορφες μέρες και τοπία.
Η ποίηση δεν είναι για χόρταση.
Μια μικρή δόση αρκεί να γαληνέψει το μέσα μας ακόμα κι αν προέρχεται από κάποιον ανώνυμο συγγραφέα που πληρώνει για να φέρει στο φως τα σημάδια της δίκης του ψυχής.
Η ποίηση και ο έρωτας συνυπάρχουν μέσα σου; Αν δεν ερωτευτείς δεν έχεις δικαίωμα να σε αποκαλούν ποιητή.
Η ποίηση υμνεί τον έρωτα. Χιλιοειπωμένο το ξέρω αλλά και από την άλλη χιλιοαποδεδειγμένο.
Υπάρχει ζωή χωρίς έρωτα; Δε νομίζω. Τουλάχιστον στον πλανήτη Γη, ξεκάθαρα όχι.
Ο έρωτας είναι σαν μια ενοχλητική σκλήθρα που άφησε η αίσθηση της αφής κι η ποίηση θα έρθει να μαλακώσει το μέσα σου και να την πετάξει ανώδυνα, λυτρώνοντάς σε.
Οποίος έχει ερωτευτεί έχει σίγουρα μετατραπεί σε ποιητή.
Και τα καλύτερα ποιήματα είναι αυτά που δε γράφτηκαν ποτέ, παρά μόνο σιγοψυθιρίστηκαν για δυο μάτια μόνο!
Η Ελλάδα ηταν η πηγή του πολιτισμού. Σήμερα όμως ο πολιτισμός βάλλεται από την ψυχική και τη σωματική βία. Ποιο είναι το μέλλον του κατα την άποψή σου; Ο πολιτισμός δεν είναι ρωμαϊκές αρένες για να χειραγωγούν μάζες με άρτο και φτηνά θεάματα, αποσκοπώντας σε κοινωνικές αναταράξεις. Ο πολιτισμός είναι το λίκνο της Τέχνης και κάθε μορφή δημιουργικής έκφρασης προς τέρψη της ανθρώπινης ψυχής. Και η Τέχνη κατ’ επέκταση προϋποθέτει αισθητική και η αισθητική επιτάσσει Ηθική.
Δεν είμαι νομικός αλλά ως άνθρωπος μεγάλωσα ξέροντας να ξεχωρίζω το καλό από το κακό, το ηθικό από το ανήθικο.
Εγώ ξέρω πως οργή λαού, φωνή Θεού.
Σε όλες τις ιστορίες, τις θρησκείες και σε όλα τα παραμύθια το καλό νικάει το κακό και όχι το κακό το καλό.
Ο Θεός πέταξε το διάβολο από τον παράδεισο!
Τα σκατά όση ζάχαρη κι αν τους ρίξεις, κουραμπιέδες δε γίνονται.
Απολογούμαι για την γραφικότητα των προτάσεων μου αλλά δεν είμαι πολιτικός.
Γιώργο ανήκεις στους νέους που έφυγες και ζεις χρόνια στο εξωτερικό.
Συχνά βλέπουμε να έχεις δημόσιο λόγο για τα παγκόσμια κοινωνικό οικονομικά γεγονότα. Τι θα συμβούλευες τις νέες γενιές; Να έχουν ήθος και όραμα.
Να πέφτεις και να σε σηκώνει αυτός που γίνεσαι.
Το γράφω εγώ που ακόμα συναντώ τρικλοποδιές στην καριέρα μου. Κατάλαβα όμως μετά από 40 χρόνια πως ό,τι και να κάνουν, αν πραγματικά θες να φτάσεις εκεί που θες ή εκεί που είναι γραμμένο να φτάσεις, μόνο να σε καθυστερήσουν μπορούν.
Στα νέα παιδιά που αναλαμβάνω ως μέντορας επαναλαμβάνω συχνά: Φοβίστε εσείς τους φόβους σας. Ζήστε και με λάθη και με πάθη αλλά με ηθική για να προσδιορίζετε το μέτρο.
Αγαπήστε για να σας αγαπήσουν.
Η ζωή μας μια τσάρκα είναι. Μνημόνευε το καλό και δε θα αργήσει να έρθει.
Δεν φταίει πάντα ο άνεμος. Εκμεταλλεύσου τα κουπιά σου και μη σκοτώνεις άδικα την «Ιφιγένειά» σου!
Τι άλλο έχεις στα σκαριά; Ετοιμάζεται το πρώτο μου μυθιστόρημα.
Μικρές αυτοτελείς ιστορίες με σαρκασμό αλλά πλούσιο στοχασμό.
Δε ξέρω ποσό θα συγκινήσει αλλά σίγουρα θα προκαλέσει!
Οι «Εποχές Ονείρου» του Γιώργου Πίστα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη και θα το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας.
