Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Στίχοι: Νεκτάριος Παπαθεοδωρόπουλος
Ερμηνεία: Γιώργος Γερολυμάτος
Είμαι ελεύθερος γι’ αυτό
δεν θα πιστέψω άλλο ποίημα
Αυτό που με κρατάει ζωντανό
που έχω σπάσει τα δεσμά μου
Είμαι ελεύθερος γι’ αυτό
και παίρνω πίσω τα φτερά μου
Με μια ανέλπιστη συνεργασία συνεχίζει τις κυκλοφορίες της η FM Records. Αυτή τη φορά ενώνουν τις δυνάμεις τους ο Χρήστος Παπαδόπουλος και ο Νεκτάριος Παπαθεοδωρόπουλος με όχημα τη φωνή του Γιώργου Γερολυμάτου.
Το αποτέλεσμα: ένα δυνατό λαϊκό τραγούδι που αφηγείται μια πραγματική ιστορία.
Αυτή ενός πολύ καλού φίλου του στιχουργού, ο οποίος δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, νικημένος από τον καρκίνο. Παράλληλα με την μάχη που έδινε για την υγεία του, έδινε μάχη με τον εθισμό του στον τζόγο και το χρηματιστήριο. Και δυστυχώς έχασε τα πάντα.
Παρόλες τις αντίξοες συνθήκες, πάντα με το χαμόγελο, πάλευε για τη ζωή του και αναζητούσε την πραγματική επαφή και τις ελπίδες που πηγάζουν από αυτήν και όχι τις σχέσεις που στηρίζονται στην τεχνολογία, τα κινητά, την εικονική πραγματικότητα.
Δείτε στο ΥouΤube το video clip στο link https://www.youtube.com/watch?v=QbICeNEfYOo
Γιώργος Γερολυμάτος – Αυτό που με κρατάει ζωντανό (Single)
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Στίχοι: Νεκτάριος Παπαθεοδωρόπουλος
Ερμηνεία: Γιώργος Γερολυμάτος
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Χρήστος Παπαδόπουλος (μπουζούκι, μπαγλαμά)
Σταμάτης Χρήστου (πλήκτρα)
Περικλής Παπαδόπουλος (κιθάρες)
Γιώργος Μπαϊρακτάρης
Κωνσταντίνος Ρήγας (τύμπανα)
Ενορχήστρωση: Σταμάτης Χρήστου
Ηχοληψία: Περικλής Παπαδόπουλος
Studio Χάριν Ευφωνίας
Mastering: Δημητράγγελος Δάγλας
Στίχοι:
Δεν θ’ ακολουθήσω αυτά τα καραβάνια
που’ ναι φορτωμένα με ψυχές
Με σβησμένα χνάρια μαύρα τα φεγγάρια
και ελπίδες ηλεκτρονικές
Ο Χάροντας τα σπάει και χαμογελάει
στα τσιπάκια ψάχνει να με βρει
Τατουάζ να κάνει μα ο Θεός γελάει
μη μασάς ρε φίλε μου’ χε πει
Αυτό που με κρατάει ζωντανό
το γαλανόλευκο το κύμα
Είμαι ελεύθερος γι’ αυτό
δεν θα πιστέψω άλλο ποίημα
Αυτό που με κρατάει ζωντανό
που έχω σπάσει τα δεσμά μου
Είμαι ελεύθερος γι’ αυτό
και παίρνω πίσω τα φτερά μου
Στα σκουπίδια πήγαν παλάτια και στολίδια
δε νιώθω πλέον μίσος και οργή
Στα αποκαϊδια η πόλη είναι ίδια
στους κάδους μόνο συναντάς ζωή
Είμαι πλέον φίλος με τον εαυτό μου
και την απομόνωση πετώ
Ο τρόμος κάνει πάρτι με το χαμόγελό μου
Θα του κρατά το δρόμο του κλειστό.
