Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Πήρε την Άδεια Εξασκήσεως Επαγγέλματος Ηθοποιού σαν εξαιρετικό ταλέντο το 1971, δεδομένου ότι τότε έδωσαν εξετάσεις 240 άτομα και ήταν ανάμεσα στους 12 που πέρασαν. Γράφτηκε τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους στην “Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου Αθηνών” και αποφοίτησε το 1976. Δηλαδή μιλάμε για 44 χρόνια πριν.
Ο Γιώργος Γεωργίου μια ζωή πάλεψε για το θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση, έγραψε κείμενα, σενάρια, νούμερα επιθεώρησης, έπαιξε σε αρχαίο δράμα, σε σύγχρονα έργα και συνεργάστηκε με κορυφαίους σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Ήταν από τους ηθοποιούς που κρατούσε συνήθως δεύτερους ρόλους. Αυτούς τους πολύ χρήσιμους ηθοποιούς – που μερικοί, όπως ο Γιώργος – χαρακτηρίστηκαν ως… πολυεργαλεία!
Σε μια συνέντευξη χείμαρρο, θυμάται και λέει πολλά.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949, στην οδό Σμύρνης της πλατείας Βικτωρίας και την απόφαση να γίνει ηθοποιός την πήρε το 1959 όταν βγαίνοντας από τον κινηματογράφο όπου τον είχε πάει ο πατέρας του να δουν το “Ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο”, του είπε: “Όταν μεγαλώσω θα γίνω Ηθοποιός”. Ήταν 10 ετών. Λίγο αργότερα, ο πατέρας του τον πήγε για πρώτη φορά στο θέατρο και είδαν τον “Ερωτόκριτο”. Βγαίνοντας, του είπε: “Την άλλη φορά που θα με πας Θέατρο να με πας κάπου που να μιλάνε Ελληνικά”. Το έργο ήταν σε Κρητικό, έμμετρο λόγο και η ποίηση του Βιτσέντζου Κορνάρου για ένα παιδάκι ήταν ακαταλαβίστικη.
Στη Δραματική Σχολή, είχε υπέροχους δασκάλους όπως: Ντίνος Δημόπουλος, Κάκια Παναγιώτου, Βασίλης Κανάκης, Νίκος Παπακωνσταντίνου, Τάκης Βουγιουκλάκης, Βασίλης Παπανίκας, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Γιάννης Γκιωνάκης κ.α. Το 1974 ο Ντίνος Δημόπουλος ετοίμαζε την τελευταία ταινία του και προτελευταία της Φίνος Φιλμ. Ήταν “Οι Βάσεις και η Βασούλα” με την Νόρα Βαλσάμη, και του ζήτησε να παίξει…
- “Νέα παιδιά και οι δύο μας. Ήταν από τις καλύτερες στιγμές μου. Δυστυχώς η γενιά μου δεν πρόλαβε τον παλιό καλό Ελληνικό Κινηματογράφο που σε 2 χρόνια με τον Θάνατο του Φίνου, τέλειωσαν όλα…”
Με την Νόρα μιλάτε, της τηλεφωνείς να δεις πως είναι η υγεία της;
- Έχω να μιλήσω μαζί της απ’ το 1974 που γυρίσαμε την ταινία, και δυστυχώς δεν έχω ούτε το τηλέφωνο της. Λυπάμαι, γιατί μαθαίνω ότι δεν είναι πολύ καλά και να σκεφτείς ότι είναι μόνο ένα χρόνο μεγαλύτερη από μένα, όταν γυρίζαμε την ταινία το 1974 εγώ ήμουν 25 χρονών και η Νόρα 26. Τι γλυκό αγαπησιάρικο πλάσμα Θεέ μου!
Με τον Δαλιανίδη πως γνωριστήκατε;
- Ήρθε και είδε μια Επιθεώρηση στο ΜΙΝΩΑ, όπου είχα γράψει κι’ εγώ. Ο Δαλιανίδης εκείνη την εποχή έγραφε και σκηνοθετούσε στον Antenna το “Αραχτοί και Λάϊτ”. Tην επομένη με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε πολύ ευγενικά να βρεθούμε στο σπίτι του στα Ιλίσια, πράμα που έγινε. Μου είπε ότι ψάχνει έναν συνεργάτη. Όταν του πήγα το πρώτο δείγμα έτρεμαν τα πόδια μου, Δαλιανίδης ήταν αυτός, του το διαβάζω και μου απαντά: “Νεαρέ προσλαμβάνεσαι”. Ξεκινήσαμε να γράφουμε και οι δύο – ξεχωριστά – αλλά όταν έφτασε η στιγμή για το γύρισμα και διάβασε το δικό μου μου είπε, “το δικό σου είναι καλύτερο, αυτό θα γυρίσω”. Τόσο γενναιόδωρο άνθρωπο δεν είχα ξαναγνωρίσει. Ο Δαλιανίδης, ένας μύθος του Ελληνικού Σινεμά, τόσο απλός, καθαρός και ντόμπρος – και μου έδινε και 150.000 δραχμές το επεισόδιο. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.
Με την Μάρθα Καραγιάννη ήσασταν πολύ φίλοι και συνεργάτες, τι έγινε και αποξενωθήκατε;
- Αποξενωθήκαμε λόγω συγκυριών και του στενού περιβάλλοντος της. Για να καταλάβεις, όταν πριν 2 χρόνια την πήρα τηλέφωνο για να της ευχηθώ για το Νέο Έτος, το σήκωσε η… συγκάτοικος της, Ντόρα Δούμα, με έβρισε και μου μίλησε σαν καραγωγέας στο Λιμάνι. Από τότε χαθήκαμε οριστικά με την Μάρθα. Την Δούμα την είδα στην κηδεία της Μπρόγιερ αλλά την προσπέρασα.
Η Ντόρα Δούμα είναι γνωστή στον χώρο σας; Υπήρξε ηθοποιός;
- Την κυρία αυτήν δεν την γνώριζα καν, ούτε το 1980 που ήμουν στο Θέατρο με την Μάρθα την είδα ποτέ να την επισκεφτεί. Το ότι είναι ηθοποιός το ξέρω γιατί το δήλωσε η ίδια, δεν την είδα όμως ποτέ και πουθενά να παίζει!
Πιστεύεις πως υπάρχουν κάποιοι επιτήδειοι που έχουν πλευρίσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάποιους καλλιτέχνες, για προσωπικό (κυρίως οικονομικό) τους όφελος;
- Ναι το πιστεύω απόλυτα και γνωρίζω και κάποιους – που….
H συνέχεια εδώ