Ο Οικονομολόγος Προϊστάμενος εμπορικού εταιρείας ανακυκλωσης MSc in politics & economics in S.E Europe, UoM Τραϊκούδης Χρήστος αρθρογραφεί στο polismagazino.gr
Aγαπητοί αναγνώστες,
Η αγάπη δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, όταν αγαπάς κάτι πρέπει και να το δείχνεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θα ενδίδεις στον παραλογισμό των απαιτήσεων αυτού που αγαπάς. Από την άρνηση προκύπτει κάποιες φορές κατάφαση.
Αν κάτι καλό βγήκε από την πιο πρόσφατη κρίση του κορονοϊού αλλά και από την προηγούμενη η οποία ταλάνισε την πατρίδα μας για μία δεκαετία, είναι ότι αναδείχθηκαν πολλά αρνητικά για τα οποία ναι μεν βλέπαμε ότι συμβαίνουν αλλά αδιαφορούσαμε.
Αυτή την αδιαφορία θα συνεχίσουμε να την πληρώνουμε και είναι άγνωστο μέχρι πότε. Κάποιες σοφές εκφράσεις όπως το αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα τις είχαμε γραμμένες εις τα παλιά μας υποδήματα. Εφήμερα και εύκολα τα βλέπαμε όλα ενώ κατ’ άλλα ζητωκραυγάζαμε σε κάθε εθνική επέτειο. Θα απορούσε εύλογα ο κάθε εξωτερικός παρατηρητής περί τίνος η τόση υπερηφάνεια σε τούτο το εθνικό κράτος.
Στην πατρίδα μας υφίστανται δομικά προβλήματα τα οποία σε άλλα κράτη είτε δεν υπήρξαν στο βαθμό που υπάρχουν εδώ, είτε υπήρξαν οι άνθρωποι που καθοδήγησαν ορθότερα τους πολίτες στην οδό της λογικής και του μέτρου.
Ο τρόπος με τον οποίο δομήθηκαν τα αστικά κέντρα δείχνει πολλά στοιχεία τα οποία έχουν να κάνουν με την κουλτούρα μας και τον πολιτισμό μας αν μπορεί να πεί κάποιος ότι υφίσταται κατ΄ αυτό τον τρόπο πολιτισμός.
Η ορθή εκμετάλλευση του δημόσιου χώρου και η διαφύλαξη του είναι μείζονος σημασίας παρόλα αυτά κάποιοι ούτε τον σεβάστηκαν αλλά ούτε τον διαφύλαξαν προτιμώντας προφανώς με το «αζημίωτο» να τον μοιράσουν σε «συναδέλφους» και συνδαιτυμόνες.
Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην το πετύχανε, ευτυχώς για την κοινωνία, αλλά θα πρέπει να αναλογιστούμε πώς αυτό είχε επιτευχθεί και αν κάποιοι δώσανε αγώνα ζωής για να το εμποδίσουν. Υπάρχουν και οι μικροί ήρωες της καθημερινότητας για τους οποίους το κράτος πρέπει να δείξει μεγαλύτερη μέριμνα και να επιβραβεύσει. Για το αν κάποιες φορές αυτό το κράτος λειτουργούσε με δύο μέτρα και δύο σταθμά είναι κάτι που αποδεικνύεται με γεγονότα και με ότι μπορούμε να αντιληφθούμε ακόμη και μόνο με τα μάτια μας.
Κατά την τελευταία υγειονομική κρίση η έλλειψη δημοσίων χώρων έγινε ακόμη πιο αισθητή. Χρειαζόμαστε τον ελεύθερο δημόσιο χώρο για περπάτημα, άθληση, παιχνίδι, περισυλλογή και αποφυγή της απομόνωσης.
Το δυστυχές είναι ότι κάποιοι από αυτούς τους πολύτιμους και σε έλλειψη δημόσιους χώρους συνεχίζουν να είναι υπο κατάληψη ή σε εγκατάλειψη πιθανώς και επιτηδευμένα διότι δεν γίναμε κράτος δικαίου εν μία νυκτί.
Εικόνες παιδιών τα οποία παίζουν στο δρόμο ή μένουν κλεισμένα μέσα στο σπίτι ελλείψεως δημοσίων χώρων μόνο πολιτισμένες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Μερικοί βέβαια πιστεύουν ότι τα δικά τους παιδιά ζούνε σε μία γυάλα αδιαφορώντας για αυτή την κατάσταση ή κάποιοι από αυτούς βλέπουν τον αδιαμόρφωτο και εγκαταλελειμμένο δημόσιο χώρο ως μία ευκαιρία επέκτασης του οικοπέδου τους.
Το να μοιράζεις δημόσια περιουσία σε συνδαιτυμόνες και συναδέλφους, το να επιτρέπεις να χτίζονται κτήρια με υπέρβαση αδείας, το να αδιαφορείς για την καλαισθησία των δημοσίων χώρων και τη δημόσια ασφάλεια, κάποτε όλα αυτά μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά και τους δικούς σου απογόνους.
Στην Ελλάδα υφίσταται μία αστεία αντίληψη ότι αυτός που είναι πλούσιος είναι ικανότερος να διοικεί χωρίς βέβαια να αναλύεται ο σημαντικότερος παράγοντας που απαντάει στο ερώτημα πώς αυτός έγινε πλούσιος. Θα πρέπει ως κοινωνία να αποφασίσουμε ποιους θα έχουμε ως πρότυπα και ποιους θεωρούμε ικανούς να μας διοικούν για να αποσαφηνίσουμε και τους στόχους μας ώστε να μην απορήσουμε στο μέλλον για τα δεινά που θα μας βρούνε αν συνεχίζουμε να ρίχνουμε την ψήφο μας χαλαρά ή χωρίς έρευνα.
Μην ξεχνάτε ότι η γεωπολιτική κοιτάει και τη σοβαρότητα κάθε κράτους στη διαχείριση κινδύνων και απειλών. Μας τα έχει διδάξει η ιστορία όλα αυτά. Όσα συνέβησαν τα τελευταία 10 χρόνια ήταν σχεδόν σίγουρες προβλέψεις οι οποίες γινόταν στο παρελθόν μέσα και έξω από το κράτος μας αλλά δυστυχώς ο λαϊκισμός υπνώτιζε τον λαό.
Είναι κρίμα πραγματικά για τις μελλοντικές γενιές να ζήσουν μία επανάληψη της ιστορίας και για αυτές οφείλουμε να αλλάξουμε, για αυτές κάποιοι πρέπει να μπούνε στη θέση τους, για αυτές πρέπει οι πόλεις να αποκτήσουν περισσότερους κοινόχρηστους χώρους για δημόσια χρήση, για αυτές πρέπει να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να συλλογιούνται πραγματικά ελεύθερα!
