“Τα συναισθήματα που βιώνει κάνεις όταν βρίσκεται στη σκηνή του θεάτρου, αλλά και η αλληλεπίδρασή του με το κοινό, δεν μπορούν ούτε να περιγραφούν ούτε να συγκριθούν με οτιδήποτε άλλο”
Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα μου άρεσε να συμμετέχω σε δραστηριότητες που απαιτούσαν την έκθεση στο κοινό (τμήμα παραδοσιακών χορών, χορωδία, ωδείο, γυμναστικές επιδείξεις κλπ). Επίσης στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον έκανα πάντα μιμήσεις και αστεία για να διασκεδάζουν οι φίλοι και γνωστοί. Ποτέ όμως δεν μου είχε περάσει από το μυαλό να γίνω ηθοποιός. Ούτε και είχα παίξει ερασιτεχνικά σε παραστάσεις. Η ανακάλυψη, μαζί και απόφαση, ήρθε ξαφνικά οταν ήμουν στο πανεπιστήμιο και δεν ήθελα να δώσω εξεταστική. Πέρασα ένα εξάμηνο βλέποντας καθημερινά ταινίες και συνειδητοποίησα πως αυτό που πραγματικά ήθελα ήταν να γίνω ηθοποιός…
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Είχα την τύχη, ευτυχία και τιμή να συνεργαστώ τα τελευταία χρόνια σε τρεις παραγωγές με τον Θανάση Κουρλαμπά. Μεχρι τότε τον παρακολουθούσα συχνά στο θέατρο και πάντα τον θαύμαζα ως ηθοποιό. Τώρα πια τον εκτιμώ βαθύτατα σαν άνθρωπο, συνεργάτη και κυρίως ως καλλιτέχνη. Είναι ευλογία να δουλεύει κανείς μαζί του. Είναι το πρώτυπό μου.
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Αν απαντήσω ως θεατής θα πω με μεγάλη βεβαιότητα τον κινηματογράφο. Λίγο τα σκηνικά και τα εφέ, κάτι η μεγάλη οθόνη που μεγεθύνει την εικόνα και τα συναισθήματα, ακόμα και η ένταση του ήχου και της μουσικής συντελούν στην απόλυτη μαγεία.
Από την άλλη, αν το δω από τη σκοπιά του ηθοποιού, θα πω με ακόμα μεγαλύτερη βεβαιότητα το θέατρο. Τα συναισθήματα που βιώνει κάνεις όταν βρίσκεται στη σκηνή, αλλά και η αλληλεπίδρασή του με το κοινό, δεν μπορούν ούτε να περιγραφούν ούτε να συγκριθούν με οτιδήποτε άλλο.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Λανθασμένα, κατά τη γνώμη μου, οι λέξεις καριέρα και επιτυχία συνδέονται με την λέξη αναγνωρισιμότητα. Μιλώντας για μένα θεωρώ τον εαυτό μου επιτυχημένο (και τυχερό) αφ’ ής στιγμής δουλεύω στο επάγγελμα που αγαπώ και έχω κάθε χρόνο δουλειά, με καλές συνεργασίες που με εξελίσσουν σε όλα τα επίπεδα. Όσο για τη λέξη καριέρα, προτιμώ να την αντικαθιστώ με τη λέξη πορεία που αισθάνομαι πως κι αυτή δηλώνει τη διαδρομή χωρίς όμως να ακούγεται βαρύγδουπη και με τόσες απαιτήσεις.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Πιστεύω πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Αν δεν προϋπάρχει κάποια σπίθα μέσα σου, τότε σίγουρα δεν θα δημιουργήσεις φλόγα. Ακόμα όμως και να υπάρξει η σπίθα, αν δεν δουλέψεις πραγματικά και αν δεν μελετήσεις και κοπιάσεις για αυτό, η σπίθα απο μόνης δεν είναι ικανή να καταφέρει και πολλά.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό είναι η λέξη εξέλιξη. Είτε αφορά σε ένα ρόλο, είτε σε εμένα τον ίδιο, ακόμα και για το περιβάλλον γύρω μου. Ως ηθοποιός, αλλά και σαν άνθρωπος, νιώθω την ανάγκη να μην μένω στάσιμος. Μου αρέσει τα πάντα να προχωρούν (να εξελίσσονται) ακόμα κι αν πολλές φορές δεν παίρνουν την επιθυμιτή τροπή. Ξέρω πως κι αυτό ακόμα γίνεται για κάποιο λόγο τον οποίο θα ανακαλύψουμε κάποια στιγμή και συνήθως είναι για καλό.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Αυτή θα ήταν ίσως η λογική σειρά των πραγμάτων. Στην πράξη ωστόσο μπορεί και να υπάρχουν διαφορές. Πολλές φορές η έμπνευση έρχεται παράλληλα ή και ετεροχρονισμένα. Προφανώς και υπάρχει πάντα μία βασική ιδέα πριν ξεκινήσεις να δημιουργήσεις κάτι, παρόλα αυτά υπάρχουν και περιπτώσεις πού ξεκινάς να δουλεύεις και η έμπνευση έρχεται στην πορεία με αφορμή κάτι που μπορεί να συμβεί στην πρόβα, κάτι που είδες, που διάβασες κ.ο.κ.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τον Οκτώβριο (Θεού θέλοντος και κορωνοϊού επιτρέποντος) θα ανέβει στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το έργο του Φεντώ “Η κυρία του Μαξίμ” σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Έχω τη χαρά και την τιμή να συμμετέχω σε αυτή την παράσταση, για την οποία τόσο δουλέψαμε στις αρχές του χρόνου και δυστυχώς δεν πρόλαβε να ανέβει λόγω των μέτρων προστασίας. Μέχρι τότε, το καλοκαίρι θα συμμετέχω σε μια μουσική παράσταση-αφιέρωμα στον Λόρκα, με τίτλο “Τα μυστικά του Φεγγαριού” απο το θέατρο Περίακτοι.
Βιογραφικό:
Απόφοιτος της δραματικής σχολής “Θεμέλιο” του Ν. Βασταρδή. Απο το 2005 μέχρι και σήμερα εργάζεται αδιάλειπτα στο θέατρο και την τηλεόραση.
Συνεργάστηκε με θιάσους, ομάδες και πολιτιστικούς φορείς όπως: Εθνικό Θέατρο, Δηπεθε Κοζάνης, θέατρο Περίακτοι, θίασος ’81, Μαγικές Σβούρες, splish-splash (ειδίκευση στο βωβό-σωματικό θέατρο) κ.ά.
Έχει δουλέψει με καταξιωμένους σκηνοθέτες όπως: Θ. Μοσχόπουλος, Β. Νικολαϊδης, Ν. Νικολάου, Κ. Νικολαϊδη, Δ. Αδάμης, Μ. Μανουσάκης, Π. Κοκκινόπουλος, Σπ. Ρασιδάκης κ.ά.
Παράλληλα εργάζεται ως εμψυχωτής θεατρικού παιχνιδιού σε σχολεία και θεατρικά εργαστήρια ενώ απο το 2015 είναι μόνιμος συνεργάτης του Κέντρου Γνωσιακού Συμπεριφορικού Δράματος της δρ. Χάρις Καρνέζη.
