Γιάννης Φιλιππίδης: «Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» – μυθιστόρημα

Η Βασιλική φέρει δικά μου χαρακτηριστικά ανυποταξίας και αλήθειας.

Αυτό ήτανε το πρώτο μου βιβλίο για μένα. Η αλήθεια είναι ότι έγραφα από παιδί, στα οκτώ μου χρόνια είχα κιόλας δικαιωματικά την πρώτη μου γραφομηχανή, μιας και η πρώτη μου έκθεση στο σχολείο έκανε τη δασκάλα μου, να φωνάξει τη μάνα μου πριν το χτύπημα του κουδουνιού, να την ενημερώσει για την παραδοξότητα της νοημοσύνης μου. Στα δεκάξι με δεκαεφτά μου χρόνια, αποπεράτωσα ένα φρικαλέο μυθιστόρημα. Ήτανε φρικτό επειδή φωτογράφιζε ένα δικό μου υπερεγώ. Αλλά διδάχτηκα, γράφοντάς το χειρόγραφα τις νύχτες για να μην ενοχλώ τους άλλους με τα πλήκτρα μου, ότι το να γράψει κανείς ένα μυθιστόρημα, είναι κάτι κατορθωτό, όχι τρομαχτικό. Ξεκινάς, προχωράς, έχει αρχή, μύθο, εξέλιξη, τέλος. Αλλά η στόχευσή μου ήταν η προσέγγιση της ανθρώπινης ψυχής, μέσα από την υποκριτική τέχνη. Τελειώνοντας το λύκειο, κατέβηκα από τη Μακεδονία στην πρωτεύουσα, γράφτηκα σε μια δραματική σχολή, έδωσα εξετάσεις κι έναν χρόνο αργότερα δούλευα –παρά τις απαγορεύσεις της σχολής- στο εμπορικό θέατρο για να μπορώ να αυτοβιοπορίζομαι.

Ο αείμνηστος δάσκαλός μου, ο Βασίλης ο Ρίτσος, μου άνοιξε ένα φάσμα ιδεών. Αυστηρός και τελειομανής καθώς ήταν, μ’ έμαθε να ντύνομαι ρόλους, με στόχευση το αμερικανικό ή το ευρωπαϊκό θέατρο. Στη δουλειά όμως, η μία εμπορική παράσταση, διαδεχότανε την άλλη. Δυσφορούσα, έπληττα θανάσιμα στη νοοτροπία του ενσήμου και του μεροκάματου, παραστάσεων που δεν αγαπούσα, χαιρόμουν την αποδοχή μου από το κοινό, αλλά ως εκεί.
Κράτησα ως ενθύμιο λοιπόν την παλιά γραφομηχανή και στα 27 μου χρόνια, κάθισα ένα απόγευμα κι έγραψα σ’ ένα λευκό αρχείο κειμένου, τη φράση «Τα απογεύματα περνάμε απαρατήρητοι», μια φράση που δε δημοσιεύθηκε ποτέ, μιας και οι πρώτες 40 σελίδες του πρώτου εκείνου βιβλίου, κόπηκαν από μένα εκ των υστέρων, όταν έβρισκα κι ερωτευόμουν για πρώτη φορά την πρώτη ηρωίδα μου, τη Βασιλική, που ως μορφή ήταν κατ’ αρχήν η Έλλη Λαμπέτη, αλλά όσο το βιβλίο προχωρούσε, η Βασιλική μου απέκτησε τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αλλά μια εξίσου επιβλητική μορφή.Το πρώτο μυθιστόρημά μου, που γραφόταν ως εκείνη την στιγμή, χρειαζότανε αφαίρεση στα περιγραφικά του κομμάτια. Έτσι, έχοντας θεατρικές καταβολές, το γύρισα σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση της ίδιας της ηρωίδας, αυτό έδινε την αναγκαία δραματική ένταση και το κάτι παραπάνω, που με ικανοποιούσε. Η Βασιλική με κύκλωνε τις ώρες που έγραφα καθημερινά για κείνην κι αυτή η πρώτη διαδρομή κράτησα σχεδόν τέσσερα χρόνια. Δεν βιαζόμουν, εκείνο το γραπτό ήταν και τελούσε κάτω από τον έλεγχό μου. Στο πρώτο του βιβλίο μια φίλη συγγραφέας, λέει ότι, ο συγγραφέας παλεύει να αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει· και να το κάνει καλά. Να παράξει κάτι δυνατό για κείνον και τους αναγνώστες του.
Έμελλε αυτό το βιβλίο να μπει σε περισσότερα από 70 χιλιάδες ελληνικά σπίτια, να αγκαλιαστεί από πολλαπλάσιες χιλιάδες ανθρώπων, ν’ αγαπηθεί, να εξυμνηθεί. Έχουν περάσει δεκατέσσερα χρόνια από την πρώτη έκδοσή του, οι πάντες το χαρακτήριζαν διαμάντι γραφής, εγώ πάλι έκρινα πως ήταν πρωτόλειο. Αλλά όταν από τις εκδόσεις της Άγκυρας έφτασε να επανεκδοθεί από την Άνεμος εκδοτική, ο εκδότης μου, ο Νικόλας Τελλίδης, με ρώτησε αν θα ’θελα να αναθεωρήσω χωρία από το βιβλίο, αρνήθηκα. Είπα, πως αυτό το μυθιστόρημα γράφτηκε τότε, το λατρεύει τόσος κόσμος, γιατί να το αναθεωρήσω; Θα ’τανε άδικο για το ίδιο το βιβλίο, που το ’χαν ήδη αγαπήσει χιλιάδες άνθρωποι και την ίδια εποχή βεβαιωνόμουν για το γεγονός, πως αυτό, το πρώτο μου μυθιστόρημα, θα με ακολουθεί για πάντα, συμβαίνει με μας τους συγγραφείς, όταν μας κουβεντιάζουν ή να μας σκέφτονται οι φίλοι, να δίνουν πρώτιστη αναφορά σ’ έναν τίτλο. Αυτό συνέβη και με μένα.
Οι συγγραφείς λένε, πως μέσα από μια ξένη από σένα μυθοπλασία, επιστρέφεις συνέχεια στον εαυτό σου και τα δικά σου διαφανή αισθήματα και συναισθήματα.
Ομολογώ λοιπόν πως η Βασιλική φέρει δικά μου χαρακτηριστικά ανυποταξίας και αλήθειας, ο Μανώλης, ο οριστικός αγαπημένος της το ίδιο, η Φρόσω που θα φύγει γρήγορα κι άδικα, όλοι οι πρώτοι και οι δεύτεροι ρόλοι είμαι εγώ.
Γεννημένη τη δεκαετία του ’30 η ηρωίδα μου, φέρει τη δυναμική της σφαγής στη Μικρασία. Αλλά θα περπατήσει όρθια ένα πόλεμο, την Κατοχή την ίδια, θα κλοτσηθεί από ένα μπλόκο Γερμανών την ώρα που πήγαινε να παραλάβει τα γοβάκια της από τον κοντινό τσαγκάρη, θα κρύψει κότες στο υπόγειο και όπλα του Εαμίτη αδερφού της στην εφηβεία της, θα μάθει τα επόμενα χρόνια αμερικανικούς χορούς στα πάρτι των γειτόνων της, θα διαφύγει στη Σαλονίκη μετά από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, θα δουλέψει πλύστρα σε μπορντέλο, θα κατέβει στην Αθήνα, θα γίνει σταρ του σινεμά, χωρίς καν να το επιδιώξει με πλάγιους τρόπους.
Κι όταν ένα ροζ σκάνδαλο που δεν την αφορά, την φέρει σε πλήρη κατάθλιψη, θ’ απομονωθεί στα Βίλλια, έναν αγαπημένο για κείνην τόπο, να ξαναβρεί τον εαυτό της, εκεί θα την ξαναβρεί ο Μανώλης, σ’ ένα τεράστιο πλάνο σινεμασκόπ, που από κουκκίδα γίνεται άνθρωπος κι είναι ο δικός της οριστικός αγαπημένος.
Κι αν έχει κάτι να προσφέρει αυτό το βιβλίο, αυτό είναι η ανυπόταχτη και ακέραια σκέψη της Βασιλικής, ο ειλικρινής έρωτας του Μανώλη, οι φίλοι σαν την Φρόσω που πεθαίνουν άδικα. Και πάνω απ’ όλα αναδεικνύει μια Ελλάδα, που αρκείτο άνευ κλιματισμού, στον βραδινό ελκυστικό μεζέ κάτω από ένα ολόγιομο φεγγάρι… Μια Ελλάδα που θα νοσταλγούμε πάντα, γιατί είχε ανοιχτά παράθυρα και μια άλλη πατρίδα, που θα ’στηνε ένα γλέντι στην φεγγαρόφωτη αυλή μιας μονοκατοικίας· και θα ’χε ως σημαία την ελπίδα της για το μέλλον, όχι την οριστική απόγνωση…

ISBN: 978-960-99753-7-7
σελ.: 343
σχήμα: 14×20,5 cm
τιμή: 16,75€ με ΦΠΑ
(-10%): 15,80€ με ΦΠΑ

Γεννημένη σ’ έναν τυραννισμένο τόπο, μαθαίνει γρήγορα να αγαπά τη ζωή και τ’ ανεκτίμητα δώρα της: τον έρωτα, την ευτυχία να ζει σ’ έναν κόσμο που επέλεξε η ίδια, τα χρώματα και τις μυρωδιές γύρω της, τον αλήτη χρόνο, τους φόβους, τη δύναμή της να κοιτάει ψηλά ανασαίνοντας αρμύρες της θάλασσας και ξεστρατισμένους μικρούς θεούς.
Συναισθηματικά σοφή από πάντα, με σκηνικό μια πατρίδα που χρόνο με το χρόνο αλλάζει δραματικά, διεκδικεί τις στιγμές της, αποφασίζοντας να ζήσει, να κερδίσει τα χρόνια, όλα τα χρόνια της.
Και τι σχέση μπορούν να έχουν μεταξύ τους ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ, το κάστρο του Πλαταμώνα κι ένα μοιραίο γράμμα που δεν έφτασε πουθενά, ο ελληνικός κινηματογράφος και οι κρυφές σχέσεις των ανθρώπων του, το πρόσωπό της τετράστηλο στις εφημερίδες, ένα ερειπωμένο αρχοντικό έξω απ’ τα Βίλια, τα παράξενα όνειρα, και η λαμπερή Φρόσω που δεν θα ξεκουραστεί ποτέ;
Είναι η Βασιλική της καρδιάς μας. Η καλή ψυχή που κρύβουμε μέσα μας. Κι όλη η Ελλάδα, δυο τσιγάρα δρόμος…

Βιογραφικό σημείωμα

Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτική. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Από το 2013 αρθρογραφεί κι είναι αρχισυντάκτης στο www.anemosmagazine.gr

Εργογραφία
Aπό την Άνεμος εκδοτική κυκλοφορούν τα βιβλία του:
«Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου», μυθιστόρημα, 2006.
«Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ”», μυθιστόρημα, 2008.
«Μα, το ψάρι είναι φρούτο», οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες για ενήλικους αναγνώστες, 2011.
«Κρατάς μυστικό;», μυθιστόρημα, 2011.
«Ζωή με λες», παιχνίδια πεζογραφίας, 2011.
«Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης», μυθιστόρημα, 2012.
«Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης», μυθιστόρημα, 2014.
«Το ασανσέρ των οκτώμισι», θεατρικό, 2015.
«Κωδικός ελευθερία», παιχνίδια πεζογραφίας, 2015.
«Εκείνος που άκουγε τις επιθυμίες των άλλων», μυθιστόρημα, 2017.
«Είχε λιακάδα σήμερα», μυθιστόρημα, 2019.

Πολυσυμμετοχικά
«Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).
«Προσωπογραφίες» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).